Χθες αποφάσισα να παρακολουθήσω μετά από αρκετά χρόνια μία ταινία που έχει λάβει πληθώρα αρνητικών κριτικών, παρά το δυνατό καστ που την πλαισίωσε. Πρόκειται για ένα techno thriller του 2007, στο οποίο πρωταγωνιστεί η Halle Berry και ο Bruce Willis. Η ταινία τοποθετείται χρονικά στην Νέα Υόρκη του 21ου αιώνα και οφείλουμε να ομολογήσουμε πως η σκηνοθεσία αναδεικνύει με όμορφο τρόπο την σκοτεινή και αστική ατμόσφαιρα της πόλης, δίχως να υπάρχουν υπερβολές. Ωστόσο κάποια από τα πλάνα είτε είναι κοφτά, είτε είναι ανούσια και αντιαισθητικά, όπως πχ το πλάνο με το συρμό του μετρό που αποχωρεί από την αποβάθρα, ή το πλάνο στο αυτοκίνητο, όπου η κάμερα βρίσκεται μπροστά από το παρμπρίζ του αυτοκινήτου.
Η πρωταγωνίστρια μας ονομάζεται Rowena Price. Πρόκειται για μία ανερχόμενη και ταλαντούχα δημοσιογράφο, η οποία επιθυμεί να αποκτήσει το βραβείο Πούλιτζερ ξεσκεπάζοντας διάφορα σκάνδαλα. Πρώτος της στόχος είναι ο γερουσιαστής Sachs, ο οποίος σύμφωνα με το σενάριο επιχειρεί να μειώσει τα δικαιώματα των γκέι, την ώρα που ίδιος διατηρούσε ερωτική σχέση με έναν από τους εκπαιδευόμενος του προγράμματος πρακτικής του. Η Rowena λοιπόν καταφθάνει στο γραφείο του για να πάρει συνέντευξη, καταλήγει όμως να τον εκβιάζει, λέγοντας πως θα βρεθεί στο πρωτοσέλιδο της επόμενης ημέρας. Εν τέλει καταφέρνει να ηχογραφήσει την ομολογία του γερουσιαστή. Σίγουρα δεν πρόκειται για καλό τρόπο παρουσίασης της πρωταγωνίστριας, την οποία μισείς για το θράσος της από το πρώτο κιόλας λεπτό. Ωστόσο παρουσιάζει με ρεαλιστικό τρόπο τα όρια που είναι διατεθεμένοι να ξεπεράσουν ορισμένοι δημοσιογράφοι, προκειμένου να βγάλουν την είδηση που επιθυμούν.
Partner in crime είναι ο Miles Haley, τον οποίο υποδύεται ο Giovanni Ribisi, ο οποίος θεωρώ πως ισορροπεί μεταξύ επιτυχίας κι αποτυχίας στον ρόλο του geeky κομπιουτεράκια φίλου, που βρίσκεται χρόνια παγιδευμένος στο friendzone. Ορισμένες σκηνές προς το τέλος της ταινίας καταφέρνουν να ισοπεδώσουν ό,τι έχτισε ο ηθοποιός κατά τη διάρκεια της ταινίας(θα καταλάβετε αργότερα γιατί).
Σύντομα όμως τα όνειρα της Ro γίνονται «σκόνη», αφού ο παντοδύναμος γερουσιαστής κινεί τα νήματα και καταφέρνει να αποσιωπήσει την εφημερίδα. Η απογοητευμένη δημοσιογράφος παραιτείται εκνευρισμένη, αφού νιώθει ότι δεν υπάρχει ελευθεροτυπία και πως της στερούν το «λαβράκι», τις αποδείξεις για το οποίο απέκτησε παράνομα. Αν και γνωρίζουμε πολύ καλά πως ο διευθυντής της εφημερίδας θα την παρακαλέσει γονατιστός, η Halley πετάει την εξής ατάκα που με προϊδέασε για το τι θα ακολουθήσει:
«Κλασικά. Οι ισχυροί άνδρες υποστηρίζουν ισχυρούς άνδρες».
Ναι, από εδώ και εξής υπάρχουν διάσπαρτα σχετικά μηνύματα. Όλοι, κι όταν λέω όλοι εννοώ ΟΛΟΙ, οι ανδρικοί χαρακτήρες είναι διεφθαρμένοι, βίαιοι, απατούν την γυναίκα τους, είναι ανώμαλοι (το δωματιάκι του Miles που θα αναλύσουμε αργότερα) καθώς και στιγεροί δολοφόνοι.
Την ώρα λοιπόν που η πρωταγωνίστρια φεύγει από το μαγαζί εκνευρισμένη, την ακολουθεί η παιδική της φίλη (το οποίο το μαθαίνουμε μία ώρα μετά, αλλά για κάποιο λόγο πρέπει να το υποθέσουμε) και καταφέρνει να την προλάβει στο μετρό, επιχειρώντας να της δώσει μία νέα υπόθεση, η οποία αφορά τον άνδρα πίσω από τη μεγαλύτερη διαφημιστική εταιρία της Νέας Υόρκης, τον Harrison Hill (Bruce Willis). Αφού της αφηγείται για τη διαδικτυακή τους γνωριμία και τη σχέση που έκαναν αργότερα, τελικά αποκαλύπτει πως θέλει απλά να τον εκδικηθεί που επέστρεψε στη γυναίκα του. Ώστοσο περνάει στα μικρά γράμματα το γεγονός ότι κι εκείνη απάτησε τη σχέση της. Εκεί λοιπόν ακούγεται η περίφημη ατάκα που εξόργισε χιλιάδες και έκανε τους θεατές να μισήσουν την Grace πιο πολύ και από τον χαρακτήρα της Hale Berry:
“Με το να χαϊδεύεις το πουλί ενός άνδρα τον κερδίζεις για ένα βράδυ. Με το να χαϊδεύεις το εγώ του τον κερδίζεις για πάντα”. Τα συμπεράσματα δικά σας.
Αν και η Ro δείχνει πως ενοχλείται από την κίνηση της φίλης της, ακούει όσα έχει να πει και δέχεται τα έγγραφα της υπόθεσης. Ωστόσο λίγο αργότερα έρχεται η πρώτη μεγάλη ανατροπή της ταινίας, πάνω στην οποία βασίζεται η πλοκή: Ως δια μαγείας, λίγο μετά την παραχώρηση των πληροφοριών η Grace δολοφονείται βίαια.
Σε αδιευκρίνιστο διάστημα πριν από τη δολοφονία της Grace, η Rowena είχε ξεκινήσει τις διαδικτυακές έρευνες για την εταιρία του Harrison Hill και η δολοφονία δίνει την τέλεια αφορμή για εισβολή στην προσωπική του ζωή, αφού είναι ο πιο πιθανός ένοχος. Παράλληλα η Ro δίνει υπόσχεση στην μητέρα της Grace πως θα βρει το δολοφόνο…
Μαζί λοιπόν με τον geeky φίλο αποφασίζουν να εισβάλλουν διαδικτυακά στην προσωπική ζωή του Harrison Hill κι αργότερα στην εταιρία του, με στόχο να αποκαλύψουν τον φόνο και τα κίνητρα. Ο Miles εργάζεται συχνά στο σπίτι της Ro, όπου έρχεται και η πιο creepy και άθλια σκηνή της ταινίας.
H Ro ετοιμάζεται για ερωτική έξοδο και καθώς φεύγει ζητάει από τον φίλο της να κλείσει καλά την πόρτα κατά την αποχώρησή του. Ωστόσο, όταν εκείνη επιστρέφει στο σπίτι με τον πρώην της, ο Miles παρέμενε στο διαμέρισμα, κρυμμένος στις σκιές. Εκτός του ότι η ερωτική σκηνή ήταν κάκιστη και μπήκε μόνο και μόνο για πουλήσει περισσότερα εισιτήρια στο όνομα της Hale Berry, ο τύπος παρέμενε κρυμμένος και παρακολουθούσε τα πάντα! ΤΙ ΔΙΑΟΛΟ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΕΙΨΗ ΙΔΙΩΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ!
Την επόμενη μέρα ξεκινάει η κατασκοπία του Hill και σύντομα η Ro καταφέρνει να προσληφθεί στην εταιρία του δίνοντας ψεύτικα στοιχεία. Αρκούσε δηλαδή να δώσει ένα ψεύτικο όνομα για να την προσλάβουν στην μεγαλύτερη διαφημιστική της Νέας Υόρκης… FAIL.
Φυσικά ο Hill, ο οποίος έχει απατήσει τη γυναίκα του με ότι θηλυκό υπάρχει στην εταιρία (φήμες λένε ότι πρόκειται για τον Αμερικάνο Μάνθο Φουστάνο) την παρατηρεί αμέσως και ενθουσιάζεται από το hot παρουσιαστικό της.
Εντός της εταιρίας η Ro γίνεται η σκιά του Hills, αφού παρακολουθεί μονίμως το αφεντικό της, ΔΙΧΩΣ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΧΑΜΠΑΡΙ!
Καθώς λοιπόν η εταιρική κατασκοπεία συνεχίζεται δίχως να ανοίξει μύτη και καθώς πλέον η Ro συνομιλεί διαδικτυακά με τον Hills ως μία πρώην υπάλληλος του, ανακαλύπτει πως η δολοφονημένη φίλη της ήταν έγκυο!
Η πλοκή εξελίσσεται γρήγορα με τη Ro να συνεχίζει τις έρευνες και τον Miles να τη βοηθάει με τις ικανότητές του, κάθε φορά που εκείνη τα έκανε μαντάρα. Σε κάποιο σημείο η πρωταγωνίστρια ανακαλύπτει πως το δεξί χέρι του αφεντικού της, η γραμματέας του, είναι γκέι. Σε μία συζήτηση με τον Miles άφησε κάποια ειρωνικά υπονοούμενα για εκείνη, φέρνοντας σε απόλυτη ρήξη το χαρακτήρα της με εκείνον που παρουσίασε στην αρχή της ταινίας, όπου ήθελε να ξεσκεπάσει τον γερουσιαστή, ώστε να προασπιστεί τα δικαιώματα των γκέι.
Η δημοσιογράφος φλερτάρει με τον Hills και καταφέρνει να βγει ραντεβού μαζί του, πείθοντας τον ότι είναι ερωτευμένη. Ωστόσο ένα λάθος μήνυμα προδίδει τη Ro και τα κίνητρά της.
Ακολουθεί μία δυνατή σκηνή στο αυτοκίνητο του Hills, όπου εκείνος της αποκαλύπτει το μήνυμα και αφού την τραμπουκίζει ακολουθεί ο εξής διάλογος:
Hills: «Ξέρεις καν τι σημαίνει η λέξη πίστη;»
Ro: «Φαντάζομαι ότι η γυναίκα σου αναρωτιέται το ίδιο πράγμα».
Φυσικά καταλήγει με απόπειρα βιαιοπραγίας, αφού ο Hills υψώνει το χέρι να την χτυπήσει. Ωστόσο σταματάει και ο σκηνοθέτης κάνει focus στη βέρα που φοράει ο Hills.
Έχοντας κάνει τη μεγάλη γκάφα, ο Miles επιχειρεί να διορθώσει το κλίμα πηγαίνοντας ο ίδιος για έρευνα στην εταιρία, όπου και σταδιακά αποκαλύπτει την αλήθεια. Η αποκάλυψη γίνεται όταν βλέπει στην εταιρία τις φωτογραφίες από κόρες ματιών που είχε φωτογραφήσει η γυναίκα του Hills. Παράλληλα η Ro επισκέπτεται τη μητέρα της, η οποία βρίσκεται σε κέντρο αποκατάστασης αλλά ποτέ δε μαθαίνουμε το γιατί. Το ίδιο βράδυ, η Ro παραβιάζει για άλλη μία φορά τα όρια της ιδιωτικότητας και εισβάλει στο σπίτι του Miles, όπου ακούει τη φωνή της να λέει από το μπάνιο: “Miles is sexy”.
Τελικά στο μπάνιο ανακαλύπτει μία κρυμμένη πόρτα, η οποίο οδηγεί σε ένα κρυφό δωμάτιο. Ο τοίχος είναι καλυμμένος με φωτογραφίες γυμνών κορασίδων, στους υπολογιστές του υπάρχουν τα προφίλ με τα οποία συνομιλούσε διαδικτυακά η Ro, υπάρχει ένα βουντού ομοίωμα με φωτογραφίες της ίδιας, ενώ επίσης εντοπίζει και φωτογραφίες από ερωτικές συνευρέσεις εκείνου με την «συγχωρεμένη» φίλη της. Αφού λοιπόν τα πάντα «φωνάζουν» πως ο Miles είναι ένα ανώμαλο φρικιό και η Ro δίνει συγχωροχάρτι στον εαυτό της για ότι σιχαμερό έχει κάνει, ακούγεται η φράση που όλοι φωνάζουμε κατά τη διάρκεια της ταινίας:
«Μην είσαι τόσο υποκρίτρια Ro».
Τελικά οι δυο τους αποφασίζουν να ολοκληρώσουν το σχέδιο τους, παρά τον καβγά και αφού έχουν συλλέξει όλα τα στοιχεία αποφασίζουν να κανονίσουν ραντεβού του Hills με την Veronica, την υπάλληλο που προσποιούνταν η Ro. Ωστόσο στο ξενοδοχείο εμφανίζεται η αστυνομία, η οποία συνέδεσε το προφίλ Hills με τον ίδιο, καθώς με το ίδιο προφίλ συνομιλούσε και η Grace.
Ακολουθεί η μακροσκελής σκηνή της δίκης, αλλά και η σκηνή με την απόπειρα βιασμού της Ro σε μικρή ηλικία από τον πατριό της, την οποία σταμάτησε η μητέρα της. Καθώς όμως έθαβαν το πτώμα στην αυλή του σπιτιού τους (τόσο τους έκοβε), η φίλη της η Grace την κατασκόπευε. Ανακαλύπτουμε λοιπόν πως η Grace την εκβίαζε για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά της, καθ’ όλη τη διάρκεια της μετέπειτα ζωής της.
Τότε λοιπόν έρχεται η πιο κακοστημένη και πρόχειρη ανατροπή που έχω παρακολουθήσει, η οποία ωστόσο μας έπιασε στον ύπνο. Ο Miles επιστρέφει στο σπίτι της Ro και της αποκαλύπτει πως γνωρίζει ότι εκείνη τα έκανε όλα: Από τη δολοφονία της Grace μέχρι και την τοποθέτηση των αποδεικτικών στοιχείων στο αυτοκίνητο του Hills, ο οποίος σιωπηλός αποδέχτηκε την άδικη μοίρα του κατά τη διάρκεια της δίκης.
Έτσι λοιπόν, για να προστατευτεί ο χαρακτήρας της Ro και για μία φορά ακόμη να εμπεδωθεί το γεγονός πως οι άντρες είμαστε γουρούνια, ο Miles την εκβιάζει, υπονοώντας πως θέλει να κάνει έρωτα μαζί της παραχωρώντας ως αντάλλαγμα τη σιωπή του. Όμως ο «πανέξυπνος» γκατζετάκιας χάκερ για δεύτερη φορά φέρεται ηλίθια και δε βλέπει το μαχαίρι που κρατάει η Ro, η οποία τον δολοφονεί εν ψυχρώ και φυτεύει πάνω του διάφορα στοιχεία για τη δολοφονία της Grace. Αφού δημιουργεί σκηνικό μάχης στο δωμάτιο, καλεί την αστυνομία και ζητάει βοήθεια, λέγοντας πως δέχτηκε επίθεση και πως τελικά λάθος άνθρωπος βρέθηκε στη φυλακή.
Η ταινία κλείνει με ένα εναέριο πλάνο της Ro να κλαίει πάνω από το πτώμα του φίλου της. Touching…
Μην βιάζεστε όμως να πείτε πω τι τέλος. Το πραγματικό τέλος έρχεται με έναν άνδρα να παρατηρεί σοκαρισμένος από το παράθυρο τη δολοφονία, όπως ακριβώς παρατηρούσε η Grace μικρή την ταφή του πατριού της Ro…
Αν και πολλές φορές το σενάριο μας σέρβιρε αρκετές υποψίες για το ποιος είναι ο δολοφόνος (πρώην της Ro, Hills, γυναίκα του Hills, Miles), η επιλογή της Ro ήταν αντικλιματική, αφού σε καμία περίπτωση δεν εξυπηρετούσε την πλοκή της ταινίας. Αν όμως προσέξουμε τις λεπτομέρειες, τότε κατανοούμε πως τα κίνητρα ταιριάζουν. Επιπλέον καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας υπάρχουν κάποια hints, τα οποία όμως δύσκολα παρατηρούνται.
Η Ro είναι μία στυγερή δολοφόνος που προσπάθησε να φορτώσει τη δολοφονία της φίλης της σε αθώους. Η επαγγελματική της αποτυχία με την υπόθεση του γερουσιαστή τη φόρτισε συναισθηματικά και την ώθησε στα άκρα, όταν η φίλη της έφερε τη νέα υπόθεση. Ήταν η τέλεια ευκαιρία για να την ξεφορτωθεί.
Όπως ανέφερα πρόκειται για μία όμορφη οπτικά ταινία, με πολλές τρύπες στην πλοκή και τους χαρακτήρες. Κάθε φορά που η Ro κάνει ένα έγκλημα, της δίνεται άφεση αμαρτιών, αφού όλοι οι άνδρες του περιβάλλοντός της είναι βίαιοι, σκάρτοι, ανώμαλοι, κτλ, κτλ. Όχι. Η Ro έχει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης, καθώς εκείνη εισέβαλε σε ζωές άλλων ανθρώπων, εκείνη επιχείρησε να τους καταστρέψει και να τους αποδώσει τους φόνους που διέπραξε η ΙΔΙΑ. Ο τέλειος άγνωστος ήταν τελικά, το κατάλληλο θύμα, ο αποδιοπομπαίος τράγος που βρέθηκε φυλακισμένος για ένα έγκλημα που ποτέ δε διέπραξε…
Πρόκειται πράγματι για ένα techno thriller, το οποίο αποτυγχάνει παταγωδώς να μας συναρπάσει. Η καλή σκηνοθεσία σίγουρα δεν είναι από μόνη της λόγος για να δεις την ταινία αυτή, αφού υπάρχουν άλλα αριστουργήματα, τα οποία έχουν αποτυπώσει με άριστο τρόπο το αστικό-επιχειρησιακό τοπίο της Νέας Υόρκης. Επιπλέον σε πολλά σημεία η κοινή λογική εκτελείται εν ψυχρώ, υπάρχει ασυμβατότητα χαρακτήρων και δεν μπορεί να επέλθει ταύτιση, αφού η πρωταγωνίστρια γίνεται αντιπαθής από τα πρώτα λεπτά.
4/10
