Όταν ακούς το όνομα του King, συνήθως το βλέπεις να συνοδεύεται από κάποιο απ τα γνωστότερα ”παιδιά του”. Η Λάμψη, η Κάρι, Το Αυτό, και φυσικά, η Μίζερι. Τώρα πως κατάφερα ως χρόνια αναγνώστης του King να έχω διαβάσει μόνο Το Αυτό μέχρι τώρα, μην ρωτάτε καν.
Καθώς διανύουμε την spooky season, ναι, είχα Χάλογουιν και στο χωριό μου, σκέφτηκα πως τι καλύτερο βιβλίο για τις αρχές Οκτώβρη από την Misery? Ε λοιπόν, μάλλον θα υπάρχουν πολλά.
!Spoiler Alert!
Όλοι ξέρουμε στο περίπου την πλοκή, ένας διάσημος συγγραφέας που μόλις έχει σκοτώσει την χαρακτήρα που τον έκανε διάσημο (cc. Misery) , χτυπάει σε τροχαίο και καταλήγει εγκλωβισμένος στο σπίτι της.. (το λιγότερο) εκκεντρικής νούμερο 1 φαν του, Annie Wilkes.
Καθώς συνέρχεται ο Paul ανακαλύπτει πως η Annie είναι πολύ πιο επικίνδυνη από όσο φαίνεται, και αναγκάζεται να κάνει μια συμφωνία μαζί της: Θα γράψει ένα βιβλίο αναιρώντας τον θάνατο της Misery ώστε να τον αφήσει ελεύθερο. Το πράγμα εκτροχιάζεται, ο Paul καταλήγει με μείον 1-2 κομμάτια του σώματος του, αλλά στο τέλος καταφέρνει να γράψει το βιβλίο και να ξεφύγει από την φυλακή του.
Ποιο ήταν το πρόβλημα;
Η γραφή του Stephen King είναι κάτι το γνωστό, σε κάνει σχεδόν να νιώθεις νοσταλγία για κάτι που δεν είχες ποτέ. Και ενώ είναι το καλύτερο κομμάτι των βιβλίων του, εδώ ήταν λες και ερχόταν σχεδόν σε αντίθεση με αυτά που ήθελε πει εδώ, με το βιβλίο να θυμίζει slasher film τύπου Scream. Μην το πάρετε λάθος, ωραίο το Scream, αλλά όταν έχεις δώσει 240 σελίδες χτίζοντας ατμόσφαιρα και ξαφνικά τα πετάς όλα και έχεις την Annie να περνάει τον σερίφη με την μηχανή του γκαζόν σε μια σχεδόν-comic-relief σκηνή, κάπως χαλάς ο,τι έχεις φτιάξει.
Από εκεί και μετά δυστυχώς η ιστορία ”μπάζει νερά”, με το τέλος να μοιάζει ιδιαίτερα anticlimactic. Ο παγιδευμένος και τραυματισμένος Paul -που δεν μπορούσε να κάνει ούτε 2 βήματα εντός κρεβατιού- καταφέρνει όχι μόνο να το σκάσει, αλλά στη διαδικασία να βάλει και φωτιά στην ίδια την Annie καθώς και να παλέψει μαζί της. Αντί να κρατάω την ανάσα μου, κράταγα γέλια.
Είναι σίγουρο πως η συγκεκριμένη κριτική ταυτίζεται με μια πολύ μικρή μερίδα των αναγνωστών του King, αλλά δεν μας πειράζει. Μπορεί να έφταιγε το hype και οι απαιτήσεις να ήταν πολύ υψηλές, μπορεί να είχα συνηθίσει από αριστουργήματα όπως το Insomnia και το It και αυτό απλά να φάνηκε υποδεέστερο, αλλά it is what it is αγαπητέ αναγνώστη. Ας ελπίσουμε η Λάμψη να φανεί καλύτερη!
