Η επιστροφή του Six Songs με νέο άρθρο (γιατί το δεύτερο μέρος των Bond Songs έπρεπε να βγει πριν μήνες) συνοδεύτηκε με την ανάγκη μου να κάνω κάτι γύρω από τη Eurovision. Eurovision λοιπόν. Για κάποιους κιτς, για κάποιους βαρετή, για κάποιους αχαρακτήριστη, το σίγουρο είναι ότι ένας διαγωνισμός τραγουδιού θα έχει και τις καλές του στιγμές. Έτσι είπα να φτιάξουμε δύο αρθράκια για Six Songs, αλλά όχι συνηθισμένα τύπου τα καλύτερα τραγούδια, σέξυ εμφανίσεις κτλ, αλλά κάτι διαφορετικό.
Το πρώτο εξ αυτών θα φορά τον τομέα που θεωρώ τον εαυτό μου αρκετά ψαγμένο. Αποφάσισα λοιπόν να επικεντρωθώ σε rock και metal συμμετοχές που ούτως ή άλλως μετριούνται στα δάχτυλα των χεριών. Επιπλέον αποφάσισα ότι οι πιο γνωστοί νικητές που εμπίπτουν σε αυτήν την κατηγορία, δηλαδή οι Maneskin και οι Lordi έχουν ήδη υμνηθεί αρκετά και ότι οι Apocalyptica ήταν act και όχι συμμετοχή. Καιρός λοιπόν να δώσουμε το spotlight σε κρυφά διαμάντια του διαγωνισμού και υπέροχες συμμετοχές που καλό θα ήταν να (ξανα)ακούσετε!
1. Blind Channel – Dark Side (Φινλανδία – 2021)
Ξεκινάμε με Φινλανδούς και συγκεκριμένα τους Blind Channel που κατά τη γνώμη μου ήταν πολύ άτυχοι, γιατί στα αυτιά του rock ακροατηρίου από εκείνη τη χρονιά έμειναν προφανώς οι Maneskin. Και οι ίδιοι όμως είναι πολύ ταλαντούχοι με μια 100% nu metal συμμετοχή με στοιχεία alternative και post-hardcore. Το δίδυμο των τραγουδιστών Joel Hokka και Niko Moilanen προσφέρουν τρομερή ενέργεια στη σκηνή ενώ όλο το σετ με τις φωτιές, τα κρουστά και την τρομερή ενορχήστρωση δεν άφησε ασυγκίνητη την Ευρώπη αφού ήταν η έκπληξη του διαγωνισμού παίρνοντας την έκτη θέση. Μάλιστα τους περισσότερους πόντους τους πήραν από το κοινό και πολύ λίγους από τις επιτροπές δείχνοντας και πόσο ηλίθιο είναι αυτό το σύστημα ψηφοφορίας. Έκτοτε συνεχίζουν μια πολύ καλή καριέρα και έχουν βγάλει πολύ αξιόλογα κομματάκια.
2. AWS – Viszlát Nyár (Ουγγαρία – 2018)
Μελωδική harcorίλα που φλερτάρει ακόμα και με το metalcore χωράει στη Eurovision; Όπως δείχνουν οι Ούγγροι AWS, μια χαρά μπορεί να προκριθεί στα τελικά χωρίς όμως να διεκδικήσει κάποια πολύ καλή θέση. Η αλήθεια είναι ότι φωνητικά ο Örs Siklósi στα καθαρά φωνητικά και η υπόλοιπη μπάντα στις δεύτερες φωνές δεν πάνε πολύ καλά, το πιο heavy κομμάτι με τα screaming φωνητικά είναι πάρα πολύ δυνατό. Και χωρίς να είμαι σίγουρος ότι έχω χάσει κάτι, θεωρώ ότι είναι μια συμμετοχή που δύσκολα θα ξαναδούμε κάτι παρόμοιο και η οποία σε κερδίζει με την ενέργεια του συγκροτήματος από την αρχή ως το τέλος.
3. Mor ve Ötesi – Deli (Τουρκία – 2008)
Οι Τούρκοι λείπουν κατά τη γνώμη μου από τη Eurovision. Πάντα είχαν συμμετοχές που συνδύαζαν την παραδοσιακή τους μουσική με την pop και είχαν πολύ ενδιαφέρον. Το 2008 δοκίμασαν κάτι διαφορετικό στέλνοντας τους Mor ve Ötesi, ένα συγκρότημα από την Κωνσταντινούπολη που παίζει εναλλακτικό ροκ και η έβδομη θέση δεν ήταν καθόλου άσχημα. Εισαγωγή που θυμίζει έντονα το alternative rock των 00s, λίγα ανατολίτικα στοιχεία και τούρκικοι στίχοι δένουν άψογα σε ένα πολύ όμορφο ρεφρέν που δε γίνεται να μην παίζει στο κεφάλι σου αφού το ακούσεις. Το Deli είναι μια συμμετοχή που δύσκολα θα ξαναδείς, δηλαδή ένας συνδυασμός διαφορετικών επιρροών που δεν καταλήγει νερωμένος ή αδιάφορος.
4. Wig Wam – In My Dreams (Νορβηγία – 2005)
Αν δεις τους Wig Wam εμφανισιακά, είσαι ψιλοσίγουρος ότι είναι ξεπερασμένο glam συγκρότημα που μεσουρανούσε στα 80s. Και όμως οι Νορβηγοί ξεκίνησαν μόλις το 2001 και αρκετά χρόνια πριν γράψουν την υπερκομματάρα Do Ya Wanna Taste It, είχαν πάει στη Eurovision το 2005 (aka τη χρονιά που η Παπαρίζου τους σκούπισε) και στη σκηνή ξεδίπλωσαν όλη τη glamίλα και όλη τη ροκιά που είχαν μέσα τους. Το In My Dreams είναι από τα λίγα hair metal τραγούδια που θα μπορούσε να σταθεί στον διαγωνισμό, γιατί είναι αρκετά catchy για τους κάζουαλ φαν του διαγωνισμού και ταυτόχρονα αρκετά heavy για να πάρει την έγκριση του μέσου metal ακροατή. Τσίμπησαν μια δεκάδα και μας πρόσφεραν ένα θέαμα που δύσκολα θα ξεχάσουμε!
5. Max Jason Mai – Don’t Close Your Eyes (Σλοβακία – 2012)
Ο Max Jason Mai παρά το look του στη Eurovision είναι γνωστός στη χώρα του για το πιο pop ρεπερτόριο του, αλλά εν προκειμένω αλλάζει λίγο το στυλ του και ντύνεται Sebastian Bach της Σλοβακίας. Με μια hard rock συμμετοχή, αλλά με κάποια στοιχεία metalcore προς το τέλος, ο Mai προσπαθεί εν πολλοίς να τραγουδήσει πάνω από τις δυνατότητες του και έχει τις κακές του στιγμές, αλλά συνολικά είναι passable αφού προσπαθεί ακόμα και με hardcore φωνητικά να ξεσηκώσει το κοινό. Το τραγούδι είναι feelgood και catchy, αλλά δυστυχώς δεν κατάφερε να προκριθεί στο μεγάλο τελικό.
6. Teräsbetoni – Missä Miehet Ratsastaa (Φινλανδία – 2008)
Δύο χρόνια μετά τους Lordi, οι Φινλανδοί είπανε να ξαναστείλουν μια 100% μέταλ συμμετοχή στη Eurovision και μάλιστα το έκαναν με έναν εντυπωσιακό τρόπο. Οι Teräsbetoni ικανοποιούν αυτό το δείγμα του παπάουερ που κάθε μεταλλάς κρύβει μέσα του ακόμα και σε απειροελάχιστη ποσότητα με μια πολύ στιβαρή ερμηνεία που βέβαια δε συγκίνησε τους Ευρωπαίους και παρά την πρόκριση στα τελικά τους άφησε προς τις τελευταίες θέσεις της βαθμολογίας. Είναι όμως από τις πιο κουλ εμφανισιακά συμμετοχές και βγάζουν τρελή δυναμική, οπότε στηρίζουμε.
Bonus: Apocalyptica (Guest act – 2007)
Τι είπα; Ότι δεν θα τους βάλω; ΤΙ ΛΕΤΕ ΡΕ; Μιλάμε για ένα από τα καλύτερα guest acts στην ιστορία της Eurovision. Γιατί έτσι είμαστε οι μεταλλάδες κύριοι. Τι συγκίνηση να νιώσουμε με Μαντόνες και ΚοντσιτοΜανσοΦουρέιρες να τραγουδάνε ο ένας τα τραγούδια του άλλου; Όταν οι τρεις τσελίστες και ο ντράμερ τους ανεβαίνουν στη σκηνή και από γύρω γίνεται ο χαμός, όταν από μελωδικό πάνε στο heavy, όταν χωρίς στίχο σε μαγεύουν, τα λόγια περισσεύουν παιδιά.
