Flashback: Cradle Of Filth – Darkly, Darkly, Venus Aversa (by George Belaouris)

cover
Album Title: Darkly, Darkly, Venus Aversa (Album)
Band Name: Cradle Of Filth
Year: 2010
Label: Nuclear Blast/ Peaceville
Genre: Extreme Metal

Στο νέο flashback έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε έναν ταλαντούχο κι ανερχόμενο συγγραφέα, τον Γιώργο Μπελαούρη, ο οποίος μας παρουσιάζει το album των Cradle Of Filth – Darkly, Darkly, Venus Aversa. Από αύριο θα μπορείτε να διαβάσετε στη σελίδα του ένα εκτενέστατο αφιέρωμα σε όλη την πορεία των Cradle Filth. Τα link θα βρίσκονται στο τέλος του άρθρου.

Το 2010 οι Βρετανοί Cradle of Filth κυκλοϕόρησαν την όγδοη δισκογραϕική τους δημιουργία με τίτλο Darkly darkly venus aversa. Γι αυτόν τον δίσκο ακούστηκαν πολλά, μα γενικά είναι ένα παρεξηγημένο άλμπουμ και γι αυτό θέλησα να γράψω δυο λόγια για τη εν λόγω σύλληψη και εκτέλεση μιας πολύ εμπνευσμένης ιδέας. Εδώ θα είμαι συνοπτικός, αλλά αν θέλετε να μάθετε περισσότερα, σύντομα θα ανέβει μια πιο ενδελεχής έρευνά μου στο μπλογκ μου, οπότε όσοι πιστοί προσέλθετε…

Το κυρίως θέμα του δίσκου είναι η δαιμόνισσα Λίλιθ (σύμϕωνα με τον εβραϊκό μύθο είναι πρώτη έκπτωτη πριν από τον Εωσϕόρο, πρώτη γυναίκα του Αδάμ, καθώς και η μητέρα του Μπαϕομέτ, το αρχέτυπο του ϕεμινισμού και πολλά άλλα). Στον χώρο της ιστορίας της τέχνης συναντάται σε πληθώρα μεσαιωνικών εικονογραϕιών ως ένα υβριδικό ον (μισό γυναίκα και μισό ϕίδι), το οποίο δίνει στους πρωτόπλαστους το μήλο από το δέντρο της γνώσης, έτσι με αυτή την πράξη καθίσταται υπεύθυνη για την πτώση των πρωτόπλαστων και μετέπειτα προσωποποιεί όλα τα δεινά που ϕέρει η γυναίκα σε μία πατριαρχική κοινωνία σκοταδισμού, όπως ήταν η Δύση για πολλούς αιώνες. Στον χώρο της λογοτεχνίας, ίσως να την γνωρίζετε από την νουβέλα του Τζωρτζ Μακ Ντόναλντ με τίτλο ‘’Λίλιθ’’ ή από ‘’τα Μυστικά της Βαβυλώνας’’ του Clive Barker.

Ο Dani Filth τοποθετεί στον κεντρικό άξονα αυτή τη θεότητα, σαν υποκινήτρια όσων θα συμβούν και σα βασικό ϕεμ ϕατάλ της μυθολογίας του Δυτικού πολιτισμού. Αλλά ας πούμε με δύο λόγια την βασική ιστορία: έπειτα από το τέλος των Σταυροϕοριών, κάποιοι διεϕθαρμένοι από τον δαίμονα Μπαϕομέτ Ναϊτες, θυσιάζουν μία παρθένα με αποτέλεσμα να εμϕανιστεί εμπρός τους η Λίλιθ. Κάποιοι το πληρώνουν με την ζωή τους και κάποιοι γίνονται πιστοί της ακόλουθοι. Μετά από κάμποσα χρόνια, στη γιορτή του Τρελού, η θεά έχει εγκατασταθεί σε ένα πύργο και στο αποκορύϕωμα των εορτασμών, οι χωρικοί αποϕασίζουν να αποτινάξουν το κακό από το χωριό τους. Ορμάνε στον πύργο, οι εναπομείναντες Ναϊτες πεθαίνουν και πολλοί χωρικοί τρελαίνονται ή σκοτώνονται από την Λίλιθ, μα η δαιμόνισσα εγκαταλείπει τον πύργο και χάνεται. Ο πύργος μεμιάς γίνεται μοναστήρι. Χρόνια περνούν και μια νεαρή κληρονόμος πλούσιας οικογένειας, έχοντας διασύρει το όνομα της οικογένειάς της μοιχεύοντας, οδηγείται εντός των θυρών του μοναστηριού. Είναι η πιο καλλίϕωνη και η πιο όμορϕη, με αποτέλεσμα η θεά να βρει πρόσϕορο έδαϕος σε αυτήν για να γίνει το σαρκίο που θα υποδεχτεί το πνεύμα της. Η Βικτώρια (η εν λόγω μοναχή) αρχίζει να στοιχειώνεται από εϕιάλτες και οράματα και καταλήγει να συναινεί στο να ψάξει για ένα ϕυλαχτό που βρίσκεται κρυμμένο στους τοίχους της μονής από την δαιμόνισσα. Ένας μουγκός χωρικός, ο Ισαάκ, εμϕανίζεται στο μοναστήρι για να βοηθήσει με τον θέρο, οπότε η λαγνεία που την πολιορκεί μέσω της θεάς εκδηλώνεται με ένα ρομάντζο που αρχίζει να δημιουργείται μεταξύ τους (η Βικτώρια μάλιστα του δίνει να ϕυλάξει το προαναϕερθέν ϕυλαχτό). Στο αποκορύϕωμα των εϕιαλτών της, οι μοναχές καταλαβαίνουν ότι η Βικτώρια είναι δαιμονισμένη και την εξορκίζουν με βασανιστήρια για πολλά μερόνυχτα, με τελειωτική κίνηση της μανίας τους το κρέμασμα από ένα δέντρο και το θάψιμό της σε ένα ρηχό τάϕο. Ο άνθρωπος που καλείται να θάψει την Βικτώρια είναι ο Ισαάκ, ο οποίος ανακαλύπτοντας την αγαπημένη του τρελαίνεται. Σε ένα παραλήρημα, της ϕοράει το ϕυλαχτό της θεάς και ερωτοτροπεί με το πτώμα με αποτέλεσμα η Βικτώρια να αναστηθεί σα Λίλιθ πια και να πάρει εκδίκηση από όλες τις μοναχές. Ο εϕιάλτης της αϕήγησης συνεχίζει με την σταδιακή εγκαθίδρυση μιας παγκόσμιας μητριαρχίας ανά τους αιώνες και τις τύψεις του Ισαάκ, ο οποίος καλείται να οδηγήσει τις στρατιές της θεάς για να δώσει το τέλος των ημερών, τη συντέλεια.

Αυτή είναι η βασική ιστορία, υπερβολικά συνοπτικά, κουτσουρεμένη για του λόγου το αληθές. Αποτελείται από έντεκα σϕιχτοδεμένα κομμάτια, έχοντας αϕήσει πια τα ορχηστρικά γεμίσματα προηγούμενων δίσκων στην άκρη, πολύ πιο μεταλλικά στον ήχο και λιγότερο συμϕωνικά απ ότι στο παρελθόν. Στιχουργικά αυτό το άλμπουμ είναι απλά αξεπέραστο σε σύλληψη και εκτέλεση. Είναι το τέταρτο concept άλμπουμ της μπάντας και εδώ πραγματικά ο Dani μεγαλούργησε, δημιουργώντας μία έμμετρη, γοτθική ‘’ηχητική νουβέλα’’, ένα έπος που στο μυαλό μου το συγκρίνω μόνο με την ‘’Μπαλάντα του γέρου ναύτη’’ του Κόλριτζ, τόσο σε δομή όσο και σε ύϕος. Η αϕήγηση έχει σχήμα κύκλου (δηλαδή με τους στίχους που ανοίγει κλείνει κιόλας), ενώ ο αϕηγητής αλλάζει πρόσωπα (αρσενικό και θηλυκό), όπως και σκυτάλη από πρωτοπρόσωπος σε τριτοπρόσωπος, αναϕερόμενος συχνά στον ακροατή του, βάζοντάς τον ακόμα πιο μέσα στην ιστορία, σα να συμμετέχει και αυτός στη δράση θα έλεγε κανείς.

Όσο για το βάθος και την έρευνα που πυροδοτεί, θα μπορούσα να σας κουράσω με πάρα πολλές πληροϕορίες, αλλά ας δώσω ελάχιστες σα παράδειγμα: οι Ναϊτες ιστορικά άρχισαν να κυνηγιούνται το 1307 και ο Dani γράϕει πως χάθηκαν κάποιοι από αυτούς (με βάση τον μύθο του) το 1308. Αυτό καθορίζει τον Βενέδικτο του επόμενου κομματιού, ως τον πάπα Βενέδικτο τον 12ο και την δράση των γεγονότων των κομματιών 3 εώς 7 κάπου ανάμεσα στο 1334 με 1342, οπότε και οι σταυροϕορίες που αναϕέρονται στο πρώτο κομμάτι είναι πιθανότατα αυτές του 1289 κι 1291. Η εκκλησία της Ιερής Καρδιάς (αναϕορά στο κομμάτι 4) οδηγεί την έρευνα στο να ψάξουμε που θα τοποθετήσουμε την δράση των κομματιών 3 εώς 7 και μάλλον ο Dani παίζει μαζί μας, γιατί ναι μεν στην Αγγλία υπάρχουν 13 εκκλησίες της ιερής καρδιάς, μα καμία ανεγερμένη εκείνη τη περίοδο. Όπως επίσης ερχόμαστε αντιμέτωποι με αρχαιοελληνική μυθολογία (ο μύθος της Αρμονίας, κόρης του Άρη και της Αϕροδίτης και του καταραμένου μενταγιόν της). Μέχρι και ο τίτλος είναι ένα έξυπνο λογοπαίγνιο, καθώς venus aversa σημαίνει η Αντίθετη Αϕροδίτη (δηλαδή η Λίλιθ), είναι όμως και ένας ορισμός για το βικτωριανό πρωκτικό σεξ, λογοπαίγνιο που μας ξαναθυμίζει στο τελευταίο κομμάτι (η αλήθεια μπρούμυτα εμπρός μου.) Η ηρωίδα λέγεται Βικτώρια και η δράση της ξεκινά τον μεσαίωνα, με το άλμπουμ να καταλήγει στον 19ο αιώνα, τοποθετώντας την συγκεκριμένη Βικτώρια στην κεϕαλή της παγκόσμιας μητριαρχίας και όχι την πραγματική, ιστορική βασίλισσα που ονόμασε την εποχή Βικτωριανή. Αναϕορές σε Παλαιά και Καινή Διαθήκη, αποκρυϕισμό και Μασονισμό, ελευθεριότητα και η έρευνα δεν έχει τελειωμό αν μπείτε στο λαβύρινθο που μας ανοίγεται…

Οι εικόνες που συνοδεύουν το άλμπουμ είναι της Natalie Shau και είναι απλά υπέροχες, ενώ η ϕωνή της Λίλιθ δίνεται από την μαγευτική Lucy Atkins που πραγματικά συνεπαίρνει τον ακροατή. Πέρα από τροϕή για έρευνα είναι επίσης πλημυρισμένο από συναισθήματα, κάθε κομμάτι μπορεί να σταθεί και μόνο του, είναι γενικά μια εμπειρία περισσότερο παρά ένας δίσκος. Το προτείνω ανεπιϕύλακτα και για εμένα παίρνει δέκα στα δέκα… Πραγματικό αριστούργημα!

Δυνατά σημεία:
-Η φωνή της Lucy Atkins ως Λίλιθ
-Η ώριμη χρήση ορχηστρικών σημείων εκεί που πρέπει και όχι με γεμίσματα ‘’κομπασμού’’ όπως στο παρελθόν
-Οι γρηγορότερες και άμεσες μελωδίες
-Το συνοδευτικό artwork της Natalie Shau
-Η χρήση καθαρών φωνητικών από τον Dani στα σημεία που πρέπει
-Η ικανοποιητικότατη διάρκεια του δίσκου
-Η Λίλιθ επιτέλους στην επιφάνεια των στίχων τους και όχι πια στις σκιές όπως στο παρελθόν

Τελικό σχόλιο:
Ακόμη κι αν κάποιοι δεν προχωρήσουν σε ενδελεχή έρευνα και απλά απολαύσουν την ιστορία ή τα κομμάτια με ξεχωριστή σειρά, ο δίσκος είναι σίγουρο ότι δεν θα κουράσει. Υπάρχουν κλιμακώσεις σε όλα τα κομμάτια και είναι ένα από τα πιο άμεσα άλμπουμ της μπάντας. Αν κάποιος δεν γνωρίζει την μπάντα –κομματάκι δύσκολο- πιστεύω αυτό το άλμπουμ είναι το καλύτερο (πιο εύκολο) και πιο αντιπροσωπευτικό (ως αναφορά την ατμόσφαιρα και τους στίχους) για να τους εισάγει στον κόσμο των Cradle of filth. Τουλάχιστον αυτό συνέβη με εμένα και από το πρώτο άκουσμα μέχρι σήμερα παραμένω φανατικός του συγκροτήματος.

Facebook:
https://www.facebook.com/dark.insaniac
https://www.facebook.com/LC-DLVI-468401843331786/timeline/?ref=ts

Blogspot:
http://mpelaouris.blogspot.gr/
http://lifetimeatdusties.blogspot.gr/