Ειλικρινά πως αρχίζεις μία τέτοια κριτική; Είναι ίσως το πιο δύσκολο άρθρο της στήλης Movie Corner. Είμαι από τους μεγαλύτερους φαν του Wolverine τόσο σαν χαρακτήρα στα κόμικ, όσο και της κινηματογραφικής εκδοχής του. Έχω ταυτιστεί μαζί του όσο έχει ταυτιστεί ο τεράστιος Hugh Jackman με το ρόλο, οπότε το να πω τις εντυπώσεις μου για αυτό το καταπληκτικό κύκνειο άσμα του μεγάλου ηθοποιού είναι κάτι το απίστευτα δύσκολο. Το κείμενο περιλαμβάνει ένα πολύ μικρό spoiler στην προτελευταία παράγραφο.
Η ταινία λαμβάνει χώρα το 2029, όπου ο Wolverine είναι αρκετά γερασμένος, πιο αργός, τα τραύματα του επουλώνονται πολύ πιο αργά, γι’ αυτό και δουλεύει σαν οδηγός και φροντίζει τον ενενηντάχρονο Professor X, ο οποίος θεωρείται το πιο επικίνδυνο μυαλό στον κόσμο. Πολύ λίγοι μεταλλαγμένοι έχουν επιζήσει και ενώ ο Logan μαζεύει λεφτά για να πάρει ένα σκάφος και να ζήσει στη θάλασσα μαζί με τον καθηγητή και έναν άλλο μεταλλαγμένο τον Caliban, τον πλησιάζει μία γυναίκα με μία πολύ μυστηριώδη κόρη που θέλει να τον πληρώσει για να τη μεταφέρει στη “Γη της Επαγγελίας” για μεταλλαγμένους.
Δε θα πω κάτι άλλο για την πλοκή, γιατί και πολύ σας το χάλασα. Πήγαινε στο σινεμά και δες την! Το Logan είναι μία πραγματικά επική ταινία και το καλύτερο κλείσιμο για την ιστορία του αγαπημένου μου/μας μεταλλαγμένου. Αν αύριο μου λέγανε ότι δε θα βγει καμία άλλη ταινία με τους X-Men, πραγματικά θα ήμουν κομπλέ, αρκεί που είδα αυτήν.
Η σκηνοθεσία του James Mangold είναι καταπληκτική και η κινηματογραφία φανταστική. Οι τοποθεσίες που γυρίστηκε θύμισαν πολύ western, ενώ τα χρώματα ήταν αρκετά φωτεινά για ένα μοντέρνο blockbuster, αλλά και σκοτεινά για μία τόσο σοβαρή και μελαγχολική super hero movie. Ο ρυθμός της ήταν άψογος, αφού έχτισε ένταση και κεφαλαιοποίησε τα αποτελέσματα όποτε έπρεπε και χαμήλωσε τους τόνους, ακριβώς τη στιγμή που ο θεατής το χρειαζόταν.
Εξαιρετική ήταν η απόφαση να είναι μία ταινία ακατάλληλη για ανηλίκους, αφού είδαμε επιτέλους τον Wolverine να σφάζει, να ξεκοιλιάζει και να σκορπίζονται αίμα και ανθρώπινα μέλη παντού λες και ήμασταν στο πατρινό καρναβάλι της βίας. Πατώντας στην επιτυχία του Deadpool, η Fox κατάλαβε ότι μετά από 2 αποτυχημένες ταινίες του χαρακτήρα, ο Wolverine χρειαζόταν action sequences με περισσότερο αίμα και βία και πραγματικά το αποτέλεσμα ήταν αριστουργηματικό.
Όντας μία από τις καλύτερες ταινίες του X-universe (για μένα είναι στο top 3 με X2, Days of Future Past) είχε και την μακράν καλύτερη ερμηνεία ηθοποιού. Ο Hugh Jackman δεν έχει δεθεί με τον Logan, ΕΙΝΑΙ ο Logan. 17 χρόνια έδωσε όλο του το “είναι” στον χαρακτήρα και στην τελευταία του ταινία δεν παίζει τον badass τύπο που ειρωνευόταν και έσφαζε χαλαρά κάθε αντίπαλο, παίζει μία πιο συναισθηματική, γερασμένη εκδοχή του χαρακτήρα που δυσκολεύεται να παλέψει όπως παλιά και δε μπορεί να γιατρευτεί γρήγορα προκειμένου να συνεχίσει να μάχεται. Ο Αυστραλός σε όλες τις ταινίες που έπαιξε τον Wolverine ξεχώριζε εύκολα, αλλά εδώ ξεπέρασε τον εαυτό του, δίνοντας μία από τις καλύτερες ερμηνείες σε super hero movie τα τελευταία χρόνια. Μία πραγματικά οσκαρική ερμηνεία.
Το ίδιο έκανε και ο Patrick Stewart όντας ο ενενηντάχρονος, όχι και τόσο σοφός, αλλά πολύ άρρωστος Professor X. Όπως και ο Jackman, έτσι και ο Stewart στην τελευταία του παρουσία στο ρόλο του Καθηγητή τα πήγε περίφημα, οι στιγμές που εξομολογούνταν τα λάθη του στον Logan ή οι στιγμές που έδειχνε το μεταξύ τους δέσιμο και τη χημεία τους ήταν μαγικές. Καταπληκτική επιλογή και η Dafne Keen ως η X-23. Οι κακοί Richard Grant και Boyd Holdbrook ήταν εξαιρετικοί, αν και μιλάμε για μία ταινία που προτεύοντες κακοί ήταν οι συνθήκες που βρισκόντουσαν οι ήρωές μας και οι καταστάσεις που είχαν να εντοπίσουν και οι προαναφερθέντες ως προσωποποίηση αυτών των συνθηκών και ως οι άνθρωποι που τους έβαζαν δύσκολα, τα κατάφεραν περίφημα.
Το μόνο που βρήκα αρνητικό είναι ότι θα ήθελα να μας απαντήσει η ταινία σε κάποια ερωτήματα όπως ποιους X-Men σκότωσε ο Xavier, τι ακριβώς έκανε ο πατέρας του Rice, τι ακριβώς θα κρατήσει τα παιδιά ασφαλή στον Καναδά και κυρίως να δώσει λύση σε μικρά plot holes που αφορούν το timeline του X-Universe. Θα συνέβαλλαν ώστε η ταινία να γίνει άριστη, να έχει πιο ολοκληρωμένο storytelling και θα βοηθούσε το θεατή να δεθεί ακόμα περισσότερο με τους ήρωες και να καταλάβει καλύτερα τα κίνητρά τους.
Το Logan ωστόσο μπορείς να το δεις απλά σαν μία ταινία που δεν έχει σχέση με το υπόλοιπο X-Universe. Είναι πραγματικά μία καταπληκτική ταινία, σε κάνει να μελαγχολείς, αλλά ταυτόχρονα χαίρεσαι για την εξιλέωση του Wolverine και λατρεύεις ότι έγινες μάρτυρας μίας απίστευτης πορείας 17 χρόνων, 17 χρόνων που νομίζεις πως ό,τι πέρασε ο Logan το πέρασες μαζί του. Μακράν το magnum opus του Jackman, αποτέλεσε το ιδανικό φινάλε και είπε την ιδανική ιστορία. Ακόμα και το όνομα ήταν απόλυτα στοχευμένο. Logan. Όχι Wolverine, γιατί πλέον ο πρωταγωνιστής μας δεν είναι ο παντοδύναμος μεταλλαγμένος, αλλά ένας κανονικός άνθρωπος με συναισθήματα, πάθη και αδυναμίες. Όσο απαράδεκτες ήταν οι προηγούμενες 2 ταινίες του Wolverine, άλλο τόσο επική ήταν αυτή. Ένα φιλμ αντάξιο των προσδοκιών, μία άψογη ιστορία με καταπληκτικές ερμηνείες, τρομερή κινηματογραφία-σκηνοθεσία που πρόσφερε πολλές συγκινήσεις. Ίσως η πιο Oscar-worthy ταινία από το Dark Knight. Period.
