Παρόλες τις δυσκολίες της πανδημίας το κέντρο της πόλης δεν χάνει το παλμό του, η τέχνη από μόνη της πάντα στέκει και θα στέκει ακοίμητος φρουρός στις δύσκολες εποχές. Έτσι λοιπόν ένα όμορφο βράδυ Δευτέρας βρεθήκαμε στην Γκαλερί Ηώς στη Χέυδεν 38 στη Πλατεία Βικτωρίας για μια ιδιαίτερη έκθεση ζωγραφικής.
Ανάβω τσιγάρο και κοντοστέκομαι έξω από το χώρο της έκθεσης περιμένοντας τον κ. Κώστα τον ιδιοκτήτη της γκαλερί και παρατηρώ τα έργα. Όταν καταφτάνει μπαίνουμε μαζί στο χώρο και με συστήνει στο πρόσωπο της βραδιάς την εικαστικό Νίνα Παναγοπούλου. Με ένα υπέροχο χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη της ξεκινάμε τη συζήτηση γύρω από την έκθεση και τη θεματική της. Λιτά ντυμένη εκείνη όπως και τα έργα της, με ξεναγεί στο χώρο. Μπορώ να πω πως θα ήταν υπέροχο γεγονός να έχουμε τη δυνατότητα να παρακολουθούμε συχνότερα εκθέσεις σαν τη δική της.
Η έκθεση έρχεται να συνδυάσει τη ζωγραφική, το σκίτσο και το βίντεο με έργα στα οποία αντικατοπτρίζουν συμβολικά τα ζητήματα της μετανάστευσης, της αφετηρίας, του ταξιδιού, της πατρίδας. Μια έκθεση που θίγει το ζήτημα του μεταναστευτικού και το ταξίδι των ανθρώπων αυτών δια μέσου θαλάσσης μέσα σε βάρκες αφήνοντας πίσω την πατρίδα τους προς αναζήτηση μια νέας αρχής σε έναν ξένο τόπο.
Η εικαστικός με τον δικό της μοναδικό τρόπο θέλει να δείξει το ταξίδι για μια νέα αρχή, με λιτότητα, απλότητα και συνείδηση επιλέγει να σκιτσάρει με κάρβουνο, εικόνες προσφύγων και κυρίως προσφυγόπουλων πριν το πόλεμο στη Συρία. Οι ελαιογραφίες με θέμα τη θάλασσα σε όλες τις εκφάνσεις, τη θάλασσα που γαλήνια βοηθάει τον άνθρωπο να φτάσει στον προορισμό του και φουρτουνιασμένη δεν κάνει διακρίσεις για τον ποιον στην άβυσσο της θα τραβήξει. Οι βάρκες ως το μόνο μέσο που έχουν στη διάθεση τους προσθέτουν στην έκθεση την αλήθεια για την κατάσταση που επικρατεί στις μέρες μας.
Μια τολμηρή για τον υποφαινόμενο έκθεση, καθώς θυμίζει σε όλους μας καταστάσεις που δεν θέλουμε να βιώσουμε ξανά ως λαός, μας δίνει λοιπόν την ευκαιρία όσοι από εμάς δεν το έχουν κάνει ακόμα να το πράξουν.
Αναρωτιέμαι αλήθεια ενώ φτάνουμε στο 2022 τι έχει πραγματικά σημασία σε αυτή τη ζωή; Και ποιο είναι το πραγματικό πρόβλημα; Ο αλλοδαπός που περνάει δίπλα μας; Ο πρόσφυγας; Ο έγχρωμος; Σίγουρα όχι!!! Το πρόβλημα δεν είναι αυτός ο άνθρωπος. Σε μια κοινωνία που νοσεί, ο ρατσισμός, οι διακρίσεις, οι ύβρεις και ο θυμός θα είναι πάντα οι εύκολες λύσεις προς αποφυγή του πραγματικού προβλήματος. Το ποιο είναι το πρόβλημα δε θα το πω εγώ αλλά εσείς στον εαυτό σας.
ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ ΝΙΝΑ
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1984. Πήρε μαθήματα σχεδίου στα εργαστήρια του Τίμου Μπατινάκη και του Μιχάλη Βελούδιου. Είναι απόφοιτος Μεταπτυχιακού στις καλές τέχνες από το Πανεπιστήμιο της Αγγλίας University for the Creative Arts στο Ηνωμένο Βασίλειο της Αγγλίας. Έζησε στην Αγγλία και στην Ιρλανδία, όπου παρήγε καλλιτεχνικό έργο. Πολλά από τα έργα της τα οποία δημιουργήθηκαν σε καλλιτεχνικά residencies περιλαμβάνουν τοπία της Ιρλανδιας.
Σπούδασε μουσική για 13 χρόνια, συμμετείχε σε χορωδίες, κλασσικό τραγούδι και πιάνο. Έχει συμμετάσχει σε εκθέσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο της Αγγλίας (London, Faversham, Canterbury, στην Ιρλανδία ( Dublin,Galway, στην Ελλάδα και στην Βόρειο Ιρλανδία με την πρώτη της Ατομική Έκθεση στο Belfast/Crescent Arts Centre/Dickon Hall Gallery. Υπήρξε μέλος και συντονιστής καλλιτεχνικών οργανισμών στο εξωτερικό και καλλιτεχνικών ομάδων στo BLOCK T, Malborough Studios, MART, Centre for Creative Practices στην Ιρλανδία. Είναι μέλος του Εικαστικού Επιμελητηρίου Ελλάδος στην κατηγορία της Ζωγραφικής.
Έχει δείξει την δουλειά της σε μία ατομική έκθεση στην Ιρλανδία και σε περισσότερες από 15 ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Μ. Βρετανία. Έργα της ανήκουν σε ιδιωτικές συλλογές.
