Αυτές τις μέρες είμαστε στα μισά των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού με τους αθλητές μας να αγωνίζονται για να πλησιάσουν το όνειρο. Ένα μετάλλιο ή έστω μια διάκριση. Αν και είναι ήδη αρκετό ότι έχουν φτάσει εκεί. Στην διοργάνωση που είναι μια γιορτή του αθλητισμού και μια ευκαιρία συμφιλίωσης των λαών. Ή έστω έτσι θα έπρεπε να είναι. Όμως, υπάρχουν και κάποια όρια. Γιατί δεν γίνεται κύριε Σπανούλη μου και κύριε Γιάννη μας, να χάνετε και να απογοητεύετε τους εγχώριους σελέμπριτί μας. Πως θα κοιμηθούν αυτοί τώρα; Το σκεφτήκατε καθόλου; Οκ, οκ, δεν μπορώ να το πάρω άλλο στα σοβαρά. Πάμε να γελάσουμε με αυτή την κατάσταση, γιατί αλλιώς τα νεύρα μου.
Το πρώτο χτύπημα
Ήταν ένα μεσημέρι. Μετά από ακόμα μια ήττα από τον κακό μας δαίμονα, την Ισπανία. Εκεί ένας μεγάλος αoiδός δεν άντεξε. Λύγισε. Ο Θάνος μας, ο Πετρέλης μας, είπε τα παρακάτω:
Γιατί ο κόουτς Πετρέλης δεν άντεξε ότι ο κόουτς Σπανούλης αγνοούσε τις οδηγίες του. Φώναζε αμάν και πως να μην ξαναβάλει τον Γουοκαπ ο Kill Bill μέσα. Δεν τον άκουσε και φτάσαμε ως εδώ. Ε μετά ντάξει, υπήρξε λίγο κράξιμο για τους υπόλοιπους χρήστες του Twitter/X, που τους είπε ηλίθιους. Αλλά τα συγχωρούμε. Ήταν πάνω στην ένταση. Άλλωστε είναι proud to be Greek ο Θάνος. Δεν μπορούσε να μην μιλήσει.
Δεύτερο χτύπημα
Λογική η αγανάκτηση κι από άλλη μία μεγάλη προσωπικότητα του ελληνικού μπάσκετ. Την Μαρία Ηλιάκη.
Διότι η Μαρία ξεκίνησε σωστά. Λέει ποια είμαι ‘γω να πω για την εθνική. Αλλά Νίκο Γκάλη και τα υπόλοιπα παιδιά, κάνατε ένα μοιραίο λάθος. Την κάνατε φαν. Δεν έχανε αγώνα η Μαρία μας. Αλλά θα χάσει με την Αυστραλία, γιατί ξενέρωσε. 2 ήττες από κάτι ομαδούλες, όπως ο Καναδάς (11 NBAers) και η Ισπανία (έχουμε ξεχάσει από πότε έχουμε να τους κερδίσουμε) δεν τις άντεξε η βαθιά αθλητική ψυχή της.
Τι πρέπει να περιμένουμε
Τι έχει η συνέχεια; Αναμένω ξεκάθαρη παρέμβαση Χρήστου Νέζου για την ομάδα της κωπηλασίας, αν δεν φέρει κανένα μετάλλιο. Άλλωστε μιλάμε για άνθρωπο, που γνωρίζει το σπορ και έχει παλέψει με τα νερά της λίμνης της Καστοριάς. Κυριολεκτικά.
Επίσης, πριν φύγουμε από το υγρό στοιχείο, περιμένω τοποθέτηση από Αποστολία Ζώη. Να μας τονίσει, ότι δεν έχουμε συμμετοχή στις καταδύσεις επειδή δεν πήγε η ίδια. Κι αν πήγαινε θα είχαμε σίγουρα χρυσό.
Βέβαια, περιμένω και την στήριξη ορισμένων καλλιτεχνών. Όπως για παράδειγμα του Γιώργου Σαμπάνη. Ο άνθρωπος που έτρεξε στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, περιμένω πριν ξεκινήσουν τα παιδιά του στίβου, να αναφωνήσει ένα Μόνο Εσύ με γιατρεύεις, μόνο εσύ με ψυχή και με σθένος. Ή κάπως έτσι.
Στα σοβαρά όμως…
Είναι να γελάς με τον κάθε σελέμπριτι, που νομίζει ότι η άποψή του είναι κάτι σημαντικό και πρέπει να την πει. Και όχι. Δεν είναι πάντα “έχουμε δημοκρατία, έχω δικαίωμα να έχω άποψη”. Φυσικά, μπορείς στους δικούς σου ανθρώπους, στους γύρω σου κλπ να λες ό,τι θες. Όμως, όταν το κάνεις δημόσια, ξέρεις ότι θα φας κράξιμο. Οπότε ποια ανάγκη σε οδηγεί αντί να μιλήσεις για τα θετικά, να κράζεις ή να ξενερώνεις σε βίντεο; Μήπως θες να σε κοιτάξουμε; Ωραία. Σε κοιτάξαμε. Αλλά να περιμένεις και την απάντηση των ηλίθιων που μετά θα ζητάς τα λεφτά τους…
