Είναι η πρώτη φορά εδώ και πάρα πολύ καιρό που έχω θέματα για Unstable Show και όχι 1-2, αλλά πολλά. Και αυτό πάντα με τρομάζει φίλε αναγνώστη, γιατί πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να πέσω σε writer’s block και να βγουν εκτός προγραμματισμού. Ή να μην είναι στην επικαιρότητα.
Η σχέση μου με το Twitter (ας σας δώσω context)
Anyway πρέπει κάποια στιγμή να ξαναβγάλω λίγο τα πιο προσωπικά, αφού σας αρέσουν, αλλά επειδή όποτε θυμάμαι το συγκεκριμένο σκηνικό, έχω αρκετά νεύρα, ας τα πω στο Unstable Show. Πριν κάποια χρόνια άρχισα να ξανασχολούμαι με το Twitter αλλά σε αντίθεση με όλες τις προηγούμενες φορές, αυτήν τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά. Αποφάσισα να σταματήσω να το παίρνω τόσο σοβαρά όσο όταν ήμουν μικρότερος και πέραν των φορών που θα πω τις αλήθειες μου, προτίμησα να κάνω καυλάντα για αθλήματα, να γράφω αστεία και να ανεβάζω τα memes μου.
Αυτό βέβαια σήμαινε και μια απότομη αύξηση αριθμού ακολούθων που φέρνει αρκετά μεγαλύτερο reach στα ποστ σου. Το αποτέλεσμα ήταν ανά καιρούς κάποια ποστ να έφταναν σε περισσότερο κόσμο απ’ όσο ήθελα και ο μπαχτσές είχε από βρισίδια μέχρι επιθέσεις κομματικών μηχανισμών. Δε θα ξαναπώ την ιστορία με την τυρόπιτα που ζήσαμε με τα παιδιά του Anthems Radio Show πριν ενάμιση χρόνο με τη λυσσαλέα επίθεση ακροδεξιών κυβερνητικών τρολ, ψάξτε το στις εκπομπές μας.
Η όρεξη μου για τρολιά οδήγησε πολλές φορές σε χιουμοριστικές απαντήσεις (ειδικά σε κάτι vegan αυτόνομους της πλάκας), σε βρισίδια, σε κλείσιμο λογαριασμών άλλων από ξεφτιλίκι, αλλά πολλές φορές αγνόησα κόσμο ειδικά σε κάτι περιπτώσεις ακροδεξιών αντιεμβολιαστών που το IQ τους ήταν τόσο χαμηλό που θα ήταν σαν να κλέβω εκκλησία.
Το γεγονός
Τι συνέβη λοιπόν πριν από ένα χρόνο και κάτι και τσαντίστηκα πολύ; Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Στην Ελλάδα τα τελευταία πέντε χρόνια με αυτό το ανεκδιήγητο κυβερνητικό τσίρκο, ζούμε και μια νέα διαφορετική όψη δημοσιογραφίας, η οποία είναι πιο γελοία από ποτέ. Έτσι όποιος και να βρίσκεται στο τσίρκο ή πέριξ του, λαμβάνει δύο καλά λόγια με αποκορύφωμα συγγενείς κυβερνητικών στελεχών.
Μέσα σ’ όλα λοιπόν πληροφορούμαστε από μέσα έγκριτΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ ότι ο γιος της Ευγενίας Μανωλίδου και θετός γιος του Άδωνι της καρδιάς μας είναι υποψήφιος για Όσκαρ. Λέω ας βάλω να δω τι παίχτηκε. Και εκεί είναι που ο γελοίος μηχανισμός προπαγάνδας έχει πάρει μπρος. Εν προκειμένω λοιπόν κανένας Αλέξανδρος Μανωλίδης δεν προτάθηκε για κανένα Όσκαρ. Το Όσκαρ αφορά την ταινία Glass Onion (πολύ καλή, να τη δείτε), η οποία προτάθηκε για Όσκαρ Διασκευασμένου Σεναρίου.
Μήπως ο Αλέξανδρος Μανωλίδης το έγραψε το σενάριο; Όχι βέβαια. Η συγκεκριμένη ταινία γυρίστηκε στην Ελλάδα και ο γιος της Μανωλίδου δούλευε στα logistics της ταινίας. Πάμε ξανά, γιατί μπορεί να μην το πιάσετε. Εν έτει 2023 στην Ελλάδα, βγήκαν σάιτ και έγραψαν στα σοβαρά ότι θετός γιος Υπουργού είναι προτεινόμενος για Όσκαρ επειδή συμμετείχε στα logistics μιας ταινίας που έλαβε υποψηφιότητα για το σενάριο της.
Ό,τι και να πεις για την ελληνική δημοσιογραφία, το πόσο ξεφτιλισμένη και σκουπίδι έχει καταντήσει και πόσο μικρή είναι η θέση 108 στην ελευθερία του Τύπου όταν γίνεται προπαγάνδα ακόμα και για τον θετό γιο του Άδωνι Γεωργιάδη λέει πολλά. Και αν σας ταΐζουν ακόμα και για αυτό παπάτζα, σκεφτείτε τι παπάτζα σας ταΐζουν για σοβαρότερα θέματα.
Πως ανακατεύτηκα εγώ
Τον Αλέξανδρο Μανωλίδη δεν τον ξέρω προσωπικά. Πριν από περίπου 15 χρόνια πηγαίναμε για ένα χρόνο στο ίδιο σχολείο και προσωπικά δεν του είχα μιλήσει ποτέ, αν και έμοιαζε μια ευγενική και συμπαθής φιγούρα. Αυτό που είναι γεγονός ήταν ότι την περίοδο που ήταν στο σχολείο, παιζόταν ένα από τα πιο ξεφτιλισμένα προγράμματα στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης, η Στιγμή της Αλήθειας.
Aka η Ευγενία Μανωλίδου, η διακεκριμένη μαέστρος ρωτάει εξευτελιστικές ερωτήσεις σε ανθρώπους μπροστά στους συγγενείς τους και με αντάλλαγμα μερικά χιλιάρικα λαμβάνουν το χειροκρότημα του κοινού και το γέλιο όλου του Πανελληνίου. Τόσο κακό που κόπηκε από το ΕΣΡ σκεφτείτε. Αν απαντήσεις ψέματα, πέραν της πανελλήνιας χλεύης, παίρνεις και το απογοητευμένο ύφος της Μανωλίδου να σε ρωτάει γιατί δεν είπες αλήθεια αφού ούτως ή άλλως θα γινόσουν ρεζίλι.
Τέσπα μέσα σε όλο αυτό το γαϊτανάκι, το συγκεκριμένο παιδί είχε το παρατσούκλι “Ο Στιγμή της Αλήθειας”, δεν θυμάμαι από ποιους αλλά ναι το είχα ακούσει ότι τον φώναζαν κάποιοι έτσι και με αφορμή την είδηση το έγραψα στο Τουίτερ. Πέραν των σχολίων που γελούσαν, βέβαια έλαβα κάποια παντελώς ηλίθια σχόλια και επειδή δεν ασχολήθηκα στην πλατφόρμα και είμαι πάντα υπέρ του πρόσεξε τι μαλακία γράφεις δημόσια και σε ποιον, είπα να τα αποδομήσω σήμερα στο Unstable Show.
Τα σχόλια-διαμάντια
Η όλη φάση επιδόθηκε σε ένα ηλίθιο φεστιβάλ του ποιος υπερευαίσθητος αριστερός ή γλείφτης δεξιός θα πει καλύτερα τη μαλακία του. Μακράν το πιο ηλίθιο σχόλιο ήταν ένα που έλεγε ότι η αποστέρηση του ονόματος είναι πράξη ολοκληρωτικού καθεστώτος και παρακάτω έλεγε ο ίδιος άνθρωπος ότι υπήρξε θύμα. Ευτυχώς που δε μας είπε ότι ο Χίτλερ μπροστά μας είναι αρνάκι.
Σας εύχομαι αυτό να ήταν όλο το bullying που φάγατε, να σας αποκαλούσαν με το όνομα μιας εκπομπής και να μην ήσασταν μόνιμα ο κοντός, ο χοντρός, η αδερφή και άλλα ωραία υποκοριστικά. Σας εύχομαι αν γράψουν τραγούδι για εσάς με το πόσο χοντροί είστε όπως μου είχαν κάνει εμένα, να έχετε τη δύναμη να το τρολάρετε. Σας εύχομαι να έχετε προστατεύσει τον κολλητό σας από τοξικούς μαλάκες που τον κορόιδευαν επειδή ήταν ο κοντός της τάξης και να απομακρύνατε ακόμα και με έντονο ύφος όσους ήθελαν να τον πειράξουν. Σας εύχομαι ακόμα και να υπήρξατε θύτες να είχατε τη δύναμη να πείτε ότι κάνατε μαλακία.
Και κυρίως σας εύχομαι μια μέρα να μην είστε τόσο πλίνθοι, τόσο ηλίθιοι, τόσο μηδενικά για να πείτε ότι το να αποκαλέσεις κάποιον Ο Στιγμή της Αλήθειας να είναι το ίδιο ακριβώς με το bullying στους πιο θηλυπρεπείς, σε όσους είχαν κάποια ατέλεια, σε όσους δεν είχαν ύψος ή είχαν παραπανίσια κιλά. Δε θυμάμαι πότε διάβασα τελευταία φορά στις ειδήσεις για το γιο παρουσιάστριας που έχει ψυχολογικά επειδή τον αποκάλεσαν με το όνομα της εκπομπής της μάνας του.
Θυμάμαι όμως πότε διάβασα για το παιδί που βίασαν, για τα παιδιά που αυτοκτόνησαν, για τα παιδιά που τους γύρισε το μυαλό. Και πάντα θα έχω στο κεφάλι μου όσα παιδιά άντεξαν και κατάφεραν να το ξεπεράσουν και να βγάλουν πιο υγιείς απογόνους στην κοινωνία. Υπάρχουν ολόκληρα σχολεία με κακές νοοτροπίες, παιδιά που έχουν υποστεί βία και τη θεωρούν “πείραγμα” και δε δέχομαι εξισώσεις από ευαισθητοποιημένους υποκριτές δεξιούς και αριστερούς της πλάκας. Και κάτι τελευταίο.
Για έναν ΜΑΛΑΚΑ που νόμιζε ότι εγώ έκανα bullying στο συγκεκριμένο παιδί, το μόνο που θα πω είναι ότι όσο πιο πολύ γλείφετε κώλους Υπουργών τόσο λιγότερο διαβάζετε σωστά τα δεδομένα που σας δίνονται γιατί εγώ δεν έγραψα πουθενά κάτι για το παλικάρι και είπα ότι ΔΕΝ ΤΟΥ ΕΙΧΑ ΜΙΛΗΣΕΙ ΠΟΤΕ. Πριν λοιπόν βρίσετε επειδή έτσι σας επιβάλλει η κομματική σας ιδιότητα, βουτήξτε τη γλώσσα σε όσο μυαλό σας απέμεινε.
And the Oscar goes to…
Το Όσκαρ Μαλακίας σε όλους όσους μου έγραψαν την παπαριά τους από κάτω από το ποστ μου χωρίς να διαβάσουν τι έλεγα. Εύχομαι μετά το άρθρο να έβαλαν μυαλό. Το Όσκαρ Προπαγάνδας σε όσα μέσα ανέβασαν την εν λόγω είδηση για το Όσκαρ του Μανωλίδη. Και το Όσκαρ Στήριξης στον φίλο @ParisAlxN για τη συμβολή στο αρχικό τουίτ και το δίκασμα ηλιθίων που ρίξαμε από κοινού. Καιρό είχα για ένα Unstable Show με τσίτα τα γκάζια. Δεν ξέρω πως θα επιστρέψω στο επόμενο, αλλά Stay Crazy ρε!
