Τα τελευταία χρόνια έχω ανακαλύψει πως στην Ελλάδα ανθίζει η σκηνή του post-rock και post-metal και πολλά συγκροτήματα έχουν βγάλει κυκλοφορίες, οι οποίες δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν σε σχέση με αντίστοιχες δουλειές του εξωτερικού τόσο από θέμα παραγωγής όσο και από θέμα σύνθεσης.
Ένα εξ αυτών είναι οι Egoera που πριν από ένα περίπου μήνα κυκλοφορήσαν τον πρώτο τους δίσκο “Fortuna” και η αλήθεια είναι πως με συνεπήρε από την πρώτη στιγμή.
Instrumental album με πολύ όμορφες ιδέες, ορχηστρικά μέρη, καταπληκτικές συνθέσεις, το οποίο συνολικά με γέμισε με πολλά συναισθήματα όπως κάθε καλό post-rock album.
Χωρίς υπερβολή τo Rojava είναι μεταξύ των αγαπημένων μου συνθέσεων που άκουσα στην περίοδο της καραντίνας.
Είμαι λοιπόν πολύ χαρούμενος που μίλησα με τους Egoera τόσο για το Fortuna όσο και για την πορεία και τα πλάνα τους και εκείνοι απάντησαν σε όλες τις ερωτήσεις μου.
Πείτε μας δυο λόγια για τους Egoera. Πως σχηματίστηκαν και από ποιους αποτελείται σήμερα το συγκρότημα;
Γνωριστήκαμε το 2007 κάπου στην Πελοπόννησο, όπου και ξεκινήσαμε να παίζουμε μουσική σαν συγκρότημα με διαφορετικό lineup και είδος από ότι τώρα, αλλά και με τους τρεις μας στο σχήμα.
Στις αρχές του 2013 δημιουργήθηκαν οι Egoera από τους τρεις μας και από τον φίλο μας τον Γιώργο που έπαιζε κιθάρα και πλαισίωνε τα κομμάτια με samples και programming. Στην πορεία οι μουσικοί μας δρόμοι χώρισαν κι έτσι το σχήμα είναι πλέον τριμελές.
Το συγκρότημα αποτελείται από τους:
- Βλάσης Κωτσοβίλης – Κιθάρες
- Γιάννης Καΐτσας – Τύμπανα
- Γιάννος Κωτσοβίλης – Μπάσο
Τι σημαίνει το όνομα σας;
Με την πρώτη ματιά, μπορεί να πει κανείς ότι είναι σύνθετη λέξη, ego και era, δηλαδή η εποχή του εγώ. Στη πραγματικότητα όμως “Egoera” σημαίνει “κατάσταση” στη βασκική γλώσσα. Την πρώτη ερμηνεία δεν την ακυρώνουμε, γιατί είναι μία μεγάλη αλήθεια.
Πως δημιουργήθηκε η ανάγκη για ένα σχήμα που θα παίζει post-rock και ποιοι καλλιτέχνες έχουν αποτελέσει επιρροές σας;
Προέκυψε από την πορεία που έχουν τα ακούσματα μας μέσα στο χρόνο. Έχουμε πειραματιστεί και με άλλα είδη μουσικής, βρίσκουμε όμως το post-rock, όντας πολύ ατμοσφαιρικό και ποιητικό, να μας ταιριάζει καλύτερα.
Σίγουρα από τις πρώτες μπάντες που μας επηρέασαν πολύ είναι οι If These Trees Could Talk και οι Audrey Fall. Μετά ακολούθησαν οι God Is an Astronaut, οι Sleepmakeswaves αλλά και πολλές ακόμη, γνωστές και μη, μπάντες του είδους.
Στις 30 Απριλίου κυκλοφόρησε το πρώτο σας άλμπουμ Fortuna, το οποίο βρήκα ομολογουμένως εξαιρετικό. Θα ήθελα να μας πείτε λίγο πως νιώθετε σχετικά με την κυκλοφορία, καθώς και τους ανθρώπους που σας βοήθησαν σε αυτήν την προσπάθεια.
Ευχαριστούμε πολύ!
Είναι μεγάλο βήμα για εμάς το release του δίσκου. Τα κομμάτια αυτά τα έχουμε δουλέψει χρόνια και έχουν ωριμάσει μέσα μας. Είναι πολύ συγκινητικό να τα βλέπουμε να παίρνουν τη μορφή ενός άλμπουμ. Νιώθουμε πλέον ότι μπορούμε να μοιραστούμε ένα κομμάτι μας με τον έξω κόσμο και αυτό είναι το μεγαλύτερο κατόρθωμα που μπορεί να έχει ένας καλλιτέχνης για τον εαυτό του.
Οι άνθρωποι που βοήθησαν είναι πολλοί και διάφοροι, από τους κοντινούς μας φίλους που μας στήριξαν στην όλη προσπάθεια, φίλους που ήρθαν στην ηχογράφηση ή μας έδιναν το feedback τους, μέχρι τους μουσικούς που συμμετείχαν στον δίσκο αλλά και τους ανθρώπους που επιμελήθηκαν το εικαστικό κομμάτι. Όλοι συνέβαλαν σε ένα τελικό αποτέλεσμα για το οποίο είμαστε περήφανοι και χαρούμενοι.
Μεγάλο στήριγμα βέβαια ήταν και συνεχίζει να είναι ο παραγωγός μας Άλεξ Μπόλπασης από τον οποίο μάθαμε και μαθαίνουμε ακόμη πολλά πράγματα. Για εμάς είναι κάτι περισσότερο από παραγωγός.
Τι εμπειρίες σας άφησε η ηχογράφηση στο στούντιο;
Η όλη παραγωγή του δίσκου ήταν ένα μεγάλο σχολείο. Πολλά πράγματα τα μάθαμε στην πορεία. Συναντήσαμε ανθρώπους με μεγάλη εμπειρία στην underground σκηνή και πήραμε πολλά από αυτούς.
Δεν είναι κάτι απλό του τύπου μπαίνω στο στούντιο, ηχογραφώ και τέλος. Η διαδικασία ξεκίνησε με πρόβες που κράτησαν κάποιους μήνες με σκοπό τη βελτίωση των κομματιών και την προετοιμασία μας. Ακολούθησε η ηχογράφηση σε διάφορα στούντιο αναλόγως το αποτέλεσμα που θέλαμε εμείς και ο Άλεξ. Ήθελε αρκετό χρόνο και υπομονή. Ήταν η πρώτη φορά που κάναμε κάτι τέτοιο.
Πρόκειται για ένα ταξίδι με πολλές στάσεις και είναι ανατριχιαστικό να βλέπεις τα κομμάτια σου να περνούν μέσα από διάφορα στάδια και να παίρνουν σχήμα. Ανυπομονούμε να το ξανακάνουμε.
Πως αποφασίσατε ο δίσκος να είναι 100% instrumental; Το έχω παρατηρήσει από αρκετά post-rock σχήματα αυτό. Έχετε στο πλάνο να βγάλετε τραγούδια με φωνητικά σε κάποια επόμενη κυκλοφορία;
Είναι μεγάλη πρόκληση για μία μπάντα να κρατήσει το ενδιαφέρον του ακροατή χωρίς φωνητικά. Δεν τα απορρίπτουμε όμως. Μας αρέσουν οι πειραματισμοί. Μία ωραία αναφορά είναι το A Gallant Gentleman των We Lost The Sea.
Στην ουσία δεν ήταν μία απόφαση, έτσι μας βγήκε. Δεν είμαστε δογματικοί, τύπου παίζουμε το x είδος χωρίς να ξεφεύγουμε ούτε ίντσα από αυτό. Είναι περισσότερο θέμα έκφρασης. Αν δούμε ότι σε ένα κομμάτι ταιριάζουν τα φωνητικά, ή αν γράψουμε στίχους που κρίνουμε ότι ταιριάζουν σε αυτό που θέλουμε να βγάλουμε, δεν θα διστάσουμε να τα εντάξουμε.
Μου έκανε εντύπωση το εξώφυλλο του δίσκου. Dark, σχεδόν noir χρωματική παλέτα, σε προϊδεάζει για το περιεχόμενο του. Πως το επιλέξατε;
Το εξώφυλλο είναι φωτογραφία από ένα ψαροχώρι στη Σενεγάλη. Ένας φίλος μας ο Μάνος, παίρνει κάθε τόσο τη φωτογραφική μηχανή του και κάνει μεγάλα ταξίδια αλλάζοντας ήπειρο. Θέλαμε να έχουμε κάτι “ζωντανό” και απτό. Κάτι που να αποτυπώνει μία καθημερινότητα. Η καθημερινότητα δεν είναι πάντα ρόδινη, κρύβει όμως πάντα πολλή ενέργεια, δυναμισμό και αγώνα για ζωή, όπως και η φωτογραφία!
Ένα πολύ ενδιαφέρον κομμάτι, το Alyeska εμπεριέχει βιολιά, μία μίξη που τη βρίσκω πάντα ενδιαφέρουσα. Θα θέλατε να έχετε τέτοιου είδους ορχηστρικά μέρη σε επόμενα κομμάτια;
Τα ορχηστρικά μέρη πάντα τα φανταζόμαστε όταν γράφουμε μουσική. Είναι τέτοια η φύση του είδους. Μας αρέσει να σκεφτόμαστε μελωδίες με βιολιά, βιόλες, κόντρα μπάσα και πνευστά. Ναι, έχουμε σκοπό και θέλουμε να εντάξουμε περισσότερα τέτοια μέρη στο μέλλον. Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να συνεργαστούμε και με κάποια ορχήστρα.
Ποια είναι η διαδικασία με την οποία γράφετε τραγούδια; Πως ξεκινάτε και πως παίρνει κάθε κομμάτι την τελική του μορφή;
Το να γράψεις μουσική δεν είναι εύκολο πράγμα και σίγουρα δεν μπορείς να είσαι πάντα δημιουργικός. Δοκιμάζουμε διάφορους τρόπους. Τζαμάρουμε χωρίς σχέδιο και στη συνέχεια μαζεύουμε ότι μας αρέσει και χτίζουμε πάνω του. Χρησιμοποιούμε αναφορές από άλλα μουσικά κομμάτια που μας αρέσουν. Δοκιμάσαμε να γράψουμε ένα κομμάτι μέσα σε ένα διήμερο εξόρμησης στο χωριό, κι έτσι προέκυψε το Rojava. Κάθε τρόπος έχει και τη χάρη του.
Η underground post-rock σκηνή στη χώρα μας έχει ανέβει αρκετά. Ποια είναι η γνώμη σας για τα συγκροτήματα του χώρου;
Το επίπεδο έχει ανέβει πολύ. Τα συγκροτήματα του χώρου επενδύουν πολλά στη μουσική τους, σε όλους τους τομείς. Αποτέλεσμα αυτού η Ελλάδα να υπάρχει στον παγκόσμιο χάρτη της post-rock σκηνής με σημαντική κληρονομιά.
Ποια είναι η άποψή σας για τη στήριξη των ΜΜΕ σε νέα συγκροτήματα;
Τα ΜΜΕ λειτουργούν σαν γέφυρα ανάμεσα στην μπάντα και στον έξω κόσμο. Κάθε μπάντα είτε γνωστή είτε άσημη, θα πρέπει να έχει ίσες ευκαιρίες για προβολή, κι αυτό είναι κάτι που τα ΜΜΕ μπορούν να υποστηρίξουν.
Τι επιφυλάσσει το μέλλον για τους Egoera;
Αν εξαιρέσουμε ότι βρισκόμαστε στη μέση μιας πανδημίας!
Στο κοντινό μέλλον ελπίζουμε να κάνουμε συναυλίες για την παρουσίαση και την προώθηση του δίσκου. Στο μακρινό μέλλον, ελπίζουμε να συνεχίσουμε αυτό που κάνουμε, να πειραματιστούμε ακόμη περισσότερο και να καταφέρουμε να δημιουργήσουμε τον επόμενο δίσκο.
Πως μπορεί ο κόσμος να ακούσει το δίσκο σας και πως μπορούν να σας βρουν στα social media;
Ο δίσκος υπάρχει διαθέσιμος σε CD και digital μορφή στην Βandcamp ιστοσελίδα μας, αλλά και σε όλες τις streaming υπηρεσίες, μερικές από τις οποίες είναι:
O κόσμος μπορεί να μας βρει μέσω της επίσημης ιστοσελίδας μας και στα παρακάτω μέσα κοινωνικής δικτύωσης:
Ένα μήνυμα για τους αναγνώστες του anthem.gr;
Να είμαστε δημιουργικοί, να μην χάνουμε τον ανθρωπισμό μας και να είμαστε αλληλέγγυοι, ειδικά σε περιόδους κρίσης.
