Σε ένα χρονικό διάστημα κατά το οποίο πρόσφατα προβλήθηκε το Morbius που αποδείχθηκε αρκετά κατώτερο των προσδοκιών και που παράλληλα σινεφίλ και απανταχού αναγνώστες και συλλέκτες κόμικς έχουν τρελαθεί με τη νέα ταινία Doctor Strange, εμείς κάνουμε την αγαπημένη μας βουτιά στο χρόνο και θυμόμαστε τέσσερις ιστορίες. Άλλες αξέχαστες και άλλες που περιμένουν σε μια παλαιά κρυψώνα του χθες πάντα για να τις ανακαλύψει ένα κοινό ανήσυχο, που δε σταματά ποτέ την αναζήτηση για κάτι άγνωστο.
Το σημείο τομής όλων των ιστοριών είναι ήρωες τσαλακωμένοι που αντιμετωπίζουν τις αδυναμίες και που η ηθική τους αμφισβητείται έντονα από το κοινωνικό σύνολο. Φυσικά θα ανατρέξουμε στα 90s και στη dark age of comics, αφού η εποχή σήκωνε τέτοια “χάρτινα είδωλα”. Και τώρα, με όσα γίνονται τα τελευταία δύο χρόνια σε συνδυασμό με τη στροφή των αναγνωστών σε απαιτητικά indie comics και απαιτητικές ιστορίες από τους αγαπημένους του ήρωες η ανάγκη για “γκρίζους” ήρωες σε σελίδες και κινηματογράφο έχει επιστρέψει για τα καλά.
Μια από τις πολύ μεγάλες στιγμές του αραχνάκια για τη δεκαετία του 90. H σκοτεινή πινελιά του Mcfarland, το μαύρο κουστούμι, μια ιστορία που χώρεσε σε δύο τεύχη, ούτε λιγότερα ούτε και περισσότερα από όσα χρειάζονταν.
Οι συμβολισμοί είναι μοναδικοί, η πόλη κάτω από την πόλη, δυο κόσμοι τόσο κοντά και τόσο μακριά παράλληλα. H Mary Jane που διαμαρτύρεται στο σύζυγο της για την έλλειψη προσωπικής ζωής που έχουν λόγω της διπλής ζωής του Peter Parker (καρέ με γκρίνια για το ότι δε την πάει στα clubs) την ίδια ώρα που οι άστεγοι που βρήκαν καταφύγιο στους υπονόμους νοιάζονται για το φαγητό που δε βρίσκουν. O ηγέτης(?) Morbius χειραγωγεί τα θολά και απλά μυαλά τους με υποσχέσεις, Χριστός και Ιούδας παράλληλα.
Το αστείρευτο χιούμορ του Σπάιντυ στα καλύτερα του, διαλύει όπως πάντα τα κύτταρα της κατάθλιψης. O Mcfarland είναι στο απόγειο της δημιουργικότητας του, μόλις λίγους μήνες πριν αφήσει τη Marvel, δίνοντας πνοή ζωής στο Spawn. Ο Morbius σε μια κρίση ταυτότητας σκιαγραφείται όπως του αρμόζει σε ελάχιστες σελίδες, σε μια ιστορία που δεν είναι το τυπικό page turner της εποχής και δεν πνίγεται στα ρηχά νερά του.
Φανταστικό, core σχέδιο και… φανταστικά αμνημόνευτο σενάριο και που θυμίζει πάντα ότι στο δρόμο για το φως θα συναντήσουμε τα πιο άγρια και σκοτεινά μονοπάτια. Ο Σπάιντυ θα εκτιμήσει την καθημερινότητα του ξανά μέσα από τα υπόγεια και θα αποφασίσει να παραμερίσει το μαύρο κουστούμι και ο,τι άλλο φέρνει στην επιφάνεια τις σκιές του.
Συχνά σε περασμένες δεκαετίες τονιζόταν ότι οι χαρακτήρες της DC είναι θεοί μεταξύ ανθρώπων, ενώ εκείνοι της Marvel ήταν φιγούρες της καθημερινότητας με τα δικά τους προβλήματα. Ισχύει σε μεγάλο βαθμό αν καταφύγουμε στο street level του οίκου, με τον Daredevil και τα άλλα λαικά παιδιά που τα έχουν βάλει με θεούς και δαίμονες και αγαπάνε τα λίγα και καλά που έχουν αποκτήσει με κόπο.
Πέρα από την άκρως διασκεδαστική (και ορόσημο της δεκαετίας πια) περιπέτεια “Rise Of the Midnight Sons”, ο Danny Ketch στο saga ”Ressurected” ο υπέρτατα ”καλτ” Ghost Rider είναι ένας καθημερινός τύπος που λυγίζει μπροστά στα τέρατα της οικογενειακής απώλειας, της ανασφάλειας ότι η σχέση του θα τελειώσει άδοξα και της φρίκης που πάντα βιώνει σε διαφορετική κλίμακα η ύπαρξη του ανθρώπου μπροστά στη συνειδητοποίηση ότι δε μπορεί να ελέγξει τα πάντα, ούτε και να πάρει τον πόνο των δικών του ανθρώπων με μαγικό τρόπο πάνω τους.
Mέσα σε όλα αυτά αυτό που άλλοι λένε τύχη και άλλοι μοίρα, ο δαίμονας έρχεται στο κατώφλι του και τον διαλέγει για μια μακρινή διαδρομή δικαιοσύνης που αφήνει κόκκινες από το αίμα λωρίδες στην άσφαλτο. Πίσω από το φλεγόμενο κρανίο ξεδιπλώνεται ένας συμπαθέστατος άνδρας με ένα βιογραφικό πλησίον σε εκείνο όλων μας: κάτω από το σκληροπυρηνικό, δερμάτινο μπουφάν έχουμε έναν ..Πίτερ Πάρκερ!
Απλοϊκή και ουσιαστική αφήγηση σε μια ιστορία που χωρίς τα φαντεζί στοιχεία άλλων άφησε εποχή, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι τα ακραία χαρακτηριστικά του διαβολικού Ghost rider έδωσαν στη συνέχεια αμέτρητες ευκαρίες σε δημιουργούς να τον κακοποιήσουν μέχρι και το σήμερα.
Υπάρχουν πολλές ιστορίες με τον Blade, τον Sang Chi, τη λατρεμένη Jessica Jones και τα άλλα μεγάλα παιδιά που αγαπάμε αλλά ας περάσουμε σε κάτι εναλλακτικό.
Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μια ιστορία που έμεινε αξέχαστη. Ένα καλτ μιας κάστας υπεροπτικών τύπων με εύπορη οικονομική κατάσταση ονειρεύονται να ξυπνήσουν ένα δαίμονα. Ο ιδεαλιστής αρχηγός τους που ουδέποτε ονειρεύτηκε μια τέτοια πράξη δολοφονείται από τους υπόλοιπους και στη συνέχεια νεκραναστένεται από ένα στοιχειό της νύχτας που ζει μεταξύ αυτού του κόσμου και ενός άλλου.
Η ενίοτε ελκυστική… αηδία της αισθητικής του Clive Barker συνδυαστικά με τον κόσμο μέσα στο δικό μας κόσμο είναι αρκετά συμπαθητικά δομημένη και η υπόθεση έχει ενδιαφέρον καθώς ο αδικοχαμένος πρωταγωνιστής πρέπει να εκδικηθεί και να προστατέψει το ανθρώπινο είδος. Όχι σε μια μάχη σώμα με σώμα, αλλά καλείται να “σκοτώσει” τα όνειρα που θρέφουν τον αρχαίο δράκο και τα οποία δεν είναι άλλα από τα όνειρα του σκοτεινού μας εαυτού, η απληστία και οι κρυφές επιθυμίες που εκ φύσεως έχουν σαν πυρήνα ύπαρξης την επιτυχία σε βάρος άλλων.
Εκεί λοιπόν, το 1991, η Marvel μας έδωσε μια ιστορία χωρίς υπερβολές και χωρίς τα μοδάτα στοιχεία των extreme comics που ελαφρώς κακοποίησαν πολλές ιδιαίτερα ποιοτικές κυκλοφορίες όπως η πρώτη , χρυσή περίοδος του X-force με τους Cable και Daedpool στα καλύτερα τους, χωρίς μεγάλα όπλα και χωρίς “ξύλο”.
Εκεί στα early zeros λοιπόν γεννιέται το imprint “Marvel Knights” που δίνει νέα πνοή σε χαρακτήρες από αυτούς που μας απασχολούν σήμερα. O Doctor Strange αντιμετωπίζει μια αόρατη απειλή μέσα στο σκοτάδι, μια δύναμη που δίνει τη γνώση της μαγείας σε ανύποπτο χρόνο σε άτομα που δε την έχουν εξασκήσει ποτέ και που η αύρα του εχθρού φθάνει πανίσχυρη μέχρι τη ράχη του και του προκαλεί φόβο.
Παράλληλα η ανασφάλεια του για την απεπανορθωτη ζημιά στα δάχτυλα του από το ατύχημα που είχε στο παρελθόν επιστρέφει δριμύτερη και προσπαθεί να βρει τρόπους ίασης ξανά. Μακριά από την αλαζονεία που τον διακατέχει κατά καιρούς, ο γιατρός της καρδιάς μας προσπαθεί να διατηρήσει την ψυχραιμία του και τη μεθοδικότητα του.
Οι σκιές σε κάθε καρέ δημιουργούν την ατμόσφαιρα της άγριας ομορφιάς που δίνει συχνά το αίσθημα της απειλής στις ιστορίες. Κυριολεκτικά σε κάθε σελίδα νιώθει κανείς διαβάζοντας τις σελίδας του κόμικ της Marvel ότι το “κακό” είναι κρυμμένο κάπου στο δωμάτιο που βρισκόμαστε κι εμείς.
Στο πρώτο κεφάλαιο της υπόθεσης η ψυχοσύνθεση του Στρειντζ σκιαγραφείται με έναν τρόπο αφήγησης που είτε τον αγαπάς, είτε τον μισείς, μέσα από ένα διάλογο με έναν συνάδελφό του όπου η αιώνια αντιπαράθεση ψυχρής λογικής και φιλοσοφίας – μεταφυσικής έχει την τιμητική της στο πλαίσιο της συζήτησης τους.
Μεταφυσικό, καλό και κακό κι ένας “δύσκολος ” ήρωας που σκέφτεται ξανά και ξανά κάθε τι που υπάρχει και καλείται πάντα να δαμάσει την πολυπλοκότητα του είναι του, όλα σε κάτι λιγότερο από εκατό σελίδες. Για τους συλλέκτες αξίζει να αναφέρουμε ότι είναι πολύ όμορφη έκδοση, μια μίνι σειρά δύο ιστοριών που κυκλοφόρησαν με μορφή prestige format με ράχη και πολύ όμορφα εξώφυλλα και επίσης η ομάδα ανήκει στο Marvel universe. Εμφανίστηκε μια ακόμη φορά στο Spirits of Vengeance και στη συνέχεια χάθηκε στο χρόνο για τους περισσότερους.
Για μια δεκαετία το Marvel cinematic universe μας χάρισε αμέτρητες επικών διαστάσεων στιγμές με απειλές πέρα από τον έλεγχο και τις δυνάμεις μας με θεϊκή και διαστημική προέλευση. Τώρα που οι φήμες λένε ότι το φιλμ “Doctor Strange in the Multiverse of Madness” είναι ο ακρογωνιαίος λίθος για την επόμενη δεκαετία, μακάρι να δούμε το κέντρο βάρους να πέφτει περισσότερο σε αυτή τη σκοτεινή πλευρά των πραγμάτων που καραδοκεί πάντα να χυθεί άφθονη από κάθε παράθυρο μέσα στον κόσμο και να δούμε τους ανθρώπινους προβληματισμούς ακόμα περισσότερων χαρακτήρων πέραν του Πίτερ και του Sang Chi! …”ξεμουδιάζοντας” από όσα βιώσαμε αυτά τα δύο τελευταία παράξενα χρόνια πιστεύουμε ότι αποτελεί ανάγκη όλων μας ένα τέτοιο μέσο φανταστικής έκφρασης .
