Δεν μπορώ να φανταστώ καταλληλότερη μπάντα για την παρούσα στήλη. Οι Insomnium πέρα του ότι είναι από τις αγαπημένες μου μπάντες μουσικά, είναι και από αυτές που στιχουργικά ταυτίζομαι σε πολλά από τα τραγούδια τους. Για την «ανατομία» αυτής της βδομάδας διάλεξα το πρώτο τραγούδι τους που άκουσα, το “Weather The Storm”. Μουσική και στίχοι είναι γραμμένοι από τον Ville Friman ενώ κάνει guest φωνητικά ο Mikael Stanne (Dark Tranquillity).
“Cast down into the darkness
To stumble towards unknown
Only emptiness to hold on to
Only shadows to seek support from”
Με τους πρώτους στίχους του τραγουδιού ο Friman τονίζει σε πόσο άσχημη κατάσταση (darkness) μπορεί να βρεθεί ένας άνθρωπος και η κατάσταση αυτή επιδεινώνεται όταν δεν υπάρχει κάποιος στον οποίο μπορούμε να στηριχτούμε. Δεν ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε ώστε να «αποδράσουμε» (unknown) και αυτό μας αφήνει ένα κενό, πολλές φορές μη διαχειρίσιμο.
“So arm your heart with self-worth
Yet prepare for sorrow and pain
Don’t let the fear eat you from inside
Wear your weaknesses with pride”
Ο Friman θεωρεί πως σε τέτοιες καταστάσεις πρέπει να έχουμε αυτοεκτίμηση, βασικό στοιχείο που χρειαζόμαστε ώστε να καταφέρουμε κάτι, παρόλα αυτά να προετοιμαζόμαστε για το χειρότερο. Ο φόβος μπορεί να μας καταστρέψει ενώ πρέπει να ενστερνιζόμαστε τις αδυναμίες μας.
“And even if you crush my body
And drain it ’til the last drop
You can never touch my spirit
You can never touch my soul
No matter how bleak or how hopeless
No matter how hard or how far
You can never break my conation
Tear the will apart from desire”
Και φτάσαμε στο ρεφραίν. Βασικό θέμα: Μην τα παρατάς. Όσο δυσμενής και να γίνει μια κατάσταση, όσο απελπισμένοι και αν είμαστε δεν τα παρατάμε. Ακόμη και σε καταστάσεις έντονου σωματικού πόνου (crush my body), δεν «πληγώνεται» το πνεύμα και η ψυχή μας όσο έχουμε δυνατή θέληση.
“Thrown down into the flames
Enfolded by ash and ember
Quenched in scorching fire
Hardened in undying flare”
Για να κατανοήσουμε τι θέλουν να πουν οι συγκεκριμένοι στίχου πρέπει να καταλάβουμε πρώτα τι θέλει να πει ο ποιητής με την ένοια της φωτιάς (flames, ember, fire, flare). Η φωτιά είναι βασικό στοιχείο που από την ανακάλυψη της έπαιξε αδιαμφησβίτητο ρόλο στην εξέλιξη και την επιβίωση των ανθρώπων. Μέσα από την φωτιά οι άνθρωποι έφτασαν στο σημείο να φτιάξουν εργαλεία και όπλα. Χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή σπαθιών σε αργότερες εποχές. Λόγω της φωτιάς σκλήρυνε το μέταλο ώστε να μετασχηματοποιηθεί σε σπαθί. Παρομοίως, ο άνθρωπος γίνεται πιο δυνατός (hardened) από την αλληλεπίδραση του με την φωτιά.
“Through demise and disaster
Past the flames of the end
Rise above ever stronger
Disown the past for the present”
Εφόσον καταφέρουμε να περάσουμε τις κακουχίες (demise, disaster) βγαίνουμε πιο δυνατοί. Παρόλα αυτά, το παρελθόν πρέπει να μένει παρελθόν και να μην επηρεάζει το παρόν.
“Don’t be guided by fear or failure
It’s now or never Just give it all in”
Τίποτα το βαθυστόχαστο στους δύο τελευταίους στίχους. Δύο motivational (παρακινητήριες) γραμμές, οι οποίες δηλώνουν ξεκάθαρα το μήνυμα που θέλει να περάσει στους ακροατές ο Friman. Ο φόβος και η αποτυχία δεν πρέπει να είναι καθοδηγητήριες αρχές. Πάντα να τα δίνουμε όλα.
Έτσι τελειώνει και το 3ο μέρος της στήλης. Λόγω χρόνου και υποχρεώσεων αδυνατώ να την βγάζω εβδομαδιαία, παρόλα αυτά κάνω όποτε καταφέρνω θα δημοσιεύω.
