Ranking: Τα τραγούδια του Hardwired των Metallica από το λιγότερο καλό στο καλύτερο

Το συγκεκριμένο άρθρο έχει περάσει 1000 κύματα. Ξεκίνησε ως κάτι σαν Six Songs, μετά το ήθελα για το Something to Focus On, το πήγα σε πιο ranking φάση, οπότε με αφορμή ότι είχα παρόμοιες ιδέες για κατατάξεις και top 5 ή top 10 δίσκων, σειρών και τραγουδιών, αποφάσισα να το ξεκινήσω μία νέα στήλη στο anthem.gr, η οποία δε θα αφορά μόνο τη μουσική. Λατρεύω τα άρθρα με λίστες από σειρές, ταινίες, τραγούδια από το χειρότερο στο καλύτερο και αυτή η στήλη είναι το έναυσμα για κάτι καινούριο ακριβώς σε αυτό το στυλ. Θα είναι η τελευταία μου καινούρια στήλη στο σάιτ, αφού μαζί της θα συνεχίσουν κανονικά το Unstable Show (επιστρέφει σύντομα!), το Six Songs και το Something to Focus On, ενώ το Series Corner και το Movie Corner θα έχουν την τιμητική τους. Σε αυτές θα γράφω μόνος μου, θα συμβάλλω στην κοινή στήλη Friday Night Specials ενώ σίγουρα θα κάνω κάποια guest στη Μουσική Ανταρσία.

Όπως καταλάβατε στο  πρώτο αυτό άρθρο θα ασχοληθούμε με το Hardwired…to Self-Destruct, έναν δίσκο σχετικά αμφιλεγόμενο στη metal κοινότητα που απέκτησε φανατικούς υπερασπιστές και φανατικούς επικριτές. Προσωπικά, λόγω και του τεράστιου δεσίματος με το αγαπημένο μου συγκρότημα, γούσταρα τη ζωή μου με το άλμπουμ και ας είχε δύο-τρεις αδύναμες στιγμές. Αντί για review λοιπόν, σήμερα θα κατατάξουμε τα τραγούδια του Hardwired από το λιγότερο καλό (για μένα δεν υπήρχε κάποιο κακό) στο καλύτερο.

12. Am I Savage?

Έχει ένα αρκετά ενδιαφέρον κουπλέ με ωραίο εισαγωγικό riff, αλλά το Am I Savage? είναι ο αδύναμος κρίκος του album δυστυχώς λόγω του αδιάφορου και επαναλαμβανόμενου ρεφρέν του και εν τέλει παραμένει μονοδιάστατο.

11. ManUNkind

Σε καμία περίπτωση κακό τραγούδι (το Hardwired δεν έχει κάποιο τέτοιο για μένα όπως προείπα στην εισαγωγή), ωστόσο είναι προφανής η αδυναμία του να σταθεί επαρκώς σε ένα σύνολο με ετερόκλητα κομμάτια από τη στιγμή που δεν έχει κάτι να ξεχωρίσει.

10. Murder One

Ο φόρος τιμής των Metallica στο φίλο τους Lemmy. Φοβεροί στίχοι για τη ζωή του τεράστιου frontman των Motorhead, πολύ όμορφο video clip.

9. Hardwired

Το πρώτο τραγούδι που δόθηκε στη δημοσιότητα μαζί με την ανακοίνωση για το νέο δίσκο ήταν ένα εξαιρετικό πρώτο δείγμα, ενώ αποτέλεσε και φοβερή εισαγωγή στο δίσκο. Κάποιοι το αποκάλεσαν διαφορετική εκδοχή του Battery, οι υπόλοιποι ενθουσιαστήκαμε, καθώς είναι δυναμικό και πωρωτικό με φοβερό ρεφρέν.

8. Confusion

To Confusion ξεκινάει πολύ δυνατά με riffs που σε ταρακουνάνε για να οδηγηθεί σε μία μελωδική πρώτη ερμηνεία του Hetfield που είναι εξαιρετική με το ρεφρέν να διαφοροποιείται και να αλλάζει τελείως το τραγούδι που κλείνει με εντυπωσιακό σόλο. Απολαυστικό.

7. Now That We’re Dead

Ξεκινάνε τα πολυαγαπημένα μου. Είναι κρίμα να βάζω το συγκεκριμένο τόσο κάτω, στη θέση 7 ένα από τα πιο κολλητικά κομμάτια του δίσκου. Δεν είναι μόνο οι riffάρες του Hetfield που σκίζουν σε όλες τις εισαγωγές, αλλά αυτή η τρομερή μελωδία που μπορεί να δημιουργήσει ακόμα και sing along καταστάσεις με το κοινό.

6. Here Comes Revenge

Στην πρώτη ακρόαση ήταν αυτό μαζί με το Spit Out The Bone, τα κομμάτια που χτυπήθηκα περισσότερο και έκανα headbanging μόνος μου. Οι στίχοι του είναι καταπληκτικοί, ενώ στις κιθάρες έχει γίνει τρομερή δουλειά, αφού το Here Comes Revenge μας ταξιδεύει σε εποχές Black Album.

5. Moth Into Flame

Το δεύτερο δείγμα του Hardwired που ακούσαμε πριν την κυκλοφορία του ήταν και μία από τις πιο thrashy και φοβερές στιγμές του δίσκου με τις μελωδικές του στιγμές να το κάνουν ακόμα πιο πολυδαίδαλο άκουσμα.

4. Atlas, Rise!

Τρίτο και τελευταίο δείγμα δουλειάς που ακούμε πριν το δίσκο, το Atlas, Rise! μας έπεισε ότι ο δίσκος μόνο ανέμπνευστος δεν είναι, αλλά οι Metallica έχουν επιστρέψει με νέες τρομερές συνθέσεις. Με ένα φοβερό σόλο, με ένα ακόμα ρεφρέν που ο Hetfield τραγουδάει με απίστευτο πάθος και μία τρομερή εισαγωγή, μιλάμε για μία από τις καλύτερες συνθέσεις του Hardwired.

3. Dream No More

Θεωρώ ότι είναι το πιο περίεργο τραγούδι του δίσκου υπό την έννοια ότι δεν περίμενα τους Metallica να γράψουν ένα κομμάτι με αργά riffs και σταθερή κορύφωση, όντας αρκετά απομακρυσμένο από το thrash ύφος που είχαν μέχρι εκείνη τη στιγμή τα τραγούδια του άλμπουμ. Θυμίζει αρκετά εποχές Load-Reload (κυρίως το Devil’s Dance), έχοντας ταυτόχρονα στίχους που αφορούν τον Cthulhu που όλοι ξέρουμε σε ποια δύο τραγούδια τους πάει το μυαλό μας. Άκρως ενδιαφέρον και μακράν μέσα τα κορυφαία.

2. Spit Out The Bone

Το κομμάτι που θυμίζει περισσότερο από κάθε άλλο τις thrash καταβολές του συγκροτήματος είναι και το δεύτερο καλύτερο (για μένα) στο δίσκο. Με το που αρχίζει, σε πιάνει από το λαιμό και σε αναγκάζει σε ανελέητο headbanging με τις κιθάρες και τον Lars να οργιάζουν. Γρήγορα μπαίνουν τα θυμωμένα και ταυτόχρονα μελωδικά φωνητικά του Hetfield, ο Kirk γράφει σολάρα και ο Rob είναι σταθερά εξαιρετικός. Είναι σαν να παίρνεις το αγαπημένο σου τραγούδι από το Death Magnetic, να προσθέτεις 5 κιλά πώρωση και να αφαιρείς και 1 λεπτό με αχρείαστα riffs. Καταπληκτικό!

1. Halo on Fire

Ειλικρινά τι να πει κανείς για αυτή τη σύνθεση, αυτό το έπος; Είναι το μεγαλύτερο σε διάρκεια κομμάτι και δε νιώθεις ούτε μισό δευτερόλεπτο ότι βαριέσαι. Τι να κάτσουμε να πρωτοσχολιάσουμε εμείς οι ποταποί γι’ αυτό το κομμάτι; Ρεφρενάρα που δεν ξεκολλάει από το μυαλό σου ούτε με λοβοτομή, μελωδικό σολάκι, γρηγορότερο σόλο, riffάρες σε όλη τη διάρκεια και φυσικά αυτό το μεθυστικό τελευταίο δίλεπτο, αυτό το επικό κλείσιμο του κομματιού και του πρώτου δίσκου από τους 2 που σε αφήνει απλά διψασμένο να ακούσεις και τον δεύτερο. Ό,τι και να λέμε, κατ’ εμέ συγκαταλέγεται στις 5 κορυφαίες συνθέσεις του συγκροτήματος από το Load και μετά. Έχει τόσες εναλλαγές, τόσα γυρίσματα, είναι όταν θέλει συγκινητικό, όταν θέλει αγριεύει και απλά σε συνεπαίρνει.

Συνολικά το Hardwired ήταν για μένα το καλύτερο άλμπουμ του αγαπημένου μου συγκροτήματος από το Load και μετά. Σε σχέση με το προαναφερθέν και το Reload είναι πιο thrash, έχει πολύ καλύτερη παραγωγή από το St. Anger και το songwriting είναι πολύ καλύτερο σε σχέση με το Death Magnetic χωρίς τις συνθετικές και ηχητικές υπερβολές του τελευταίου. Ένας δίσκος συνειδητοποιημένος από ένα συγκρότημα που ξέρει πλέον τι μουσική γουστάρει να παίζει.

Αυτά λοιπόν για σήμερα, περιμένω τα δικά σας σχόλια για το ποια τραγούδια του νέου δίσκου των Metallica θεωρείτε τα χειρότερα και τα καλύτερα του (τα παραπάνω δεν είναι η κρίση του Θεού, είναι μία άποψη ούτως ή άλλως) και αν σας άρεσε το σημερινό άρθρο περιμένω πολλές ιδέες για Ranking και Top 10!