Το δύσκολο στη σύγχρονη ελληνική σκηνή είναι να ξεχωρίσεις. Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν συγκροτήματα που με δουλειά, μεράκι και αγάπη γι’ αυτό που κάνουν, τα καταφέρνουν. Ένα από αυτά είναι και οι Sober on Tuxedos που πρόσφατα κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο και δείχνουν έτοιμοι για πολύ μεγάλα πράγματα. Συνομιλήσαμε με τον τραγουδιστή τους, Στέλιο Μαγαλιό, ο οποίος έδωσε κατατοπιστικότατες απαντήσεις σε όλες τις ερωτήσεις μας.
Η μπάντα δημιουργήθηκε το 2009 από εμένα και τον Χρήστο Κιτσαντά (κιθάρα). Ξεκινήσαμε παίζοντας διασκευές από όλο το φάσμα των ακουσμάτων μας. Κυρίως με ό,τι είχαμε μεγαλώσει. Σιγά σιγά άρχισε να σοβαρεύει το θέμα με κορύφωση του ενδιαφέροντος να έρχεται πριν δύο χρόνια. Εκμεταλλευόμενοι ένα ρεύμα που είχαμε εκείνη την περίοδο λόγω της συμμετοχής μου σε ένα γνωστό σόου και μετά από άπειρες αλλαγές, καταλήξαμε στο σημερινό line up που αποτελείται από τον Κώστα Μαζιώτη στο μπάσο και τον Γιάννη Μωυσίδη (Joni Moas) στα τύμπανα!
Μπορώ σίγουρα να σας αναλύσω τι σημαίνει. Για την προέλευσή του ακόμα με τον Χρήστο έχουμε διαφωνίες. Sober On Tuxedos κατά λέξη σημαίνει νηφάλιοι σε σμόκιν. Πρόκειται για μια καθαρά ειρωνική φράση, καθώς σπάνια είμαστε νηφάλιοι, αλλά κρύβει και μια κοινωνικοπολιτική στάση και μια ιδεολογία. Ουσιαστικά δηλώνει την αποχή μας από κάθε τι γιάπικο και δήθεν. Δεν θα μας δεις ποτέ κουστουμαρισμένους, δεν θα μπορούσαμε ποτέ να είμαστε κάποιοι που δουλεύουν σε ένα γραφείο με γραβάτες και γενικά από αυτό το στάτους που υπάρχει παγκοσμίως . Είμαστε παιδιά από φτωχές περιοχές που ζουν, ελπίζουν και παλεύουν για τα όνειρά τους μέσα από αυτό που αγαπούν.
Το κάθε μέλος της μπάντας έχει διαφορετικές καταβολές, μα όλοι καταλήγουμε στο ίδιο σημείο. Μπορώ απλά να σας πω ότι τα 90s έπαιξαν μεγάλο ρόλο, κυρίως από τη σκηνή του Seattle, αλλά και του heavy metal. Στο άλμπουμ θα βρείτε πολλά southern και αρκετά blues στοιχεία, με έναν ήχο ωστόσο που παραπέμπει στη σύγχρονη αμερικανική σκηνή. Από τους Godsmack και τους Stone Sour μεχρι τους Volbeat και τους Alter Bridge χωρίς να ξεχνάμε τα ατόφια και δυνατά ριφ των Clutch ή των Mastodon. Τώρα για το δεύτερο σκέλος της ερώτησης θα έλεγα με σιγουριά ότι δεν είμαστε stoner. Το τι είμαστε, ας το αναδείξει ο κόσμος. Στο δικό μου το κεφάλι heavy rock μας λέω!
Το όλο εγχείρημα έγινε υπό πίεση και άπειρες αλλαγές στο καθημερινό πλάνο μας, κυρίως λόγω της άγνοιάς μας, καθότι ήταν η πρώτη μας δουλειά. Αυτό που την ολοκλήρωσε είναι η συνολική δουλειά του crew. Όλοι οι άνθρωποι πίσω από τα καλώδια και πίσω από τα τηλέφωνα, με ώρες ατέλειωτες πάνω σε ένα pc για πληροφορίες και τον παραγωγό μας, Γιάννη Σακκέτο, να βγάζει τον καλύτερό μας εαυτό με ένα μαστίγιο στο χέρι. Σε γενικές γραμμές περάσαμε τέλεια!! Παρά το άγχος, είναι μια εμπειρία που κάθε μπάντα πρέπει να ζήσει!
Ο δίσκος εντός Σεπτεμβρίου θα βρίσκεται στα καταστήματα και στον επόμενο μήνα θα πάει στο εξωτερικό. Οι χώρες που θα κυκλοφορήσει είναι Ην. Βασίλειο, ΗΠΑ , Καναδά, Γερμανία και Αυστραλία από την εταιρία MLK. Είναι χαρά για εμάς να έχει πιστέψει μια ελληνική εταιρία σε μια μπάντα αυτού του χώρου και να μας τρέχει τίμια!
Καθότι με το στιχουργικό κομμάτι ασχολούμαι κυρίως εγώ μπορώ να πω ότι σχεδόν όλο το άλμπουμ έχει κοινωνικό στίχο. Μιλά για αγανάκτηση και αφύπνιση, παροτρύνοντας τον ακροατή να διεκδικήσει αυτά που του ανήκουν χωρίς να περιμένει να του τα δώσουν. Με εξαίρεση τη μπαλάντα του άλμπουμ «Coming Home», όπου οι στίχοι μιλούν για το πως λείπω δύο χρόνια από το σπίτι μου (διότι μένω μόνιμα Κεφαλλονιά και η έδρα μας είναι Αθήνα) με αποτέλεσμα να δέχομαι παράπονα από την κόρη μου, στην οποία στιχουργικά αναφέρεται και είναι αφιερωμένο το κομμάτι. Η μουσική του κομματιού είναι γραμμένη για την κόρη του Χρήστου, καθώς το μουσικό κομμάτι του δίσκου πέφτει κυρίως πάνω του!
Είχαμε τη χαρά και την τιμή να γνωρίσουμε πολύ κόσμο φέτος. Αν και ακόμα δεν έχουμε τελειώσει, μιας και ολόκληρος ο Σεπτέμβρης είναι γεμάτος εμφανίσεις και έχουμε και Κύπρο τον Νοέμβρη, θα αναφέρω αυτά που μου έμειναν κυρίως. Let it beer Fest Chalkida, Monometal fest Egio, Let’s Rock Fest Oinofyta, THMO fest κ.α, έχοντας μπροστά μας Τρίκαλα, Λάρισα, Θεσσαλονίκη κλπ. Αυτό που μας ικανοποίησε είναι ότι γνωρίσαμε αρκετές μπάντες του χώρου και δημιουργήσαμε φιλίες, όπως οι Potergeist, οι Herritage και πολλοί άλλοι (συγνώμη αν δεν αναφέρω κάποιον), και αυτό μας κάνει να νιώθουμε καλύτερα για το μέλλον.
Για μας η κάθε στιγμή είναι ξεχωριστή. Η κάθε εμφάνιση σχεδόν έχει κάτι άλλο από την προηγουμένη. Θα ήταν άδικο να ξεχωρίσω κάποια. Στο μέλλον λογικά, αν μας ξαναρωτήσεις, θα έχουμε να σου πούμε…
Δυστυχώς ή ευτυχώς το είδος μας στηρίζεται κυρίως από διαδικτυακά μέσα. Τα portal λοιπόν που ασχολούνται με αυτό κάνουν αξιοπρεπή δουλειά με αποτέλεσμα. Υπάρχουν βέβαια και οι υπερβολές, όταν υπάρχουν προσωπικά συμφέροντα, αλλά σε γενικές γραμμές γίνεται η δουλειά. Όσον αφορά τα άλλα μέσα (πχ. τηλεόραση), αν και συμμερίζομαι την άποψη του φίλου Μikeius ότι έχει πεθάνει, δεν παύει να έχει ακόμα δύναμη. Ίσως είμαστε η μόνη μπάντα που έχει κάνει άνοιγμα και προς αυτήν την κατεύθυνση. Το αν θα μας βγει είναι άλλο θέμα. Για το ραδιόφωνο (και αναφέρομαι στα fm) θα αναφέρω μόνο την ατάκα που άκουσα προχτές και όποιος κατάλαβε κατάλαβε… “Νεκρός βρέθηκε παραγωγός γνωστού ροκ σταθμού, αφού πληροφορήθηκε ότι οι Rem και οι U2 έχουν και άλλα τραγούδια εκτός από το losing my religion και το with or without you (το δεύτερο μετά τις 12 πάντα)…”
Έχω δηλώσει και παλιότερα ότι αυτή η σκηνή έχει να δώσει πολλά. Δεν είναι τυχαίο που η μόνη μουσική που εξάγουμε σαν χώρα είναι αυτή. Το κοινό είναι τεράστιο και μεγαλώνει. Το όραμά μας είναι να βοηθήσουμε κι εμείς, ώστε να φτάσει εκεί που αξίζει. Ο δρόμος είναι μακρύς, μα εμείς θα οδηγούμε νηφάλιοι…
Έχοντας ήδη στο ενεργητικό μας συνεργασίες και με καλλιτέχνες διαφορετικών μουσικών προελεύσεων (Βιτάλη, Στόκας, Κίτρινα Ποδήλατα κ.α.) και πάντα με ενδιαφέρον στον πειραματισμό, δεν θα λέγαμε όχι σε κάτι που θα μας κεντρίσει το ενδιαφέρον. Δεν έχουμε κάποιον στο μυαλό μας από Ελλάδα αυτή τη στιγμή, καθώς, όπως προανέφερα, τους κάναμε τους πειραματισμούς μας και γνωρίσαμε ατόφιους καλλιτέχνες με βαριά ιστορία στη χώρα μας. Τώρα οι καλλιτέχνες του εξωτερικού είναι ακόμα άπιαστο όνειρο οπότε… έχουμε και βλέπουμε. Προς το παρόν να αναφέρω μόνο κάποιον θα ήταν άβολο!!
Ήδη μπήκε στα σκαριά ο δεύτερος δίσκος, τουλάχιστον στο κομμάτι της αρχικής σύνθεσης. Εμφανίσεις σε όλη τη χώρα για την προώθηση του άλμπουμ. Πρώτος στόχος είναι η πλήρης παγίωση στην Ελλάδα και το πρώτο βήμα για το εξωτερικό, που έχει αρχίσει να ζυμώνεται. Κατά τα άλλα βαράμε κουπί και όπου μας φτάσει!!!
Το επίσημο site ετοιμάζεται άμεσα. Μέχρι τότε επικοινωνία και ενημέρωση για κάθε κίνηση στις επίσημες σελίδες Sober On Τuxedos σε facebook, instagram, twitter. Περισσότερα στο [email protected]
Facebook: https://www.facebook.com/soberontuxedos?__mref=message_bubble
Instagram: https://www.instagram.com/sober_on_tuxedos/
Twitter: https://twitter.com/SoberOnTuxedos
Καταρχάς, ένα μεγάλο ευχαριστώ και μπράβο στο anthem.gr για το συνολικό του έργο. Προς τους αναγνώστες θα χρησιμοποιήσω την ατάκα του Κώστα (μπάσο), την οποία λέω και στις εμφανίσεις στα παιδιά -που άρχισαν να αυτοαποκαλούνται Soberistas και μας στηρίζουν-…Υγειά, κ@υλα και επανάσταση mates!!!
Κλείνουμε με το πωρωτικό Swagger:
