Τι τρέχει τελικά με την ελληνική μουσική σκηνή;

οι Rotting Christ παίζουν σε συναυλία

– Όπως και σε κάθε άλλο τομέα της καθημερινότητάς μας, έτσι και στο χώρο της μουσικής, υπάρχουν άνθρωποι με ταλέντο και πρωτίστως μεράκι για δουλειά. Άνθρωποι της διπλανής πόρτας που έχουν θυσιάσει χρόνο και χρήμα για να δημιουργήσουν. Παρ’ όλα αυτά, τα τηλεοπτικά κανάλια και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί προμοτάρουν μόνο συγκεκριμένα πρόσωπα. Δήθεν celebrities και “ταλέντα” που με διαρκή και συνεχή προώθηση ειδωλοποιούνται για όλους τους λάθος λόγους. Απορροφούν το χρόνο του ακροατηρίου σαν βδέλλες, πλασάροντας στο κοινό εκατοντάδες τραγούδια, που δίχως το απαραίτητο καθημερινό spam θα είχαν ξεχαστεί αμέσως.

– Καναλάρχες και δισκογραφικές, στον αγώνα τους να γεμίσουν τα μπουζουξίδικα, “ιδρώνουν” για να μας πείσουν πως μόνο το ελαφρολαϊκό πουλάει για στην Ελλάδα. Η μουσική δεν είναι για αυτούς τέχνη, αλλά βιομηχανία! Ταυτόγχρονα όμως κλείνουν την πόρτα σε εκατοντάδες νέους καλλιτέχνες, δίχως καν να τους επιτρέψουν να ακουστούν. Και μιλάμε για ανθρώπους που έχουν θυσιάσει πολλά για να δημιουργήσουν. Ναι, στην εποχή της κρίσης, υπάρχουν ακόμη μπάντες που μπαίνουν στα στούντιο ηχογράφησης και ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ. Κρατήστε τη λέξη: ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ!

– Όλες όμως οι πόρτες θα είναι κλειστές! Κι ακόμη κι αν ανοίξουν κάποια παραθυράκια για τους μουσικούς αυτούς, οι όροι για συνεργασία θα είναι ειδεχθείς, ξεπερνώντας πολλές φορές τα όρια της αισχρότητας.

– Χιλιάδες ώρες μουσικής χάνονται στην τεράστια “θάλασσα” δεδομένων του ίντερνετ. Οι καλλιτέχνες κάνουν ότι μπορούν για να επιβιώσουν. Στήνουν λογαριασμούς στα social media, ανεβάζουν τα κομμάτια τους στο youtube και διοργανώνουν όσο δυνατόν περισσότερες συναυλίες μπορούν. Πραγματικά, στο ίντερνετ μπορείς να ξεθάψεις αρκετά διαμάντια. Τις περισσότερες φορές ακατέργαστα, αλλά ταυτόγχρονα μοναδικά κι όμορφα. Συγκροτήματα, που άλλοτε θα ήταν δημοφιλέστατα σε πολλές γωνιές του πλανήτη.

– Πιστεύω, πως με ίσα δικαιώματα προβολής, τα μουσικά γούστα του μέσου Έλληνα ακροατή θα ήταν τελείως διαφορετικά. Πρέπει όλοι μαζί να στηρίξουμε την προσπάθεια των νέων παιδιών για ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ! Να τους επιτρέψουμε να ακουστούν, αλλά συνάμα να τους ακούσουμε ουσιαστικά. Μέσω της μουσικής, οι νέοι άνθρωποι εκφράζουν τους φόβους τους, τα πιστεύω τους και τις ανησυχίες τους. Ο γερασμένος αυτός τόπος έχει ανάγκη τους νέους. Εξ’ άλλου, αν κάτι μπορεί να διαλύσει το ρατσισμό, την ξενοφοβία και τον πνευματικό σκοταδισμό, αυτό είναι η Τέχνη. Ας μην τρέφουμε όμως αυταπάτες. Τα μουχλιασμένα κι αραχνιασμένα ΜΜΕ του ΕΣΡ, σπάνια θα δώσουν βήμα στους νέους. Κι αυτό γιατί εξυπηρετούν τα συμφέροντα στα οποία αναφέρθηκα.

– Εμείς λοιπόν, προσπαθώντας να ανατρέψουμε αυτό το σκηνικό, δίνουμε βήμα σε κάθε συγκρότημα ή μουσικό, της underground σκηνής, που θέλει να ακουστεί, από όποιον μουσικό χώρο κι αν προέρχεται. Καλλιτέχνες είτε της ροκ, είτε της μέταλ, είτε της χιπ-χοπ, είτε της πανκ μουσικής θα προβληθούν από μας, επί ίσοις όροις. Απαραίτητη προϋπόθεση, η ύπαρξη έτοιμου υλικού. Θα σας ζητήσω λοιπόν να διευρύνετε τους μουσικούς σας ορίζοντες και να ακούσετε τι έχουν να μας πουν αυτοί οι καλλιτέχνες. Το ταξίδι τώρα αρχίζει!