Συνέντευξη "Thlipsis"

Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου τους δίσκου, Dawn of Defiance, ο Γιώργος Ζούλας συνομίλησε με το εξαιρετικό και ανερχόμενο σχήμα Thlipsis.

Σας ευχαριστούμε πολύ για την χαρά και την τιμή να μας μιλήσετε στο anthem underground zine με αφορμή την κυκλοφορία του ντεμπούτου σας, Dawn of Defiance. Συγχαρητήρια για το album. Είναι πραγματικά πολύ ωραίο.

Κάτ’ αρχάς, θα θέλαμε να μοιραστείτε μαζί μας κάποιες πληροφορίες σχετικά με την διαδικασία σύνθεσης, των ηχογραφήσεων, της παραγωγής, της μίξης.

Ευχαριστούμε πάρα πολύ για τα καλά σας λόγια! Η σύνθεση, ουσιαστικά, σε επίπεδο κιθαριστικών ιδεών μεταξύ του Felix Argus και του Tumultus, είναι συνήθως διάφορες ιδέες από εδώ κι από κει που στο τέλος συνδυάζουμε μεταξύ τους έτσι ώστε να βγει ένα ολοκληρωμένο κομμάτι. Έχει τύχει πάρα πολλές φορές την ίδια ώρα που στήνουμε το κομμάτι να μας έρχονται ταυτόχρονα πολύ καλές ιδέες και να τις χρησιμοποιούμε. Έπειτα τα τελικά κομμάτια στέλνονται στον ND για ακρόαση και ουσιαστικά να μας πει την άποψή του αν χρειάζεται αλλαγή σε κάτι και τα σχετικά και στη συνέχεια να ηχογραφήσει τα ντραμς. Όταν τελειώσουν τα ντραμς παίρνει τα κομμάτια ο Reactive για να ηχογραφήσει το μπάσο, καθώς κι εμείς για να γράψουμε φωνές, στίχους και τα σχετικά. Το vibe του κάθε τραγουδιού μας προϊδεάζει για το στιχουργικό περιεχόμενο που θα του αποδώσουμε, όπως και του τρόπου που θα το τραγουδήσουμε.

Θα θέλαμε να μας πείτε ποιες θεωρείτε μουσικές καταβολές σας. Γενικά αλλά και στο metal.

Όσον αφορά το metal σε γενικό επίπεδο είναι οι πολύ κλασσικές μπάντες όπως Judas Priest, Iron Maiden, System Of A Down, Rage Against The Machine κλπ. Στο κομμάτι του Black Metal επίσης κλασσικές μπάντες όπως Rotting Christ, Varathron, Mayhem, Bathory και τα σχετικά, αλλά αυτές που επηρεάζουν τον ήχο και το στυλ των Θλίψις είναι κυρίως Sorgelig, Isolert, Spectral Wound. Βέβαια, όπως είναι φανερό επιρροές όπως ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Μίκης Θεοδωράκης, η ποίηση του Ρίτσου και τα θεατρικά έργα του Μπρεχτ είναι πολύ έντονα στη δουλειά μας.

Δεν σας κρύβω ότι πρώτη φορά άκουσα “στα κλεφτά” την μουσική σας σε ένα βίντεο που ανέβασε ο Αχιλλέας (σ.σ. Suncord Audiolab) και εντυπωσιάστηκα. Ο ήχος σας δεν θύμιζε συγκρότημα που βρίσκεται στην αρχή του. Κατόπιν, ακούγοντας το δίσκο σας στην ολότητά του, η εντύπωση μου παρέμεινε ίδια. Πού οφείλεται αυτή η καλλιτεχνική ωριμότητα θεωρείτε;

Η ωριμότητα βρίσκεται κυρίως στο ότι σαν άτομα θέλουμε να εξελιχθούμε παικτικά. Το EP ήταν ένα to the point 12λεπτο έκρυβε μια απλότητα που είχαμε εκείνη την εποχή. Είχαμε αντιληφθεί την ανάγκη της εξέλιξής μας σα μπάντα και σαν οντότητες πρέπει να ξεφύγουμε από το πρώτο δείγμα που δώσαμε και να προσφέρουμε κάτι που μπορεί και να μην περίμενε ο ακροατής από μας. Για αυτό και δώσαμε ιδιαίτερη βάση στο κάθε ριφ που γράφτηκε για το δίσκο. Βεβαίως σε αυτή την ωριμότητα βρίσκεται και η ανάγκη του να γινόμαστε καλύτεροι κάθε φορά και να δοκιμάζουμε νέα πράγματα.

Λόγω καταγωγής, δε σας κρύβω ότι το τραγούδι “μπήκαν στην πόλη οι οχτροί” το έχω συνδέσει με τη φωνή του Ξυλούρη. Ωστόσο, μέσω της εξαιρετικά ανατρεπτικης προσέγγισης που κάνατε, πολλά νέα παιδιά θα έρθουν σε επαφή με το συγκεκριμένο τραγούδι αλλά και παρόμοιας αξιας τέχνη. Πώς προέκυψε;

Προέκυψε, πέρα από την απίστευτη μελωδικότητά του, αλλά, κυρίως από το μήνυμα που περνάει το κομμάτι, το οποίο εμείς αποδώσαμε στα Δεκεμβριανά, αλλά έχει αποδοθεί και για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου καθώς τραγουδιόταν από τους φοιτητές εκείνη την περίοδο, όπως και στη μεγάλη συναυλία που είχε γίνει μετά την πτώση τους Χούντας με καλλιτέχνες όπως ο Μαρκόπουλος, ο Θεοδωράκης κλπ. Είναι ένα μήνυμα σύγχρονο και επίκαιρο, ενάντια σε κάθε ξένη παρέμβαση υπερδυνάμεων σε διάφορες χώρες, ντυμένη με το προσωπείο της φιλικής προσφοράς, που φέρνουν πόλεμο, δυστυχία για τα δικά τους οικονομικά συμφέροντα.

Στην ίδια λογική, το “παιδιά σηκωθείτε” είναι εξαιρετικά πιθανό να φέρει για πρώτη φορά έναν νέο άνθρωπο – ακροατή σε επαφή με επαναστατικές ιδέες και την προοπτική αλλαγής της κοινωνίας προς το καλύτερο. Πώς αισθάνεστε οι ίδιοι για αυτό;

Αυτό ήταν και το όλο νόημα αυτής της διασκευής. Η ιστορία της Ελλάδας είναι αυτή των αγώνων. Όπως και τότε ενάντια στο ντόπιο και ξένο φασισμό, έτσι και σήμερα στο σύστημα που έχει φορέσει το μανδύα του φιλελευθερισμού, που κάτω από αυτό βρίσκεται ο ιμπερεαλισμός, η αποπλάνηση των μαζών έτσι ώστε να αποστραφούν από τις επαναστατικές ιδέες και ακόμα και από την ελπίδα ότι μπορεί να υπάρξει κάτι καλύτερο για αυτόν. Είναι τεράστια ιστορική ευθύνη να αποδώσουμε αυτό το κομμάτι σωστά, έτσι ώστε να σεβαστούμε το παρελθόν, αλλά και να υπενθυμίσουμε σε όλους όσους μας ακούνε ότι το μήνυμά του είναι ακόμα επίκαιρο γιατί οι συνθήκες που το γέννησαν υπάρχουν ακόμα.

Θεωρείτε ότι σύγχρονο metal είναι/μπορεί να είναι φορέας κατ’ ουσιαν επαναστατικών ιδεών και πόσο εύκολο είναι κάτι τέτοιο σε μία ακραία φιλελεύθερη παγκόσμια πραγματικότητα;

Φυσικά! Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι όλες οι μπάντες πρέπει να γράφουν με αυτό το κριτήριο. Θεωρούμε βέβαια ότι ακόμα και μπάντες που μιλούν για κατάθλιψη, νιχιλισμό και τα σχετικά είναι κι αυτό ένας καθρέφτης της κοινωνίας που πλάθεται από τις πολιτικές και οικονομικές συνθήκες. Το metal είναι πολύ δυναμική μουσική και οι επαναστατικές ιδέες μπορούν, κατά τη γνώμη μας, να εκφραστούν καλύτερα σε αυτό το είδος από κάθε άλλη μουσική.

Ως νέοι άνθρωποι πως κρίνετε την απολιτίκ νεολαία;

Κοίταξε, δεν είμαστε αυτοί που θα κουνήσουν το δάχτυλο στους νέους και θα τους πούμε ότι φταίνε που δεν ασχολούνται και τα σχετικά. Θεωρούμε ότι η μη ενασχόληση της νεολαίας με την πολιτική είναι μεθοδευμένη από το σύστημα έτσι ώστε να μην αντιδράσουν. Φυσικά, από ένα σημείο και μετά γίνεται και ατομική ευθύνη του καθενός, αλλά όταν τον νέο σήμερα τον ταΐζουν ο,τι σκουπίδι υπάρχει αυτή τη στιγμή εκεί έξω, από ριάλιτι μέχρι μουσική για το πως θα γίνει φραγκάτος και τους κάνει να νομίζουν ότι η κατάσταση που ζουν είναι προσωρινή και γίνεται να αλλάξει μέσα σε αυτό το σύστημα, δε μπορούμε να την κατηγορήσουμε εξ ολοκλήρου που δεν ασχολείται. Το αφήγημα του «όλοι ίδιοι είναι» δεν είναι κάτι άλλο

πέρα από αυτό που θέλουν να μας περάσουν, γιατί βολεύει το να μη νοιάζει τον κόσμο ποιος εκλέγεται και τι νόμους περνάει. Όμως αυτό σιγά σιγά θεωρούμε ότι αρχίζει να φθείρει γιατί ο κόσμος ξέρει σε τι συνθήκες ζει και αρχίζει να ψάχνεται για το τι φταίει πραγματικά. Αν θέλουμε να καταφέρουμε ένα πράμα μέσω της μουσικής μας αυτό είναι να ανοίξουμε επιτέλους συζητήσεις με τον κόσμο τριγύρω μας, είτε ”νέο” είτε ”παλιό”, και να καταφέρουμε να σπάσουμε όλη αυτή την μεμψιμοιρία πως ο κόσμος δεν αλλάζει…Αλλάζει , απλά αυτό θα γίνει μόνο όταν ο λαός κι ειδικότερα οι νέες γενιές αντιληφθούμε πως μόνο όταν, συλλογικά, πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, πέρα από αυταπάτες ηρώων και Μεσσίων, χέουμε την δυνατότητα να ανατρέψουμε όλη αυτή την σήψη.

Ποιοί είναι κατά την γνώμη σας οι τομείς στους οποίους το σύγχρονο άτομο θα πρέπει να επενδύσει προκειμένου να αποφύγει προπαγάνδες αποπροσανατολισμού της συνείδησης του;

Σίγουρα η βιβλιογραφία, η επαφή με τις επαναστατικές ιδέες του τότε, τα ιστορικά πλαίσια που κινήθηκαν, αλλά υπάρχει και πολύ πιο απλός τρόπος, όπως η μουσική. «Η καντάτα για τη Μακρόνησο», «Μουσική Πράξη στο Μπρεχτ» του Θάνου Μικρούτσικου, το Ματχάουζεν του Μίκη Θεοδωράκη, πάρα πολλές ταινίες που περιγράφουν διάφορα ιστορικά και επαναστατικά γεγονότα, η ποίηση του Ρίτσου, του Λειβαδίτη. Δε χρειάζεται να αρχίσει κάποιος με το «Κεφάλαιο» και τους τρείς τόμους του, σιγά σιγά θα έρθει και αυτό.

Πίσω στη μουσική, ακούγοντας τον δίσκο σας παρατηρούμε την συνύπαρξη μελωδίας και τραχύτητας. Υπάρχει τελικά αυτό που λένε “χρυσή αναλογία” μεταξύ των δύο αυτών;

Εννοείται ότι υπάρχει! Μπορεί να προκύψει είτε εσκεμμένα, είτε τελείως τυχαία. Είναι ανάλογα το τι συναίσθημα θέλουμε να βγάλουμε εκείνη τη στιγμή. Από τη χαλαρή μελωδία να έρθει η έκπληξη με το γρήγορο ριφ ή και το αντίστροφο.

Ποιες είναι οι μελλοντικές φιλοδοξίες των Θλίψις;

Σίγουρα να βγάλουμε καινούργιο υλικό, αν μας αξιώσει η τύχη να καταφέρουμε να παίξουμε κάποιο live και γενικότερα να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που αγαπάμε και που ονειρευόμασταν από παιδιά, δηλαδή να γράφουμε μουσική!

Θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας 5-10 τίτλους αγαπημένων σας συγκροτημάτων ή δίσκων;

Iron Maiden – Somewhere in Time

Judas Priest – Painkiller

Rotting Christ – AEALO

Varathron – Patriarchs of Evil

Darkthrone – A Blaze In The Northen Sky

Slayer – Reign In Blood

Sorgelig – We,The Oblivious

RATM – Rage Against The Machine

System of A Down – System of A Down

Tragedy – Tragedy

Αφού σας ευχαριστήσω εκ νέου για την συνέντευξη, θα ήθελα να στείλετε οποιο μήνυμα επιθυμείτε εσείς στους αναγνώστες και ακροατές μας.

Καταρχάς να σας ευχαριστήσουμε που μας δώσατε την ευκαιρία να μοιραστούμε τις σκέψεις μας και τις φιλοδοξίες μας σα μπάντα και σαν οντότητες και να ευχηθούμε υγεία και δύναμη στον κόσμο, ειδικά αυτούς τους μαύρους καιρούς που ζούμε με πολέμους, ανασφάλεια και δυστυχία! Ψυχή Βαθιά!