Αν μπορούσαμε να περιγράψουμε τον Lemmy Kilmister με λίγα λόγια τότε σίγουρα θα λέγαμε πως ήταν πρωτοπόρος, ρέμπελος, τζογαδόρος, που ζούσε τη ζωή του στο έπακρο και δεν άφηνε ούτε μία μέρα ανεκμετάλευτη. Ακόμη και το ίδιο του το όνομα προερχόταν από την αγάπη του για το τζόγο.
Can you lemmy (lend me) a quid?
Σαν σήμερα, στις 28 Δεκεμβρίου του 2015, ο Lemmy έφυγε από τη ζωή, έχοντας ηττηθεί από τον καρκίνο. Ο άνθρωπος που λάτρευε να μιλάει στα τραγούδια του για τη βεβαιότητα του θανάτου και την αγάπη του για τη ζωή, έφυγε οριστικά, αφήνοντας πίσω του τεράστια κληρονομιά, ως πρωτοπόρος που βοήθησε στη διάδοση και την εξέλιξη της μέταλ μουσικής.
Για πολλούς από εμάς ο Lemmy ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της εφηβικής μας ηλικίας και της μετέπειτα ζωής μας. Ήταν ο θρύλος που είχε λογοκριθεί από το αμερικανικό MTV ακόμη και από τη δεκαετία του ’80. Ήταν ο άνθρωπος που προσπάθησε να διδάξει μπάσο -δίχως επιτυχία- στον Sid Vicious των Sex Pistols. Ήταν ο μουσικός που μαζί με τους Motorhead έσπασε για πρώτη φορά το φράγμα των 130 ντεσιμπέλ. Πρωτίστως όμως, ήταν ο πιο αληθινός άνθρωπος, που ποτέ δεν πρόδωσε τα πιστεύω του και ποτέ δεν έκρυψε τα πάθη του.
Μπορεί να έπιασε για πρώτη φορά μπάσο στα χέρια του σε ηλικία 23 ετών, ωστόσο το έμφυτο ταλέντο τoν ανέδειξε σε πρωτοπόρο. Η πρώτη του μπάντα με τίτλο “Hawkwind” (space rock), αποτέλεσε εξαιρετικό δείγμα της “γραφής” του Lemmy. Ωστόσο τα πραγματικά διαμάντια γράφτηκαν στους Motorhead.
Ο ίδιος ξεκίνησε τη μπάντα σε ηλικία 30 ετών, ενώ δεν είχε καταφέρει να την εκτινάξει σε δημοτικότητα, μέχρι την ηλικία των 35 ετών. Έτσι έκλεισε τα στόματα πολλών επικριτών, ενώ παράλληλα τράνταξε συθέμελα το παραδοσιακό αμερικανικό δόγμα, που υποστήριζε πως κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει πετύχει στη ζωή του μέχρι την ηλικία των 25 για να είναι ευτυχισμένος.
Εν τέλει στους ανθρώπους δεν αρέσει η αλήθεια, αλλά εμένα μου αρέσει. Μου αρέσει επειδή αναστατώνει πολλούς ανθρώπους. Αν τους δείξεις πολλές φορές ότι τα επιχειρήματα τους είναι άθλια, τότε ίσως ένας από αυτούς να πει: “Ω, περίμενε! Ήμουν λάθος”. Ζω για αυτή τη σπάνια στιγμή! – Lemmy Kilmister
Η διετία 1979-1980 αποτέλεσε περίοδος θριάμβου για τον Lemmy και τους Motorhead, αφού μέσα σε ένα χρόνο η μπάντα κυκλοφόρησε τρεις εξαιρετικούς δίσκους (Overkill, Bomber, Ace of Spades). Μάλιστα το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου Overkill, αποτέλεσε προπάτορας του thrash metal, αφού για πρώτη φορά ο Phil, εξέλιξε το ρυθμό εντάσσοντας δικασιές στα ντραμς.
Στην Ελλάδα οι Motorhead και ο Lemmy αγαπήθηκαν όσο λίγοι. Ο παλμός της μουσικής τους χτυπάει μέχρι και σήμερα στα ροκ και μέταλ στέκια της χώρας. Το συναυλιακό τριήμερο του 1988 στο αθηναϊκό ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ, έχει χαρακτεί στο ανεξίτηλα στην καρδιά των οπαδών του σχήματος.
Μπορεί να μην είχαμε την ευκαιρία να ζήσουμε από κοντά την χρυσή εποχή του Lemmy και των Motorhead, ωστόσο η μουσική τους καταφέρνει πάντοτε να μας γυρίζει πίσω στο χρόνο. Στο τέλος της μέρας, το μεγαλύτερο κομμάτι της “κληρονομιάς” του Lemmy ήταν η αστείρευτη αγάπη του για τη ζωή. Και αυτό κρατάμε!
