H αλήθεια είναι ότι όταν ξεκίνησε η χρονιά, δεν ήθελα το Unstable Show στην πιο blog πλέον μορφή του να έχει κυρίως κείμενα αποχαιρετισμών. Δυστυχώς όμως σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις λύνονται τα χέρια σου πιο εύκολα. Καταλαβαίνεις ότι πρέπει να γράψεις. Και αφορμή για αυτό, ο θάνατος του Ηλία Ζερβού.
Ο Ηλίας Ζερβός δεν είναι μόνο αυτός που είδαμε στο Κωνσταντίνου και Ελένης ή το Άκρως Οικογενειακόν. Τον αγαπήσαμε ως τον κύριο Γρέβια μας (που είναι και ανύπαντρος) και τον έχει κατακλέψει ο ομοφυλόφιλος μονόχειρ (ο πούστης ο κουλοχέρης), αλλά και ως Ηλία Χατζηδημητρακόπουλο το κουκλί. Το ύφος του, οι ατάκες του, το delivery του ήταν πάντα άψογο. Ήθελε πάντα δίπλα του έναν δυνατό πρωταγωνιστή, αλλά στο να πετάει ατάκες ήταν μανούλα.
H κρυφή πτυχή του όμως και ο λόγος που πολλοί τον αγάπησαν, ήταν η μεταγλώττιση. Στην εξαιρετική του συνέντευξη στο Greek Dub DB λέει πάρα πολλά για το θέμα. Όχι μόνο ηθοποιός φωνής, αλλά και σκηνοθέτης φωνής σε πολύ γνωστές παραγωγές. Το βιογραφικό του τα λέει όλα. Από τα 80s και ως σήμερα δούλευε ανελλιπώς και δώριζε τη φωνή του σε χαρακτήρες και ταινίες ή σειρές που μας μεγάλωσαν.
Ήταν ο Πάνθρο και ο Σλάιθ στα πρώτα Thundercats. Ο Μίκυ Μάους στα 90s. Ο Έλμερ Φαντ. Ο Ντέηλ για σχεδόν είκοσι χρόνια. Και φυσικά πάντα είχε κάποιο ρόλο σε υπερηρωικά καρτούν και καρτούν φαντασίας. Δε μεγάλωσε μόνο τη δική μας γενιά η φωνή του, αλλά και την επόμενη από εμάς και σίγουρα θα μείνει χαραγμένος στο μυαλό αρκετού κόσμου και μετά το θάνατό του.
Στην τηλεόραση έκανε κάποιες μικρές δουλειές, αλλά οι ρόλοι του ως ο Νίκος Γρέβιας που δανείστηκε από τοκογλύφο να παίξει ένα πλασέ και τώρα τον βλέπει και κλασέ μέντες, αλλά και ως ο Ηλίας Χατζηδημητρακόπουλος, ο χασοδίκης κολλητός του Αλέξανδρου Θεοτοκάτου, θα μας μείνουν. Και όπως είχε πει στον Κατακουζηνό, πάντα θα χρειάζεται ένα καλό πεντικιούρ.
Το κακό είναι ότι δυστυχώς όσο μεγαλώνουμε εμείς, τόσο θα αποχαιρετούμε και αυτούς που μας μεγάλωσαν. Θα χάνουμε πρωταγωνιστές σειρών που βλέπουμε, φωνές που αγαπήσαμε, ηθοποιούς και μουσικούς που χαρακτήρισαν τη γενιά μας. Συχνά στην εκπομπή αναφέρουμε τον Chester Bennington των Linkin Park και τον Chris Cornell των Soundgarden και των Audioslave. Η απώλεια ενός αγαπημένου καλλιτέχνη είναι πάντα δύσκολη, γιατί όταν ξαναερχόμαστε σε επαφή με το έργο του θυμόμαστε ότι δεν είναι πια μαζί μας.
Αφήνει όπως πάντα μια παρακαταθήκη ειδικά σε όσους θέλουμε να ξαναβλέπουμε παλιότερα έργα και ταινίες. Ο Ηλίας Ζερβός δεν ήταν ο πιο πρωτοκλασάτος ηθοποιός. Αλλά δε γίνεται να μην έχεις γελάσει με τις συζητήσεις του με τον Βυζαντινοτέτοιο και τον Θεοτοκάτο ή να μη γούσταρες να τον ακούς ως Μίκυ. Τον ευχαριστούμε για όλα και τον αποχαιρετούμε. Αλάλιασε τους εκεί ψηλά.
Τα λέμε την επόμενη φορά, Stay crazy ρε!
