Το είχα πει και πέρυσι, το λέω και φέτος. Το τελευταίο Unstable Show της χρονιάς είναι προσωπικό. Δε γίνεται να μην είναι βασικά. Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι θα γυρίζω κάθε χρόνο. Δε θα το κοινοποιώ στα σόσιαλ, ούτε πουθενά. Απλά θα το γράφω και όσοι το διαβάσουν. Ολόκληρο το 2022 δεν ξαναδιάβασα τι έγραψα πέρυσι για έναν απλούστατο λόγο. Ήθελα να δω 365 μέρες μετά πόσα εξ αυτών θα ισχύουν, σε πόσα έπεσα έξω και σε πόσα έπεσα μέσα.
Το περσινό κείμενο πολλοί το βρήκαν όμορφο. Κάποιους τους τσάκισε. Για κάποιους ήταν αναπάντεχο. Για μένα ήταν η αρχή μιας πολύ μεγάλης αλλαγής που συνέβη μέσα μου. Βασικά ήταν το τέλος της αρχής. Το καλοκαίρι του 2021 ήρθα αντιμέτωπος με τα λάθη μου και κατάλαβα πόσο τοξικός υπήρξα στη ζωή μου. Ζήτησα από ανθρώπους συγγνώμη και ξαναβρήκα φίλους που έχασα όχι λόγω συμπεριφοράς αλλά καθαρά λόγω κακού προγράμματος και timing. Έκανα πολλές κινήσεις για τη ζωή μου, οικονομικές κυρίως.
Φέτος αποφάσισα να πατήσω πάνω σε αυτό, σε αυτήν την αλλαγή και να γίνω ένας ακόμα καλύτερος άνθρωπος. Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν απλό. Γνώρισα καινούριους ανθρώπους. Τον Δεκέμβρη του 2021 και ενώ έγραφα την τότε ανασκόπηση, είχα ήδη αποφασίσει να ανοιχτώ και να μιλήσω σε περισσότερα άτομα. Σήμερα, ένα χρόνο μετά έχω καινούριους φίλους που η φάση μας ταιριάζει, οι ζωές μας βρίσκονται πάνω κάτω σε κοινές ράγες και βγαίνουμε πολύ, κάνουμε πλάκα και ονειρευόμαστε να κάνουμε πράγματα μαζί. Not bad για έναν τύπο που πριν 1μιση χρόνο ένιωθε ότι είχε χάσει τους πάντες.
Όλα συνοψίζονται σε ένα μήνυμα που έλαβα. Ήταν το κλασικό που στέλνεις σε φίλους για Καλά Χριστούγεννα. Και πίσω έλαβα ένα ευχαριστώ, γιατί για μια συγκεκριμένη φίλη μου είχα καταφέρει με όλα όσα ζήσαμε φέτος να της κάνω τα φετινά Χριστούγεννα πολύ ομορφότερα σε σχέση με τα περσινά που όπως και εγώ ήταν στα κάτω της. Για μένα αυτό σηματοδότησε το πόσο καλύτερα άρχισα να φέρομαι σε ανθρώπους και τι ρόλο μπορώ να παίξω για αυτούς. Το 2022 φρόντισα να γίνω καλύτερος άνθρωπος και καλύτερος φίλος και ανταμείφθηκα για αυτό. Είναι κάτι όμορφο να εξελίσσεσαι και να βλέπεις ότι μπορείς να γίνεις κάτι περισσότερο από αυτό που νόμιζες.
Δεν παρέλειψα να αποχαιρετήσω ανθρώπους. Ειδικά κάποιους ήταν επιτακτική ανάγκη να τους αποβάλλω από τη ζωή μου. Είναι αυτοί που μου πούλησαν μια ψεύτικη ελπίδα, μια υποκριτική φιλία και παρηγοριά και τελικά με γέμισαν ενοχές, ψέματα και μίσος. Κατηγορήθηκα για πράγματα που δεν είπα, με έβρισαν χωρίς να έχω κάνει τίποτα και όλα αυτά γιατί εγώ επέλεγα να συγχωρώ σε κάποιους την υποκρισία και την τοξικότητα τους. Και ναι ρε αναγνώστη του Unstable Show, αυτούς τους αφήνω πίσω.
Τους αφήνω πίσω γιατί το να ασχολούμαι μαζί τους άφηνε εμένα πίσω. Με κρατούσε από το να δω μπροστά. Δε μπορώ άλλο να ασχοληθώ με άτομα που πίσω από την πλάτη μου έσκαβαν το λάκκο μου και μπροστά μου χαμογελούσαν. Δεν αντέχω να τους πιάνω να λένε ψέματα και να κάνω το μαλάκα. Μαλάκας έπαψα να είμαι, απ’ όταν αποφάσισα να ξεκαθαρίσω πράγματα μέσα μου και να διώξω τους σκάρτους.
Αυτή τη χρονιά έμαθα να διώχνω από τη ζωή μου την τοξικότητα, να αγνοώ τη λάσπη και να αποβάλλω όσους αρνούνται να πάνε μπροστά και να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι. Τον χρόνο μου θα διεκδικούν όσοι το αξίζουν και θέλουν να είναι δίπλα μου. Όσοι με γουστάρουν και θέλουν να κάνουν πράγματα μαζί μου και όσοι θέλουν να αλληλοεπιδρούμε θετικά ο ένας στη ζωή του άλλου. Αυτοί που έδιωξα δεν εισέπραξαν καν το αντίο μου. Εισέπραξαν την αγνή αδιαφορία μου, ενώ γελάω με την κατάντια τους. Και δε θα μου λείψουν, ούτε μου έλειψαν από τότε που έφυγαν. Δεν τους έχω ανάγκη πλέον.
Anthems Radio Show. Τι να πω και για αυτό το κεφάλαιο. Πέρυσι επιστρέψαμε, φέτος τα γαμήσαμε όλα. Ξαναγίναμε και επίσημα τριάδα και μεγαλώσαμε την παρέα μας ακόμα περισσότερο. Παίξαμε ωραίες μουσικές, ρίξαμε το σέρβερ, συζητήσαμε για τα συμπαντικά ειδύλλια, τους άνδρες αξίας, τα ΠΑΣΟΚ Πόκεμον, τους Manowarάδες και τους σομελιέ νερού, κάναμε αφιέρωμα στη δεκαετία που μας μεγάλωσε και γελάσαμε από τις μιμήσεις μας, τις ατάκες μας, τις ατάκες που εσείς μας γράψατε και φυσικά από έναν γαμημένο καφέ.
Μερικές από τις καλύτερες στιγμές σας είναι αυτές. Θέλω να σας ευχαριστήσω όλους όσους συντονιστήκατε και το 2022, ακούσατε εκπομπές, γράψατε σχόλια και γουστάρατε αυτό που φτιάξαμε. Εννοείται το μεγάλο ευχαριστώ πάει στον Τζανέτο και τον Γιώργο για όσα έχουμε καταφέρει σαν ομάδα και είμαι σίγουρος ότι και το 2023 θα πάμε πολλά βήματα μπροστά λόγω του αμοιβαίου σεβασμού, της φιλίας και του δεσίματος που έχουμε σαν τριάδα.
Τέλος, γύρισα στο 2021 και είδα τι είχα υποσχεθεί για το anthem. Το ένα Unstable Show το δίμηνο το πετύχαμε. Ίσως όχι με το content που ήθελα, πολλές ιδέες που είχα δεν έγιναν άρθρο. Θα προσπαθήσω να το φέρω στο φορμάτ που θέλω δηλαδή σύντομα κείμενα με κάτι της μουσικής ή και όχι επικαιρότητας. Θα ήθελα να κάνω κι άλλα αφιερώματα. Να πω για μηνιαίο Unstable Show; Μπα. Let’s keep the pace. Τώρα για Ranking και Six Songs ξέρω ότι το έλουσα τελείως. Ευτυχώς έφεραν content τα αφιερώματα στο τέλος της χρονιάς. Και εδώ θα κρατήσω τον ίδιο στόχο. Ιδέες υπάρχουν αρκετές. Πάμε λοιπόν για τουλάχιστον 3-4 Ranking και 3 Six Songs το 2023.
Στο Anthem πήγαμε βήματα μπροστά γενικά. Φέραμε τον Στέφανο που αναβίωσε το Friday Night Specials αλλά και όλο το Out of Music και έχει όρεξη για περισσότερα. Θα έρθουν κι άλλα άρθρα τόσο για βιβλία από τη Σοφία όσο και Playlists. Εδώ ρε ‘σεις γύρισε η Μουσική Ανταρσία και ψήνω τον Τζανέτο να κάνουμε κι άλλο Random Thoughts. Το μόνο που φέτος δεν κάναμε καθόλου σωστά ήταν το Anthem.gr Podcast. Δεν ξέρω ειλικρινά αν και πότε θα επιστρέψει. Είχα μια πρόταση να το αναβιώσω με παρέα άλλους συντάκτες και καλεσμένους, αλλά ήθελα τα παιδιά της εκπομπής και τον Θοδωρή στη φάση. Θα ψάξουμε τρόπο να γίνει κάτι και για αυτό.
Τι μου αφήνει λοιπόν το 2022; Μου αφήνει καινούριους φίλους και άτομα που αγαπώ. Λιγότερη έως και καθόλου τοξικότητα. Υπέροχες στιγμές από συναυλίες. Την αναβίωση του anthem.gr. Ένα ταξίδι μετά από καιρό. Και πάρα πολλά ακόμα. Αλλά κυρίως το ότι με έκανε να πιστέψω σε μένα και να έχω όνειρα για το μέλλον. Το είχα γράψει και πέρυσι που ήμουν σε πιο σκοτεινή φάση. Έβλεπα το φως στην άκρη του τούνελ. Έτσι είχα πει.
Φέτος νιώθω ότι πλησιάζω. Και αν το 2023 με πάει πίσω δε με νοιάζει. Θα προσπαθώ και θα ξαναπροσπαθώ και αν φάω κάποια γροθιά θα ξανασηκωθώ. Επιβάλλεται να το κάνω και να μην τα παρατήσω. 367 μέρες μετά τη δημοσίευση του τότε Unstable Show κατάφερα πολλά. Και θέλω να κάνω και άλλα ρε φίλε. Να προετοιμάσω κι άλλο το έδαφος ώστε μετά το 2024-2025 να κάνω ακόμα μεγαλύτερα πλάνα. Και αν δε γίνει αυτό, δε θα το βάλω κάτω.
Πέρυσι κλείσαμε με hip-hop. Φέτος θα κλείσουμε με ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια, ένα κομμάτι που λάτρεψα όσο κανένα και ένα δίσκο που με κέρδισε από την πρώτη νότα. Psychonaut λοιπόν. Την αγάπη μου και Stay Crazy ρε. Τα λέμε σύντομα.
