Ξέρω ότι σας είχα υποσχεθεί ένα άλλο Unstable Show, αλλά το συγκεκριμένο άρθρο το έχω προγραμματίσει να βγει προς Ιούλιο. Ούτως ή άλλως αυτό το Unstable Show θα προσπαθήσω να το κρατήσω όσο πιο σύντομο μπορώ. Είναι ένα από αυτά τα “σοβαρά” κείμενα που αφορούν την επικαιρότητα και με πιάνουν μια φορά στο τόσο να γράψω.
Καμία δουλειά δεν είναι ντροπή, αλλά…
Το σημερινό λοιπόν θέμα αφορά την Ομάδα Αλήθειας και τη σχέση της με τη Νέα Δημοκρατία, το κόμμα που δυστυχώς κυβερνά τα τελευταία έξι χρόνια. Έχω γράψει και σε άλλα Unstable Show ότι αν κατάφερε κάτι εξαιρετικά αυτή η κυβέρνηση είναι να κοροϊδέψει τον κόσμο. Και οι προηγούμενες κυβερνήσεις αποτελούνταν ως επί το πλείστον από ανίκανους και διεφθαρμένους.
Είναι τρομακτικό όμως πως τώρα η διαφθορά, η ανικανότητα και το ανελέητο φαγοπότι έχουν μεταφραστεί σε εξαιρετικές επιτυχίες και ανάπτυξη. Είναι τρομακτικό πως τύποι σαν τον Κικίλια παρουσιάζονται για χρόνια ως πολύ ικανοί ενώ δεν μπορούν να δέσουν τα κορδόνια τους. Σε όλο αυτό δεν συνέβαλαν μόνο πολιτικοί, αλλά και ένας προπαγανδιστικός μηχανισμός.
Είναι αλήθεια τρομακτικό πως μία σελίδα στο Facebook έχει εξελιχθεί σε κανονικό μηχανισμό προπαγάνδας. Το σημερινό Unstable Show δεν γράφεται όμως για αυτό. Ξέρουμε χρόνια ποια είναι η Ομάδα Αλήθειας, τι στρατό από τρολ δημιούργησε και κυρίως πόσοι φάγαμε λάσπη και πόσους μας πολέμησε αυτός ο στρατός. Επώνυμοι και ανώνυμοι πληρωμένοι που συντάσσονται με διάφορους άμυαλους δεξιούς ψηφοφόρους (αρκετά χαζούς για να μην πληρώνονται) για να κάνουν τη βρώμικη δουλειά του κόμματος.
Το σημερινό Unstable Show γράφεται για το πόσο φυσιολογικό θεωρείται πλέον αυτό. Είναι τραγικό ένα κόμμα να κυβερνάει έχοντας μια κανονική αστυνομία Διαδικτύου και η πρώτη κριτική σου που θα γίνει viral να μετατρέπεται κατευθείαν σε ad hominem επιθέσεις απέναντι σε σένα. Να κάνουν επίθεση στο ήθος σου οι πλέον ανήθικοι άνθρωποι και να πληρώνονται για αυτό.
Ρωτήστε λίγο τον Τζανέτο, τον καλύτερο μου φίλο που φτιάξαμε μαζί το anthem.gr από την πρώτη μέρα. Ανέβασε μια φωτογραφία με ελληνική κατεψυγμένη τυρόπιτα που στο Λονδίνο πωλούνταν πιο φθηνά από την Ελλάδα. Μέσα σε λίγες μέρες, έχοντας γράψει επώνυμα την άποψή του, δέχθηκε απειλές, ευχές για θανάτους, επίθεση στο πρόσωπό του και το ποιόν του και του έκλεισαν το account του στο Instagram με αναφορές. Δε μπορείτε να φανταστείτε τι οχετοί και τι επιχειρήματα της πλάκας έγραφαν γνωστοί λογαριασμοί.
Αυτές οι ανήθικες επιθέσεις δεν είναι απλά ένα πέσιμο οργανωμένο σε ομαδικές του Τουίτερ. Είναι κανονικότατος οργανωμένος μηχανισμός προπαγάνδας, τον οποίον η κυβέρνηση στήριξε ανοιχτά σε πρόσφατη εκδήλωση. Κάθε επίθεση φέρει πλέον την έγκριση και τη σφραγίδα του Πρωθυπουργού της χώρας. Ποσώς με ενδιαφέρει αν η Ομάδα Αλήθειας σκίζει τα ρούχα της ότι τρέφεται με ιδιωτικά κεφάλαια. Τις τριγωνικές συναλλαγές δεν χρειαζόταν να τις μάθουμε από το Greekconomics και τα εξαιρετικά του βίντεο. Όποιος έχει μάτια βλέπει.
Όταν η προπαγάνδα γίνεται συνήθεια
Το τραγικό της υπόθεσης όμως όπως είπα δεν είναι η ύπαρξη Ομάδων Αλήθειας, Μανιφέστο, Ελλάδα 24 και λοιπών σελίδων που αποτελούν τις καλύτερες παρκετέζες για την ανικανότητα αυτής της κυβέρνησης. Είναι πως ό,τι κάνει το εν λόγω κόμμα πλέον θεωρείται φυσιολογικό. Τύποι που τσαντίζονται με την Αυγή και τον Ριζοσπάστη ότι περνάνε την κομματική γραμμή πάνε σε εκδήλωση μιας υποτίθεται ιδιωτικής εταιρίας για να ακούσουν να μιλάνε Υπουργοί του κόμματος που ψηφίζουν. Καταλαβαίνετε την παράνοια;
Τύποι που κράζουν από το πρωί μέχρι το βράδυ δημοσιογράφους που διαφωνούν μαζί τους πολιτικά και πολλές φορές τους χρεώνουν ως έμμισθους σε κόμμα θεωρούν οκ ο Άρης ο Πορτοσάλτε να παρευρίσκεται στην εν λόγω εκδήλωση. Τύποι που βγάζουν φωτογραφίες τον τάδε δημοσιογράφο με τον δείνα πολιτικό θεωρούν φυσιολογικό ένας υποτιθέμενος δημοσιογράφος να μην έχει αφήσει εκδήλωση για εκδήλωση του κόμματος ή προεκλογική καμπάνια της ΝΔ που να μην έχει πάει.
Το πρόβλημα δεν είναι ο Πορτοσάλτε ή ο κάθε δημοσιογράφος φίλα προσκείμενος στη Νέα Δημοκρατία. Αυτοί υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν είτε λόγω ιδεολογίας είτε λόγω μιας ικανής ποσότητας δημόσιου χρήματος που δίδεται μέσα από τριγωνικές συναλλαγές. Το πρόβλημα είναι το πόσο φυσιολογικό μοιάζει πλέον, το πως αυτό το κόμμα έχει γκρεμίσει κάθε έννοια αντικειμενικότητας στην πολιτική και δημοσιογραφική ζωή αυτού του τόπου που είναι normal να κάνει κανονικές εκδηλώσεις και να στηρίζει μια εταιρία που κάνει τη βρώμικη δουλειά του.
Είναι τρομερό να έχεις έναν στρατό που εξυπηρετεί έναν χυδαίο ρόλο και να τον στηρίζεις δημόσια. Και ποιοι τα κάνουν αυτά; Οι τύποι που μιλάνε για Σοβιετίες. Είστε οι τελευταίοι που θα έπρεπε να μιλάτε για αυταρχικά καθεστώτα, γιατί με τα χρόνια ακριβώς αυτό χτίσατε στα social media της χώρας. Να ποινικοποιείτε την αντίθετη άποψη, να ξεπλένετε όλα σας τα σκάνδαλα και κυρίως να επιτίθεστε στους γονείς των Τεμπών που λίγη τσίπα να είχατε, θα μας είχατε αδειάσει τη γωνιά εδώ και μήνες εξαιτίας των λαϊκών αντιδράσεων.
Όσο φυσικό και να θεωρείται πλέον ένα κόμμα να διατυμπανίζει τις σχέσεις του με έναν κανονικό προπαγανδιστικό στρατό, εμείς θα είμαστε εκεί έξω. Να αγωνιζόμαστε, να μιλάμε, να λέμε τη γνώμη μας και να μην αφήνουμε κανέναν να μας κλείσει το στόμα. Για αυτό και γράφεται αυτό το κείμενο. Για όλους εσάς που έχετε τσαντιστεί με την κανονικοποίηση της προπαγάνδας καθημερινά.
Που τρελαίνεστε που τους βλέπετε μπροστά σας να το παίζουν δικαστές και κυρίως να θεωρούν θέσφατο ότι αυτοί είναι οι σωστοί και αντικειμενικοί. Που φοβάστε τι μπορεί να σας πουν. Να μιλάτε και να παλεύετε και να θυμάστε ότι είμαστε περισσότεροι και θα αγωνιζόμαστε για την πραγματική αλήθεια. Κι ας χάσουμε. Χίλιες φορές να πούμε ότι μιλήσαμε, παρά το ότι παριστάναμε τις παρκετέζες τους ξεπλένοντας τις εγκληματικές πολιτικές τους.
Τα λέμε στο επόμενο Unstable Show.
