Μουσική Ανταρσία #55: Εδώ είναι πάντα Δεκέμβρης!

AFI band photo
Φωτογραφία των AFI από την περιοδεία του 2006.

Δώδεκα χρόνια τώρα καίει η φωτιά μέσα μας.

Δώδεκα χρόνια από τότε που αγόρασα το “Sing the Sorrow” και το “Decemberunderground“, σε ένα από τα ελάχιστα δισκάδικα που είχαν απομείνει στην Αθήνα. Ναι, δώδεκα χρόνια από τότε που η πένα και τα φωνητικά του Davey Havoc, άρχισαν να αφήνουν το αποτύπωμά τους και στο δικό μου τρόπο γραφής.

Μπορεί λοιπόν να γνώρισα του AFI αρκετά χρόνια μετά την μετάλλαξη τους σε εξαιρετική emo rock μπάντα των zeroes, ωστόσο οι δύο εκείνοι δίσκοι μου έδωσαν το έναυσμα να ερευνήσω και να αγαπήσω τις υπόλοιπες φάσεις τους: alternative, post-hardcore, horror punk ή gothic rock.

Όντας λοιπόν φανατικός οπαδός του σχήματος, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως όσα χρόνια κι αν περάσουν, η μουσική των AFI θα μου κρατά πάντα συντροφιά στην καθημερινότητα. Γιατί όσα κι αν έχουν αλλάξει όλο αυτό το διάστημα, στα ακουστικά μου παίζει συνέχεια η μελαγχολική μουσική τους. Παραμένει soundtrack για κάθε λογής καταστάσεις: lockdowns, χωρισμούς, γιορτές, θανάτους, βράδια με φίλους. Τότε που ήμασταν ριζωμένοι σε δημοσιογραφικά γραφεία, ευτυχισμένοι σε ραδιοφωνικά στούντιο, που διανύαμε χιλιάδες χιλιόμετρα πίσω από ένα τιμόνι. Τότε που αγκαλιαστήκαμε για πρώτη φορά, αλλά κι όταν είπαμε το τελευταίο αντίο. Μελωδίες που αφήνουν το αποτύπωμά τους στο σαρωτικό πέρασμα του χρόνου. Αυθεντικές, ατόφιες, αναλλοίωτες!

Συμβούλευσε τη ζεστασιά σου να μείνει μακριά. Εδώ είναι Δεκέμβρης! Κάθε μέρα…

Αν αναρωτιέστε πως αυτή η ψύχρα των στίχων, της μουσικής και των βιντεοκλίπ κράτησε τη φλόγα ζωντανή, αρκεί να ανατρέξετε στην φιλοσοφία και τον τρόπο ζωής του frontman, ο οποίος παραμένει αυθεντικός στα πιστεύω του μέχρι και σήμερα: straight edge, vegan, hardcore. Δίχως ποτέ όμως να κουνήσει το δάχτυλο για τον τρόπο ζωής του.

Το straight edge γεννήθηκε μέσα από τα σπλάχνα της hardcore σκηνής. Δεν πιστεύω υποχρεωτικά, όπως λένε μερικοί άλλοι άνθρωποι, ότι πρέπει να ανήκεις στην hardcore σκηνή, αν θες να μοιραστείς τη φιλοσοφία αυτή και τη στάση κόντρα στη χρήση ουσιών…”!

Πάντως από την πρώτη φάση του σχήματος μέχρι και σήμερα, είναι ξεκάθαρο πως υπάρχει μία μάχη των δημιουργών. Σαν να προσπαθούν απεγνωσμένα να ορθώσουν ανάστημα κόντρα στην κατάθλιψη και τον πόνο. Διότι μέχρι και τον ομώνυμο δίσκο του 2017, τα μοτίβα φανερώνουν πως έχει “χυθεί αίμα” στον πόλεμο με το θηρίο. Πόνος που εκφράζεται μέσα από τα riffs, το γρέζι της φωνής του Davey και τους στίχους. Διαχρονικός. Οξύς. Ανίκητος.

Αυτός ο πόνος των AFI, θαρρείς μεγάλωνε δίσκο με δίσκο. Ο κόσμος άρχισε να αγκαλιάζει την μπάντα από την Καλιφόρνια, η οποία σταδιακά υιοθετούσε επιρροές σκοτεινού ρομαντισμού. Από τον τρίτο δίσκο κι έπειτα, η μουσική και οι στίχοι τους μεστώνουν, γίνονται πιο ατμοσφαιρικοί. Αυτή είναι και η ευκαιρία να γίνουν γνωστοί από το ευρύ κοινό και να αγαπηθούν όσο λίγοι.

Παράλληλα αποδίδουν φόρο τιμής σε όλα εκείνα τα συγκροτήματα που γαλούχησαν τα μουσικά τους πιστεύω. Στις μπάντες των 80s που μέχρι και σήμερα έχουν αφήσει το αποτύπωμα τους στο χρόνο.

“Έχουμε πολλές, πολλές επιρροές που καλύπτουν το μουσικό φάσμα. Ο καθένας από εμάς μεγάλωσε με αρκετά είδη, από πανκ έως σκληροπυρηνικά και σκοτεινά σχήματα της δεκαετίας του ’80 από το Ηνωμένο Βασίλειο όπως The Cure, Bauhaus, Joy Division και Sisters of Mercy. Υπήρχαν ροκ συγκροτήματα όπως οι Misfits, Samhain και Danzig και βιομηχανικές μπάντες όπως οι Skinny Puppy, Ministry, Front 242 και Alien Sex Fiend. Και όλοι αγαπάμε τους Smiths”.

Συνήθως, οι πιο σκληροπυρηνικοί οπαδοί κρίνουν αρνητικά ένα συγκρότημα που εξελίσσεται μουσικά και αφήνει πίσω κάποιες από τις παλαιότερες μουσικές καταβολές του. Αυτό έρχεται σε άμεση ρήξη με την άποψη πως ένα συγκρότημα πρέπει να εξελίσσεται μουσικά, να “απασφαλίζει” στιχουργικά και να μπορεί να πειραματιστεί όπως ορίζει η μουσική έκφραση των μελών.

Και κάπου εδώ θεωρώ πως οι AFI έχουν κάνει την καλύτερη δουλειά. Εξελίχθηκαν σε όλα τα επίπεδα, εκφράστηκαν με πολλούς διαφορετικούς τρόπους και παράλληλα παρέμειναν πιστοί στο ηχόχρωμα και την αγάπη τους για τη μουσική. Έτσι, έχοντας τέσσερις δεκαετίες στο ενεργητικό τους και έντεκα δίσκους στην πλάτη τους, παραμένουν επίκαιροι και πρωτοστατούν στην σκηνή.

Παρ’ όλα αυτά, η επταετία 2000-2006 είναι η ψυχή και η καρδιά των AFI.

Με το “The Art Of Drowning” κατάφεραν να συστηθούν στο κοινό ως μία horror punk μπάντα, που μιλάει δίχως ντροπή για τους φόβους και τον πόνο. Κορυφαία στιγμή του δίσκου είναι το “The Despair Factor”, με το οποίο κατακτούν τις πρώτες διθυραμβικές κριτικές.

Τρία χρόνια αργότερα, το 2003, κυκλοφορεί το “Sing The Sorrow“, όπου ο ήχος τους γίνεται πιο μεστός και τραγουδούν για κάθε είδους ανθρώπινο πόνο. Πρόκειται για ένα μοναχικό ταξίδι στους δρόμους της κατάθλιψης, όπου η θλίψη είναι συνοδηγός και μπορεί να οδηγήσει στη λύτρωση. Ποιητικά άρτιο, μουσικά υπέροχο. Σε μία βδομάδα καταφέρνουν να πουλήσουν 96.000 δίσκους, τεράστιο επίτευγμα για μπάντα της εποχής.

Οι στίχοι τους μιλούν για τη μοναξιά, την εγκατάλειψη και τον πόνο. Το κοινό τους ταυτίζεται. Όσοι νιώθουν βυθισμένοι από το τέρας της κατάθλιψης, βρίσκουν απάγκιο στην μουσική και τους στίχους τους. Και κάπου εκεί έρχεται το “DecemberUnderground“, ίσως ο καλύτερος δίσκος τους μέχρι σήμερα.

Πλέον έχουν  αποδεχτεί το ψύχος του χειμώνα, για το οποίο μας προοικονομούσαν όλα τα προηγούμενα χρόνια. Ο δίσκος αποτελεί την επιτομή της καριέρας τους, καθώς οι AFI συνδέουν αριστουργηματικά τα παρακάτω είδη: alternative rock, emo, post-hardcore, EDM, new wave, gothic rock, hardcore punk, synthwave και synthpop. Ποτέ ξανά μια μπάντα των zeroes δεν είχε συνδέσει όλα αυτά τα είδη με επιτυχία σε έναν μόνο δίσκο.

Τα τρία singles του “DecemberUnderground” (Miss Murder, Love Like Winter and The Missing Frame) αποτελούν και τον βασικό πυρήνα του δίσκου. Οι στίχοι παραμένουν σε προηγούμενα μοτίβα, μόνο που πλέον έχουν αποδεχτεί ότι ο χειμώνας αυτός δε θα τελειώσει ποτέ.

Γιατί εδώ είναι κάθε μέρα Δεκέμβρης!

“Θα σε περιμένω”, είπε Ατελείωτα. “Θα σε περιμένω”, είπε Μιζέρια.

Εδώ είναι κάθε Δεκέμβρης!

Για περισσότερα άρθρα της Μουσικής Ανταρσίας, μπορείτε να πατήσετε εδώ.