Το X-Men franchise είναι ένα από αυτά που σέβομαι περισσότερο εκεί έξω. Η πρώτη ταινία τους το 2000 είναι αυτή που άνοιξε το δρόμο για περισσότερα φιλόδοξα projects σχετικά με super hero movies. Ήταν η πρώτη super hero movie με μεγάλο μπάτζετ και τόσο καλή σε θέμα περιεχομένου. Το X2 που ακολούθησε είναι ένα από τα καλύτερα sequels που έχουμε δει. Η πορεία του franchise είναι πάνω κάτω γνωστή και ετοιμάζουμε και αφιέρωμα έκπληξη.
X-Men Apocalypse λοιπόν, η δεύτερη ταινία από τότε που το franchise αποφάσισε να περάσει σε διαφορετικό timeline και πάει να μας συστήσει έναν από τους καλύτερους και ιστορικότερους κακούς των κόμικ και η τρίτη της νέας σειράς ταινιών. Στο First Class είδαμε την αρχή της ιστορίας των Magneto-Professor X, στο Days of Future Past τα timelines συνδέθηκαν για να ξαναγραφτούν και να διορθωθούν ιστορίες που δεν τελείωσαν σωστά στο Last Stand και να δούμε πως τα πάντα έρχονται σε ισορροπία. Και τα 2 πέτυχαν την αποστολή τους, αφού ήταν 2 από τις καλύτερες ταινίες του franchise.
Το τέλος του Days of Future Past είδε τους πάντες από την παλιά τριλογία ζωντανούς. Ο Bryan Singer όμως, ο σκηνοθέτης των 2 πρώτων και των 2 τελευταίων, αποφάσισε να συνεχίσει να παίζει με το παλιό timeline. Έκανε λοιπόν εξ αρχής cast όλους τους ήρωες που αγαπήσαμε μεγάλους στην παλιά τριλογία, κράτησε τους εκπληκτικούς McAvoy-Fassbender-Hoult και τη Jennifer Lawrence και έφερε στην οθόνη μας, έναν από τους καλύτερους και εμβληματικότερους κακούς των X-Men, τον Apocalypse. Η ταινία παρά το ότι είχε τα φόντα να συνεχίσει το σερί πολύ καλών ταινιών, δυστυχώς δεν πέτυχε το καλύτερο δυνατό. Αντιμετώπισε πολλά προβλήματα σε πολλούς τομείς. Τα είπαμε λίγο και στην πρόσφατη εκπομπή του anthem.gr, ας τα πούμε και τώρα αναλυτικά.
Το σενάριο παρουσίασε πάρα πολλά προβλήματα. Αποστολή ήταν να συστήσει και να χτίσει πάρα πολλούς εμβληματικούς χαρακτήρες που έχουμε γνωρίσει, αυτή τη φορά σαν εφήβους. Όταν όμως έχεις τόσους πολλούς, χάνεται η μπάλα και τελικά κανένας δεν έχει επαρκές χτίσιμο. Και όντως κανένας δεν αναπτύχθηκε ιδιαίτερα. Όσον αφορά τους X-Men, oι Cyclops-Nightcrawler είχαν αξιοπρεπείς ιστορίες που χάθηκαν τελείως στο σύνολο, η Jean Grey έπαθε περίπου το ίδιο, η ιστορία του Quicksilver έμεινε για την επόμενη ταινία, ενώ οι Beast, Mystique, Professor X δεν πήγαν καθόλου μπροστά. Ακόμα και οι διαπροσωπικές σχέσεις των τριών τους και οι κρίσεις που πέρασαν κάτι που είδαμε ιδιαίτερα στο First Class ήταν σαν να μην υπάρχουν. Όσον αφορά τους κακούς, ο Magneto του μεγάλου Fassbender ξεχώρισε σαν τη μύγα μες στο γάλα. Η ιστορία του ήταν καλογραμμένη, είχε αρχή, μέση, τέλος και πλαισιώθηκε από τη σταθερά εξαιρετική ερμηνεία του Γερμανοιρλανδού ηθοποιού. Άλλοι πάλι έμειναν τελείως στην αφάνεια. Η Psylocke της Olivia Munn έδειχνε ικανή να σταθεί σαν ένα δυνατό τσιράκι του κακού μας, παρ’ όλα αυτά παρέμεινε τελείως ανεκμετάλλευτη παρά το γεγονός ότι είναι μία πολύ καλή ηθοποιός. Η Storm έμοιαζε περισσότερο σαν χαρακτήρας που δε βρέθηκε άλλος τρόπος να τη συστήσουν από το να τη βάλουν δίπλα στον Apocalypse και να περιμένουν να τελειώσει η ταινία να ενταχθεί στους X-Men. Το ίδιο με τη Psylocke έγινε και με τον Angel. Πρόχειρη γνωριμία, 1-2 σκηνές, ελάχιστο ξύλο, νικήθηκε. Τέλος σεναριακά γούσταρα πάρα πολύ το χιούμορ. Μπήκαν κάποια δοκιμαστικά αστειάκια και ήταν πραγματικά εξαιρετικά! Σε κάποιες σκηνές γελούσες συνέχεια, γιατί τα αστεία έδεσαν με τις εκφράσεις και την ερμηνεία των πρωταγωνιστών. Θα ήθελα να το βλέπω σαν στοιχείο του X-Men Universe το χιουμοριστικό αυτό twist, χωρίς όμως να το παρακάνει (ναι, εσένα κοιτάω Age of Ultron).
Οι ερμηνείες αποτέλεσαν ένα επίσης σημαντικό θέμα. Οι καινούριοι νεαροί X-Men έδειξαν αρκετά καλά δείγματα γραφής και τους περιμένουμε εξίσου καλούς στις επόμενες ταινίες. Έχω κάποιους ενδοιασμούς για την Jean Grey της Sophie Turner, αλλά με τον καιρό ίσως καμφθούν. Οι Cyclops, Nightcrawler, Storm δείχνουν σε καλό δρόμο. Η Jennifer Lawrence από την άλλη πλευρά ήταν αδιάφορη. Κατ’ αρχάς για άλλη μία φορά δεν είδαμε τη Mystique, αλλά τη Jennifer Lawrence να παίζει τη Jennifer Lawrence με την ικανότητα να γίνεται που και που μπλε. Η ερμηνεία της ήταν παντελώς επίπεδη, μακράν η χειρότερη ερμηνεία της σε ταινία X-Men και δεν το περίμενα, γιατί ήταν αρκετά καλή στις προηγούμενες. Δεν έβγαλε το τσαγανό του First Class, ούτε το συναισθηματικό καμβά και τις συνεχόμενες ψυχολογικές αλλαγές του Days of Future Past. Ήταν εκεί απλά για να είναι εκεί, ακόμα και το motivational speech φαινόταν ότι το έκανε αναγκαστικά. Καταλαβαίνω ότι το franchise επενδύει στο ότι έκανε cast μία ηθοποιό πριν γίνει πασίγνωστη και της δίνει μεγάλο ρόλο τώρα που είναι πασίγνωστη, αλλά δυστυχώς δε δείχνει να νοιάζεται αφενός και αφετέρου επενδύουν σε ένα χαρακτήρα, ο πυρήνας του οποίου έχει χαθεί. Πιο αυθεντική Mystique είδαμε στην πρώτη τριλογία. Ειλικρινά πόσες φορές μεταμορφώθηκε σε άλλον άνθρωπο εκμεταλλευόμενη την ικανότητα της και δίνοντας μας mindfucks; Με το ζόρι θυμήθηκα 1. Έχει χαθεί το νόημα της Mystique. Ο Fassbender έδωσε μακράν τη συναισθηματικότερη ερμηνεία του σαν Magneto, ήταν πολύ καλός και τον βοήθησε η ύπαρξη ενός καλού back story στην αποτύπωση των συναισθημάτων του στην οθόνη. Εξαιρετικός επίσης o Evan Peters σαν Quicksilver για άλλη μία φορά. Προσκυνήσαμε ξανά τη σκηνή του που ήταν μακράν η καλύτερη της ταινίας. Αλλά όχι το Sweet Dreams ρε παιδιά. Ένα ήρεμο τραγούδι σχετικά με το χρόνο ήθελε, ίσως το Time των Pink Floyd ήταν το τέλειο fit. Ο Oscar Isaac ήταν πολύ καλός σαν Apocalypse, δεν τον βοήθησε όμως ότι οι ατάκες του ήταν συνεχώς οι ίδιες, αλλά και το γεγονός ότι ο ίδιος ο κακός δεν έδειξε όλες τις δυνατότητες του στη σκηνή. Είναι δυνατόν να έχεις ολόκληρο Apocalypse και να μην εκμεταλλεύεσαι όλες τις δυνάμεις του; Ψάξτε λίγο τι μπορεί να κάνει του και αποτυπώστε το στην οθόνη. Έχεις φέρει τόσο καλό ηθοποιό και έχεις προχειρογράψει τον κακό. Πολύ μέτρια ήταν η εμφάνιση του Wolverine ως Weapon X. Κίνηση που φάνηκε ότι ήταν προχειρογραμμένη για να φέρει παραπάνω κόσμο στην αίθουσα, καθώς δεν ήταν καν προγραμματισμένη και προστέθηκε μέσω των reshoots που έκανε η ταινία. Επιπλέον γιατί να τον δούμε σαν Weapon X; Δεν υπάρχει λόγος. Είναι σαν να χώσανε ό,τι storyline από κόμικ ήθελαν απλά για να έχει αναφορές σε αυτά η ταινία.
Η δράση δεν ήταν τίποτα το ιδιαίτερο. Είχε κάμποσα προβλήματα με το cgi όλη η ταινία, αλλά ακόμα και αυτά να προσπερνάγαμε, η δράση ήταν αρκετά περιορισμένη στη μεγάλη διάρκεια της ταινίας. Περιμέναμε περισσότερο μία μάχη face to face των X-Men με τον Apocalypse και τους Horsemen. Αντίθετα αυτή η μάχη δεν ήρθε ποτέ πέρα από κάποιες αδιάφορες one on one μονομαχίες και μία αρκετά καλή τελική μάχη που όλοι την πέφτουν στον Apocalypse. Πάρα πολύ θετικό ότι βλέπουμε για πρώτη φορά την Phoenix Force της Jean Grey, δείγμα ότι ίσως πάμε για Dark Phoenix Saga σε επόμενες ταινίες.
Συνολικά λοιπόν. Δεν είναι απίστευτα βαρετή, κυλάει ομαλά και ίσως το μεγάλο της λάθος ήταν ότι ήθελε να συστήσει χαρακτήρες και να προετοιμάσει ιστορίες για τη συνέχεια του franchise, προσπαθώντας ταυτόχρονα να δώσει υπόσταση σε έναν ιστορικό κακό. Την έπαθε όπως το Batman v Superman. Σε μεγάλο βαθμό την έσωσαν κάποιες καλές ερμηνείες από χαρακτήρες χωρίς ιδιαίτερα κίνητρα σε όλη την ταινία, το story του Magneto και ο Quicksilver, απλά γιατί είναι ο Quicksilver και είχε πάλι μία απίστευτη σκηνή. Δυστυχώς οι κριτικές για αυτήν την ταινία σε αντίθεση με το Batman v Superman είχαν δίκιο. Σόρρυ φανατικοί φανμπόηδες που τη θεωρείτε την καλύτερη ταινία X-Men, αλλά δεν είναι. Το Days of Future Past κλαίει με κάτι τέτοια. Το X2 με το First Class το ίδιο. Διάβαζα κάτι σχόλια περί καλύτερης ταινίας και νόμιζα ότι είναι οι κλασικοί που θαμπώνονται από κάτι όχι το σύνολο και η δεύτερη αγαπημένη τους είναι το The Last Stand. Η αλήθεια είναι πως το Apocalypse ήταν ένα μέτριο βήμα για το franchise που λατρεύουμε, ωστόσο οι υποσχέσεις που αφήνει για το μέλλον είναι πολλές. Ο επόμενος κακός (δε θα τον spoilάρω), η Phoenix Force, η σχέση Quicksilver-Magneto, η προετοιμασία των νεαρών X-Men για νέες περιπέτειες μόνο καλούς οιωνούς φέρνουν στο μυαλό. Το τωρινό λογικά ήταν ένα μεταβατικό στάδιο για να περάσουμε στην ανάπτυξη της ιστορίας μας στην επόμενη ταινία.
Τα λέμε την επόμενη φορά με θέμα ξεκάθαρα σκηνοθετικό και σίγουρα διχαστικό!
