Η συζήτηση κυλούσε πολύ ωραία γύρω από το ΚΟΜΙΞ Wiki. Ωστόσο έβλεπα τα παιδιά ότι από τη συμμετοχή τους στο GreekComics ότι ήθελαν να πουν πολλά γύρω από το τωρινό ΚΟΜΙΞ που υπάρχουν πολλά παράπονα και γενικότερα να μιλήσουν για Disney εκδόσεις του εξωτερικού κτλ. Καλωσήρθατε λοιπόν στο δεύτερο μέρος της συνέντευξης με την ομάδα του ΚΟΜΙΞ Wiki όπου θα συζητήσουμε για τις εκδόσεις της Καθημερινής και τα προσωπικά γούστα των συμμετεχόντων.
Μιας και αγαπάτε το ΚΟΜΙΞ σαν περιοδικό, ποια είναι η γνώμη σας για την τωρινή κατάσταση του που δείχνει ότι έχει πέσει αρκετά;
PhantomDuck: Χωρίς αυτό το περιοδικό, δεν θα ήμουν εδώ για να μιλάμε αυτή τη στιγμή. Προφανώς έχω τεράστιες ενστάσεις που δεν μπορούν να γραφτούν μέσα σε λίγες γραμμές. Το περιοδικό ΚΟΜΙΞ του Χρήστου Τερζόπουλου ήταν σε σταθερά πτωτική πορεία, χονδρικά από το ~2005 και μετά, δηλαδή περίπου από το τεύχος 200. Προς το τέλος της εκδοτικής, ο νέος εκδότης, Ντέιβιντ Τερζόπουλος κατάλαβε το πρόβλημα, και προσπάθησε ξανά να δώσει ταυτότητα στο περιοδικό, όμως δυστυχώς δεν πρόλαβαν επειδή έχασαν το συμβόλαιο της Disney.
Αυτές οι ιστορίες εκδόθηκαν εν τέλει από την Καθημερινή, κάτι που είδαμε στα πρώτα 18 τεύχη της δεύτερης περιόδου του Κόμιξ. Αν και είχα κάποιες ενστάσεις, πιστεύω πως κινήθηκαν στη σωστή λογική, δηλαδή μία καλή, αξιόλογη, κεντρική, ιστορία, και αρκετές ολιγοσέλιδες σαν συμπλήρωμα.
Απ’ ό,τι φαίνεται όμως, αυτό δεν άρεσε στην Καθημερινή, η οποία προτίμησε να συνεχίσει για 5 ολόκληρα χρόνια με ανατυπώσεις του Ντον Ρόσα, ξεζουμίζοντάς τον όσο περισσότερο μπορούν. Υποθέτω πως βγάζει νόημα από οικονομικής πλευράς, όμως από την οπτική ενός αναγνώστη, είναι βλακώδης κίνηση, και πιστεύω πως έχει κάνει τεράστια ζημιά. Προσωπικά έχω σταματήσει να το αγοράζω εδώ και πολλά χρόνια, και περιμένω να δω τι θα κάνουν όταν τελειώσει ο Ρόσα.
σ.σ: Το τελευταίο βίντεο του PhantomDuck σχετικά με την ιστορία TimeCrime που δημοσιεύεται στα τελευταία τεύχη του Μίκυ Μάους. Μπορείτε να δείτε πολλά αφιερώματα σε σειρές και εκδόσεις Disney στο κανάλι του στο Youtube.
ChrisM^2: Το μόνο που έχει απομείνει πια στο ΚΟΜΙΞ από τον παλιό εαυτό του είναι ο τίτλος του. Έχω σταματήσει να το αγοράζω τα τελευταία τέσσερα χρόνια και δυο που έτυχε να τα αγοράσω, δε θυμάμαι κι εγώ γιατί, τα χάρισα με το σκεπτικό ότι θα πιάσουν τόπο. Ακόμα και την εποχή της πτώσης του Τερζόπουλου, υπήρχε κάτι ενδιαφέρον να διαβάσεις στα καλογραμμένα και ψαγμένα άρθρα του, στα Νέα της Ένατης Τέχνης και στα Γράμματα στη Σύνταξη.
ΚΟΜΙΞ: Αυτό το περιοδικό όπως φαίνεται και από το ψευδώνυμο που τελικά υιοθέτησα το αγαπάω πολύ και οπότε για αυτό, ότι γίνεται αυτή τη στιγμή μου φαίνεται πολύ άσχημο. Θυμίζει μια εποχή χάους όπου βάζουμε συνεχώς κάτι παλιό που ήταν επιτυχημένο και μετά συνεχίζουμε στον αυτόματο πιλότο όσον αφορά τις υπόλοιπες ιστορίες.
Αυτό είναι για μένα οι ανατυπώσεις των ιστοριών του Ρόσα που καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος του περιοδικού με το υπόλοιπο υλικό να ποικίλλει σε ποιότητα. Δυστυχώς, επί το πλείστων μπαίνουν όλο οι ίδιοι δημιουργοί, δεν υπάρχουν πλέον ουσιαστικά άρθρα παρά μόνο ένα της ανατύπωσης και κόπηκε η στήλη με τα γράμματα στη σύνταξη. Επομένως μιλάμε για ένα περιοδικό «σκελετό» πλέον, ένα ΚΟΜΙΞ που έχει χάσει την ταυτότητα του και δεν ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα περιοδικά.
Ενώ η Καθημερινή, είχε δείξει καλά δείγματα με τα πρώτα 18 τεύχη μετά αυτό άλλαξε. Είχαν βρει το κατάλληλο μοτίβο για μένα. Έχω σταματήσει να αγοράζω το περιοδικό από το 2016 γιατί δεν να μου προσφέρει κάτι και μου δημιουργούσε τοξικότητα που φαινόταν στα reviews μου. Είμαι όμως περίεργος να δούμε τι θα έχουμε μετά τις ανατυπώσεις.
Πρόσφατα είδαμε πως συνεχίζει το ΚΟΜΙΞ μετά τον Rosa. Πως σαν φάνηκαν οι τελευταίες κινήσεις του περιοδικού;
ΚΟΜΙΞ: Με το πιο πρόσφατο τεύχος του ΚΟΜΙΞ, που μας δείχνει τα πρώτα δείγμα μιας μετά Ρόσα εποχής από ότι φαίνεται τα πρώτα δείγματα δεν είναι θετικά δυστυχώς. Το συγκεκριμένο τεύχος έχει δώδεκα ιστορίες και η κεντρική είναι μια δεκασέλιδη ιστορία του Μάρκο Ρότα. Πάλι έχουμε μόνο ένα άρθρο και τρεις ολιγοσέλιδες του Ρόσα. Όλο αυτό δυστυχώς θυμίζει τα χρόνια παρακμής του ΚΟΜΙΞ της Νέας Ακτίνας. Μόνο που τώρα είναι ακόμα χειρότερα!
Φανταστείτε ότι στο επόμενο τεύχος άρχισαν και τα όπως θα χαρακτηρίζαμε «clickbait» εξώφυλλα με τον Ρόσα… Θα μου πείτε είναι πολύ καλύτερα από το να βλέπουμε τα εξώφυλλα του Ναρντοπ όπως την Α΄ Περίοδο και θα απαντήσω δεν διαφωνώ αλλά να φτάσουμε σε αυτό το σημείο για να πουλήσει το περιοδικό… Τραγικό θα το χαρακτήριζα διότι δεν λένε να ξεκολλήσουν από τον Ρόσα για να πουλήσουν δηλαδή το μόνο που βλέπουμε στο ΚΟΜΙΞ πλέον είναι το brand και γίνεται εντελώς εμπορικό περιοδικό.
Για να δούμε το πόσο έχει ξεπέσει το περιοδικό αρκεί κανείς με ποια ιστορία έκλεισε το 2020 το Μίκυ Μάους και με ποια το ΚΟΜΙΞ. Η διαφορά είναι εμφανής πιστεύω. Αυτό γιατί το Μίκυ Μάους κλείνει την χρονιά όντας πιο σοβαρό περιοδικό με μια πολύ καλή ιστορία, TimeCrime (Εγκληματική Οργάνωση) με εκπληκτικό εξώφυλλο και σχέδιο ενώ το ΚΟΜΙΞ με μια απλή δεκασέλιδη. Το σημαντικό στο ιστορικό περιοδικό θα είναι να έχουμε ΚΑΛΕΣ ιστορίες! Προσωπικά προτιμώ ένα τεύχος να έχει 1 καλή ιστορία παρά 12 διότι προτιμώ την ποιότητα από την ποσότητα.
Δυστυχώς δεν μπορώ να διακρίνω πραγματικά σε τι διαφέρει το ΚΟΜΙΞ από το Super Μίκυ της εκδοτικής. Με τον καιρό γίνονται όλο και πιο ίδια που σημαίνει ότι το ΚΟΜΙΞ έχει χάσει την ταυτότητα του. Το design του περιοδικού (ειδικά στα εξώφυλλα) κιόλας έχει μείνει στάσιμο με την μαυρίλα αλλά ταιριάζει με την τωρινή του κατάσταση… Αν δεν αλλάξει κάτι σύντομα θα λέμε ότι ο ιστορικός αυτός κύκλος δεν έχει λόγο ύπαρξης με την μορφή που είναι τώρα.
Και όμως θα αναρωτηθείτε μήπως δεν υπάρχουν ιστορίες; Δεν ισχύει αυτό. Ας πάρουμε για παράδειγμα τον σχεδιαστή Άριλντ Μίντουν που μπαίνουν ιστορίες του στο ΚΟΜΙΞ ακόμα και τώρα. Ο συγκεκριμένος έχει σχεδιάσει ιστορίες όπως το «Σκρουτζ εναντίον Σκρουτζ» η οποία είναι μία πολύ όμορφη ιστοριούλα που κάνει αναφορές στο παρελθόν του Σκρουτζ σύμφωνα με τον Βίο και πολιτεία και περιμένει να δημοσιευτεί από το 2009. Γιατί μπαίνει σαν κύρια ιστορία μια αδιάφορη δεκασέλιδη αντί αυτής;
Ο συγκεκριμένος έχει σχεδιάσει ακόμα μία πολύ όμορφη ιστορία, το Orphan’s Christmas που εξερευνάει πάλι το παρελθόν του θείου Σκρουτζ. Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία που θα ήταν ότι πρέπει για την γιορτινή περίοδο που μας πέρασε. Αντί αυτής όμως είδαμε ως κεντρική την τετρασέλιδη ιστορία του Ρόσα, «Ωχ Έλατο!» που ήταν ανούσια… Όπως καταλάβατε ιστορίες υπάρχουν αλλά γίνονται κακές επιλογές. Αυτές οι ιστορίες είναι μερικές από τις επιλογές που θα έπρεπε να είχαν γίνει. Ας ελπίσουμε το περιοδικό να βρει τον δρόμο του.
Chris^M2: Θελήσαμε να στήσουμε ένα περιοδικό που να ξεχωρίζει, για να δημοσιεύσουμε ιστορίες που ξεχωρίζουν και, είτε δεν έχουν δημοσιευτεί ποτέ στη χώρα μας, είτε είχαν παρουσιαστεί παλαιότερα σε άλλους, εξαιρετικά δυσεύρετους πια, τίτλους των εκδόσεών μας.» Αυτά ήταν λόγια του προηγούμενου εκδότη του ΚΟΜΙΞ από το επετειακό τεύχος 121 και περιγράφει πολύ περιεκτικά ποιος ήταν ο λόγος ύπαρξης του περιοδικού. Τι από αυτά υπάρχει σήμερα στο ΚΟΜΙΞ; Τίποτα! Όπως και στην εποχή Ρόσα, που τελείωσε επιτέλους ύστερα από πέντε χρόνια, το περιοδικό, με την πορεία που φαίνεται να συνεχίζει να ακολουθεί το 2021, δεν έχει να προσφέρει τίποτα ουσιαστικό στους αναγνώστες. Προσωπικά, εμμένω στο ότι το ΚΟΜΙΞ, με όποια σκαμπανευάσματα είχε, τελείωσε στο τεύχος 18 της Β΄ Περιόδου και από εκεί και πέρα έχει σταματήσει να με απασχολεί η πορεία του.
(σ.σ: Απ’ όσο πληροφορηθήκαμε από την ομάδα του Wiki, ο Γιώργος-PhantomDuck θα ετοιμάσει κι ένα βίντεο στο κανάλι του στο Youtube σχετικά με το ΚΟΜΙΞ και τις κινήσεις του)
Ποια είναι η άποψή σας για τις ελληνικές Disney εκδόσεις γενικότερα από τη στιγμή που έχει αναλάβει η Καθημερινή; Σε τι διαφέρει από τον Τερζόπουλο και τι άλλο θα θέλατε να έχετε δει αυτά τα έξι χρόνια που είναι υπεύθυνη των εκδόσεων;
Alexoni97: Οι ελληνικές εκδόσεις σίγουρα βίωσαν μία σημαντική και μεγάλη αλλαγή όταν πήρε τα σκήπτρα η Καθημερινή από τον Τερζόπουλο. Όλοι ελπίζαμε αυτή η νέα εκδοτική προσπάθεια να στεφθεί από επιτυχία καθώς και να διορθώσει ορισμένα από τα κακώς κείμενα του Τερζόπουλου. Η Καθημερινή έχει το θετικό ότι είναι μεγάλη εφημερίδα, επομένως μπορεί να φέρει σε πολλά σπίτια φτηνά κόμικς κι έχει προσφέρει μνημειώδεις σειρές στο ελληνικό κοινό, όπως την Βιβλιοθήκη του Καρλ Μπαρκς και αυτή την περίοδο του Ρομάνο Σκάρπα.
Αυτό όμως που αποτελεί και μεγάλο της προτέρημα, ότι είναι δηλαδή μεγάλη και οικονομικά βιώσιμη επιχείρηση, έχει αποτελέσει και την μεγαλύτερη της αδυναμία, καθώς έχει χαθεί κάθε επαφή με τους αναγνώστες. Ούτε μέσω διαδικτύου ούτε μέσω των περιοδικών ούτε μέσω κάποιου καταστήματος δεν έρχεται σε επαφή με όλους εμάς που πάμε κάθε εβδομάδα στα περίπτερα και την στηρίζουμε. Συνεχίζει έτσι το έργο της αποκομμένη από τις επιθυμίες και τα θέλω των αναγνωστών της, έχοντας σημειώσει ως αποτέλεσμα και σημαντικές αποτυχίες, όπως το κλείσιμο του περιοδικού Φάντομ. Όλοι οι φανατικοί Ντισνεάκηδες θα συνεχίσουμε να την στηρίζουμε φυσικά καθώς έχει προσφέρει πολλά τεύχη στην συλλογή μας, αλλά εχθρός του καλού το καλύτερο!
PhantomDuck: Η Καθημερινή κατ’ εμέ ξεκίνησε με σαθρά θεμέλια. Όλος ο κόσμος είχε μάθει πως «τα Disney έκλεισαν στην Ελλάδα» πριν λίγους μήνες, και δεν κατάφερε να ενημερώσει επαρκώς την κοινή γνώμη. Δεν έκανε χαμό όταν ξεκίνησαν να επανακυκλοφορούν. Κράτησε τα ίδια περιοδικά, όμως ξεκίνησε την αρίθμηση των περιοδικών από την αρχή. Έχει εξαλείψει κάθε αναφορά στον προηγούμενο εκδότη, όμως κράτησε το brandname των περιοδικών που ο κόσμος έχει συνδέσει με τον προηγούμενο εκδότη. Αναφέρει τα περιοδικά της π.χ. ως «Το ΚΟΜΙΞ #75», αγνοώντας πως αυτό το τεύχος έχει ήδη κυκλοφορήσει από προηγούμενο εκδότη, δημιουργώντας έτσι μπέρδεμα στον αναγνώστη ο οποίος θα πρέπει να καταφύγει σε ανεπίσημους χαρακτηρισμούς όπως «Β’ περίοδος» ή «Νέα περίοδος».
Θα μπορούσε να έχει κρατήσει την ίδια αρίθμηση και να εκμεταλλευτεί διαφημιστικά το γεγονός των 2.500 τευχών Μίκυ Μάους και 50 ετών ιστορίας. Δεν το έκανε. Όλα αυτά δείχνουν πως δεν είχαν ξεκάθαρο όραμα, απλώς πιθανότατα έκαναν ό,τι τους έλεγε ο υπεύθυνος του μάρκετινγκ. Βέβαια, η Καθημερινή δεν έχει κάνει τα πάντα λάθος, ούτε ο Τερζόπουλος έκανε τα πάντα σωστά. Όμως η Καθημερινή ξεκίνησε με μεγάλες προσδοκίες και βλέπουμε πως προσγειώθηκε πολύ ανώμαλα.
ChrisM^2 : Η μόνη ελληνική ντισνεϋκή έκδοση που αγοράζω (και αυτή περιστασιακά πια) είναι το Μίκυ Μάους. Πιστεύω ότι γίνεται καλή δουλειά σε αυτό και δε με νοιάζει πλέον που ιστορίες επιπέδου ΚΟΜΙΞ μπαίνουν σε αυτό, αρκεί που μπαίνουν μόνο. Θα ήθελα μόνο να συνοδεύονται και από σχετικά άρθρα ή αφιερώματα, έστω και μεταφρασμένα από τα ιταλικά.
Επίσης, με ενοχλεί κάπως που σταμάτησαν να μεταφράζονται τα ηχητικά εφέ, ενώ και η επιμέλεια του κειμένου δε γίνεται με την ίδια προσοχή που γινόταν την περίοδο της Νέας Ακτίνας, με αποτέλεσμα να βρίσκω έστω ένα τυπογραφικό (ή σπάνια και ορθογραφικό) λάθος ΚΑΘΕ φορά που παίρνω να διαβάσω ένα τεύχος. Υποσυνείδητα, η Καθημερινή μου βγάζει μια προχειρότητα. Τέλος, με χαλάει που οι σελίδες απορροφούν τόσο πολλή υγρασία, κάτι που δε γινόταν την εποχή της Νέας Ακτίνας. Αυτά τα έξι χρόνια θα ήθελα να έχει ολοκληρωθεί η σειρά Φάντομ και να κυκλοφορούσαν οι ιστορίες του Ρόσα σε τόμους, ώστε να συνεχίσει το ΚΟΜΙΞ στο επίπεδο των πρώτων δεκαοκτώ τευχών της Β΄ Περιόδου.
ΚΟΜΙΞ: Η καλύτερη έκδοση της εκδοτικής πλέον είναι με διαφορά το Μίκυ Μάους λόγω της ποικιλίας που έχει κάθε τεύχος αλλά και του επιπέδου των κεντρικών ιστοριών. Οφείλω να αναφέρω όμως ότι η Καθημερινή μας πρόσφερε όλη την Βιβλιοθήκη του Μπαρκς σε πολύ καλή τιμή και πλέον έχουμε και την Βιβλιοθήκη του Σκάρπα. Κάτι που δύσκολα που θα βλέπαμε από τον Τερζόπουλο. Βέβαια, η σημαντική διαφορά τους είναι η επικοινωνία με τους αναγνώστες. Η Καθημερινή είναι αρκετά απρόσωπη και δεν επικοινωνεί αρκετά με κοινό της. Ακόμα, υστερεί στην διαφήμιση των περιοδικών της και δεν ξέρουμε τι πλεονεκτήματα (εκτός της τιμής) μπορεί να έχει ένας συνδρομητής κάποιου περιοδικού. Με λίγα λόγια κάνει τα λιγότερα δυνατά που θα μπορούσε να κάνει στην εποχή μας ώστε να προωθήσει τα περιοδικά της και είναι μυστικοπαθής.
Αν ήσασταν στην ομάδα των εκδόσεων της Καθημερινής, τι βελτιώσεις θα προτείνατε προς υλοποίηση και τι θα αλλάζατε στην εκδοτική λογική της;
PhantomDuck: Η εντύπωση που μου δίνει η εκδοτική, είναι πως δουλεύουν πολύ λίγα άτομα για να βγάλουν τεράστιο όγκο δουλειάς. Ξεκίνησαν αρκετά δυναμικά, όμως όσο περνάει ο καιρός, γίνονται συνέχεια περικοπές. Το χαρτί λεπταίνει, οι στήλες των νέων και αλληλογραφίας ξηλώνονται, τα ηχητικά εφέ στις ιταλικές ιστορίες μένουν αμετάφραστα επειδή θέλουν παραπάνω γραφιστική δουλειά (δεν έρχονται σε layers). Αυτά ο κόσμος τα καταλαβαίνει, και βλέπει μια εικόνα εκδοτικής που είναι στον αυτόματο πιλότο.
Γιατί να τη στηρίξει όταν η ίδια εκδοτική δεν ενδιαφέρεται; Αυτά είναι βαθιά προβλήματα που δεν λύνονται απλώς με μερικές δημοσιεύσεις καλών ιστοριών σε ένα περιοδικό. Οι εποχές που έβγαζες τεύχη στα περίπτερα και πωλούνταν μόνα τους, έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Θέλει επικοινωνία με τον κόσμο, παρουσία σε φεστιβάλ, κάλεσμα δημιουργών για signing (πιθανότατα σε συνδυασμό με έκτακτες εκδόσεις), online κατάστημα, έξυπνες διαφημιστικές προσεγγίσεις. Όλα αυτά όμως απαιτούν σχεδιασμό, πρόγραμμα, χρόνο και χρήμα, κάτι που δυστυχώς η εκδοτική φαίνεται πως δεν είναι διατεθειμένη να επενδύσει.
ChrisM^2 : Καταρχάς, θα απαιτούσα να σταματήσει η φρικωδία που συντελείται στο ΚΟΜΙΞ από το 2016, ίσως και να πάψει να εκδίδεται μια για πάντα το περιοδικό, και θα πρότεινα την έκδοση ενός τελείως νέου περιοδικού, απαλλαγμένου από τη σκιά του ΚΟΜΙΞ, που θα περιείχε μια μίξη κλασικών και καινούριων διαλεγμένων ιστοριών, φυσικά με τα άρθρα και τις στήλες των νέων και της αλληλογραφίας του προκατόχου του. Επειδή ένα τέτοιο εγχείρημα δεν ξέρω κατά πόσο θα ήταν εφικτό στην Ελλάδα, ιδίως στη μετά-κορονοιό εποχή, ίσως απλά οι αλλαγές αυτές να συντελούνταν στο ΚΟΜΙΞ. Τέλος, θα πίεζα για μεγαλύτερη προώθηση των περιοδικών.
ΚΟΜΙΞ: Θα συμφωνήσω με τις απαντήσεις των προηγούμενων και θα προσθέσω πως θα πρέπει να γίνει και έξυπνη χρήση των σόσιαλ μίντια που τα χρησιμοποιεί πολύ ο κόσμος. Ήδη η σελίδα του Ιταλικού Topolino το κάνει αυτό. Επικοινωνεί με τον κόσμο, δείχνει τι ιστορίες έχει το περιοδικό κάθε φορά, διαφημίζει διάφορες εκδόσεις. Δεν ανεβάζει απλώς μια εικόνα που λέει ότι κυκλοφορεί το εκάστοτε περιοδικό και τελειώνει εκεί όπως γίνεται στη χώρα μας. Από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μπορείς να πάρεις και ένα «feedback» για τα τεύχη και να δεις που χρειάζεται βελτίωση.
Ακόμα, θα πρέπει κάθε περιοδικό να έχει την δική του ταυτότητα πράγμα που σημαίνει επενδύουμε στα δυνατά σημεία του καθενός από 4 περιοδικά. Το ΚΟΜΙΞ θα πρέπει να επιστρέψει στο να είναι το περιοδικό με τις πληροφορίες, τα άρθρα, τη στήλη με τα γράμματα στην σύνταξη και με τις καλές ιστορίες. Όλο αυτό θέλει υπομονή και αλληλεπίδραση με το αναγνωστικό κοινό. Τέλος, καλό θα ήταν να υπήρχε και ένα eshop για να βρίσκει κάποιος εύκολα τα περιοδικά. Ειδικά στην εποχή μας και με τις τωρινές συνθήκες γίνεται όλο και πιο αναγκαία η ύπαρξη αυτού.
Παρακολουθείτε ξένες Disney εκδόσεις; Αν ναι, ποια ιστορία σας που δεν έχει δημοσιευθεί στην Ελλάδα, θα θέλατε να μας τη φέρουν στα ελληνικά;
Alexoni97: Από ξένες εκδόσεις παρακολουθώ κυρίως την Αμερικάνικη σκηνή, καθώς μόνο αγγλικά γνωρίζω αρκετά καλά για να μπορώ να διαβάσω τις ιστορίες. Κυριότερο χαρακτηριστικό της αγοράς αυτής που εκτιμώ είναι οι σκληρόδετοι ποιοτικοί τόμοι που περιέχουν τα καλύτερα έργα ενός καλλιτέχνη, όπως η σειρά Disney Masters της Fantagraphics, ενώ υπάρχει και η πολύ αξιόλογη βιβλιοθήκη του Ντον Ρόσα, ο οποίος ωστόσο είναι υπερκορεσμένος στην χώρα μας. Αυτό που θα ήθελα να έρθει και στη χώρα μας αποτελούν οι Γαλλικές πρόσφατες ιστορίες Ντίσνεϋ της Glenat ορισμένες από τις οποίες έχουν κυκλοφορήσει στα αγγλικά και είναι πραγματικά πολύ αξιόλογες και θα ήθελα πολύ να τις διαβάσω και στα ελληνικά…
PhantomDuck: Ο μεγάλος μου καημός είναι η γαλλική σειρά Disney της Glénat. Είναι αριστουργηματικές ιστορίες που απ’ ό,τι φαίνεται δεν θα τις δούμε ποτέ στην Ελλάδα, ενώ λίγες τους έχουν βγει στα αγγλικά. Μου άρεσαν τόσο που αγόρασα τους γαλλικούς τόμους και τους μετέφρασα καρέ καρέ με διαδικτυακό μεταφραστή επειδή δεν γνωρίζω γαλλικά.
Επίσης, όσο οξύμωρο και αν ακούγεται, η «Don Rosa Library» της Fantagraphics είναι μια εξαιρετική έκδοση. Λατρεύω τις ιστορίες του Ρόσα. Έχω κουραστεί με το περιοδικό Κόμιξ που βάζει για 5 χρόνια ανατυπώσεις ιστοριών του, όμως αν παρουσιαστούν σε 10 συγκεντρωτικούς, πολυτελείς τόμους, τότε θα χαρώ να ξοδέψω τα χρήματά μου.
Τι άλλα κόμικ διαβάζετε εκτός Disney; Υπάρχει κάποιο που αγαπάτε πολύ και δεν το έχουμε δει στα ελληνικά;
Alexoni97: Τα κόμικς Ντίσνεϋ αποτελούν το συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι της συλλογής μου, αλλά υπάρχουν και άλλα αναγνώσματα που απολαμβάνω, ιδιαίτερα τα γαλλοβελγικά της Μαμούθκομιξ καθώς και ο Κόρτζο Μαλτέζε του Ούγκο Πραττ. Η αλήθεια είναι ότι δυστυχώς πολλές σειρές έχουν μείνει ημιτελείς στην χώρα μας (Αλίξ, Αχιλλέας Ταλόν, Ιζνογκούντ κ.α.), τις οποία θα ήθελα κάποτε να δούμε ολοκληρωμένες στην χώρα μας. Με μεγάλη ανυπομονησία προσμένω επίσης και το νέο Αστερίξ, το οποίο ακόμα δεν έχει δυστυχώς κυκλοφορήσει στην χώρα μας, παρότι έχει βγει από πέρσι στην Γαλλία.
PhantomDuck: Διαβάζω υπερβολικά πολλά manga. Η Anubis κάποτε είχε κάνει μια κρούση, όμως θεωρώ πως δεν τα αντιμετώπισε όπως έπρεπε. Όπως και να ‘χει, έχω ουκ ολίγους τίτλους στα αγγλικά. Πέραν της Ιαπωνίας, μου αρέσουν πολύ «καρτούν», τίτλοι δηλαδή όπως Αστερίξ, Λούκυ Λουκ, Λεονάρντο, Ιζνογκούντ, αλλά και άλλα όπως Μαφάλντα, Γκάρφιλντ. Είμαστε τυχεροί, τα περισσότερα εξ αυτών υπάρχουν σε ελληνικές εκδόσεις.
ChrisM^2 : Λατρεύω τα μάνγκα και το Walking Dead, αν και διαβάζω γενικά διάφορα, όπως Αστερίξ κλπ. Δεν εξαρτώμαι σε γενικές γραμμές από την ελληνική γλώσσα. Τα αγγλικά με καλύπτουν και, αν δεν υπάρχει ούτε στα αγγλικά, με λίγη έρευνα μπορεί να βρεθεί τουλάχιστον μια τίμια μετάφραση από φαν.
ΚΟΜΙΞ: Πέρα από τα Ντίσνεϋ που έχουν την κυρίαρχη θέση, διαβάζω μάνγκα, υπερηρωικά κόμικς, Κόρτο Μαλτέζε, τα Αστερίξ και Λούκυ Λουκ της Μαμούθ και γενικά όποιο BD μου κάνει το κλικ. Από τα αγαπημένα μου κόμικ των τελευταίων χρόνων είναι το House Of X/Powers Of X του Jonathan Hickman (μιας και λατρεύω τους X-Men) και για να πω την αλήθεια μου καλύπτομαι από την αγγλική έκδοση. Γενικά τα υπερηρωικά δεν μου αρέσει να τα διαβάζω στα ελληνικά. Αυτή τη στιγμή δεν ανυπομονώ για κάποιο συγκεκριμένο κόμικ να βγει στη γλώσσα μας.
Κλείνοντας με τις Disney ερωτήσεις θα ήθελα ο καθένας αν μπορεί να αναφέρει 2-3 αγαπημένους δημιουργούς, καθώς και αγαπημένες του Disney ιστορίες.
Alexoni97: Μεγάλη αγάπη είναι φυσικά ο Καρλ Μπαρκς και ο Ντον Ρόσα, τους οποίους γνώρισα σε μεγαλύτερη ηλικία και μέσω της συλλογής της Καθημερινής αλλά και μέσω της Βιβλιοθήκης ΚΟΜΙΞ του Τερζόπουλου. Και οι δύο έχουν παράγει σημαντικό και αξιομνημόνευτο έργο ασύγκριτης ποιότητας, το οποίο πρέπει να υπάρχει στην συλλογή κάθε κομιξόφιλου, όχι μόνο ντισνεόφιλου. Μεγάλη αγάπη είναι κι ένας άλλος, συχνά παραγνωρισμένος, Ιταλός σχεδιαστής, ο Τζόρτζιο Καβατσάνο, που έχει σχεδιάσει αμέτρητες ιστορίες τις όποιες έχουμε δει σχεδόν σε κάθε περιοδικό στην χώρα μας. Αξέχαστες ιστορίες είναι οι παρωδίες του και ειδικά «Η Αληθινή Ιστορία του Χίλια Εννιακόσια» και η «Καζαμπλάνκα», που μας μεταφέρουν με απίστευτα ρεαλιστικό τρόπο σε άλλες εποχές και περασμένα μεγαλεία!
PhantomDuck: Δύσκολα μου βάζεις. Από κλασικούς φυσικά οι Μπαρκς / Ρόσα με την ιταλική σχολή να ακολουθεί (Σκάρπα, Κατατσάνο, Μάσσιμο Ντε Βίτα). Νομίζω όμως πως πρέπει να αναφερθούμε στους νεότερους που κρατάνε τα κόμικς στα χέρια τους αυτή τη στιγμή. Ο σημαντικότερος κατ’ εμέ αυτήν την περίοδο είναι αναμφίβολα ο Κάστυ, καθώς επίσης και δημιουργοί όπως ο Μάρκο Τζερβάσιο, Στέφανο Τουρκόνι, Κλαούντιο Σιαρρόνε και πάρα πολλοί ακόμα. Δεν θα αναφερθώ σε αγαπημένες ιστορίες, επειδή θα ξεφύγουμε τελείως από χώρο, είναι αμέτρητες. Άντε ίσως το «Σπαθί των πάγων» τιμής ένεκεν.
ChrisM^2 : Αρτιμπάνι, Μοττούρα, Ραντίτσε-Τουρκόνι. Μπαρκς και Ρόσα θεωρούνται δεδομένοι κατ’ εμέ, γι’ αυτό τους παραλείπω. Από τους προαναφερθέντες ξεχωρίζω τις ιστορίες «Μόμπυ Ντικ», «Μητρόπολη», «Η Μεγάλη Αμμοθάλασσα» και «Ανεκτίμητη Αξία».
ΚΟΜΙΞ: Πολύ ωραία και δύσκολη ερώτηση. Από τους Αμερικάνους κλασικούς πάντα είναι το δίδυμο Καρλ Μπαρκς και Ντον Ρόσα. Από την μεριά της Ιταλικής σχολής όμως έχουμε και κλασσικούς και σύγχρονους. Οπότε όσον αφορά τους κλασσικούς θα αναφέρω τους Σκάρπα, Κάρπι και Ντε Βίτα. Από τους σύγχρονους ξεχωρίζω περισσότερο τους Πάολο Μοττούρα, Κάστυ, Τζερβάζιο και Τουρκόνι. Έχω μεγάλη αδυναμία στον Μοττούρα και ειδικά στο «Μόμπυ Ντικ» που το έχω σε 3 διαφορετικές εκδόσεις (ελληνική, αγγλική ιταλική). Γενικά για τους υπόλοιπους θα αναφέρω μερικές ιστορίες ενδεικτικά όπως «Το Μυστικό του Παλιού Κάστρου», «Γράμμα από το Σπίτι», «Το Σπαθί των Πάγων», «Η Αυτοκρατορία των Πάγων», «Το Παπί των Δασών». Γενικά, είναι πολλές οι αγαπημένες μου ιστορίες.
Ποιοι είναι οι μελλοντικοί στόχοι του ΚΟΜΙΞ Wiki σαν πλατφόρμα και σαν webzine;
ΚΟΜΙΞ: Μελλοντικοί στόχοι στο Wiki είναι να γράψουμε περισσότερα άρθρα και να κάνουμε περισσότερες «μελέτες» ώστε να συγκεντρώσουμε ενδιαφέρουσες πληροφορίες γύρω από τις οποίες θα συζητούν οι φαν των Ντίσνεϋ κόμικς. Από την άλλη με το webzine επιθυμούμε να περάσουμε όλοι καλά μιλώντας για επίκαιρα θέματα και δημιουργούς, αναλύοντας ιστορίες και γενικά σχολιάζοντας τι συμβαίνει στην Ντισνεϊκή σκηνή τόσο της χώρας μας όσο και του εξωτερικού.
Που μπορεί να σας βρει ο κόσμος στα social media;
PhantomDuck: Στο κανάλι μου στο youtube Phant0mDuck.
ΚΟΜΙΞ: Μπορεί να μας βρει στα Facebook, Twitter, Youtube και Instagram ως ΚΟΜΙΞ Wiki. Υπάρχει ακόμα και server στο Discord με το ίδιο όνομα. Ανεξάρτητα από τα social media υπάρχει και η ιστοσελίδα DisneyComicsPress όπου γίνονται παρουσιάσεις και κριτικές τευχών και μιλάμε για τα Ντισνεϊκά νέα.
Ένα μήνυμα για τους αναγνώστες του anthem.gr;
PhantomDuck: Μιας και προσωπικά κατακεραύνωσα την Καθημερινή, αξίζει να προσθέσω πως έχουν κάνει και αρκετές καλές κινήσεις. Η σημαντικότερη είναι η έκδοση της «Μεγάλης Βιβλιοθήκης Disney» που συλλέγει τα άπαντα του Καρλ Μπαρκς. Δόθηκε σαν ένθετα με την κυριακάτικη εφημερίδα της, και είναι αναμφίβολα μία από τις πιο σημαντικές εκδόσεις κόμικς που έχουν κυκλοφορήσει ποτέ στην Ελλάδα. Εξαιρετική κίνηση που έβαλε τις ιστορίες του Καρλ Μπαρκς σε δεκάδες χιλιάδες σπίτια.
Εύφημος μνεία στο «Μίκυ Μάους» που φαίνεται πως είναι ο τίτλος που φροντίζουν περισσότερο απ’ όλους. Βλέπουμε πως ανανεώνεται συνεχώς, βάζει πρόσφατες ιστορίες και γενικά είναι ένας πολύ καλός τρόπος ώστε να ενημερωνόμαστε για τις ιστορίες της επικαιρότητας της Ιταλίας. Είναι το μόνο περιοδικό που δεν έχω χάσει τεύχος του και προτείνω σε όλους να το αγοράζουν. Δεν έχει πάντα αριστουργήματα, όμως είναι αξιοπρεπέστατο σε γενικές γραμμές.
ChrisM^2: Μην αγοράζετε το ΚΟΜΙΞ!
ΚΟΜΙΞ: Προσωπικά θα ήθελα αρχικά να ευχαριστήσω εσένα Νίκο για αυτή την υπέροχη συνέντευξη. Όσο για τους αναγνώστες εύχομαι να μην τους κουράσαμε και τους ευχαριστώ πάρα πολύ που αφιέρωσαν τον χρόνο τους να διαβάσουν τις απαντήσεις μας. Θέλουμε να γινόμαστε όλο και καλύτεροι και αυτό μπορούμε να το πετύχουμε λαμβάνοντας πάντα υπόψιν τα σχόλια του κοινού.
