Τον τελευταίο καιρό η Μαμούθ Comix βρίσκεται σε έναν πολύ μεγάλο εκδοτικό οίστρο. Πριν όμως το ολοκαίνουριο Αστερίξ που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες, το Μπλούμερυ και την Τρελή της Σάκρε-Κερ, όλα πολύ ενδιαφέρουσες εκδόσεις που θέλω να τσεκάρω, βγήκε το ολοκαίνουριο Λούκυ Λουκ με τίτλο “Μπελάδες στις Φυτείες”, το άλμπουμ που έγραψε φέτος ο Jul σε σχέδιο του Achde.
Η αλήθεια είναι πως φέτος ξεκίνησα μία μεγάλη προσπάθεια να αρχίσω να μαζεύω ξανά τα Λούκυ Λουκ που είχα διαβάσει από τη συλλογή συγγενικού μου προσώπου, αλλά αυτή τη φορά για την προσωπική μου συλλογή. Αργά και σταθερά ξαναδιαβάζω τίτλους, αλλά τους πιο πρόσφατους των Jul-Achde δεν τους έχω ακόμα, οπότε αυτή είναι η πρώτη μου επαφή με δική τους ιστορία και έμεινα πάρα πολύ ικανοποιημένος. Πάμε λοιπόν να αναλύσουμε 2-3 βασικούς τομείς του συγκεκριμένου άλμπουμ.
Σενάριο
Η ιστορία μας ξεκινάει με τον Λούκυ να κληρονομεί κάποιες Φυτείες στη Λουιζιάνα όπου παρά την κατάργηση της δουλειάς, ο ρατσισμός κατά των μαύρων εργατών καλά κρατεί. Ο ήρωας, από την πρώτη στιγμή παρουσιάζεται ως άνθρωπος που δεν κάνει διαχωρισμούς με βάση το χρώμα, αλλά έχει να αντιμετωπίσει την καχυποψία των εργατών που δεν έχουν δει λευκό να τους φέρεται όμορφα και την αγανάκτηση της τοπικής κοινωνίας που δε θέλει να βλέπει κάποιο λευκό να δίδει προνόμια στους μαύρους που εργάζονται στις φυτείες.
Πρέπει να πω ότι το σενάριο μου άρεσε πάρα πολύ στη βάση που το προσέγγισε ο Jul. Υπάρχουν μικρά κωμικά στοιχεία που χρειάζεται μια ιστορία Λούκυ Λουκ, υπάρχουν μικροί συμβολισμοί και προοικονομίες σχετικά με την εξέλιξη των σχέσεων λευκών-μαύρων και αυτό που με εντυπωσίασε είναι η σκιαγράφηση του Νότου, της Ku Klux Klan και το πως ένας άνθρωπος μπορεί να έρθει και να δώσει δικαιώματα που τότε δεν ήταν αυτονόητα.
Ο πρωταγωνιστής μας δε σέβεται την πλούσια κοινωνία που βρίσκει έτοιμες φυτείες και κάνει περιουσία, αλλά σέβεται τη μαύρη εργατική κοινωνία και τον Μπας Ριβς για τα κατορθώματά του. Και ταυτόχρονα παρουσιάζεται κι αυτή η μερίδα των καχύποπτων μαύρων εργατών που θεωρούν ότι ο Λούκυ Λουκ θα τους στήσει παγίδα έως ότου θα κερδίσει με τις πράξεις του τον δικό τους σεβασμό. Στο τέλος η καταστροφή απεικονίζει την ανοικοδόμηση της κοινωνίας με το ταυτόχρονο σπάσιμο των στερεοτύπων και την αναγέννηση προς ένα καλύτερο αύριο με περισσότερη ισότητα.
Αν κάτι έλειπε ήταν ο ρυθμός. Το pacing δηλαδή ανάμεσα στις πράξεις του κόμικ δεν το βρήκα εξίσου καλό. Ειδικά οι εναλλαγές από τη μάχη στην καταστροφή στο τέλος έγιναν πολύ γρήγορα και ένιωσα ότι το πόδι βρίσκεται συνεχώς το γκάζι ενώ θα ήθελα να δω κάτι περισσότερο, κάτι διαφορετικό.
Σχέδιο
Δεν είμαι ειδικός στα Λούκυ Λουκ, οπότε από όσα έχω διαβάσει, το σχέδιο του Achde είναι αυτό που με παραπέμπει σε ιστορίες του Morris με τον Goscinny, αλλά σίγουρα με πιο σύγχρονα τεχνικά μέσα και χρωματισμό. Το σχέδιο το βρήκα φανταστικό. Από την Άγρια Δύση μέχρι τους βάλτους και τις φυτείες της Λουιζιάνα, ο Achde ζωγραφίζει όμορφα τοπία, προσέχει τις λεπτομέρειες μεταξύ υψηλής κοινωνίας-εργατικής τάξης, έχει ωραίους χρωματισμούς και κάποια πανοραμικά καρέ με μεγάλο πλήθος ανθρώπων που με εντυπωσίασαν πολύ.
Ποιότητα έκδοσης
Εκτός από κάποια Αστερίξ, δεν έχω πιάσει πρόσφατη έκδοση της Μαμούθ στα χέρια μου οπότε σε σχέση με τα Λούκυ Λουκ της βιβλιοθήκης μου, τη συγκεκριμένη τη βρήκα εξαιρετικά διαφορετική, σίγουρα προς το καλύτερο. Πολύ ωραίο χαρτί που βοηθάει την αποτύπωση των χρωμάτων, γυαλιστερό εξώφυλλο και επιτέλους το κίτρινο πλαίσιο έφυγε και στη θέση του ήρθε το σχέδιο του εξωφύλλου που καλύπτει πλέον όλη την πρώτη σελίδα. Δε βρίσκω κάποιο ψεγάδι, είναι απολαυστική στο διάβασμα.
Σύνοψη
Σίγουρα μία πολύ καλή και διασκεδαστική ιστορία, αλλά δεν εντάσσεται στις αγαπημένες μου του ήρωα, καθώς είμαι πιο πολύ με το concept του πιστολιδιού στην Άγρια Δύση, αλλά αυτό που μου αρέσει είναι ο πειραματισμός αυτού του άλμπουμ με κάτι διαφορετικό τόσο σε θέμα τοποθεσίας όσο και σεναριακά. Έχει τα flaws του, αλλά διαβάζεται σίγουρα ευχάριστα οπότε το προτείνω!
