Εδώ στο anthem.gr συχνά έχουμε την χαρά να μιλήσουμε με πολλές ελληνικές underground μπάντες και μέσω των συνεντεύξεων να τις παρουσιάσουμε στον κόσμο. Αυτή τη φορά μιλήσαμε με τους Lethaltron, μία metal μπάντα από την Αθήνα.
Είμαστε μια πενταμελής μπάντα από την Αθήνα που δημιουργήθηκε στις αρχές του μακρινού 1993.
Οι Lethaltron είναι
Ασπασία Πίζγα – Φωνητικά
Γιάννης Γκόγκος – Μπάσο – Φωνή
Χρήστος Μουσελίμης – Τύμπανα
Αλέξανδρος Μαζαράκης – κιθάρα
Λουκάς Αντωνίου – κιθάρα
Το ύφος της μπάντας προσεγγίζει περισσότερο το κλασσικό Thrash του τέλους των 80s, με δυναμικά thrash riff & solos αλλά συνδυάζεται ταυτόχρονα και με power-progressive heavy Metal συνθέσεις κυρίως όσον αφορά τα πιο μελωδικά riff και τα ακουστικά μέρη.
Από τις αρχές του 2014 όπου ουσιαστικά επανασυσταθήκαμε μετά από μια διακοπή αρκετών χρόνων, αποφασίσουμε να εισάγουμε καθαρά γυναικεία φωνητικά στα περισσότερα κομμάτια μας. Αυτό σε συνδυασμό με τις δύο Lead κιθάρες έχει ένα μοναδικό μελωδικό Thrash αποτέλεσμα .
Οι κλασσικές Thrash μπάντες όπως Slayer, Metallica, Kreator, Sepultura , Megadeth, αλλά και οι Judas Priest , Annihilator, Death, Iron Maiden έχουν αφήσει ανεξίτηλα σημάδια στην ιστορία της μουσικής. Ήταν μπάντες με τις οποίες μεγαλώσαμε, και ήταν για μας το εναρκτήριο λάκτισμα από την εποχή της εφηβείας μας. Επίσης η κλασσική μουσική παιδεία δεν σε αφήνει ποτέ και είναι ορατή σε αρκετές μελωδίες μας.
Οι στίχοι μας κυρίως αναφέρονται στα έντονα ανθρώπινα συναισθήματα, στην οργή τον πόνο, την θλίψη, εξ ου και το όνομα του συγκροτήματος: Lethaltron είναι η κατάσταση στην οποία εισέρχεται το άτομο όταν κατακλύζεται από συναισθήματα θλίψης και οργής.
Τα πολύ έντονα αυτά συναισθήματα είναι άκρως επικίνδυνα για το ίδιο το υποκείμενο, όπως και για τον περίγυρό του, δηλαδή μπορούν να προβούν θανατηφόρα (lethal). Η μάχη που δίνει ο καθένας με τον εαυτό του στο να παραμείνει ζωντανός και να μην αλλοτριωθεί ώστε να υποκύψει σε αυτοκαταστροφικές ή φονικές διαθέσεις, είναι η επίγνωση του να ζεις σε Lethaltron.
Καθώς οι στίχοι μας έχουν ως αντικείμενο την εσωτερική θλίψη, την οργή, την μάχη ενάντια στον πόνο της δυσβάσταχτης συναισθηματικής κατάστασης, συνοδεύονται από μουσική άλλοτε οργισμένη, άλλοτε καταθλιπτική, πάντα όμως γεμάτη ενέργεια, χωρίς μοιρολατρία, και με σκοπό να αντλήσει ο ακροατής δύναμη για να αντιμετωπίσει με σθένος την αδικία η οποία είναι κύριο δομικό υλικό του κόσμου τούτου…
Στα θέματα αυτά δεν θα μπορούσε να λείπει και το δράμα του πολέμου.
Τα καινούργια κομμάτια θεωρώ ότι είναι η επιτομή της ωριμότητας και του μουσικού πλούτου της μπάντας. Για το λόγο αυτό προσπαθούμε να αποτυπωθούν στην ηχογράφηση με τρόπο που τους αρμόζει. Αυτό είναι ένα πάρα πολύ δύσκολο έργο. Για αυτό και δε θα βιαστούμε να ολοκληρώσουμε αν δεν είμαστε 100% ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα. Σαφώς αν είμαστε σε ξένη χώρα και αν δεν χρειαζόταν να εργαζόμαστε και πάνω από 50 ώρες την εβδομάδα για να επιβιώσουμε (οι τεμπέληδες οι Έλληνες!) τα πράγματα θα ήταν λίαν ευοίωνα.
Στα άμεσα σχέδιά μας είναι να κυκλοφορήσουμε ένα single ταυτόχρονα με βίντεο για να μας γνωρίσει ο κόσμος καλύτερα.
Ένα αξιοπρεπές συμβόλαιο με μια δισκογραφική ώστε να ακουστεί η μουσική μας σε όσο δυνατόν μεγαλύτερο κοινό. Επίσης LIVE σε κάθε ευκαιρία… εκεί νιώθουμε πραγματικά ζωντανοί, δεν είμαστε μόνο η μπάντα του στούντιο. Θέλουμε να παίζουμε αυτό που νιώθουμε, και όταν ανεβαίνουμε στη σκηνή τα δίνουμε όλα. Αντλούμε πολύ ενέργεια από το κοινό και ζούμε για τις στιγμές που μπάντα και κόσμος γίνονται ένα σε ένα ατελείωτο και ανελέητο Headbanging!
Σαφέστατα η τεχνολογία έχει κάνει την δημοσιοποίηση των δημιουργημάτων και των τεκταινόμενων ενός συγκροτήματος πολύ πιο εύκολη. Για να καταλάβετε στην εποχή μας υπήρχαν ακόμη Fanzine γραμμένα στη γραφομηχανή ή στο χέρι! Ακόμα θυμάμαι τη λαχτάρα που ένιωθες όταν ανταλλάσσαμε κασέτες χέρι με χέρι.
Από την άλλη όμως αυτή η «ευκολία» πιστεύω έχει και τα αρνητικά της. Μερικές φορές είναι easy come, easy go, καθώς ο ακροατής βομβαρδίζεται από εκατοντάδες, ή ακόμη και χιλιάδες ακούσματα από μπάντες με συνέπεια η προσπάθεια του κάθε συγκροτήματος να είναι σαν μια σταγόνα στον ωκεανό.
Θα μιλήσω κυρίως για τη rock/metal σκηνή που γνωρίζουμε και καλύτερα. Υπάρχει πληθώρα Ελλήνων καλλιτεχνών που είναι πραγματικά εξαιρετικοί, όπως και πάρα πολλά και καλά συγκροτήματα. Το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι η ανεξάρτητη ελληνική μουσική σκηνή είναι τις περισσότερες φορές αυτοχρηματοδοτούμενη και αυτοτροφοδοτούμενη. Θα ήταν ωραίο να γινόντουσαν περισσότερα φεστιβάλ με συμμετοχή από μπάντες του underground χώρου.
Μην συμβιβάζεστε, μην αφήνετε κανένα να σας γονατίσει και να ροκάρετε μέχρι τελικής πτώσης!
Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε το Anthem.gr για τη φιλοξενία της μπάντας μας στις ηλεκτρονικές του σελίδες, και τους αναγνώστες του για το χρόνο που αφιέρωσαν για να διαβάσουν τη συνέντευξη αυτή.
*Νέα της μπάντας καθώς και υλικό μπορείτε να βρείτε στους παρακάτω συνδέσμους
Facebook page: https://www.facebook.com/lethaltron/?fref=ts
Reverbnation: https://www.reverbnation.com/lethaltron
YouTube: https://www.youtube.com/channel/UCMb0-NZAJPFre0NnRAXA-dw
