Προσοχή: Οι απόψεις στο παρόν άρθρο είναι αποκλειστικά δικές μου και σε καμία περίπτωση δεν αντικατοπτρίζουν τις απόψεις των υπολοίπων συντακτών του anthem.gr!
Καταλαβαίνεις πως ένα τραγούδι είναι εξαιρετικό, όταν κάθε φορά πατάς το play ανατριχιάζει το ίδιο σου το είναι! Αν το συγκρότημα το “χει”, τότε είναι πολύ πιθανό να κάθεσαι να ακούς το album για ώρες ατελείωτες, μένοντας ακίνητος καθώς αναλογίζεσαι ότι έχεις μόλις άνοιξες την πόρτα σε νέους προορισμούς. Έτσι συμβαίνει με τους “ΚΑΤΑΧΝΙΑ”.
Οι “ΚΑΤΑΧΝΙΑ” είναι ένα hardcore crust punk συγκρότημα από την Θεσσαλονίκη. Ας είμαστε ειλικρινείς. Το crust punk τείνει να εξαφανιστεί, αν και υπάρχουν πολλές αξιόλογες μπάντες που προωθούν το συγκεκριμένο είδος μουσικής. Θα ήθελα όμως στη σημερινή Σχιζοφρένεια, να επικεντρωθώ μονάχα στο συγκρότημα το οποίο προανέφερα.
Τι είναι αυτό που σε κερδίζει όταν ακούς τους “ΚΑΤΑΧΝΙΑ”; Είναι η ενορχήστρωση; Η ένταση των φωνητικών; Οι εξαιρετικοί στίχοι; Η μελαγχολία που πηγάζει από τα τραγούδια τους; Όχι, είναι η ειλικρίνεια! Η ειλικρίνεια που βγαίνει από την ενορχήστρωση, την ένταση των φωνητικών και τους ποιητικούς στίχους τους! Διάολε, ακόμη και η ίδια η μελαγχολία τους είναι ειλικρινής!
Η μουσική τους εκπέμπει μια περίεργη αύρα! Μια αύρα που σε διαπερνάει ολόκληρο και μεταφέρει σήματα σε κάθε νευρώνα σου. Βίαια riffs από τα οποία δεν απουσιάζει η μελωδία, drums και μπάσο που παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο καθώς και ατμοσφαιρικά ηχητικά εφέ, όπου χρειάζονται. Το crust punk σε ολόκληρο το μεγαλείο του!
Τα φωνητικά είναι εξαιρετικά και φωναχτά. Φαίνεται εξ’ αρχής ότι οι τραγουδιστές έχουν δουλέψει πάνω σε αυτά και το αποτέλεσμα τους δικαιώνει! Η ανατριχίλα όμως πηγάζει από τους στίχους που τραγουδάει ο τραγουδιστής. Αληθινή ποίηση που έχει στόχο να αφυπνίσει! Κάθε φορά που ο τραγουδιστής φωνάζει “Μην με ξεχνάς” οραματίζεσαι τον πόνο που νιώθει, ακόμη κι αν δε νιώθει τίποτα ο ίδιος. Πονάς κι εσύ ο ίδιος κάθε φορά που τους ακούς! Εντεχνάδες και λοιποί πουθενάδες πάρτε χαρτί και μολύβι και δείτε τη σημαίνει ποιητική στιχουργική ικανότητα, καθώς θα σας παρουσιάσω τα καλύτερα τραγούδια και στίχους των “ΚΑΤΑΧΝΙΑ” από το ομώνυμο τους LP:
1) Επικίνδυνοι Φίλοι
“Κάπου σκόνταψα, δεν ισορρόπησα με το χαρούμενο πλήθος.
Μπαλόνια, χρώματα, υπέροχη μέρα κι εγώ βρωμάω ζωή.
Νευρόσπαστων παραγωγής θερμοκήπιο, μα εγώ καλοκαίρια δε ζω.
Σακατεμένο μοιάζει το αδύνατο, σε νήμα εφικτό
Κι έχω ξεμείνει με ένα σωρό επικίνδυνους φίλους.
Κι έχω ξεμείνει αγριολούλουδο σε ξένους κήπους.
Έχω ξεμείνει γελωτοποιός στην αυλή των ανδρείκελων.
Έχω ξεμείνει…
Τώρα γεννιέμαι πάλι το Μάρτιο…”
2) Ξεψυχάμε
“Σκοτώσαμε την αγάπη σου το λέω.
Ήμασταν δίπλα και την σπρώξαμε να πέσει στο γκρεμό.
Σκοτώσαμε την αγάπη σου το λέω.
Και εμείς γελούσαμε καθώς την βλέπαμε να φεύγει στο κενό.
Σου λέω και αν την γλίτωνε…
Κι αν τη γλίτωνε, θα της μπήγαμε μαχαίρι στο λαιμό.
Στην ανίκανη μας φύση να αγαπήσεις…
Στην ανίκανη μας φύση τα κάστρα μας γκρεμίζεις…
Στην ανίκανη μας φύση να αγαπήσεις…
Στην ανίκανη μας φύση τα μαχαίρια σου ακονίζεις…
Ξεψυχάμε, ξεψυχάμε…
Ζούμε μες στη κόλαση και εμείς χαμογελάμε.
Ξεψυχάμε, ξεψυχάμε…
Λίγο πριν τον θάνατο και εμείς χαμογελάμε.
3)Στο Πέρασμα Του Χρόνου
“Ρυτιδιασμένος χρόνος και μια αλήθεια θολή,
κάθε εικόνα και μια νέα εποχή.
Τότε που τα παρατσούκλια κρατούσαν ζωή.
Τότε που περιφερόμασταν όλοι μαζί.
Σαν σαπιοκάραβο που σέρνει η αλμύρα στα βράχια
και οι αλυσίδες τρυπώνουν για μας σαν μια στιγμή
Κοίτα, κοίτα τους ανθρώπους πως αλλάζουν,
στο πέρασμα του χρόνου σε τρομάζουν.
Κοίτα, κοίτα ο εαυτός σου πως αλλάζει,
στον καθρέφτη του χρόνου σε τρομάζει.”
4)Η ανατριχίλα της προδοσίας”
“Ποιά αδιέξοδα απόψε το βράδυ βαφτίσαν αγάπη;
Ποια έρημο απόψε το βράδυ βαφτίσαν αγάπη;
Ποιά μοναξιά απόψε το βράδυ βαφτίσαν αγάπη;
Ποια σιωπή απόψε το βράδυ βαφτίσαν αγάπη;
Η ανατριχίλα της προδοσίας…
Καπνίζεις καπνίζεις και αδιαφορείς.
Στην οθόνη το τζάμι ένα ραγισμένο γυαλί.
Ο βοριάς που φυσάει το γκρίζο που σε ακολουθεί.
Η ύστατη στιγμή κι εσύ μένεις μ’ένα γιατί.”
5)Επίλογος Σε Ό,τι Ονειρεύτηκες
“Μη, μη με ξεχνάς!
Μην ξεχνάς τις ανατριχίλες που περάσαμε!
Μη, μη τα ξεχνάς!
Σε διαδρόμους λαβύρινθους και το πρόσωπό σου έλαμπε!
Μη, μη, μην αφήνεσαι!
Τόσα όνειρα απόψε μην κρύβεσαι!
Χάνεσαι μα ξαναεμφανίζεσαι!
Μη μου πεις πως απόψε δεν είναι η μέρα μας!
Θέλω να θυμάσαι ότι ονειρεύτηκες!
Μη με ξεχνάς!
Πάρε μια ανάσα και κοίτα τα αστέρια!
Μη τα ξεχνάς!
Πάρε μια ανάσα και κοίτα τα αστέρια
Κοίτα ο ουρανός, είναι δικός μας μα δακρύζει!
Κοίτα ο ουρανός, είναι δικός μας μα δακρύζει!
Γι’ αυτό σου λέω….
Μη με ξεχνάς!”
Μπορείτε να στηρίξετε την προσπάθεια των “ΚΑΤΑΧΝΙΑ” στο bandcamp: http://kataxnia.bandcamp.com/
Υ.Γ.: Ελπίζω να σας άρεσε το σημερινό μουσικό ταξίδι! Ραντεβού την επόμενη Παρασκευή με ακόμη περισσότερη Μουσική Σχιζοφρένεια!
