Προσοχή: Οι απόψεις στο παρών άρθρο είναι αποκλειστικά δικές μου και σε καμία περίπτωση δεν αντικατοπτρίζουν τις απόψεις των υπολοίπων συντακτών του anthem.gr!
Αφορμή για το σημερινό άρθρο αποτέλεσε μια συζήτηση που είχα με διάφορους μουσικόφιλους λίγο καιρό πριν, για ένα από τα πιο αγαπημένα συγκροτήματα των Ελλήνων ακροατών, τους Madrugada. Για όσους δεν τους γνωρίζετε, SHAME ON YOU! Παρ’ όλα αυτά δανείζομαι ένα μικρό κείμενο από τη Βικιπαίδεια για να σας διαφωτίσω ελαφρώς:
“Οι Madrugada ήταν Νορβηγικό ροκ συγκρότημα που δημιουργήθηκε στην πόλη Stokmarknes το 1992. Το συγκρότημα αρχικά αποτελούνταν από τα μέλη Σίβερτ Χόιεμ (φωνητικά), Ρόμπερτ Μπούρας (κιθάρα) και Frode Jacobsen (μπάσο).
Οι Madrugada ήταν γνωστοί για τον χαρακτηριστικό νωχελικό και ελαφρά μελαγχολικό τους ήχο. Είχαν δώσει αρκετές επιτυχημένες συναυλίες στην Ελλάδα. Μετά το θάνατο του κιθαρίστα τους, Ρόμπερτ Μπούρας στις 12 Ιουλίου 2007[2], αποφάσισαν να ολοκληρώσουν τις ηχογραφήσεις τους και στις 15 Νοεμβρίου 2008 πραγματοποίησαν την τελευταία τους συναυλία στο Όσλο. Ο τραγουδιστής τους, Σίβερτ Χόιεμ, ακολουθεί σόλο καριέρα”.
Κρατήστε την τελευταία πρόταση.
Άρχισε λοιπόν η συζήτηση για τους Madrugada και χάρηκα αρκετά καθώς θα είχα την ευκαιρία να συζητήσω για ένα συγκρότημα που αγαπώ ιδιαίτερα. Αφού αναφερθήκαμε σε αγαπημένα τραγούδια του σχήματος, έφτασε η συζήτηση στη συναυλία του Silvert, ο οποίος εκείνη την περίοδο είχε προγραμματίσει δύο εμφανίσεις στην Ελλάδα: μία στην Αθήνα και μία στην Θεσσαλονίκη.
Και τότε άκουσα το εξής: “Σιγά τον Silvert Hoyem. Προσπαθεί να εκμεταλλευτεί το θάνατο του Robert και τη δημοτικότητα των Madrugada για να κόβει εισιτήρια. Αυτός είναι ο λόγος που ακούω μόνο Madrugada. Εγώ δεν πρόκειται να πάω”.
Η συζήτηση φυσικά δεν άργησε να μετατραπεί σε καβγά, με διάφορα κοσμητικά επίθετα (όπως αυτό από πάνω) να κάνουν την εμφάνισή τους σε κάθε πρόταση. Το άτομο πήρε την κοινή λογική και την εκτέλεσε εν ψυχρώ. Επειδή όπως ήταν αναμενόμενο η συζήτηση δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, θα ήθελα να γράψω εδώ την άποψή μου, κι ας έχω καθυστερήσει μερικούς μήνες.
Κατ’ αρχήν ο άνθρωπος σε κάθε συνέντευξη που δίνει βομβαρδίζεται από ερωτήσεις για τους Madrugada. Κάθε φορά αναφέρει το συγκρότημα ως σημαντικό κομμάτι της ζωής του, αποφεύγοντας οποιαδήποτε άλλη αναφορά, ακριβώς επειδή σέβεται την απώλεια του εκλιπόντος Robert. Αν εκμεταλευόταν τη δημοτικότητα του σχήματος, τότε δε θα απαντούσε σε κάθε σχετική ερώτηση, προσπαθώντας να προσελκύσει όσο το δυνατόν περισσότερους οπαδούς του πρώην συγκροτήματος?
Δεύτερον, έχουν περάσει έξι χρόνια από τη διάλυση του συγκροτήματος. Σύμφωνα λοιπόν με τη λογική του προαναφερθέντος ατόμου, όταν ένα συγκρότημα διαλυθεί, οι μουσικοί απαγορεύεται να συνεχίσουν την καριέρα τους, γιατί προσπαθούν να κλέψουν τη δημοτικότητα του διαλυμένου σχήματος. Το ίδιο έλεγαν και για τους System Of A Down αρκετοί όταν διαλύθηκαν και ο καθένας τους ακολούθησε διαφορετική πορεία. “Πως τολμάει ο Serj να βγάζει δικούς του δίσκους?”. “Ο Shavo με πιο δικαίωμα μπήκε σε hip hop συγκρότημα?”.
Τα παραπάνω δήθεν επιχειρήματα έχουν ειπωθεί πολλές φορές και από ανθρώπους που υποτίθεται ότι ασχολούνται σοβαρά με τη μουσική. Τα έχω ακούσει. Είναι σαν να λες ότι αν κάποιος χωρίσει, πρέπει να μείνει μόνος του για την υπόλοιπη ζωή του, να κλαίει πάνω από το κουφάρι μιας νεκρής σχέσης. Η ζωή προχωράει! Και οι μουσικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι. Ξεπεράστε τη βλακεία που σας δέρνει.
“Μα τότε γιατί ο Silvert παίζει και μερικά τραγούδια των Madrugada στις συναυλίες του?”
O Silvert Hoyem έχει δημιουργήσει τη δική του δισκογραφία και εμφανίζεται είτε με το σχήμα Volunteers, είτε μόνος του. Αν έχει παίξει σε κάποιο live του ένα-δύο τραγούδια των Madrugada είναι επειδή ο κόσμος τα αγαπάει και περιμένει πως και πως να τα ακούσει.
Τρίτον, το συγκεκριμένο άτομο αναφέρθηκε πως ακούει μόνο Madrugada και καθόλου Silvert Hoyem, για τους λόγους που συζητούμε. Και δηλαδή ποιος ήταν ο τραγουδιστής των Madrugada? Μήπως, λέω μήπως ήταν ο Silvert Hoyem? Πώς γίνεται δηλαδή να ακούς Madrugada, δίχως να ακούς τον Silvert Hoyem, ο οποίος έχει χαρίσει τη χαρισματική φωνή του σε ΟΛΑ τους τα τραγούδια?
Καταλήγω λοιπόν στο συμπέρασμα ότι όταν κάποιος θέλει να κράξει έναν καλλιτέχνη, με μοναδικό στόχο να φανεί ψαγμένος, τότε καταργεί κάθε στοιχείο της κοινής λογικής. Για ποιο λόγο μας έχει δημιουργηθεί αυτή η ανάγκη? Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω… Σε κάθε περίπτωση πάντως προτείνω το εξής:
Απολαύστε την ποιοτική μουσική και αφήστε τις κόντρες. Ο στόχος της μουσικής είναι να ενώνει κι όχι να χωρίζει.
Υ.Γ.: Δυσκολεύτηκα πολύ να επιλέξω κάποιο τραγούδι του Silvert Hoyem, καθώς μου είναι ιδιαίτερα δύσκολο να διαλέξω κάποιο από τα υπέροχα κομμάτια του. Σας αποχαιρετώ όμως με το αγαπημένο μου κομμάτι των Madrugada. Όπως και να ‘χει, απολαμβάνουμε τη φωνή του ίδιου καλλιτέχνη!
