Καλησπέρα μάγκες, που θα έλεγε και ο μεγάλος Γιώργος Γεωργίου! Ο “Χόρχε” όπως τον αποκαλούσαν χαϊδευτικά οι ακροατές του δεν είναι πια κοντά καθώς μας αποχαιρέτησε το πρωί της Δευτέρας 05/06 μετά από αρκετές μέρες νοσηλείας στο νοσοκομείο “Άγιος Σάββας” μετά από μάχη με την επάρατη νόσο. Δεν θέλω να γράψω δακρύβρεχτες και συγκινητικές ιστορίες για την ζωή του, ούτε ο ίδιος θα το ήθελε πιστεύω, θα ήθελα απλά με αυτό το άρθρο να περιγράψω πως στιγμάτισε την δική μου εφηβική ηλικία και πόσο με επηρέασε στο τρόπο που βλέπω το ποδόσφαιρο.
Η καταγωγή τα πρώτα βήματα και η δημοσιογραφική πορεία του…
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 26 Μαΐου 1947 και μεγάλωσε στα Πετράλωνα. Η καταγωγή του ήταν από τη νότια Εύβοια, καθώς ο πατέρας του Αναστάσιος (σερβιτόρος στο Zonar’s) είχε γεννηθεί στην Κάρυστο και η μητέρα του Παγώνα στο Μαρμάρι. Πήγε σχολείο στα Πετράλωνα όπου υπάρχουν αναφορές πως υπήρξε συμμαθητής με τον μετέπειτα επίσης γνωστό αθλητικογράφο και βασικό συντελεστή της στήλης «Αποδυτηριάκιας», Κώστα Καίσαρη (1949-2019) παρά το γεγονός πως ο Γεωργίου ήταν δύο χρόνια μεγαλύτερος. Η πρώτη του ενυπόγραφη παρουσία στην έντυπη δημοσιογραφία καταγράφηκε σε πολύ νεαρή ηλικία, στην εβδομαδιαία Παναθηναϊκή Φλόγα στις αρχές της δεκαετίας του 1960.
Έκανε διάφορες δουλειές μεταξύ των οποίων και του ιατρικού επισκέπτη, έως το 1983 όταν ο Κώστας Καίσαρης έναν χρόνο αφότου κυκλοφόρησε η αθλητική εφημερίδα Ο Φίλαθλος του εκδότη Γιώργου Κουρή, ζήτησε από τον διευθυντή της Νίκο Καραγιαννίδη, να πάρει τον Γεωργίου στην εφημερίδα και να τον κάνει δημοσιογράφο. Ο Καραγιαννίδης αρχικά ήταν αρνητικός λόγω του ότι ο Γεωργίου ήταν 36 ετών και «Ο Φίλαθλος» βασιζόταν κυρίως σε νεότερους δημοσιογράφους, αλλά στη συνέχεια πείστηκε λόγω των πολύ καλών κειμένων που έγραφε, δίνοντάς του την ευκαιρία να κάνει το ρεπορτάζ του Ολυμπιακού. Ο ατίθασος χαρακτήρας του Γεωργίου και η αδυναμία του να πειθαρχήσει επαγγελματικά στις δύσκολες και απαιτητικές συνθήκες του καθημερινού ρεπορτάζ μιας κορυφαίας ομάδας όπως ο Ολυμπιακός, τον έφεραν πολλές φορές σε ρήξη με τον Καραγιαννίδη, ο οποίος είχε πει πως ο Γεωργίου “Δεν μπορούσε να λειτουργήσει επαγγελματικά, ο χαρακτήρας του ήταν καφενόβιος, δεν μπορούσε να λειτουργήσει σε πειθαρχία, να μπει σε τροχιά ανόδου, σταδιοδρομίας” λόγω των παραπάνω, όπως αποκάλυψε ο γιος του Κώστα Καίσαρη, Θέμης, ο Καραγιαννίδης είχε διώξει πολλές φορές από την εφημερίδα τον Γεωργίου ο οποίος στη συνέχεια επέστρεφε με παρέμβαση του Καίσαρη. Μετά από περίπου 1,5 χρόνο το ρεπορτάζ Ολυμπιακού στο Φίλαθλο ανέλαβε ο Κώστας Νικολακόπουλος με τον Γεωργίου να αναλαμβάνει αρχικά το ρεπορτάζ των ομάδων της επαρχίας από κοινού με τον Γιώργο Κολοκοτρώνη και στη συνέχεια την επιμέλεια της παρασκηνιακής στήλης «Αιφνιδιασμοί».
Τον Οκτώβριο του 1992 ξεκίνησε τη ραδιοφωνική εκπομπή «Το Καφενείο των Φιλάθλων» στον Sprint FM 105,3 που ήταν ο πρώτος αμιγώς αθλητικός ραδιοφωνικός σταθμός στην Ελλάδα, υπό τη διεύθυνση του Χρήστου Σιέμπη και ύστερα από ιδέα του Νίκου Καραγιαννίδη. Η εκπομπή μεταδιδόταν καθημερινά (εκτός Σαββάτου) από 22:00 έως 00:00 και έδινε για πρώτη φορά το βήμα σε ακροατές να βγαίνουν στον αέρα και να μιλούν για τα αθλητικά δρώμενα, συχνά παρακολουθώντας και σχολιάζοντας εν εξελίξει αγώνες που μεταδίδονταν τηλεοπτικά. Παρά τα προβλήματα του Sprint FM 105,3 ο οποίος ακουγόταν με δυσκολία και σε ελάχιστες περιοχές της Αθήνας, η εκπομπή ήταν τόσο δημοφιλής που έγινε και καθημερινή στήλη στο Φίλαθλο στις 18 Σεπτεμβρίου 1995, όπου ο Γεωργίου δεχόταν τηλέφωνα κάθε πρωί στην εφημερίδα και δημοσίευε την επόμενη μέρα τις καλύτερες ατάκες με το δικό του χαρακτηριστικό σχολιασμό.
Ευρύτερα γνωστός έγινε με την τηλεοπτική μεταφορά της εκπομπής «Το Καφενείο των Φιλάθλων» στο Kανάλι 5 (μετέπειτα Alter Channel) στις αρχές του 1996 ύστερα από ιδέα του Χρήστου Σιέμπη, όπου έδινε το λόγο για αθλητικά θέματα σε κόσμο σε καφενεία της ευρύτερης Αθήνας. Η πρώτη εκπομπή έγινε σε ζωντανή μετάδοση μεταξύ 21:00 και 23:00 από το καφενείο του Γιαννίμπα. Η ιδέα της εκπομπής τροποποιήθηκε όταν ύστερα από μία επεισοδιακή εκπομπή σε καφενείο του Βύρωνα τη σεζόν 1997-98, ο Γεωργίου σταμάτησε να πηγαίνει στα καφενεία και ξεκίνησε να βγάζει τηλέφωνα τηλεθεατών στον αέρα και να συνομιλεί μαζί τους μέσα από το στούντιο του καναλιού. Όταν το κανάλι είχε πλέον μετονομαστεί σε Alter Channel o Γεωργίου παράλληλα με «Το Καφενείο των Φιλάθλων» έκανε για μία περίοδο και την εκπομπή «Χου ρε» η οποία ήταν μεταμεσονύκτια και είχε αντίστοιχο σκεπτικό. Μετά το 2001 αποχώρησε από το Alter Channel για τη βραχύβια συνδρομητική πλατφόρμα Alpha Digital, με την τηλεοπτική του εκπομπή να μεταδίδεται στη συνέχεια από τους σταθμούς Alpha, Channel 9,[8] Τηλεάστυ, Extra 3, Action 24 και Kontra Channel.
Από το 2008 έως το 2021 πραγματοποιούσε καθημερινές ραδιοφωνικές εκπομπές στο ραδιοσταθμό Real FM 97.8 και ήταν ένας από τους μακροβιότερους δημοσιογράφους του σταθμού από ίδρυσής του. Η συνεργασία του με το σταθμό διεκόπη τον Οκτώβριο του 2021 καθώς ο Νίκος Χατζηνικολάου ενοχλήθηκε από τις αναφορές του Γεωργίου κατά του Ολυμπιακού και του ιδιοκτήτη της ομάδας Βαγγέλη Μαρινάκη.Τη σεζόν 2022-23 έκανε εκπομπές στον ραδιοσταθμό Alpha 98.9 με τελευταία στις 9 Μαΐου 2023.
Είχε συνεργαστεί και με άλλα έντυπα όπως τα περιοδικά Σύγχρονος Αθλητισμός και Forza.
Τα τελευταία χρόνια εργάστηκε ραδιοφωνικά την περίοδο 2021-2022 στο Ελλάδα 94.3 και
η τελευταία του δουλεία ήταν στον Alpha 98.9 με την καθημερινή του εκπομπή στην οποία παρέμεινε μέχρι να φύγει από την ζωή.
Τον χαρακτήριζαν οι ατάκες του, η ευθύτητά του, η αθυροστομία του και η τάση του να μιλά δηκτικά έως απαξιωτικά για θεσμούς, πρόσωπα και καταστάσεις του αθλητισμού και όχι μόνο, προκαλώντας συχνά αντιδράσεις.
Υποστήριζε τον Απόλλωνα Σμύρνης τον οποίο, είχε δηλώσει, πως είδε για πρώτη φορά όταν τον είχε πάει ο πατέρας του, υποστηρικτής του Φωστήρα, να δει έναν αγώνα κόντρα στον Απόλλωνα Σμύρνης που έληξε με νίκη 4-0 υπέρ του φιλοξενούμενου Απόλλωνα. Διετέλεσε πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΠΑΕ «Γυμναστικός Σύλλογος Απόλλων Σμύρνης» από τις 2 Απριλίου 2019 έως και τις 28 Μαΐου 2019 οπότε και παραιτήθηκε μετά από αντιδράσεις που προκάλεσαν δηλώσεις του πως ο Ιβάν Σαββίδης είχε αγοράσει την Ξάνθη και τον Παναιτωλικό. Στη συνέχεια παρέμεινε απλό μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΠΑΕ έως και το θάνατό του.
Ο Γεωργίου που γνώρισα εγώ…
Τον Γιώργο Γεωργίου τον “γνώρισα” τηλεοπτικά όταν ένα βράδυ (το 2004 αν θυμάμαι καλά) κάθισα με τον πατέρα μου στον καναπέ γιατί αυτή η περίεργη φιγούρα που έπαιζε στην οθόνη του Alpha με το ”γεμιστό” (όπως το έλεγε ο ίδιος) τσιγάρο στο χέρι, το αιχμηρό και πολλές φορές αθυρόστομο σχόλιο της μου είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον.
Οι ατάκες του είναι πλέον κλασσικές και μέρος της καθημερινότητας μας. Κανείς δε θυμάται την πρώτη φορά που ειπώθηκε η κάθε ατάκα, όμως όλοι ξέρουμε το πλαίσιο. Φουριόζος ακροατής έχει πάρει τηλέφωνο και ξεκινά να πιλατεύει τον Γεωργίου. Εκείνος, στην αρχή συγκαταβατικός. «Πες τη μαλακία σου…». Ο ακροατής παίρνει θάρρος. Κι αρχίζει την κουβέντα που ήταν η πεμπτουσία του Καφενείου των Φιλάθλων σε όλες του τις εκδοχές. «Ναι, ρε Γιώργο, αλλά αν είχε βάλει εκείνον…κι αν δεν είχε χτυπήσει ο άλλος…κι αν μας είχε δώσει το πέναλτι…κι αν είχε μπει το δοκάρι», ο φίλος έχει πάρει φόρα και ξαναγράφει την ιστορία, όχι του τρέχοντος αλλά ολόκληρου του επαγγελματικού πρωταθλήματος. Ο Γεωργίου το μυρίζεται αμέσως κι εγκαταλείπει νωρίς. Βρίσκει ένα κενό στο ντελίριο του ακροατή, εκρήγνυται όπως πάντα θεατρικά, τινάζοντας τα χέρια προς τα πίσω κι αποκαλύπτοντας το σταυρόλεξο της οδοντοστοιχίας του. Και σφάζει τη συνομιλία στο γόνατο. «Εντάξει ρε φίλε…αν το ένα κι αν το άλλο…Κι αν το πουλί μου είχε νύχι, θα ήταν δάχτυλο».
Αν και μικρός στην ηλικία έχω δει και περισσότερο ακούσει και παρακολουθήσει πολύ Γεωργίου και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ήταν ο καλύτερος άνθρωπος για αυτή την δουλειά. Δεν θα κατάφερνε κανένας να μεταφέρει τις αγοραίες αυτές φράσεις και την καφενειακή αύτη κουλτούρα του Έλληνα στο γυαλί και στο ραδιόφωνο καλύτερα από τον ”Χόρχε” .Μετέφερε όλες αυτές τις ατάκες από το καφενείο και το μπαρμπούτι και τον δρόμο στα αυτιά εκατομμύρια Ελλήνων και κατάφερε να ταυτιστεί μαζί τους ”παίζοντας” ουσιαστικά τον ίδιο του τον εαυτό.
H αλήθεια είναι πως δεν έβγαζες ακριβώς άκρη με τον Γεωργίου. Τι ήταν αυτό που σε τράβαγε; Που βρισκόταν η γοητεία του;Ενας Θεός ξέρει! Ο Αργ. Παγαρτάνης από τον Φιλάθλο, στον συγκινητικά ακριβή αποχαιρετισμό του στα σόσιαλ το έγραψε στα ίσια: «Μπάλα, από τεχνική άποψη, δεν ήξερε». Κι ας νόμιζε ότι, μεταφέροντας τις αναλύσεις του Αλέφαντου ή του Αναστόπουλου, μας τα εξηγούσε όμορφα. Κι ας περηφανευόταν ότι «αυτός είχε κάνει τον Βαμβακούλα λίμπερο», δήθεν με την επιρροή του στο ξεκίνημά του ως ρεπόρτερ Ολυμπιακού.
Είχε κριθεί όσο λίγοι και όχι άδικα για τα δημόσια ομοφοβικά του σχόλια τόσο στον αέρα των δικών του εκπομπών όσο και σε εκπομπές που ήταν καλεσμένος , με χαρακτηριστικό παραδείγμα το ξέσπασμά του μετά τον τελικό της Εurovision τo 2006 στην Αθήνα και αποδέκτες τον Γιώργο Καπουτζίδη και την Ζέτα Κοντοπούλια (όπως ίδιος την έλεγε) στο όποιο ανέφερε το γνωστό στους περισσότερους «Αχ μωρέ η Αννούλα, βλέπω την Αννούλα.. Έξω πούστη κι άσχημε!!!Γελάτε; ρε γελάτε;» .Ποιός θα ξεχάσει επίσης και τον αξέχαστο παραληρηματικό μονόλογο του στην μεσημεριανή εκπομπή της Φαιάς Σκορδά «Πολύ μπλά μπλά » με αφορμή της τότε δηλώσεις του Γρ.Βαλιανάτου ο οποίος στήριξε ανοιχτά του γάμους μεταξύ μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών οδηγώντας τον Γ.Γεωργίου στην αξέχαστη δήλωση «Επειδή οι εποχές προχωράνε δεν έχω κανένα πρόβλημα με την μαντάμ Βαλιανάτου» δήλωση που προκάλεσε οργή στα μέλη του πάνελ με αποκορύφωμα την ειρωνεία του κατά την αποχώρηση από το πάνελ του Αγγέλου Πυριόχου τον οποίο αποκάλεσε ”Αγγελικούλα” (σιγά που θα το άφηνε να πέσει κάτω ο Γεωργίου).
Οι αστοχίες του και οι κωλοτούμπες του έχουν αφήσει εποχή! Η πιο χαρακτηριστική ήταν φυσικά το EURO 2004. Είχε πει τόσα το στόμα του, είχε χύσει τόσο περίτεχνα χολή για τον Ρεχάγκελ και την Εθνική που δεν μπορούσε με τίποτα να το μαζέψει μετά την εποποιία της Πορτογαλίας. Ο κόσμος του έκανε καζούρα, εκείνος ψιλοψέλλιζε κάτι ψευτο-mea culpa και τα ανακάτευε, καταφεύγοντας στο πιο παλιό κόλπο που μοιραζόταν με το κοινό του: στη συνωμοσιολογία. (Όπως τότε που, σχετικά άσημος ακόμα, έλεγε φόρα παρτίδα «ντοπαρισμένη» την Πατουλίδου ή όπως όλα όσα έλεγε κατά καιρούς για το οργανωμένο σχέδιο «μπασκέτες σε κάθε σχολείο» που είχε επιβληθεί έναντι του ποδοσφαίρου). Το EURO, τελικά, αν δεν το ξέρετε, το πήραμε επειδή διοργανώσαμε τους Ολυμπιακούς το «γαλάζιο καλοκαίρι» του 2004. Βγάζει νόημα; Όχι. Ακούγεται «ξυπνητζίδικο»; Ναι, τουλάχιστον για να φρενάρει στιγμιαία εκείνος που είχε στην άλλη άκρη της γραμμής. «Γεωργίου speaking», σου λέει.
Είχε μεγάλη αγάπη με το τσιγάρο και πάθος με τον τζόγο! «Θα μπορούσα να είχα πολλά λεφτά ,γιατί έβγαλα καλά λεφτά στην ζωή μου αν δεν είχα ”αρρώστιες”» θα δηλώσει σε συνέντευξή του μερικά χρόνια πρίν. Κανείς δεν κατάλαβε ποτέ τι ήταν! Ήταν δημοσιογράφος, παρουσιαστής, ραδιοφωνικός παραγωγός, παράγοντας ποδοσφαιρικών ομάδων ; Έλεγε πως σπούδασε στο Πάντειο δημοσιογραφία, χωρίς αυτό ωστόσο να επιβεβαιώνεται από κάποιο επίσημο έγγραφο.
Αλλά τίποτα απ’ όλα αυτά στο τέλος της ημέρας δεν σε πείραζε. Ούτε η βαθιά αντιφατικότητα της ίδιας της ποδοσφαιρικής περσόνας του. Ήταν ένας τύπος που -υποτίθεται- σου αποκάλυπτε το παρασκήνιο, με τον τρόπο που κανείς δεν έκανε ποτέ πριν τον Φιλάθλο, λειτουργώντας ταυτόχρονα ως αντίλαλος του… ίδιου του παρασκηνίου. Σου μιλούσε για την «παράγκα», όχι πατώντας σε κάποιο αδιάφθορο ρεπορτάζ αλλά, παπαγαλιζοντας τα ψίχουλα που είχαν πέσει από το τραπέζι του ίδιου του Θωμά. Ο Γεωργίου το έπαιζε λίγο «χωροφύλακας» της ποδοσφαιρικής διαφθοράς, αλλά ήταν πιο πολύ βαποράκι της. Και περιστασιακός χρήστης. Η ιστορία με «τα έξι ματς που έδωσε ο Θωμάς σε εκείνον και τον Καίσαρη για να ποντάρουν στο πρωτάθλημα του 2000» είναι όλος ο Γεωργίου σε λίγα λεπτά. Αναφέρει ότι πόνταρε 6 ”μιλημένα” ματς της ίδιας αγωνιστικής , αλλά με ένα γρήγορο ψάξιμο διαπιστώνεις οτι τα παιχνίδια που ανέφερε έχουν γίνει σε διαφορετικές ημερομηνίες και αγωνιστικές. Είπαμε αυτός είναι ο Γεωργίου καφενειακός χαρακτήρας! Και ποιος καφενειακός δεν λέει ψέματα για κερδισμένα στοιχήματα !! Αλλά, εδώ που τα λέμε ποιος έκανε περισσότερο από εκείνον καριέρα με το «μην αφήνεις την πραγματικότητα να σου χαλάσει μια ωραία ιστορία»; Και αυτή η χώρα από ψέμα πίσω από μικρόφωνα και κάμερες άλλο τίποτα…
Ατάκες που άφησαν εποχή…
Γνωστός για τις ατάκες του ο Γεωργίου μας άφησε μεγάλη κληρονομιά με πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα τα παρακάτω :
-Γεωργίου speaking.
-Έκανε αβαβά!
-Ήμαρτον ρεεεεε. Ξανά-μανα ήμαρτον
-Πολύ κλο κλο και από αυγό τίποτα.
– Γιώργο σε πάω ρε, τα λες έξω απ’τα δόντια.
– Ποια δόντια ρε;
– Λίρα εκατό αυτό που σου λέω
– Γιώργο, ωραίο πουκάμισο: Να στο δώσω να πας να κοινωνήσεις;
– Η μπάλα στο μπακλαβαδωτό.
– Ρε, ο Έλληνας ποδοσφαιριστής είναι τόσο άτεχνος, που και με σαγιονάρες να παίξει θα πατήσει τα κορδόνια του.
-Όλα τα αθλήματα έχουν φέρει διακρίσεις στην Ελλάδα: το μπάσκετ, το βόλεϊ, το πόλο, ο στίβος, η άρση βαρών, το μπαμπινγκντον, το τάβλι…
Η εκπομπή στο Βύρωνα που τον γύρισε στο στούντιο
Τα δύο πρώτα χρόνια (1997-1998) των «θρυλικών» εκπομπών στο κανάλι 5, ο Γιώργος Γεωργίου είχε οργώσει όλα τα ποδοσφαιρικά στέκια σε γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά, δίνοντας μικρόφωνο στον κόσμο να πει την άποψή του για τα τεκταινόμενα σε ποδόσφαιρο, μπάσκετ και όχι μόνο.
Καφενείο των Φιλάθλων 1998
Η εκπομπή σάρωνε σε θεαματικότητα, ώσπου να διακοπεί ξαφνικά εξαιτίας μιας επεισοδιακής εκπομπής στον Βύρωνα. Oπαδοί της Δόξας Βύρωνα μετέτρεψαν τον χώρο σε ποδοσφαιρικό γήπεδο, με συνθήματα ακατάλληλα για ανηλίκους. Επίσης αντάλλαζαν «γαλλικά» μεταξύ τους, ενώ έφτασαν να κάνουν μέχρι και «σχιζοφρένεια» βρίζοντας και σπρώχνοντας τους πάντες.
Όλα αυτά έκαναν έξαλλο τον Γεωργίου, ο οποίος και αναγκάστηκε να διακόψει την εκπομπή, έτσι ώστε να μεταβεί στο τηλεοπτικό στούντιο του καναλιού για να τη συνεχίσει από εκεί με ασφάλεια. Έκτοτε, η εκπομπή έπαψε να έχει την ανοιχτή «λαϊκή» μορφή της με επισκέψεις στις καφετέριες και στα καφενεία και συνεχίστηκε για πολλά χρόνια με τον Γεωργίου να συνομιλεί με τηλεφωνικές γραμμές από το στούντιο.
Η περιπέτεια με τον γιό του..
Στην προσωπική του ζωή ο Γιώργος Γεωργίου βίωνε έναν «Γολγοθά» καθώς ο γιος του Τάσος έπασχε από μία σπάνια εκφυλιστική νόσο την «αταξία του Φρίντριχ» από την οποία τελικά πέθανε το 2017 σε ηλικία 35 ετών, μία απώλεια που «τσάκισε» τον αθλητικογράφο.
Ο αθλητικογράφος είχε μιλήσει αρκετές φορές για το πρόβλημα υγείας του γιου, ωστόσο το 2019 είχε προχωρήσει σε μία εξομολόγηση από καρδιάς σε συνέντευξη στην εκπομπή «Μεσάνυχτα» και την Ελεονώρα Μελέτη.
Τότε είχε αναφερθεί τόσο στην ασθένεια όσο και το θάνατο του γιου του. Όπως είχε πει από αυτήν την ασθένεια το 1992 που διαγνώστηκε ο Τάσος προσβαλλόταν «ένα παιδί στο 1,5 εκατομμύριο. Τώρα είναι ένα παιδί στα 50.000 παιδιά».
Ο Γιώργος Γεωργίου είχε εξηγήσει ότι είναι κληρονομική ασθένεια και πρέπει να είναι και φορείς και οι δύο γονείς. Μάλιστα όπως είχε δηλώσει όταν ήταν έγκυος στην κόρη του η δεύτερη σύζυγός του είχε πάρει αίμα και το είχε στείλει στην Ιταλία για να μην συμβεί ξανά αυτό που έπαθε ο Τάσος.
«Στην ελληνική γλώσσα λέγεται νευροφυτική ανεπάρκεια, είναι ασθένεια των νεύρων. Ο Τάσος μέχρι τα 11 του ήταν υγιέστατος, έπαιζε μπάλα στον Απόλλωνα, τρομερός», είχε πει αρχικά ο αθλητικογράφος και στη συνέχεια είχε αναφερθεί στο πώς ανακάλυψε ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά.
«Το ανακάλυψα ξαφνικά τον είχα δει να κρατάει το πιρούνι και αντί για την πατάτα κάρφωνε το πιάτο. Βαδίζαμε στον δρόμο και έμπαινε στα πόδια μου και του έλεγα: “Ρε Τάσο πας πέμπτη δημοτικού στα πόδια μου μπαίνεις;”. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι γινότανε».
«Πήρα τηλέφωνο τη μάνα του και μου είπε ότι έβλεπε κι αυτή κάποια πράγματα. Τον πήγαμε στον γιατρό και μόλις τον είδε μας είπε αξονική τομογραφία εγκεφάλου. Βγήκε πεντακάθαρη». Στη συνέχεια αναφέρθηκε σε μία νευροπαιδιάτρο που τον έστειλε για εξειδικευμένες εξετάσεις στο Λονδίνο, όπου και έμαθαν για την ασθένεια.
«Έτρωγα ψίχα ψωμί και έσπαγαν τα δόντια μου»
Όπως είπε είναι μία ασθένεια που εξελίσσεται σιγά σιγά. «Αρχίζει μία παράλυση, αρχίζει να χάνεται η ακοή, σιγά σιγά η όραση. Η παράλυση περισσότερο στα πόδια παρά στα χέρια. Είναι μία ασθένεια που εξελίσσεται χωρίς γυρισμό. Δεν υπάρχει θεραπεία», είχε δηλώσει ο Γιώργος Γεωργίου
Μάλιστα αναφέρθηκε και στην πρώτη αντίδραση που είχε ο ίδιος όταν έμαθε για την ασθένεια του γιου του. «Η Μαρία πήγε να αυτοκτονήσει, πήγε να πέσει από τον 8ο όροφο και την κράτησαν κάτι κάγκελα»
«Εγώ σηκώθηκα το πρωί, είδα τα μαλλιά μου άσπρα, έτρωγα ψίχα ψωμί και έσπαγαν τα δόντια μου, από τη στενοχώρια. Η μεγάλη πληγή για μένα ξέρεις ποια ήταν; Τον κοίταζα κι έλεγα… τι αισθάνεται αυτό το παιδί μέσα του. Δεν γεννήθηκε έτσι, μέχρι τα 11 ήταν υγιέστατος. Δεν τον ρώτησα ποτέ. Ούτε αυτός μου το είπε, αλλά καταλάβαινα τι ψυχολογικά είχε μέσα του»
Καλό ταξίδι ποδοσφαιρικέ πατέρα μας. Τα απογεύματα μας μετά την δουλειά δεν θα είναι ποτέ τα ίδια. Ο Θεός να σε αναπαύει, καλή αντάμωση.
