Μουσική Ανταρσία #51: Η Post Rock σκηνή της Ιταλίας! (pt. 2)

Συνεχίζουμε το ταξίδι στην post rock σκηνή της Ιταλίας και γνωρίζουμε έξι ακόμη μπάντες που γράφουν εξαιρετική μουσική. Μελωδίες με ιταλική φινέτσα και ψυχρά ατμοσφαιρικά riffs. Μελωδίες που άλλοτε τσακίζουν κόκαλα, κι άλλοτε μας ταξιδεύουν από πόλη σε πόλη της χερσονήσου.

Διαβάστε το πρώτο μέρος του αφιερώματος, πατώντας εδώ.

Πριν ξεκινήσω το άρθρο, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την ανταπόκριση που είχε το άρθρο και τις ιδέες που μου στείλατε για μελλοντικές στάσεις στο ταξίδι του υπέροχου κόσμου που ονομάζεται post rock!

ET/ /AL.

etalΗ μουσική των ET/ /AL. είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα της σκηνής της Ιταλίας. Έδρα τους η Ρώμη, απ΄όπου συνθέτουν αριστουργήματα, χρησιμοποιώντας μερικούς από τους καλύτερους μουσικούς της πόλης. Η μουσική τους αγκαλιάζει τα πιο κλασικά ηχοχρώματα. Μα εξελίσσεται σταδιακά και πάντοτε καταλήγει σε post rock μονοπάτια. Τα φωνητικά δένουν άψογα με τις παύσεις, με τις οποίες πειραματίζονται σχεδόν πάντοτε. Άλλοτε ο πειραματισμός θα οδηγήσει σε απαλό ambience (π.χ. κελάηδισμα πουλιών), κι άλλοτε οδηγεί στην απόλυτη κατάρρευση, την αίσθηση του πνιγμού (π.χ. χρήση σειρήνων).

Οι ίδιοι αδυνατούν να χαρακτηρίσουν τη μουσική τους, η οποία απαρτίζεται από μία άψογη ορχήστρα μουσικών, ωστόσο η μελαγχολική ηλεκτρική κιθάρα θα παίζει πάντοτε με distortion στο παρασκήνιο, θυμίζοντας μας έντονα της εκφάνσεις του post rock που αγαπάμε.

Μέχρι στιγμής έχουν τρεις κυκλοφορίες και πραγματικά λατρεύουμε την αισθητική τους σε όλους τους τομείς: οπτικοακουστικό υλικό, clips, art.

[Bandcamp] [Facebook] [Youtube]

Alnea

alneaΜέσα από τη μουσική τους, οι Alnea καταφέρνουν να πυροδοτούν σκέψεις που ξεφεύγουν από τα όρια του φυσικού κόσμου. Οι μελωδίες τους συναρπαστικές και συνάμα υποβλητικές, ονειρικές και μελαγχολικές, παντρεύουν το γκρίζο με το χρώμα. Η προηγούμενη φράση δεν είναι τυχαία: Τα εξώφυλλα των έργων τους αποτελούν εξαιρετικά έργα τέχνης και περιγράφουν με τον καλύτερο τρόπο την ανωτέρω κατάσταση.

Ξεκίνησαν στο Τορίνο το 2012, από τον κιθαρίστα και συνθέτη Ricardo Strano. Τα ψυχρά μουσικά μοτίβα και χρώματα, φανερώνουν με ευκολία την έδρα του σχήματος, που βρίσκεται στην βορειοδυτική Ιταλία. Ελάφια, παγόβουνα, ποτάμια και έλη. Παρά την απουσία στίχων, η μουσική τους μιλάει κατευθείαν στην καρδία, με τους τίτλους να έχουν πρωταγωνιστικό χαρακτήρα στην εξέλιξη της ιστορίας.

Για παράδειγμα, ο δίσκος “I will always be there” ξεκινάει με το πρελούδιο με λατινικό τίτλο “Per Aspera Ad Astra” (Από τις κακουχίες στα άστρα), προχωράει στην εξωτερίκευση των συναισθημάτων “Your Eyes Are The Lights Of Our Souls Reflected In The Sea Of Our Eternal Love”, εξελίσσεται με την απόλυτη διάλυση των συναισθημάτων “Late Reflection Of A Broken Heart (259 Days Far)” και καταλήγει στον όρκο, το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου.

Ένας πρωτότυπος τρόπος για να αφηγηθεί κανείς μία άρτια ιστορία!

[Bandcamp] [Facebook] [Youtube]

Australasia

austr“Οι Australasia απελευθερώνουν ένα μείγμα σκοτεινού post rock, χρωματισμένο με παγωμένη μελαγχολία, minimal και αιθέρια ηλεκτρονική και μνημειώδες distortion στις κιθάρες”. Αυτή είναι η περιγραφή που έδωσαν οι ίδιοι για το σχήμα τους και πραγματικά είναι 100% αληθής.

Οι κιθάρες ακολουθούν τα μοτίβα τις post black σκηνής, μα τα φωνητικά απουσιάζουν, γεγονός που τους κατατάσσει ξεκάθαρα στην post rock. Πράγματι, τα ηχητικά τοπία που περιγράφουν είναι ζοφερά και παγωμένα δάση, όπου τα πνεύματα ταξιδεύουν ελεύθερα, δίχως να αναζητούν κάτι, πέρα από ένα τέλος.

Οι πειραματισμοί τους οδηγούν πάντοτε στον πολυπόθητο στόχο, την απόλυτη κορύφωση των συναισθημάτων, τα οποία απελευθερώνονται μέσα από ένα μεγάλο αισθητηριακό ταξίδι. Αλλόκοσμες μελωδίες δένουν παράταιρα κι ευχάριστα με τα blastbeat στα drums και τους πιο γρήγορους ρυθμούς, που παραδόξως συντελούν στην ολοκλήρωση του στόχου.

[Bandcamp] [Facebook]

Elara

elaraΜία μπάντα γέννημα θρέμμα της μουσικής μελαγχολίας της δεκαετίας των 10s και με μεγάλη αγάπη για τα ψυχρότερα, βορειότερα κλίματα. Η μουσική τους εξελίσσεται αργά και μεθοδικά και που αντλεί την έμπνευση του από το Silmarillion του Tolkien. Οι ίδιοι επιχειρούν να δημιουργήσουν τους δικούς τους μουσικούς κόσμους μέσα από επικές μάχες. Η μουσική δημιουργία εδώ ταυτίζεται με τη συγγραφή: δημιουργούν φανταστικά πλάσματα, τα οποία πολεμούν μεταξύ τους.

Στόχος τους είναι να δημιουργήσουν συνεκτικές ακολουθίες: Μελωδίες και “κινήσεις” που ακολουθούν η μία την άλλη. Να δημιουργήσουν σασπένς και να πυροδοτήσουν συναισθηματικές εκρήξεις. Και πράγματι το καταφέρνουν, αφήνοντας τον ακροατή να αναζητεί μία εσοχή για να κρατηθεί από την άκρη του γκρεμού! Ένα εξαιρετικό σχήμα!

[Bandcamp] [Facebook] [Youtube]

Goodbye, Kings

gbkΤο soundtrack μίας ρετρό ευρωπαϊκής ταινίας που δεν “γυρίστηκε ποτέ”. Η μουσική τους είναι συνήθως αργή και βαθύτατα μελαγχολική. Μα εκείνοι πειραματίζονται με πολλά μοτίβα. Από το 2013 μέχρι και σήμερα, κυκλοφορούν 7 projects. Demos, eps, full-lenghts, live recordings, splits. Αγαπούν το ambience και τους ήχους που έχουν να κάνουν με τον άνεμο. Προσφέρουν πολύ υλικό, το οποίο είναι προσεγμένο και συγκινησιακά φορτισμένο. Καταφέρνουν να εκφράσουν ανείπωτα συναισθήματα, κι ας απουσιάζουν οι στίχοι από τα τραγούδια τους. Μιλούν κατευθείαν στην καρδιά, κάτι που έχουν εκτιμήσει οι ακροατές τους.

[Bandcamp] [Facebook] [Youtube]

The Singer is Dead

sidΜε τη ζυγαριά να γέρνει περισσότερο προς την post rock, οι “The Singer is Dead” αποτελούν ένα ενδιαφέρον math/post rock υβρίδιο με ενδιαφέροντα μουσικά μοτίβα και γρήγορα drums. Οι Μιλανέζοι μουσικοί ξέρουν πολύ καλά πως να παρουσιάζουν στο κοινό τη δουλειά τους. Κυκλοφορούν δύο πολύ καλούς δίσκους: το “s/t” το 2014 και το “\\” τρία χρόνια αργότερα. Οι τίτλοι των τραγουδιών και των άλμπουμ δεν βγάζουν νόημα, όπως και οι ονειρικές μελωδίες τους.

Συχνά τα riffs ξεφεύγουν από το post rock, γίνονται πιο βίαια, πιο γρήγορα. Ωστόσο με την ίδια ευκολία μαλακώνουν. Στόχος τους είναι να ξεχωρίζουν από τον μέσο όρο. Να δίνουν με τη μουσική τους τροφή για σκέψη, αλλά και ονειροπόληση.

[Bandcamp] [Facebook] [Youtube]