Πέρασαν λίγες εβδομάδες από το μουσικό αφιέρωμα στους Slipknot φίλες και φίλοι και η αλήθεια είναι ότι το Unstable Show υπήρξε λίγο ανενεργό. Πιστέψτε με, έχω πάρα πολλές ιδέες για νέα κείμενα, αλλά το αφιέρωμα στον Kubrick και κυρίως η επανέναρξη του Anthems Radio Show στο Favela Radio με οδήγησαν στο να μη μπορώ να γράψω όσα ήθελα.
Λοιπόν αυτό το άρθρο είναι η εμπειρία μου από μία πρόκληση που έβαλα εγώ στον εαυτό μου. Για κάποια χρόνια της ζωής μου, το αλκοόλ έπαιζε σημαίνοντα ρόλο. Δεν βρέθηκα ποτέ εξαρτημένος από αυτό, αλλά πριν από κάποια χρόνια έπινα πάρα πολύ συχνά και πολλές φορές το παράκανα. Είναι κάτι για το οποίο έχω μιλήσει σε κάποια από τα ετήσια recaps που κάνω στο Unstable Show και δεν ήταν φάσεις της ζωής μου για τις οποίες είμαι περήφανος.
Το σίγουρο είναι ότι μου αρέσουν πολύ συγκεκριμένα ποτά, ειδικά η μπύρα και υπήρξαν περίοδοι που προσπαθούσα να εξειδικευτώ σε αυτά και να δοκιμάσω διαφορετικές μάρκες και γεύσεις, κάτι που πάντα το έκρινα ως θετικό. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια βρέθηκα σε μια φάση που προσπαθούσα να ελαττώσω τις φορές που θα έπινα αλκοόλ μέσα στην εβδομάδα.
Εξετάζοντας κάποιες εβδομάδες της ζωής μου, διαπίστωσα πως πίνω αλκοόλ τουλάχιστον τρεις έως τέσσερις φορές σε κάποιες εξ αυτών, αλλά αυτό που δε μου άρεσε είναι πως άρχισα να το αντιμετωπίζω σαν μία κοινωνική σύμβαση. Ότι εντάξει μωρέ δεν πίνω τις ίδιες ποσότητες με παλιά, αλλά και πάλι αν μία τυχαία Τρίτη ήμουν εκτός σπιτιού, θα έπρεπε ντε και καλά να πιω μία δύο μπύρες. Αυτό δεν ξέρω γιατί, αλλά δε μου άρεσε και προσπάθησα κάπως να το διορθώσω το φθινόπωρο του 2024 χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία.
Τους τελευταίους μήνες είχα κάποιες συζητήσεις γύρω από το θέμα του ποτού. Όταν δύο από τους καλύτερους σου φίλους (και συμπαραγωγοί σου στο Anthems Radio Show) έχουν κόψει τελείως το αλκοόλ, καθένας για τους δικούς του λόγους, τότε θα συζητήσεις μαζί τους και θα δεις και τη δική τους πλευρά. Κάπως έτσι σκέφτηκα ότι ήθελα να κάνω μια πρόκληση.
Αποφάσισα λοιπόν μετά τις καλοκαιρινές μου διακοπές και τον Σεπτέμβριο που είναι μήνας που βλέπω πολλούς φίλους, να δοκιμάσω για έναν ολόκληρο μήνα να μην πιω σταγόνα. Είχα ήδη ελαττώσει τις φορές που έπινα αλκοόλ την εβδομάδα σε μία με δύο και ήθελα να δοκιμάσω κάτι διαφορετικό. Να μην περιστρέφονται οι έξοδοι μου γύρω από το αλκοόλ, να μην χρειάζεται να πάω ντε και καλά σε κάποιο μπαρ, να δοκιμάσω διαφορετικά πράγματα σαν διασκέδαση ή έστω να δοκιμάσω κάποιο άλλο μη αλκοολούχο ποτό.
Στις 20 Σεπτεμβρίου έκανα μια φοβερή έξοδο με φίλους σε μια παμπ και στις 27 του μήνα ήπια τις τελευταίες μου μπύρες στο φεστιβάλ της ΚΝΕ βλέποντας τους PAGAN. Έτσι ξεκίνησε ένα σερί που κράτησε 34 μέρες. Αυτές τις 34 μέρες δεν ήπια τίποτα. Αυτό που πραγματικά με κάνει περήφανο όμως είναι ότι δεν δυσκολεύτηκα καθόλου.
Όταν για χρόνια προσπαθείς σιγά σιγά να ελαττώσεις το πόσο πίνεις, να περιορίζεις τις εξόδους με αλκοόλ και να μην το βλέπεις σαν κοινωνική σύμβαση, δηλαδή ότι θα βγεις και πρέπει ντε και καλά να πιεις, τότε πολλά πράγματα ξεθολώνουν. Όλες αυτές οι μέρες κύλησαν νερό και οριακά δεν σκεφτόμουν πλέον την πρόκληση. Αυτό είναι και δείγμα της εξελικτικής πορείας χρόνων που σας είπα πιο πάνω.
Το πρώτο μου ποτό μετά τη λήξη της πρόκλησης το ήπια στις 1 Νοέμβρη, στο πάρτι του κολλητού μου από το σχολείο. Ήταν μια βότκα πορτοκάλι. Δε μου έκανε κάποια ιδιαίτερη διαφορά, δεν με χτύπησε, ούτε το είδα όπως θα έβλεπα το κρέας αν έκανα σαράντα μέρες νηστεία. Η πλάκα είναι ότι έπιασα ο ίδιος τον εαυτό μου να μη θέλω να πιω άλλη μία βότκα ή κάποιο άλλο ποτό. Και σκεπτόμενος πόσο έχω πιει στο ίδιο πάρτι μερικά χρόνια πίσω, αυτό το γεγονός μου έκανε εντύπωση.
Το ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι ότι την περασμένη Παρασκευή, είχα πάει σε ένα μπαρ μετά την προβολή μιας ταινίας με φίλους και πάλι ζήτησα μια μπύρα άνευ. Δεν είχα την όρεξη να πιω κανονική. Ίσως όλο αυτό να είναι απλώς μια φάση, ίσως και να μου αρέσει αυτός ο περιορισμός του ποτού αργά και σταθερά από τρεις με τέσσερις φορές κάθε εβδομάδα σε μία.
Το βασικό που συζητούσα με τον δικό μου άνθρωπο (γεια σου Πουλχερία) είναι να μη νιώθεις ότι σε περιορίζει όλο αυτό. Θες να πιεις ένα ποτό, πιες ένα, θες δύο, πιες δύο, θες τρεις φορές την εβδομάδα, πιες τρεις φορές, θες μηδέν, πήγαινε στο μηδέν. Κανείς δεν θα σου πει τι να κάνεις με αυτό που νιώθεις και όλη αυτή η φάση είναι κάτι με το οποίο είμαι πολύ εντάξει.
Για όποιον θέλει να ρωτήσει, όχι δεν είχα κάποια αλλαγή στα κιλά μου, ίσως απλά να ήμουν λιγότερο πρησμένος κάποιες μέρες. Το σημαντικό όμως είναι ότι συνέβη μια αλλαγή στο μυαλό μου και είδα πως δε χρειάζεται να βλέπω το ποτό ως μια αναγκαιότητα ή κάτι τόσο σταθερό. Μέχρι τότε σας αφήνω και θα τα πούμε σύντομα. Πρέπει να σκεφτώ που θα πιω επιτέλους μια καλή μπύρα.
