Κεφάλαιο 1: Η φυγή
Ιανουάριος 2014. Το πρώτο pay per view της χρονιάς για το WWE είναι γεγονός με το πάντα ενθουσιώδες Royal Rumble. Σε ένα ιστορικά κακό ματς, ο CM Punk μπαίνει πρώτος και μετά από 49 λεπτά και ενώ είναι στους τελευταίους τέσσερις, αποκλείεται. Και μάλιστα από παλαιστή που δεν είναι στο ματς, γιατί αυτή είναι η φάση ώρες ώρες. Το επόμενο βράδυ ο Punk ειδοποιεί τους ανώτερους του στο WWE ότι πολύ απλά φεύγει από το Raw, γεια χαραντάν, λακιαφί.
3 Μαρτίου 2014. Δύο μήνες μετά, το Raw γίνεται στο Σικάγο. Την πόλη, από την οποία κατάγεται ο Punk. Δε γινόταν να μην εμφανιστεί. Προσωρινό ήταν λέγαμε όλοι, πάει πέρασε. Ο Punk δεν εμφανίζεται ποτέ. Τα πράγματα δείχνουν να είναι σοβαρά. Τι είχε γίνει όμως; Τι οδήγησε έναν από τους καλύτερους pro wrestlers αυτής της γενιάς να φύγει από την πιο διάσημη εταιρία πάλης;
Κεφάλαιο 2: Η άνοδος στην κορυφή
Το ημερολόγιο γράφει 2011. Το συμβόλαιο του CM Punk με το WWE τελειώνει. Ο Phil Brooks είχε γίνει πολύ μεγάλο όνομα στο Ring of Honor έχοντας εξαιρετικά storylines, ένα μικρό αλλά τρομερό reign ως παγκόσμιος πρωταθλητής που σημαδεύτηκε από το πρώτο Summer of Punk και φυσικά απίστευτες ματσάρες. Στο WWE από την άλλη τα πράγματα δεν πήγαιναν εξίσου καλά. Συχνά το push του στο ECW κοβόταν, τρία μικρά reigns με παγκόσμιο τίτλο απέτυχαν να κάνουν όσα έκανε ένα μόλις 55 ημερών στο ROH και ο ίδιος έκανε storylines καταδικασμένα για αποτυχία να δουλέψουν, ενώ είχε μια εξαιρετική κόντρα με τον Jeff Hardy, χωρίς όμως να κερδίζει κάτι περισσότερο.
Το 2011 βλέποντας πως μάλλον δε θα ανέβει περισσότερο στην εταιρία, είχε πάρει την απόφαση να φύγει. Το WWE ωστόσο πίστευε ακόμη σε εκείνον και εν τέλει ο Vince McMahon, ο άνθρωπος πίσω από όλα τα καλά και τα κακά του brand αυτού, έκανε κάτι που κανείς δεν περίμενε. Σε μια εταιρία που ακόμα και σήμερα τα promos της δείχνουν ψεύτικα, με σενάριο γραμμένο κυρίως από άσχετους με το wrestling συγγραφείς και που καμία κόντρα δε σου εξάπτει τη φαντασία, ο Vince McMahon είπε όχι. Αυτή τη φορά θα δημιουργήσουμε κάτι ξεχωριστό. Τότε πήρε την απόφαση που έμελλε να μας φέρει μια από τις καλύτερες κόντρες και ένα από τα καλύτερα ματς της δεκαετίας.
Κεφάλαιο 3: Η κόντρα που άλλαξε τα πάντα
Ο Punk είναι πρώτος contender για το παγκόσμιο πρωτάθλημα του John Cena. Συμπτωματικά το επόμενο pay per view λαμβάνει χώρα την τελευταία μέρα του συμβολαίου του Punk και ταυτόχρονα στην πατρίδα του, το Σικάγο, την πόλη που τον αγαπάει όσο καμία άλλη. Ο McMahon έχει πάρει την απόφαση του για να πείσει τον Punk να ανανεώσει. Του δίνει ένα μικρόφωνο και εκείνος λέει όσα ήθελε να πει. Το λεγόμενο pipebomb κάνει πάταγο. Δεν ξέρω πόσα παιδιά μέχρι σήμερα είδαν και αγάπησαν το wrestling λόγω αυτού.
Ο Punk είναι πλέον ήρωας. Κράζει τον Rock που πλέον ως τεράστιο brand name έχει κατοχυρωμένη θέση στο main event της επόμενης Wrestlemania, του μεγαλύτερου event πάλης του WWE. Ανέφερε το Ring of Honor, το New Japan Pro Wrestling, wrestlers που δεν ήταν στο WWE, έκραξε την ίδια την εταιρία για την υποκρισία της όσον αφορά τα προγράμματα κατά του bullying και κυρίως έκραξε τους φανς, γιατί ανεξαρτήτως αν εκείνος ήταν εκεί ή όχι, εκείνοι θα συνέχιζαν ως εταιρικά πρόβατα να καταναλώνουν υλικό μιας εταιρίας που κατά τ’ άλλα τους άρεσε που ο Punk την έκραζε. Είπε ότι η εταιρία θα πήγαινε μπροστά, όταν ο McMahon πέθαινε.
Ήταν πλέον σταρ. Ήταν πλέον The Thing. Θόλωσε κάθε έννοια μεταξύ σεναρίου και πραγματικότητας. Χωρίς αυστηρό σενάριο ο Punk μεγαλούργησε. Και οι επόμενες εβδομάδες μας οδήγησαν σε ένα από τα καλύτερα ματς όλων των εποχών, όπου ανάμεσα σε απίστευτες κραυγές των συμπολιτών του, ο Punk κέρδισε το παγκόσμιο πρωτάθλημα και έφυγε από την αρένα με τη ζώνη ανά χείρας, καθώς όλοι πίστευαν ότι το σκάει με τη σημαντικότερο πρωτάθλημα της εταιρίας χωρίς να έχει συμβόλαιο μαζί της.
Κεφάλαιο 4: Η απογοήτευση
Το δεύτερο ουσιαστικά Summer of Punk δεν είχε καλή κατάληξη. Αφού ο Punk υπέγραψε νέο συμβόλαιο και επέστρεψε μόλις ένα μήνα μετά τη νίκη του και το WWE έκανε συνεχή λάθη μαζί του μέχρι το τέλος της χρονιάς. Ήττες, κακές κόντρες, κακές ιστορίες. Ο Punk ξαναπήρε τον τίτλο μετά από τρεις καταστροφικούς μήνες, αλλά πλέον ήταν αργά. Έκανε ό,τι ήταν δυνατόν για ένα μνημειώδες reign 434 ημερών, το οποίο το WWE προσπάθησε να ξεγράψει δίνοντας σε άλλους μεγαλύτερα reigns τα επόμενα χρόνια, αλλά κανένα δεν έπιασε τη μαγεία αυτού.
Στην πιο ακατάλληλη στιγμή είδε ξανά το φόβο του να πραγματοποιείται. Έχασε το πρωτάθλημα από τον The Rock και για ακόμα μία φορά δεν έπαιξε στο main event της Wrestlemania. Προσπάθησε να γίνει triple threat το ματς με τους Rock και Cena. Σε όλο του το reign ως πρωταθλητής, σπανίως έκλεινε εκείνος τη βραδιά, σπανίως είχε το σημαντικότερο ματς. Ας του το ανταπέδιδαν τώρα με μια θέση στο main event της σημαντικότερης βραδιάς της χρονιάς. Δεν εισακούστηκε. Αντ’ αυτού προκάλεσε τον ιστορικό παλαιστή Undertaker και παρά την κάκιστη φυσική κατάσταση του τελευταίου, τον κουβάλησε για το καλύτερο ματς της κάρτας. Όλοι του είπαν ότι είχε το καλύτερο ματς και ότι άξιζε να παλέψει για τον τίτλο. Δεν τον ένοιαζε πλέον.
Μετά από ένα μικρό διάλειμμα, την υπόλοιπη χρονιά ο Punk έδωσε κάποια εξαιρετικά ματς, αλλά αργά και σταθερά η υγεία του επιδεινώνονταν και ο ίδιος σταμάτησε να νοιάζεται. Το αγαπημένο του άθλημα έγινε ένας καθημερινός εφιάλτης. Δε μπορούσε να απολαύσει τίποτα. Έδειχνε αδιάφορος, με ψεύτικο χαμόγελο, έμοιαζε άρρωστος και ότι πάλευε χωρίς να είναι 100% έτοιμος. Διαρκώς ήταν σε δεύτερο πλάνο ενώ συχνά έδινε το καλύτερο ματς της βραδιάς όταν αγωνιζόταν. Και τότε ο Ιανουάριος του 2014 ήρθε και ο Punk απλά έφυγε.
Κεφάλαιο 5: Η αγρανάπαυση και η ημιεπιστροφή
Ο ίδιος ο Phil Brooks αποφάσισε να μη γυρίσει στο wrestling ποτέ. Έκανε podcasts με τον φίλο του Colt Cabana όπου ανέφερε όλα τα ιατρικά λάθη που έκανε το WWE μαζί του και δήλωσε τυχερός που ζει. Οι αποκαλύψεις σχετικά με την υγεία του και την κάκιστη αντιμετώπιση της μεγαλύτερης εταιρίας πάλης, ήταν σοκαριστικές. Προσπάθησε να κάνει MMA, αλλά η αποτυχία του ήταν οικτρή. Ο ίδιος παρά τις κάκιστες εμφανίσεις στο χώρο των μεικτών πολεμικών τεχνών, επέμενε. Δε θα γύριζε πίσω. Έγραψε κόμικς, έπαιξε σε ταινίες και όλοι αναρωτιόμασταν αν θα γυρίσει τελικά.
To 2019 και με αφορμή τη συμφωνία του WWE με το τεράστιο δίκτυο Fox για το Smackdown, ξεκινάει το WWE Backstage μια εκπομπή με σκοπό τον σχολιασμό των ιστοριών της εταιρίας. Το δίκτυο λοιπόν φέρνει τον CM Punk και αυτό που αναφέρει ο ίδιος στην επιστροφή του: When they think they got the answers, I change the culture, μια αναφορά που εκτείνεται σε πολλά επίπεδα.
Το Ίντερνετ παραλύει. Αν και ειπώθηκε ότι ο Punk δεν έχει συμβόλαιο με το WWE, αλλά με το Fox, ο ασκός του Αιόλου είχε ανοίξει. Όλα έδειχναν επιστροφή. Ο Punk βέβαια δεν πολυχαμπάριαζε. Μέσα από την εκπομπή, συχνά πυκνά έδειχνε τη δυσαρέσκεια του με τις μέτριες ή κακές ιστορίες του WWE, σχολίαζε τις χαζομάρες που ανέβαζαν διάφοροι WWE superstars όπως ο Seth Rollins στα social media και έδειχνε πως το είχε ακόμα με τα mic skills του. Η εκπομπή δε μακροημέρευσε για διάφορους λόγους και δε μπορέσαμε να απολαύσουμε περισσότερο τον Punk.
Κεφάλαιο 6: Η μεγάλη επιστροφή
Ο Punk τελικά επέστρεψε στο wrestling. Και όπως είπε ο ίδιος έφυγε από αυτό το 2005 που αποχώρησε από το Ring of Honor και όχι το 2014. Κυρίως γιατί η επιστροφή του δεν ήταν για το WWE, αλλά για το AEW, ένα καινούριο promotion που γρήγορα κέρδισε την εκτίμηση των φανς που είχαν βαρεθεί το sports entertainment feeling του WWE (τουλάχιστον όσον αφορά τα Raw και Smackdown, γιατί την ίδια ώρα και για αρκετά χρόνια μεγαλουργούσε με αριστουργήματα ένα μικρό brand ονόματι NXT αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία).
Ο Punk επέστρεψε υπό τις βροντερές ιαχές του Σικάγο. Έκατσε οκλαδόν όπως στο pipebomb και οι οπαδοί άρχισαν να ουρλιάζουν. Εφτά χρόνια μετά τους είχε ακόμα στα χέρια του. Το promo του ήταν εκπληκτικό. Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Οι φαν του δάκρυσαν. Ο υποφαινόμενος έφτασε πολύ κοντά σε αυτό το σημείο. Ένας από τους αγαπημένους του παλαιστές επέστρεφε πίσω. Στο πρώτο του ματς ένα μήνα μετά, ξανά στο Σικάγο ο Punk έδειξε πως και στο ρινγκ δεν είχε περάσει μία μέρα. Ο ίδιος πλέον δείχνει να το διασκεδάζει περισσότερο από ποτέ.
Έκανε πλάκα λέγοντας ότι Shit is fun again κάνοντας callback σε μια αληθινή ιστορία του, τους τελευταίους μήνες στο WWE που κυριολεκτικά τα έκανε πάνω του κατά τη διάρκεια ενός αγώνα. Ο Punk είναι πλέον υγιής και περνάει καλά. Παλεύει με νέους wrestlers. Επαναφέρει κόντρες του παρελθόντος. Δεν ταΐζεται σε κανέναν μεγάλο σταρ, αλλά έχει σεβασμό στο booking του. Και στο μικρόφωνο παραμένει ασυναγώνιστος όπως έδειξε στις κόντρες του με τον Eddie Kingston και τον MJF με 20λεπτα promos που η βιομηχανία του wrestling είχε ξεχάσει.
Τελευταίο κεφάλαιο στην ιστορία του; Η κόντρα της χρονιάς με τον MJF, έναν παλαιστή που τον είχε είδωλο και τον απομυθοποίησε λόγω της φυγής του το 2014. Ο Punk έχασε το πρώτο ματς. Πριν ένα μήνα στο AEW Revolution, o Punk επέστρεψε για τη νίκη. Σε ένα απίστευτα βίαιο ματς με πολύ αίμα, ο Punk έκανε την είσοδο του όχι με το σύνηθες Cult of Personality. Την έκανε με το Miseria Cantare, το τραγούδι που έβγαινε στο Ring of Honor φορώντας το ανάλογο gear. Δεν είναι ex WWE guy. Είναι παιδί του Ring of Honor και των indies και αυτά τιμάει πλέον. Για εκείνον αυτό είναι το wrestling που αγαπάει.
Κεφάλαιο 7: Η αλλαγή της νοοτροπίας
Ο Punk δεν είναι ο καλύτερος παλαιστής στον κόσμο όπως διατείνεται. Αυτόν τον τίτλο κατά τη γνώμη μου μπορούν να τον οικειοποιηθούν αυτή τη στιγμή ο AJ Styles, o Bryan Danielson, o Kazuchika Okada, ο Kenny Omega και ίσως ο Will Ospreay. Όμως ο ίδιος αρχίζει και κάνει πλέον αυτό που έλεγε. Change the culture.
Έβλεπα τη συνέντευξη του μετά το ματς και έλεγε το απλό. Υπάρχουν οπαδοί που θέλουν wrestling. Και υπάρχουν αυτοί που θέλουν sports entertainment και βλέπουν μόνο αυτό, γιατί δεν ξέρουν κάτι άλλο. Είναι αυτοί που τον ήθελαν να γυρίσει στην αγαπημένη τους εταιρία απλά και μόνο για να αναλωθεί σε μέτριες κόντρες και να γίνει ένα ακόμα θύμα των αγαπημένων παιδιών που κουβαλούν πρωταθλήματα όπως συνέβη με άλλους.
Ο Punk δε λέει ιστορίες για αυτούς, δεν πάει για σόου σε χώρες όπως η Σαουδική Αραβία, δε νοιάζεται για ανθρώπους που δεν τους αρέσει ουσιαστικά το wrestling, αλλά θέλουν μερικές safe wrestling κινήσεις και σελέμπριτις να κλέβουν χρόνο άλλων στο ρινγκ. Θέλει να αλλάξει την κουλτούρα και τη νοοτροπία που καταναλώνουμε υλικό πάλης και το κάνει για λίγους, για όσους θα το εκτιμήσουν, για όσους θα κρέμονται από τα χείλη του σε κάθε promo, για όσους ανατριχιάζουν με το Miseria Cantare, για όσους χαίρονται που τον βλέπουν να γουστάρει, γιατί είναι δικοί του οπαδοί και όχι ακόλουθοι εταιριών. Αν αυτοί είναι μικρότερο κοινό από του WWE, δεν τον νοιάζει. Ξέρει ποιοι θα τον θάψουν αναλόγως με το σε ποια εταιρία βρίσκεται και ποιοι απλά θα θέλουν να τον δουν.
Το 2011 είχε την ευκαιρία να αλλάξει την κουλτούρα επιτέλους. Να βάλει ρεαλισμό, να προσθέσει κάτι καινούριο επιτέλους σε μια βιομηχανία που τότε ήταν μέτρια. Απέτυχε γιατί δεν υπήρχε το κατάλληλο μέσο να τον υποστηρίξει σε αυτό. Σήμερα το wrestling είναι περισσότερο και καλύτερο από ποτέ. AEW, NJPW, Impact, MLW, NWA παράγουν καλές ιστορίες, ακόμα και το WWE το οποίο όμως έχει πάει ξεκάθαρα σε ένα sports entertainment προϊόν με περισσότερους σελέμπριτι και λιγότερη ουσία, αλλά που και που μας δίνει κάποιες καλές ιστορίες. Ο Punk συμμετέχει σε μερικές από τις πιο όμορφες κόντρες που έχουμε δει. Και το νόημα δεν είναι ότι να το κάνει για εμάς. Είναι πρωτίστως αυτό να περνάει καλά και να γουστάρει. Τα υπόλοιπα θα τα δούμε στο ρινγκ.
Αυτό ήταν το πρώτο και ίσως τελευταίο αφιέρωμα του Unstable Show με ένα wrestling κείμενο. Επιφυλάσσομαι για το αν θα γράψω ένα ακόμα. Αυτά και τα λέμε στο επόμενο!
