Η Ελληνική underground σκηνή μέσα από τα social media

Λίγες μόνο από τις μπάντες της ελληνικής underground σκηνής.
Λίγες μόνο από τις μπάντες της ελληνικής underground σκηνής.

Τα τελευταία χρόνια, το ίντερνετ έχει γίνει η επέκταση του χεριού του μέσου ενήλικα. Δεκάδες συγκροτήματα της ελληνικής underground σκηνής προσπαθούν να εκμεταλευτούν την καθολικότητα του διαδικτύου, στήνοντας προφίλ στα social media και προωθώντας τη δουλειά τους σε διάφορες πρωτοποριακές πλατφόρμες (πχ bandcamp).

Εκτός όμως από την προσπάθεια των συγκροτημάτων να προωθήσουν το έργο τους, γίνεται και μία σημαντική προσπάθεια συσπείρωσης των ακροατών της σκηνής μας. Σήμερα, στο facebook υπάρχουν δεκάδες ομάδες υποστήριξης της underground σκηνής. Τα μέλη μοιράζονται τραγούδια μεταξύ τους, προωθούν συνέχεια ταλαντούχους μουσικούς και συζητούν σαν φίλοι για κάθε θέμα που τους απασχολεί.

Μιλήσαμε με τους διαχειριστές δύο εκ των προαναφερθέντων ομάδων (Λευτέρη Βογιάντζογλου και Πάνο Πρέντζα), οι οποίοι μας περιέγραψαν όλη αυτή την προσπάθεια που γίνεται!

Πείτε μου δυο λόγια για τις ομάδες σας.

Λευτέρης: Η ομάδα μου ονομάζεται “ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΕΤΑΛ ΣΚΗΝΗ\\m//”. Τη δημιούργησα εδώ και ένα χρόνο, γιατί γουστάρουμε τη μουσική της Ελλάδας.

Πάνος: Έχω φτιάξει μια ομάδα που λέγεται “GREEK METAL SCENE”. Έχουμε μαζευτεί περίπου εννιακόσια μέλη αυτή τη στιγμή. Ενεργά ασχολούνται περίπου πενήντα άτομα καθημερινά. Οι υπόλοιποι παρακολουθούν τις δημοσιεύσεις. Υπάρχουν και πολλά μέλη συγκροτημάτων τα οποία ενημερώνονται μέσω της ομάδας.

Πόσο καιρό ασχολείστε με την Ελληνική underground σκηνή?

Λευτέρης: Με τη metal σκηνή γενικότερα ασχολούμαι από δευτέρα γυμνασίου, ενώ με την εγχώρια σκηνή από πρώτη λυκείου. Θα συνεχίσουμε να ακούμε μέχρι να γεράσουμε.

Πάνος: Ασχολούμαι από το 1992. Είμαι και λίγο κωλόγερος βλέπεις. Για να φανταστείς, ο πρώτος δίσκος που αγόρασα ήταν το “100% LIVE” των Spitfire σε βινύλιο.

Μπορεί να επιτευχθεί ομαλή συνεργασία μεταξύ των συγκροτημάτων? Γιατί γίνονται τόσες πολλές κοκορομαχίες?

Πάνος: Κοκορομαχίες υπάρχουν γιατί έτσι είναι η φύση του Έλληνα. Αυτό είναι στάνταρ. Έχουμε προϊστορία στο να τρωγόμαστε. Βέβαια μπορεί να υπάρξει συνεργασία και ήδη υπάρχει, κυρίως στις κοινότητες του ακραίου ήχου. Γίνονται απίστευτα live. Τα συγκροτήματα βοηθούν το ένα το άλλο και σιγά σιγά θα αλλάξει η νοοτροπία. Ελάχιστοι διαφωνούν.

Λευτέρης: Μπορεί να επιτευχθεί συνεργασία ανάμεσα στις μπάντες. Το να υπάρχουν διαμάχες είναι τελείως λάθος. Πρέπει να είμαστε ενωμένοι για να την προωθήσουμε ως αντάξια (με τις ξένες σκηνές), ίσως και καλύτερη, στο εξωτερικό.

Πώς σας γεννήθηκε η ιδέα για τη δημιουργία των κοινοτήτων στο Facebook?

Πάνος: Δεν υπήρχε κάποιος ιδιαίτερος λόγος. Ήθελα να δημοσιεύω και να συζητώ αποκλειστικά για ελληνικά συγκροτήματα. Σε αυτό υστερούμε. Ασχολούμαστε πάρα πολύ με οτιδήποτε ξένο, ενώ υπάρχουν τόσες γκρουπάρες, με τις οποίες δεν ασχολείται σχεδόν κανείς. Είναι ένα είδος χόμπι. Αφού κολλάμε τόσες ώρες στο facebook, ας κάνουμε και κάτι χρήσιμο.

Λευτέρης: Ασχολιόμουν πολλές ώρες τη μέρα με την Ελληνική σκηνή. Έφτιαξα την ομάδα για να μαζευτούμε πολλοί “τρελοί” με έναν κοινό στόχο: την προώθηση της σκηνής μας.

Άρα ήταν μια πρωτοβουλία που ήθελε να ενώσει περισσότερο τη σκηνή.

Λευτέρης: Ναι. Βέβαια υπάρχουν κι άλλες ομάδες που κάνουν την ίδια, ίσως και καλύτερη δουλειά από μας. Είναι καλό όμως να υπάρχουν πολλές σελίδες που προωθούν τη σκηνή.

Πόσες ώρες αφιερώνετε κάθε μέρα στην ενασχόλησή σας με την κοινότητα?

Πάνος: Αφιερώνω μία με μιάμιση ώρα κάθε μέρα. Και να μην δημοσιεύσω εγώ κάτι θα διαβάσω όλα αυτά που έχουν γραφτεί. Θα δω επίσης τι γίνεται και στις άλλες ομάδες. Γίνεται πολλές φορές εποικοδομητική συζήτηση, ενώ πολλές φορές διαφωνούμε. Πάντως είναι καλό που υπάρχει επικοινωνία.

Λευτέρης: Αφιερώνω δύο με τρεις ώρες πριν και μετά τη δουλειά. Για μας είναι τρόπος ξεκούρασης.

Τι κερδίζει κάποιος όταν ασχολείται διεξοδικά με τη μουσική? Πόσες ώρες αφιερώνετε, καθαρά, στο να ακούτε μουσική?

Λευτέρης: Το μόνο κέρδος είναι ότι ασχολούμαστε με αυτό που γουστάρουμε. Ακούω μουσική γύρω στις τέσσερις ώρες. Στηρίζουμε την κάθε μπάντα αγοράζοντας το cd τους, τη μπλούζα, ή το demo τους, ώστε να μπορούν τα συγκροτήματα να συνεχίσουν αυτό που κάνουν.

Πάνος: Από το πρωί που σηκώνομαι πατάω το play. Είτε στη δουλειά είμαι, είτε οπουδήποτε αλλού, ακούω μουσική. Οπότε μπορώ να σου πω ότι ακούω σχεδόν όλη μέρα. Καταρχήν, σαν χαρακτήρας έχω διαμορφωθεί καθαρά μέσα από τη μουσική. Μου ‘χει προσφέρει απίστευτα συναισθήματα, με έχει βοηθήσει σε δύσκολες ώρες και χάρη σε αυτή έχω δημιουργήσει δυνατές φιλίες και στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό! Για μένα είναι τρόπος ζωής.

Έχετε προσωπικές συλλογές? Αν ναι, από πόσα album αποτελούνται?

Λευτέρης: Ναι έχω προσωπική συλλογή. Έχω γύρω στα 1000 cd της εγχώριας σκηνής, είκοσι δίσκους και περίπου είκοσι κασσέτες.

Πάνος: Έχω περίπου 2500 βινύλια, περίπου 600 cd και 150 με 200 κασσέτες.

Υπάρχει κάποιο συγκρότημα με το οποίο να έχετε δεθεί περισσότερο?

Λευτέρης: Όλες οι μπάντες είναι σημαντικές για μένα. Ξεχωρίζω βέβαια Nergal και Aasgard.

Πάνος: Μεγάλωσε με Spitfire, Άγγελο Περλεπέ (Mystery) και Blind Justice. Βέβαια μπορώ να σου πω άπειρα συγκροτήματα.

Γιατί η πλειοψηφία των ακροατών προτιμάει να πάει σε κάποιο live ενός ξένου καλλιτέχνη, αντί να πάει σε κάποιο που συνεργάζονται πολλές μπάντες της σκηνής μας? Τα εισιτήρια είναι πολύ πιο φθηνά, παρ’ όλα αυτά τα μαγαζιά σπάνια γεμίζουν. Είναι θέμα της ποιότητας που έχει η σκηνή μας?

Πάνος: Δεν είναι θέμα ποιότητας. Είναι θέμα νοοτροπίας. Πρέπει να καταλάβουμε ότι υπάρχει underground σκηνή. Καμία μπάντα δεν φύτρωσε αυτόματα από μόνη της, εκτός από μερικές κατασκευασμένες από τα ΜΜΕ. Πρέπει να στηρίξουμε το underground και κυρίως τις μπάντες της χώρας μας. Δυστυχώς ο Έλληνας δεν είναι αυτής της νοοτροπίας. Ακόμα και μεγάλες ελληνικές μπάντες, όπως είναι οι Rotting Christ, πρώτα έκαναν επιτυχία έξω, ενώ εδώ τους χλευάζαμε. Ευτυχώς αυτό αλλάζει, κυρίως με τα νέα παιδιά. Βλέπω απίστευτη συμμετοχή και απίστευτα live από μπάντες του ακραίου χώρου. Παρ’ ότι δεν είμαι τόσο του ακραίου χώρου, έχω πάει σε live  κι έχω πάθει πλάκα. Πληρότητα μαγαζιών 100%, απίστευτη συνεργασία και απίστευτες εμφανίσεις. Έχουμε και ποιότητα. Κοντράρουμε οποιαδήποτε σκηνή στα ίσα, σε οποιοδήποτε είδος. Μπορώ να λέω μπάντες και δίσκους μέχρι αύριο το πρωί. Το θέμα είναι η αλλαγή νοοτροπίας. Από εκεί ξεκινάνε όλα.

Λευτέρης: Η ποιότητα είναι αντάξια των ξένων συγκροτημάτων. Οι πιο πολλοί βέβαια προτιμούν τις ξένες συναυλίες. Στην ελληνική σκηνή δίνεις τέσσερα-πέντε ευρώ για να ακούσεις τρία με τέσσερα συγκροτήματα. Και για τσιγάρα να πας, σχεδόν τα ίδια λεφτά θα δώσεις. Είναι λάθος που δεν πάμε. Πρώτα πρέπει να βοηθήσουμε τις ελληνικές μπάντες και μετά τις ξένες.

Μπορεί η ιντερνετική κοινότητα που έχει δημιουργηθεί στο facebook και στα άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να αντιστρέψει αυτά τα δεδομένα?

Πάνος: Πλέον όχι. Δύσκολα. Μπορεί να προωθήσει τη μουσική σε πέντε ανθρώπους που θέλουν να ψαχτούν. Αν κάποιος δεν έχει διάθεση να στηρίξει τις ελληνικές μπάντες, να ασχοληθεί με αυτό που λέγεται ελληνικό heavy metal και του αρέσουν μόνο τα “μεγάλα” ονόματα,  τότε όσες ομάδες και όσες δημοσιεύσεις και αν φτιάξουμε δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Πρέπει να θέλει ο άλλος να ασχοληθεί.

Λευτέρης: Εγώ πιστεύω ότι ήδη έχει ξεκινήσει η αλλαγή. Πλέον βλέπουμε πως υπάρχει καλύτερη προώθηση της σκηνής μας.

Πιστεύεις ότι η κρίση έχει επηρεάσει την ποιότητα των νέων album?

Λευτέρης: Όχι. Η κρίση έχει επηρεάσει την δυνατότητα μας να αγοράσουμε τα νέα album. Πιο πολλά λεφτά δίνουμε στα ΕΛΤΑ, παρά στις μπάντες που μας τα δίνουν ή τζάμπα ή με πέντε περίπου ευρώ.

Πάνος: Η κρίση έχει επηρεάσει την ποιότητα των δίσκων προς το καλύτερο. Βλέπω ότι γίνονται απίστευτες ποιοτικά κυκλοφορίες σε καιρό κρίσης. Θεωρώ ότι είναι ξέσπασμα. Τα παιδιά ξεσπούν πλέον στη μουσική. Τους δίνει διέξοδο σε αυτά που ζουν καθημερινά στην οικογένεια και στην καθημερινότητά τους. Βέβαια υπάρχει μεγαλύτερη δυσκολία στην κυκλοφορία ενός δίσκου. Είναι πολλές μπάντες που βγάζουν δίσκους με δανεικά, άλλες που πληρώνουν τα στούντιο με δόσεις και άλλες που από τα πέντε μέλη τους δουλεύει μόνο ο ένας.

Τι μήνυμα θα δίνατε σε κάποιον που σκέφτεται να ασχοληθεί με την ελληνική σκηνή?

Λευτέρης: Ας ψάξουν τις εγχώριες μπάντες. Είναι ισάξιες με του εξωτερικού. Αξίζει να ασχοληθεί.

Πάνος: Να το κάνει χτες. Όχι σήμερα. Χτες. Υπάρχουν απίστευτες μπάντες, οποιοδήποτε είδος και να ακούει. Πιστεύω πως έχουμε την κορυφαία σκηνή στον ακραίο ήχο, πχ grind, black metal. Βέβαια έχουμε και απίστευτα συγκροτήματα σε κάθε άλλο χώρο. Έχουμε πλέον απίστευτη ποιότητα. Οποιοδήποτε είδος και να ακούει μόνο κερδισμένος θα βγει ακούγοντας ελληνικά συγκροτήματα.