“Ρε Νικόλα που εξαφανίστηκες;”
“Ρε Νικόλα γιατί μόνο συνεντεύξεις;”
“Ρε Νικόλα από ένα άρθρο την εβδομάδα, γιατί τώρα δε βγάζεις τίποτα;”
“Ρε Νικόλα πότε θα γράψεις νέο Unstable;”
Πριν από κάποιους μήνες, το anthem.gr χτύπησε το peak του. Και όταν χτυπάς το peak, έρχεται η ίδια η ζωή και σε χτυπάει στα μούτρα. Με μπουνιά. Σαν του Mike Tyson. Πολλά πράγματα αλλάξανε. Τόσο επαγγελματικά όσο και προσωπικά, δεν έχω πλέον τον χρόνο να ασχοληθώ με το anthem.gr όσο στο παρελθόν. Ακόμα και στις τελευταίες εκπομπές της σεζόν μας στο ραδιόφωνο, πήγαινα με δυσκολία είτε λόγω έλλειψης διάθεσης είτε λόγω χρόνου.
Η αλήθεια είναι πως όπως έγραψα και στο Facebook δεν ξέρω πότε και αν θα κάνω το comeback. Το σάιτ είναι άλλη φάση. Δεν έχει χρονική δέσμευση. Δεν υπάρχει κανένα θέμα με τα παιδιά, ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε κολλητοί, ας ξεκινήσει η σεζόν και θα μπορέσω να εξετάσω κι εγώ βάσει χρόνου αν βγαίνει να είμαι κάθε εβδομάδα στο στούντιο. Anyway αυτά σε προσωπικό επίπεδο, έχω προλάβει να γράψω λίγα πράγματα, κάποια δημοσιευτήκανε, κάποια τα κρατάω για Σεπτέμβρη σαν καβάτζα, γιατί σιγά μην ανέβαζα άρθρο καλοκαιριάτικα.
ΩΣΤΟΣΟ, είναι ευκαιρία για ένα mini καλοκαιρινό rant. Στην αρχή σκεφτόμουν να το κάνω μόνο μουσικό, αλλά ειλικρινά δε με νοιάζει, όπως βγει το άρθρο, δεν θυμάμαι να είχε ποτέ δομή το Unstable. Σήμερα θα αναλύσουμε μερικές κατηγορίες πρηξοπούτσηδων που έχουν δει το καλοκαίρι ως τον καλύτερο τρόπο να “φλεξάρουν” (γαμώ τη νέα γενιά ρε μαλάκα) το οτιδήποτε στα social, καθώς και καταστάσεις που μου τη σπάνε.
Προβλέπω ήδη σχόλια ότι “Μα Νικόλα ήσουν πρόσκοπος τόσα χρόνια” και “Γιατί τι έχει το κάμπινγκ ρε;” κτλ, αλλά spoiler alert ΔΕ ΜΕ ΝΟΙΑΖΟΥΝ. Η προσκοπική κατασκήνωση είναι τέλεια, γιατί απευθύνεσαι σε μια Ομάδα με αλληλεγγύη και σεβασμό, επιβιώνεις και ζεις στη φύση και κάνεις επιμορφωτικό πρόγραμμα σε νέα παιδιά. Το μόνο κοινό με το κάμπινγκ είναι ο ύπνος στις σκηνές. Έχω βαρεθεί να βλέπω φωτογραφίες από αιώρες και βλέμμα χαμένο στο κενό σε selfie μετά το 28ο μπάφο. Είναι ωραία φάση και χαλαρωτικό το να αράζεις σε μια παραλία, να κάνεις το μπανάκι σου, αλλά μη μου το πλασάρετε ως τις απόλυτες διακοπές. Air condition, άνετο κρεβάτι και βόλτες με ηρεμούν, όχι το να κοιμάμαι δίπλα στη θάλασσα και να μου τσιτώνουν τα νεύρα. Α και έξτρα θάνατο στους ηλίθιους που κάνουν κάμπινγκ και έρχονται σε τύπο σαν εμένα να το παίξουν Bear Grylls. Όταν ζούσα στη φύση με φίλους και κάναμε οτιδήποτε απίθανο, εσένα ερχόταν η μάνα σου να σου σκουπίσει τον πάτο. Χώρια που έτσι και ο καντινιέρης της παραλίας παντρέψει την κόρη του και κλείσει την καντίνα μια μέρα, είσαι ικανός να νομίζεις ότι πρωταγωνιστείς στο Man Vs Wild.
Τώρα όντως μιλάμε για Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και όχι Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης βλάκα με σεφερλίδικο χιούμορ (και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε). Τα ΜΜΜ το καλοκαίρι είναι ικανά να σε κάνουν να βγάλεις αφρούς. Το καλοκαίρι στην Αθήνα έχουμε και πολλούς τουρίστες εκτός από τις αφεντιές μας. Και ο τουρίστας εννοείται ότι θα βγει στο κέντρο και στην καλύτερη περίπτωση εκτός από φασαρία, θα έχει μαζί δύο βαλίτσες, το καρότσι με το μωρό, έναν χάρτη ορθάνοιχτο και τα μισά έπιπλα του Airbnb που νοικιάζει για να αεριστούν. Αποτέλεσμα είναι να γεμίζουν τα μετρό και τα λεωφορεία και με τουρίστες και με Αθηναίους, οπότε ο πακτωλός πάει σε άλλο επίπεδο. Και το καλοκαίρι στην Αθήνα δεν κάνει απλά ζέστη, αλλά είμαστε σε οριακό σημείο να αρχίσουμε να λιώνουμε όπως οι ναζί στο πρώτο Indiana Jones.
Έχω ζήσει μέσα Ιουλίου σε λεωφορείο στο Παγκράτι ασφυκτικά γεμάτο, να κάνει τόση ζέστη που οι σταγόνες ιδρώτα του καθενός κυλούσαν σε ολόκληρα τα άκρα, γιατί δε μπορούσε να σηκώσει το χέρι να τις σκουπίσει λόγω των υπόλοιπων απλωμένων χεριών και όταν οι σταγόνες έπεφταν δεν έφταναν το πάτωμα, αλλά κατέληγαν σε κάποιο απλωμένο χέρι επιβάτη που ήθελε να κρατηθεί. Άρα και 30 ώρες να φτάσω κέντρο και τόση ζέστη που μετά θέλω κολλητά να κάνω μπάνιο. Επίσης κάντε τον εξαερισμό να λειτουργεί. Εσένα κοιτάω γαμωΗλεκτρικέ! Α και επίσης κάτι ακόμα: ΠΡΟΑΣΤΙΑΚΕ ΣΕ ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ ΓΤΧΣ! Από τη στιγμή που σε ιδιωτικοποιήσανε, λειτουργείς σαν δημόσιο στα 80s.
Πρώτον σταματήστε να πρήζετε πέη με τα βραδινά μπάνια. Είναι ό,τι πιο υπερεκτιμημένο έχει το ελληνικό καλοκαίρι και σκεφτείτε ότι υπάρχουν και νησιά στον Σαρωνικό! Δεύτερον ήμαρτον πια με τους μαλάκες με τις κιθάρες σε παραλίες, κάμπινγκ, κατασκηνώσεις κτλ. Καταλαβαίνω ότι θες easy-listening εύκολο κομματάκι που θα το ξέρουν όλοι, αλλά δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση. Λογικό να παίζεις έντεχνες μαλακίες, αφού είναι και ρηχές που κάνουν κατάσταση και μπορείς να τις παίξεις στην κιθάρα ακόμα κι αν σου λείπουν τέσσερα δάχτυλα, αλλά σκέψου κάτι καινούριο.
Όλη τη χρονιά ακούς Βέρτη και Γονίδη και τώρα είναι η ευκαιρία σου να εντυπωσιάσεις τη χίπισσα που το παίζει ψαγμένη, ενώ έχει προσωπικότητα ενός πιάτου φάβας. Δε σου λέω να γίνεις ο Petrucci και ο διπλανός να δίνει το ρυθμό όπως ο Haake στο Bleed, αλλά ο Σιδηρόπουλος έχει κι άλλα τραγούδια εκτός από Να Μ’ Αγαπάς και οι Oasis δε βγάλανε μόνο το Wonderwall και εξαφανίστηκαν. Παίξε κάτι που δε θα μας κάνει να θέλουμε να μπούμε στη θάλασσα και να κόψουμε τις φλέβες μας. Κάτι διασκεδαστικό και ανεβαστικό. Ορίστε, δίνω και καμία πρόταση μήπως και γαμήσετε.
Το Καλό Χειμώνα ως ευχή επιτρέπεται μετά τις 10-12 Σεπτεμβρίου που αρχίζει η σεζόν και έχουμε γυρίσει και οι τελευταίοι από τις διακοπές μας. Σταμάτα να εύχεσαι καλό χειμώνα μετά το Δεκαπενταύγουστο. Το έχω ακούσει 20 Ιουλίου! Εντάξει, μπορεί να μην πας διακοπές και να είσαι απαισιόδοξος, αλλά κάποιοι πήραμε τη γαμημένη την άδεια να πάμε να κάνουμε κανά μπάνιο, μη μας θυμίζεις ότι σε ένα μήνα θα πρέπει να ξαναμπούμε στη ρουτίνα. Επίσης έρχεται φθινόπωρο, όχι χειμώνας, κάνε και αντίστροφη μέτρηση για τα Χριστούγεννα υποψήφιε διαφημιστή του Jumbo.
Ε ντάξει αυτό θα ερμηνευθεί ως το παράπονο ενός υπέρβαρου εύσωμου γεμάτου κόμπλεξ αρθρογράφου, αλλά όπως ο Mike Tyson στην αρχή του άρθρου, έτσι κι εγώ θα σας κεράσω γροθιά με συμπυκνωμένη αλήθεια στη μούρη. Βάλτε όσες φωτογραφίες θέλετε από νησιά, είναι πανέμορφες και πρωτότυπες, αλλά δε μπορώ άλλες με μαγιό που είναι ΟΛΟΙΔΙΕΣ. Εκτός αν είσαι μοντέλο/πορδοinfluencer/brand ambassador της πούτσας, οπότε βγάζεις λεφτά, δε δικαιολογώ από κανέναν πάνω από 8 φωτό με μαγιό μέσα σε δύο εβδομάδες, όπως δε δικαιολογώ άτομα άνω των 21 να μπαίνουν στη Herbal Life. Α και όχι άλλα hastags ή inspirational quotes κάτω από τέτοιες φωτό, μια ρηχή φωτογραφία δεν ανεβαίνει στα μάτια μου με αποφθέγματα του Σοπενχάουερ.
“Μα είναι το σώμα τους, μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν” ΣΚΑΣΕ ΦΕΜΙΝΙΣΤΡΙΑ, ΞΑΝΑΔΙΑΒΑΣΕ ΤΙ ΛΕΩ ΚΑΙ ΕΛΑ ΠΙΟ ΔΙΑΒΑΣΜΕΝΗ.
“Μα ποιος σου είπε να βλέπεις τις φωτό μας” ΚΑΙ ΣΕΝΑ ΠΟΙΟΣ ΣΟΥ ΕΙΠΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΜΩΡΗ ΓΑΛΟΤΣΑ;
Όπως και να ‘χει χαίρομαι που είσαι καλά με το σώμα σου και βγάζεις φωτό, αλλά εδώ είναι social media, όχι η νέα κολεξιόν μαγιό του Μπράτη για να τα δούμε σε όλες τις γωνίες και με διαφορετικές πόζες. Έχει ανεβάσει 32 φορές την ίδια φωτογραφία! Τα γραφικά στενά των Κυκλάδων είναι πιο καλή επιλογή για να φανείς ψαγμένη/ψαγμένος. Για κάγκουρες δε θα μιλήσω, διότι λατρεύω κάθε φωτό τους με μαγιό, κυρίως γιατί αντί για επίδειξη γυμνασμένου σώματος πάντα θα την κάνουν να φανεί αυθόρμητη, ψαγμένη και fun to watch, αποτυγχάνοντας πλήρως.
Όποτε πάω σε συναυλία δε βγάζω βίντεο για δύο λόγους:
- Θέλω να απολαύσω τη στιγμή, γιατί ποιος ξέρει αν και πότε θα ξαναζήσω live μια αγαπημένη εκτέλεση.
- Ποιος ο λόγος να ανεβάσω 100 ίδια stories στο instagram που θα ακούγεται μόνο θόρυβος, κραυγές ηλίθιων και η εικόνα θα τρέμει λες και την κάμερα την κρατάει η γιαγιά από το Μπαμπά μην Τρέχεις;
Ο άλλος αντί να περάσει καλά, ανεβάζει όλο το πρόγραμμα με τις μαλακίες που έπαιξε ο DJ χθες στο Akanthus συν τις γκαρίδες των κορασίων δίπλα που έχουν γίνει ζαμπόν με μισό σφηνάκι τεκίλα. Ζήστε τη φάση και σταματήστε να δείχνετε στους άλλους πόσο υπέροχα περνάτε, γιατί για να είστε απασχολημένοι στα social μάλλον δεν περνάτε τόσο καλά. Και ναι, για αυτό τα προσπερνάμε τα stories σας, μην αναρωτιέστε.
Είναι πίκρα να μένεις Δεκαπενταύγουστο στην Αθήνα, αλλά βαρέθηκα το edginess του να ποστάρεις φωτογραφίες με το κέντρο άδειο και να αφήνεις ηλίθια quotes στα engreek για “Ποστ αποκαλύπτικ φάσεις”. Παρεπιπτόντως τι μαλακία τα engreek! Και γιατί τα χρησιμοποιούν μόνο alternative ψευτοχιπστεράδες για να το παίξουν διαφορετικοί και αστείοι, ενώ κάνουν ακόμα και την Τζένη Μελιτά να φαίνεται τέρας του χιούμορ μπροστά τους; Anyway, κόψτε αυτή τη συνήθεια.
Θα μπορούσα να γράψω κι άλλα, αλλά πραγματικά νομίζω ότι είπα τα περισσότερα που ήθελα να πω. Κλασικά θα το δημοσιεύσω και θα μου έρθουν ιδέες για 5-6 roasts ακόμα, αλλά παίζεται και λιγάκι, δε με πολυενδιαφέρει βασικά κιόλας. Καλό καλοκαίρι, καλά μπάνιαχαχαχαχαχαχαχαχαχα, μετά από τόση χολή, δε συνηθίζω να εύχομαι τίποτα καλό.
Μέχρι την επόμενη φορά, Stay Crazy!
