Πολλοί θα αναρωτιέστε πότε θα ξαναέρθει το Something to Focus On σε metal μονοπάτια, αλλά αποφάσισα ότι θα ξαναπάμε στο punk και συγκεκριμένα στο pop punk που όσοι μεγαλώσαμε στα 00s λατρέψαμε. Σήμερα λοιπόν, θα έχουμε Sum 41 και το ντεμπούτο τους “All Killer No Filler”.
Οι Sum 41 είναι ένα συγκρότημα από τον Καναδά που γνώρισε μεγάλη αποδοχή στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας με την τεράστια έκρηξη που είχε εκείνη την εποχή το pop punk ως είδος. Με τα χρόνια κέρδισαν τα φώτα της δημοσιότητας για όλους τους λάθος λόγους (τη σχέση του τραγουδιστή Derick Whibley με την Avril Lavigne και την κόντρα του με τον επόμενο σύντροφό της Chad Kroeger των Nickelback), αλλά μουσικά έφτασαν στο peak τους με τους τρεις πρώτους δίσκους τους που είχαν και το καλύτερο τους line-up. Αφότου έφυγε ο Dave Baksh και οι metal επιρροές του μέχρι και την επιστροφή του, είχαν μία συμπαθητική δισκογραφική πορεία, χωρίς ωστόσο να εντυπωσιάσουν.
Ο πρώτος τους δίσκος “All Killer No Filler” ανταποκρίνεται 100% στο όνομα του, καθώς αποτελείται από ένα σύνολο πάρα πολύ καλών τραγουδιών, μερικά εκ των οποίων είναι και χαρακτηριστικά χιτάκια για τη γενιά που μεγάλωσε στα late 90s-early 00s. To Nothing On My Back με το οποίο ξεκινάει ο δίσκος, δείχνει τις επιρροές της μπάντας από το old school punk των 70s φέροντας ταυτόχρονα τα δικά τους pop punk στοιχεία. Σίγουρα κολλητικό, χωρίς ταυτόχρονα να συμπεριλαμβάνεται στα χιτάκια του. Το κατά κάποιο τρόπο ιντερλούδιο Never Wake Up θυμίζει κατά κάποιο τρόπο τα πολύ γρήγορα και μικρής διάρκειας των Minor Threat, μίας πολύ υποτιμημένης punk μπάντας.
Η τετράδα-φωτιά του δίσκου ωστόσο καταφθάνει κάπου στη μέση του άλμπουμ. Τραγούδια που συγκαταλέγονται μεταξύ των καλύτερων των Καναδών, τα οποία συνοδεύτηκαν από κάφρικα βίντεο κλιπ και που οι millenials θυμούνται μέχρι σήμερα απ’ έξω και ανακατωτά. Το Fat Lip έρχεται με αντισυμβατικούς στίχους και τα σαρώνει όλα. To Motivation είναι ένα από τα πιο κολλητικά τραγούδια των απίθανων Καναδών. Το In Too Deep είναι τόσο καλό τραγούδι που παρά το γεγονός ότι αποτελεί χαρούμενο άκουσμα, έχει καταφέρει να με εμπνεύσει ακόμα και σε περιόδους που δεν περνούσα την καλύτερη φάση μου χάρη στους στίχους του. Το Summer δεν είναι καλοκαιρινό τραγούδι, αλλά μία προσπάθεια του συγκροτήματος ανάμεσα στην καφρίλα και το punk ύφος να σε κάνει να σκεφτείς τις επιλογές σου και τις πράξεις σου, αλλά με έναν εύθυμο τόνο. Και φυσικά ανάμεσα στο Fat Lip και τα υπόλοιπα τρία, παρεμβάλλεται το Rhythms ένα τραγούδι τόσο 00s και επηρεασμένο από Blink-182 και μπάντες εκείνης της εποχής που πραγματικά με έκανε να νοσταλγήσω. Τρομερή πεντάδα πραγματικά!
Μετά από αυτήν την πεντάδα, πάμε στο Handle This που παίρνει alternative τροπή και έχει λίγο πιο μελαγχολικές μελωδίες με τον Baksh να δίνει ένα πολύ όμορφο σόλο. Σίγουρα ανάμεσα στα καλύτερα τραγούδια του δίσκου, κυρίως λόγω του διαφορετικού ύφους σε σχέση με τα υπόλοιπα. Η τελευταία τετράδα ανεβάζει ξανά ταχύτητες με δίλεπτα και γρήγορα punk τραγούδια που μπορεί να μην είναι τόσο διαχρονικά όσο τα προηγούμενα, αλλά έχουν τον τρόπο τους στο να σε κάνουν να χτυπηθείς λίγο, να κουνήσεις το κεφάλι ρυθμικά και να περάσεις καλά. Ειδική μνεία στις γαμάτες εναλλαγές ταχύτητας και ύφους σto Heart Attack, πάντα λατρεύω κάτι τέτοια.
Τελικό συμπέρασμα. Σίγουρα το κορυφαίο άλμπουμ της δισκογραφίας των Sum 41 είναι το ντεμπούτο τους. Θα έλεγα ότι ανταποκρίνεται στο τίτλο του, καθώς έχει killer τραγούδια και δε βρίσκω κάποιο να είναι (ιδιαίτερα) filler. Το προτείνω ανεπιφύλακτα σε άτομα που θέλουν να ψαχτούν με τη φάση του pop punk. Αυτά και για αυτό το Something to Focus On και θα τα πούμε σύντομα με κάποιον καινούριο δίσκο!
