Ναι, το δεύτερο μέρος είναι εδώ και όπως καταλάβατε κάθε φωτό σε εισαγωγή θα έχει John Cena. O λόγος είναι ότι το 2025 σημαδεύτηκε από το retirement run του καλύτερου που έχουμε δει ποτέ στο ρινγκ. Δυστυχώς είναι μια περίοδος που θα μπορούσε να είναι και καλύτερη. Είχε κάποιες πολύ καλές στιγμές, αλλά γενικά νιώθω ότι ούτε τον είδαμε απέναντι σε όσους θέλαμε, ενώ σε άλλους αντιπάλους δόθηκε περισσότερος χρόνος ή προσοχή απ’ όσο άξιζαν.
Αν σε αυτά προσθέσουμε και το αρκετά αποτυχημένο heel run που στην αρχή είχε ενθουσιάσει τους πάντες, μεταξύ άλλων και του γράφοντος, καταλαβαίνουμε ότι υπήρχαν καλές προθέσεις, πολύ καλές ιδέες, αλλά κακή εκτέλεση. Κάποια από αυτά τα παραδέχθηκε και ο ίδιος ο Cena, ειδικά σε όσα αφορούν τον The Rock και την όλη ιστορία του turn που δεν πήγε πουθενά.
Το νόημα είναι ότι ο ίδιος άφησε πάρα πολλά ματς και ακόμα περισσότερες στιγμές που θα θυμόμαστε, πολύ δυναμικά promos και ένα συγκινητικό φινάλε. Περισσότερα για μένα και τη σχέση που έχω με τον Cena μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Όσο για το Ranking, το δεύτερο μέρος του αφιερώματος μας ξεκινάει και πάμε να δούμε ποια ματς επέλεξα για τις θέσεις 20-11!
20. Cody Rhodes vs Seth Rollins – WWE Crown Jewel Perth
Αν και δεν μπορώ να το βάλω δίπλα στην τριλογία τους πριν τρία χρόνια, αυτό το ματς έδειξε σε μεγάλο βαθμό πως η χημεία των Cody Rhodes και Seth Rollins δεν χάθηκε ποτέ. Κάθε τους συνάντηση μοιάζει διαφορετική, αλλά η ιστορία είναι ίδια. Στο Crown Jewel αν και το ματς είναι για αυτόν τον υπερμεγέθη τίτλο με το όνομα του event, η ουσία ήταν πολύ μεγαλύτερη.
Αυτή τη φορά δεν μάχονταν δύο εχθροί, αλλά δύο άνθρωποι που είχαν συμμαχήσει πριν έναν χρόνο, είχαν κερδίσει τον απόλυτο κακό της εταιρίας, αλλά πλέον ο Seth έμοιαζε να έχει γυρίσει στις παλιές του συνήθειες όσο ο Cody κρατούσε σταθερές τις αξίες του. Το αποτέλεσμα φυσικά ήταν αυτό που αναμέναμε. Ένα ματς με τρομερό pacing, φοβερά near falls και τον Seth να καταφέρνει επιτέλους να υπερισχύσει του μεγάλου του αντιπάλου.
19. Darby Allin, Roderick Strong and The Conglomeration vs Death Riders – AEW Dynamite Blood and Guts
Το πρόβλημα που είχα πάντα με τα Blood and Guts έναντι των Wargames ήταν ότι έμοιαζαν πιο χαοτικά. Το κλουβί ήταν μεγαλύτερο, η βία ήταν περισσότερη και κάπου ανάμεσα στα spots χανόσουν. Ε λοιπόν όχι φέτος. Αυτή τη φορά το Blood and Guts ήταν πολύ καλύτερο και πιο ισορροπημένο σε σχέση με άλλες χρονιές. Ο Darby Allin είναι πλέον συνηθισμένος στο να κάνει ακρότητες, ενώ ο Roderick Strong δίνει πολλή σταθερότητα, αν και απόλυτος πρωταγωνιστής γίνεται ο Kyle O’ Reilly.
Ο O’ Reilly είναι πραγματικά υπέροχος σε όλη την κόντρα με τον Moxley που προσπαθεί πολύ να τον ανεβάσει όπως έκανε και με άλλους σταρ φέτος. Ταυτόχρονα και οι πιτσιρικάδες των Death Riders δείχνουν ό,τι αξίζουν. Τα spots πέφτουν βροχή, η βία είναι ένα κλικ κάτω από πέρυσι και αυτό βοηθάει, η μία φατρία φέρνει ωμή βία και οι αντίπαλοι φέρνουν τεχνική. Το αποτέλεσμα φυσικά είναι ένα ματς όπου όλοι έχουν ρόλο, όλοι έχουν στιγμές
18. Motor City Machine Guns vs DIY vs Street Profits – WWE Smackdown
Τεράστιο έγκλημα ότι σε μια Wrestlemania με δύο βραδιές, αυτό το ματς δεν βρήκε χώρο στην κάρτα. Οι τρεις ομάδες μάλλον το πήραν πατριωτικά και φρόντισαν να μας δώσουν ένα φοβερό TLC από τα παλιά, έχοντας βέβαια και την άνεση του χρόνου μαζί τους. Οι Motor City Machine Guns έφεραν την εμπειρία, οι Street Profits την ενέργεια και οι DIY λειτούργησαν ως συνδετικός κρίκος σε όλο αυτό.
Τα spots με τις σκάλες είναι φανταστικά, αν και σε κάποια φάση έχουμε το απίστευτο σκηνικό με τον Montez Ford να χρησιμοποιεί το τεχνητό πόδι ενός οπαδού στις πρώτες σειρές που του το έδωσε. Η χημεία πάντως είναι τρελή και τα τραπέζια με τις καρέκλες προσθέτουν το αλατοπίπερο σε ένα ματς με τρελό ρυθμό που αποτίει φόρο τιμής και στα θρυλικά TLC των Hardys/Dudleys/Edge and Christian. Στη Wrestlemania θα έκλεβε τη βραδιά.
17. Will Ospreay and Swerve Strickland vs Young Bucks – AEW All In
Τι να πω εγώ για αυτό το ματς που να μην έχει γραφτεί; Από τη μία οι Young Bucks, μία από τις κορυφαίες tag teams με μοναδική ικανότητα να βρίσκει χημεία με κάθε ομάδα απέναντί της. Από την άλλη οι Swerve και Ospreay, δύο από τους καλύτερους παλαιστές της σημερινής εποχής. Αν και υπήρχε ο τίτλος των Bucks ως EVPs, στην πραγματικότητα λειτούργησε σαν ένα μεγαλύτερο statement.
Η αθλητικότητα όλων των εμπλεκόμενων, η ταχύτητα με την οποία λειτουργούν και η φαντασία που έχουν κατά τη διάρκεια του ματς δημιουργούν έναν εκρηκτικό συνδυασμό. Υπάρχουν κάποια σημεία στο ματς που χρειάζεται να πάρεις ανάσα να χωνέψεις τι ακριβώς ήταν αυτό που είδες και να το επεξεργαστείς. Το happy ending της ιστορίας μπροστά σε ένα τεράστιο κοινό λειτουργεί σαν λύτρωση. Απλά υπέροχο.
16. Hangman Page vs Kyle Fletcher – AEW All Out
Αυτό το ματς με κέρδισε λίγο υπόκωφα. Ήρθε σε μια πολύ μεταβατική περίοδο όπου οι Swerve και Ospreay είχαν βγει νοκ άουτ και ο Hangman ήθελε έναν δυνατό αντίπαλο για το επερχόμενο All Out. Enter Kyle Fletcher. Ο νεαρός Αυστραλός που είχε κερδίσει πρόσφατα το TNT Championship πήγαινε για την απόλυτη έκπληξη και να γίνει διπλός πρωταθλητής.
Δεν τα κατάφερε, αλλά ο αγώνας μας έδειξε πάρα πολλά πράγματα. Πρώτον ότι ο Hangman Page είναι μάλλον ο καλύτερος άνδρας παλαιστής αυτήν την περίοδο, έχοντας βρει χημεία με κάθε αντίπαλο. Δεύτερον ο Fletcher είναι ένας από τα μεγαλύτερα ταλέντα αυτή τη στιγμή με φοβερό μέλλον μπροστά του. Ήταν ένα ματς με πολύ δυνατά χτυπήματα και που σταματούσε στα σωστά σημεία, μεγάλο σε διάρκεια χωρίς να κάνει κοιλιά. Σίγουρα όχι το τελευταίο μεταξύ των δύο.
15. The Wyatt Sicks vs Andrade and Rey Fénix vs #DIY vs Fraxiom vs Motor City Machine Guns vs The Street Profits – WWE Summerslam
Σε αντίθεση με τη Wrestlemania, το WWE δεν την πάτησε με τους tag team τίτλους στο Summerslam και φρόντισε το TLC για τους tag team τίτλους να βρει θέση στην κάρτα. Οι ίδιες ομάδες συμμετείχαν συν τους εξαιρετικούς ανερχόμενους Fraxiom, τους εντυπωσιακούς Andrade και Rey Fenix και τους Wyatt Sicks που πρόσφεραν σκληράδα και δύναμη.
Αν και ακούγεται πολύ χαοτικό, το αποτέλεσμα είναι απίστευτο. Οι Wyatt Sicks δίνουν μια πιο σκοτεινή ατμόσφαιρα, οι Fraxiom και οι δύο Μεξικάνοι φέρνουν περισσότερα high flying spots, οι συνδυασμοί μεταξύ των έξι ομάδων είναι εκρηκτικοί. Είναι τόσο πλούσιο που ανά σημεία πρέπει να διαλέξεις που θα εστιάσεις και να χάσεις άλλα εντυπωσιακά πράγματα γύρω από το ring. Ένα ματς γεμάτο ωραίες στιγμές που θα σε εντυπωσιάσει και δε θα σε κάνει σε κανένα σημείο του να το βαρεθείς.
14. CM Punk vs Seth Rollins vs Roman Reigns – WWE Wrestlemania 41
Ήμουν αρκετά κατά του να λάβει χώρα η συγκεκριμένη ιστορία θεωρώντας πως και οι τρεις πάνε χαμένοι σε μια μεταξύ των κόντρα. Εν μέρει ισχύει, ωστόσο το main event της πρώτης βραδιάς της Wrestlemania μας έδωσε ένα πραγματικά σπουδαίο ματς. Ο Roman Reigns λειτουργεί σαν ο ιδανικός glue guy ανάμεσα σε Punk και Rollins που κατά τη γνώμη μου δεν είχαν ιδιαίτερη χημεία και το αποτέλεσμα είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά triple threat matches των τελευταίων χρόνων.
Η ομορφιά είναι στις ιστορίες που έχουν ο ένας με τον άλλον. Η ένταση μεταξύ Punk και Seth, η διαχρονική κόντρα Seth με Roman και η διαφορά φιλοσοφίας μεταξύ Punk και Roman. Σε πάρα πολλά σημεία νιώθεις την ένταση, το μίσος και τον κρυφό σεβασμό που έχουν ο ένας για τον άλλον. Οι τρεις τους φρόντισαν να δώσουν μια μοναδική παράσταση και ένα φοβερό τέλος που ειδικά στην κόντρα των δύο πρώην μελών της Shield θα συμβάλλει πολύ μελλοντικά. Ή μάλλον αυτό ελπίζω. Όπως και να ‘χει, είναι σπουδαίος αγώνας.
13. Kyle Fletcher vs Mike Bailey – AEW Dynamite Winter Is Coming
Ένα μεγάλο κακό του Continental Classic είναι ότι γίνεται Δεκέμβρη και έχει ματσάρες που δεν προλαβαίνω να βάλω στα τοπ της χρονιάς. Αυτό το ματς ωστόσο βρήκε μια θέση στη λίστα, γιατί είναι ένας από τους πιο καθαρούς αγώνες της χρονιάς. Όχι παρεμβάσεις, είκοσι λεπτά χρόνος και δύο από τους καλύτερους νέους παλαιστές της εποχής τους να μάχονται μέχρι τελικής πτώσης.
Το C2 είναι ο ορισμός του τουρνουά που δεν χρειάζεσαι πολλή ιστορία, απλά βάζεις wrestlers με τελείως διαφορετικά στυλ και βλέπεις τις κόντρες τους. Οι κλωτσιές, το high flying στυλ και η εκρηκτικότητα του Bailey βρήκαν την τέλεια ισορροπία με τη δύναμη και το timing που έχει στις κινήσεις του ο Fletcher. Προσωπικά αγαπάω τέτοια ματς που οι δύο αντίπαλοι τα δίνουν όλα με συνεχή counters και γρήγορο ρυθμό, οπότε δε γινόταν να μη μπει στη φετινή λίστα.
12. Kenny Omega and Will Ospreay vs Konosuke Takeshita and Kyle Fletcher – AEW Grand Slam Australia
Ήταν λίγο κακογραμμένο και απότομο το πως οι πρώην εχθροί Omega και Ospreay αποφάσισαν να συμμαχήσουν, ωστόσο το ματς των δύο πρώην πρωτοκλασάτων μελών της Don Callis Family απέναντι στα τωρινά της αστέρια ήταν φανταστικό. Πάτησε μάλιστα στις ήδη υπάρχουσες κόντρες Omega/Takeshita και Ospreay/Fletcher που επίσης μας είπαν εξαιρετικές ιστορίες φέτος.
Το ταλέντο υπάρχει περίσσιο σε αυτό το ματς και η χημεία όλων των παλαιστών μεταξύ τους είναι αδιαμφισβήτητη. Τα counters και τα transitions βγαίνουν πολύ γρήγορα και φυσικά, τα spots με high flying κινήσεις αποτελούν το highlight και σε κάθε σημείο του νιώθεις πως όλο αυτό είναι κάτι τόσο ξεχωριστό και τόσο μοναδικό που απλά σε παρασύρει στη δίνη του. Σπάνια θα δούμε ένα tag team match που θα υπάρχει τόση έκρηξη και τόση χημεία χωρίς έστω μία από τις δύο ομάδες να είναι tag team. Αλλά όταν έχεις τόσο εξαιρετικούς παλαιστές, πως να πάει κάτι λάθος;
11. Konosuke Takeshita vs Kenny Omega – AEW Revolution
Είχαν ξανασυναντηθεί αυτοί οι δύο στο παρελθόν, ωστόσο αυτή τη φορά υπήρχε μια μεγάλη διαφορά. Στο Revolution της φετινής χρονιάς ο Omega δεν είχε απέναντι του τον άγουρο Takeshita του DDT, αλλά έναν ανερχόμενο σταρ που το στυλ πάλης του θυμίζει πολύ τον ίδιο. Αναμενόμενα λοιπόν αυτή η κόντρα και το συγκεκριμένο ματς ήταν μάλλον η τελική εξέταση για τον Ιάπωνα ότι ανήκει σε αυτό το επίπεδο.
Φυσικά και τα κατάφερε. Ο Omega είναι το απόλυτο μέτρο σύγκρισης και βρήκε απέναντι του έναν παλαιστή που μπόρεσε να τον κοιτάξει στα μάτια κι ας έχασε. Ήταν ένα σκληρό ματς, με wrestling της ιαπωνικής σχολής με πολύ δυνατά χτυπήματα, πολλά V triggers, αρκετά powerbombs και φυσικά ένα φινάλε με εκρηκτικό ρυθμό και υπέροχα near falls. Σπουδαίος αγώνας αν και ήθελα λίγο καλύτερο τέλος.
Αυτό ήταν και το δεύτερο μέρος του αφιερώματος μας για τα καλύτερα ματς της χρονιάς. Κάπου εδώ αποχαιρετούμε το Ranking για το 2025 και τα λέμε τις πρώτες μέρες του 2026 με την πρώτη δεκάδα!
