Πρώτη κοινή κριτική για το Movie Corner και νιώθουμε πολύ όμορφα γι’ αυτό. Σημερινή ταινία το Fantastic Beasts and Where to Find Them και οι αρθρογράφοι του anthem.gr ετοίμασαν μία μικρή-συνοπτική κριτική της ταινίας και μία αναλυτικότερη με θετικά-αρνητικά, προκειμένου να πάρετε πολλές διαφορετικές ιδέες-γνώμες!
Τζανέτος
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: WOW!
Πρόκειται για μία υπέροχη οπτικά ταινία, η οποία στήθηκε με άψογα cgi και σωστή σκηνοθεσία που πραγματικά μας ταξίδευσε στη Νέα Υόρκη του 1920. Υπήρχαν στιγμές που η ταινία ήταν όσο σκοτεινή έπρεπε και άλλες που έπαιρνε τα απαραίτητα “χρώματα”, ταιριάζοντας απόλυτα με τον προστατευτικό και στοργικό χαρακτήρα του πρωταγωνιστή. Ίσως θα μπορούσαμε να πούμε πως οι εναλλαγές της “εικόνας” συμβάδιζαν με τις εναλλαγές της πλοκής, καθώς από το κυνήγι των φανταστικών πλασμάτων του Newt η ιστορία “μεταπηδούσε” στην ιστορία της αναζήτησης του Obscurus.
Η εξέλιξη της πλοκής ήταν άψογη για όσους αγαπούν το αργό και καλό storytelling. Πολλές φορές ένιωσα κι εγώ ο ίδιος να βρίσκομαι μέσα στην ιστορία, περπατώντας ο ίδιος κάθε σοκάκι της ρομαντικής τότε Νέας Υόρκης. Ωστόσο το slow pace θεωρώ πως δημιούργησε προβλήματα, τα οποία οι σκηνές δράσης αντιστάθμισαν.
Η ταινία πολλές φορές έκανε επίκληση στο συναίσθημα, τόσο κατά τη διάρκεια του κυνηγιού των φανταστικών πλασμάτων του Newt, όσο και προς τις τελευταίες σκηνές με τον “άμαγο”. Οι αναφορές στο σύμπαν της J. K. Rowling ήταν διαρκείς, ωστόσο μου έλειψε το Hogwarts και ο κόσμος των μάγων. Αρκούσαν ορισμένες αναδρομές στο παρελθόν για να χαρούμε και εμείς οι φανατικοί των βιβλίων. Από την αίθουσα έφυγα με ένα γλυκόπικρο χαμόγελο. Η ταινία μου θύμισε τα παιδικά μου χρόνια και σεβάστηκε απόλυτα το lore του σύμπαντος. Προσωπικά, μία από τις αγαπημένες για το ’16.
Διαβάστε και το κείμενο του Νικόλα για την αναλυτική παρουσίαση της ταινίας.
Νικόλας
Ωραία περίοδος το Νοέμβριος-Δεκέμβριος για ταινίες. Βγαίνουν διάφορα blockbusters που θέλουμε να τα δούμε πως και πως και ταιριάζουν καλύτερα με τη χειμερινή περίοδο, παρά με το καλοκαίρι που ούτως ή άλλως γίνεται χαμός. Πριν λοιπόν τα Δεκεμβριανά Assassin’s Creed και Rogue One που περιμένω να δω με τεράστια ανυπομονησία, ήρθε η νέα ταινία που αφορά το σύμπαν του Harry Potter. Ο Νικόλας του δημοτικού μέσα μου που έχει διαβάσει όλα τα βιβλία 30 φορές και έχει δει άλλες τόσες τις ταινίες δε θα μπορούσε να αγνοήσει μία τέτοια κυκλοφορία, ειδικά όταν σεναριογράφος είναι η ίδια η J. K. Rowling!
Η ιστορία μας λοιπόν ακολουθεί τον Newt, έναν Άγγλο μάγο, μελετητή των φανταστικών ζώων, ο οποίος επισκέπτεται την Αμερική και συγκεκριμένα τη Νέα Υόρκη στα μέσα της δεκαετίας του 1920. Η πλοκή σπάει σε 2 διαφορετικές υποθέσεις που στο τέλος γίνονται μία. Η πρώτη είναι η εύρεση των φανταστικών τεράτων που ξέφυγαν από τη μαγική βαλίτσα του Newt κατά την πρώτη πράξη της ταινίας και η αιχμαλωσία τους και πάλι σε αυτήν και η δεύτερη είναι η προσπάθεια αντιμετώπισης του Obscurus, μίας μαγικής δύναμης που καταστρέφει τα πάντα στο διάβα της, τόσο από τον Newt όσο και των υπεύθυνων του Κονγκρέσου Μαγείας των ΗΠΑ. Φυσικά δε θα spoilάρω παραπάνω, δεν το συνηθίζω άλλωστε.
Ας ξεκινήσουμε από τα θετικά. Η σκηνοθεσία του David Yates είναι πολύ καλή. Ο Yates είναι παλιός γνώριμος των ταινιών του σύμπαντος του Harry Potter, αφού έχει σκηνοθετήσει τις τελευταίες 4 ταινίες, οπότε τόσο η ατμόσφαιρα της μαγείας όσο και η ατμόσφαιρα της δεκαετίας του 1920 απεικονίζονται άριστα. Επίσης οι μάχες μεταξύ μαγικών πλασμάτων και μάγων, αλλά και οι μικρές μονομαχίες με ραβδιά ήταν όμορφες θυμίζοντας τις ταινίες που έχουμε αγαπήσει από τα παιδικά μας χρόνια. Για ακόμα μία φορά, η μουσική ήταν άψογη, συνεχίζοντας την παράδοση που θέλει τις ταινίες του Harry Potter franchise να έχουν τρομερό soundtrack.
Πολύ καλές θα έλεγα ότι ήταν οι ερμηνείες των ηθοποιών βάσει του ότι το δύσκολο με αυτήν την ταινία ήταν να ισορροπήσουν την ανθρώπινη πλευρά του χαρακτήρα τους με το μάγο που αναγκάζονται να κρύβουν μέσα τους. Ξεχώρισα τον οσκαρικό πρωταγωνιστή Eddie Redmayne για την ερμηνεία του Newt και ανυπομονώ να τον δω σε sequel. Εκτός αυτού, τον Dan Fogler για την ερμηνεία του γλυκούλη ανθρωπάκου με την αγαθή ψυχή που ερωτεύεται μία μάγο, μαθαίνει για τον κόσμο των μάγων και μετά αναγκάζεται να τους ξεχάσει. Οι σκηνές με αυτόν στο τέλος ήταν πραγματικά συγκηνητικές! Επίσης πολύ καλός μου φάνηκε ο Colin Farrell.
Τέλος να υπογραμμίσω πως οι εικόνες και το CGI που χρησιμοποιήθηκε ήταν υψηλής ποιότητας. Όλα τα τέρατα ήταν αληθοφανή, τα οπτικοακουστικά εφέ που τα συνόδευαν ήταν ώρες ώρες καθηλωτικά, οπότε οπτικά η ταινία ήταν άριστη και ανταποκρινόταν 100% σε αυτό που θέλεις να δεις.
Πάμε για τα αρνητικά που εντόπισα. Η πλοκή ήταν πολύ μπερδεμένη, καθώς υπήρχε ένα εκτεταμένο cast όπου όλοι είχαν έναν σχετικά μεγάλο ρόλο και σε συνδυασμό με τις αρκετές ιστορίες, το πράγμα περιπλέχθηκε αρκετά. Δηλαδή και τα Fantastic Beasts του Newt και το New Salem της Mary Lou και το Μαγικό Κονγκρέσο και ο υιοθετημένος γιος της Mary Lou και η ιστορία του Jacob και ο έρωτάς του με την Queenie και το Obscurus και οι μηχανορραφίες του Grindelwald ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΝΑ ΠΕΡΙΠΛΕΚΟΝΤΑΙ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ, Ε ΠΑΡΑΠΑΕΙ! Δε μιλάω για την εξέλιξή της που ήταν πολύ σωστή, όπως επισήμανε ο Τζανέτος, αλλά για την πολυπλοκότητα της πλοκής καθ’ αυτής που οδήγησε στο να δούμε την ταινία να κάνει κύκλους σε κάποια σημεία. Επίσης ρε ‘σεις έχετε τον Grindelwald, το μεγαλύτερο κακό του franchise μετά τον Voldemort και μου castάρετε τον Johnny Depp στα χειρότερά του; Το κάνετε για να δούμε overacting παραμυθοταινίας ή για να μην αξιοποιήσετε στο έπακρο το μεγαλείο του χαρακτήρα που λέγεται Grindelwald; Είναι το μεγαλύτερο μου παράπονο για casting μετά από αυτό του Batfleck, αλλά αυτός με βούλωσε και το να το κάνει και ο Johnny το βλέπω χλωμό.
Ωστόσο το μεγάλο αρνητικό της ταινίας είναι ότι ενώ ασχολείται με μάγους από το σύμπαν του Harry Potter που τους γουστάρουμε πολύ, της λείπει το feeling. Το feeling που ξεχώρισε τις 8 ταινίες του Harry Potter από τις απλές ταινίες με μάγους, όταν ήμασταν μικροί και τις έκανε ξεχωριστές. Αυτή η αίσθηση, δυστυχώς απουσιάζει ή υπάρχει σε πολύ μικρές δόσεις, κάνοντάς την κατώτερη των υπολοίπων ταινιών του σύμπαντος.
Συνοψίζοντας, το Fantastic Beasts and Where to Find Them μου άρεσε αρκετά, ήταν πολύ ευχάριστο, γέλασα σε πολλά σημεία και μου πρόσφερε μία όμορφη ιστορία, τη συνέχεια της οποίας ανυπομονώ να δω. Αν καταφέρουν να ενσωματώσουν το feeling των υπόλοιπων ταινιών του HarryPotterικού franchise και πούνε μία πιο σαφή ιστορία με λιγότερους χαρακτήρες, οι επόμενες ταινίες θα είναι ακόμα καλύτερες.
