The Movie Corner: Guillermo del Toro’s Pinocchio – Η καλή μεταφορά του παραμυθιού

Pinocchio001

Συνήθως δεν βλέπω με καλό μάτι τις ταινίες ή σειρές που κοτσάρουν το όνομα ενός δημιουργού πριν το όνομα του έργου τους. Οι λόγοι είναι προφανείς που γίνεται. Αλλά νιώθω ότι και το άτομο που το δέχεται, θέλει να τραβήξει τα φώτα λίγο πάνω του. Τρανταχτό παράδειγμα το The Nightmare Before Christmas. Ελάχιστοι θυμούνται ότι σκηνοθέτης του είναι ο Henry Selick και όπως είπε ο ίδιος σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο Burton δεν ασχολήθηκε και πολύ. Ναι δική του ιδέα, η ιστορία, οι χαρακτήρες. Ναι, οι σχέσεις μεταξύ τους ήταν μια χαρά. Αλλά την δουλειά την έκαναν άλλοι.

Στο Guillermo del Toro’s Pinocchio, νομίζω είναι υποχρέωσή μας να βάζουμε το όνομα του Μεξικανού σκηνοθέτη μπροστά. Αναφέροντας πάντα στην κουβέντα και τον συν-σκηνοθέτη της ταινίας και θρύλο του stop-motion, Mark Gustafson, καθώς και το άλλο μέρος αυτής της παρεούλας από την μεριά των συγγραφέων, τον Patrick Mchale. Γνωστός από τα πρώτα χρόνια του Adventure Time και δημιουργός μίας από τις καλύτερες animated σειρές που υπάρχουν, του Over The Garden Wall.

Ο λόγος, λοιπόν, που πιστεύω ότι τώρα πρέπει να γίνεται η σχετική αναφορά στο όνομα του de Toro είναι οι τόσες μεταφορές που υπάρχουν για το γνωστό παραμύθι του Ιταλού Carlo Collodi. Θα θυμίσω ότι η Disney και ο Benigni έχουν κάνει από δύο μεταφορές ο καθένας (κάπου έλεος). Οπότε στην περίπτωση του del Toro, επειδή δεν μιλάμε απλά για ακόμη μία μεταφορά, αλλά για κάτι πολύ παραπάνω και διαφορετικό, ας λέμε και ποιανού είναι η ταινία. Παρακάτω θα καταλάβετε και τους λόγους.

Η μαριονέτα που δεν πολυήθελε να γίνει πραγματικό αγόρι

Pinocchio002

Σεναριακά, ο del Toro παίρνει από νωρίς μια απόφαση που θα τον ωφελήσει αφάνταστα στην πορεία της ταινίας την οποία θέλει να κάνει. Επιλέγει να τοποθετήσει χρονικά την ιστορία την εποχή της φασιστικής Ιταλίας του Mussolini. Με αυτό το χρονικό πλαίσιο, δίνονται οι δυνατότητες για να περάσει παραπάνω μηνύματα εκτός από το προφανές, και λίγο τετριμμένο πλέον ως άξονα αφήγησης, που είναι η δύναμη της αγάπης. Ευτυχώς, ενώ στην θεωρία η πληθώρα των μηνυμάτων μπορούσε να πνίξει το Pinocchio, κάτι τέτοιο δεν συνέβη καθώς όλα υπάρχουν όσο χρειάζεται και μάλιστα έρχονται φυσικά από το χτίσιμο και την εξέλιξη των χαρακτήρων.

Πιάστηκα πρώτα από τον σκοπό της ταινίας, καθώς η ιστορία είναι λίγο πολύ γνωστή. Ο ξυλουργός Geppetto, για λόγους που θα ήθελα να κρατήσω κρυφούς επειδή είναι από τις διαφορές με το αρχικό παραμύθι, αποφασίζει να φτιάξει μια ξύλινη μαριονέτα με το όνομα Pinocchio. Μάλιστα, γίνεται η επιλογή για το κουκουνάρι μας (έτσι φημολογείται ότι είναι η ερμηνεία του ονόματός του στην Τοσκανική διάλεκτο των ιταλικών) να υλοποιηθεί με βάση το σχέδιο του Gris Grimly. Κρατήστε το κουκουνάρι, έχω τους λόγους μου. Κατά τ’ άλλα, έχουμε κανονικά τον Cricket, να λειτουργεί ως το υποσυνείδητο του μικρού ξύλινου αγοριού κι άλλους χαρακτήρες, που εξυπηρετούν τους γνωστούς ρόλους κι ας διαφέρουν από το πρωτότυπο.

Pinocchio003

Αν χρειαστεί να τονίσουμε κάτι παραπάνω όσον αφορά το σενάριο είναι η σχέση του Geppetto με τον Pinocchio. Τι μας είπες τώρα κι εσύ; Λες και δεν το ξέρουμε. Το αναφέρω, γιατί σε αντίθεση με τις άλλες μεταφορές, εδώ υπάρχει έμφαση σε μια συγκεκριμένη διάσταση της μεταξύ τους σχέσης. Εδώ ο Pinocchio ναι μεν είναι αυτός που δεν ξέρει πως λειτουργεί ο κόσμος γύρω του και τον οδηγεί (στο καλό και στο κακό) η άγνοια και ο αυθορμητισμός του, αλλά είναι εκείνος που τελικά θα δώσει τα μεγαλύτερα μαθήματα στον θετό πατέρα του.

Ακόμα κι από το τρέιλερ, φαινόταν η ποιότητα της δουλειάς στο Pinocchio

Pinocchio004

Αρχικά, για όποιον δεν έχει δει τίποτα από την ταινία και ταυτόχρονα αγνοεί τις εικόνες που βάζω στα άρθρα μου, θα πρέπει να ξέρει ότι μιλάμε για animated ταινία. Για να είμαστε και πιο συγκεκριμένοι, stop motion animation. Άλλωστε, τι να τον κάνεις τον Gustafson στην ταινία σου, αν δεν τον αξιοποιήσεις πλήρως. Ο Guillermo del Toro ήταν αρκετά ομιλητικός πριν την πρεμιέρα του Pinocchio για το θέμα της υποβάθμισης του animation ως μέσο. Κάτι που σε μικρό βαθμό έχω αναφέρει σε παλαιότερο άρθρο για τις live action μεταφορές της Disney. Το πάθος του γι’αυτό το project φαίνεται σε κάθε συνέντευξη, αλλά και από το πείσμα του να ολοκληρωθεί, καθώς πριν το πάρει το Netflix δεν ξέραμε αν θα καταφέρει να ολοκληρωθεί. Όποιος έχει την όρεξη, ας δει στην συνέχεια και το Handcarved Cinema, το οποίο ουσιαστικά είναι ένα behind the scenes.

Στα πιο τεχνικά ζητήματα της ταινίας, το stop motion όσο δύσκολο είναι σαν μεθοδολογία, άλλο τόσο πιο εντυπωσιακό είναι το αποτέλεσμα αν χρησιμοποιηθεί σωστά. Κι αυτό συμβαίνει σε απόλυτο βαθμό εδώ. Γνωρίζεις πολύ καλά για την τεχνική που έχει εφαρμοστεί, όμως το ξεχνάς μετά από λίγα δευτερόλεπτα. Σε παρασέρνει αυτός ο κόσμος σε ένα παραμύθι που ενώ ξέρεις το τέλος του, θέλεις να αφεθείς και να φτάσεις μέχρι εκεί. Από άλλον δρόμο αυτή την φορά. Πιο εντυπωσιακά πάντως.

Επίσης, αντίστοιχου επιπέδου είναι η δουλειά στον ήχο. Από την μουσική, με τα τραγούδια που ψιλοεπίτηδες και κατά λάθος ταυτόχρονα δεν ολοκληρώνονται εκτός από ένα, μέχρι τις ερμηνείες για τις οποίες όλοι δίνουν το κάτι παραπάνω από τις δεδομένες ικανότητές τους. Για μένα, ζήσαμε μία από τις καλύτερες ερμηνείες του Ewan McGregor στον ρόλο του Cricket, άρτιος David Bradley ως Geppetto, απίστευτος Christoph Waltz στον ρόλο του Volpe και θα μπορούσα να συνεχίσω για ώρες να αναφέρω όλους τους εξαιρετικούς ηθοποιούς που πήραν μέρος.

Μπορεί να μην ευχήθηκε σ’ ένα αστέρι, αλλά το αποτέλεσμα τον δικαίωσε

Pinocchio005

Το 2016, την χρονιά που η Disney κυκλοφόρησε την live action μεταφορά του Jungle Book, ήταν προγραμματισμένο να κυκλοφορήσει και το Mowgli του Andy Serkis. Αυτό δεν έγινε καθώς το 2ο ανέβαλε τα σχέδιά του για 2 χρόνια. Φέτος ζήσαμε κάτι παρόμοιο. Μόνο που είχαμε κανονική κυκλοφορία των αντίστοιχων ταινιών. Υπήρξε μια σημαντική διαφορά όμως. Την καλή μεταφορά δεν την είχε η Disney… Το δικό της Pinocchio με το Tom Hanks στον ρόλο του Geppetto, ίσως είναι από τις χειρότερες μεταφορές του συγκεκριμένου παραμυθιού. Για έναν κύριο λόγο. Ότι δεν είχε ψυχή. Κάτι το οποίο πρόσφερε απλόχερα ο del Toro και η μαριονέτα του.

Ο Guillermo del Toro με την δική του εκδοχή, δεν κατάφερε μόνο να δώσει μία από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς, αλλά έδειξε τον δρόμο. Έδειξε στην βιομηχανία, ότι το animation είναι ένας από τους πιο μαγικούς τρόπους να πεις την ιστορία σου. Αρκεί να το χρησιμοποιήσεις έξυπνα και με σεβασμό. Ο δικός του Pinocchio, μπορεί να σε κάνει να γελάσεις, να κλάψεις, να νιώσεις πολλά πράγματα μαζί. Αρκεί εσύ να βάλεις μια ζεστή σοκολάτα, να κάτσεις κάπου αναπαυτικά, να πατήσεις το play και να αφήσεις τον Μεξικανό παραμυθά να σε ταξιδέψει.