Νικώντας τον φόβο!
Μέρες παράξενες. Για όλους μας. Κλεισμένοι σε τέσσερις τοίχους, περιτριγυρισμένοι από το θάνατο. Σε έναν κόσμο φθαρτό που καταρρέει ταχύτατα. Σε έναν κόσμο που οι αντιθέσεις οξύνονται, όπου οι θεωρίες συνωμοσίας γιγαντώνονται, όπου οι μαυραγορίτες βγήκαν δίχως ντροπή από το καβούκια τους, όπου οι ψευτοσελέμπριτι μας επικρίνουν και όπου τα μίντια μας βομβαρδίζουν δίχως έλεος.
Εν τέλει αποδεικνύεται πως οι ανθρώπινες καπιταλιστικές κοινωνίες είναι πιο αδύναμες απ’ ότι περιμέναμε. Εξαιρετικά τρωτές κι ευάλωτες, όπως ακριβώς και ο δημιουργός τους, ο άνθρωπος.
Και μέρα με τη μέρα, ο φόβος εξαπλώνεται, ριζώνει βαθιά μέσα μας, όπως συνέβη και με προηγούμενες κρίσεις. Και δικαιολογημένα φοβόμαστε. Καμία και κανείς δε θέλει να χάσει δικούς του αγαπημένους ανθρώπους. Η κρίση που βιώνουμε είναι πρωτόγνωρη για τη γενιά μας, ωστόσο δεν είναι πρωτόγνωρη για την ίδια την ανθρωπότητα. Ανατρέχοντας πίσω στα βιβλία της ιστορίας, αντιλαμβανόμαστε πως είμαστε πιο τυχεροί από τους προηγούμενους.
Θα περάσει κι αυτό.
Κι εν τέλει, έπρεπε να έρθει ένας ιός, για να μας θυμίσει πως είμαστε θνητοί, πως υπάρχει μία μικρή κλεψύδρα για τον καθένα από εμάς, η οποία δε σταματά ποτέ.
Κλεισμένοι λοιπόν στα σπίτια, όπως οφείλουμε να κάνουμε άλλωστε, ας μην επιτρέψουμε στο φόβο να εισβάλλει εντός. Έστω και προσωρινά. Tο μέλλον φαντάζει ξανά αβέβαιο, αλλά υποκύπτοντας βλάπτουμε τους εαυτούς μας.
Ας δούμε την πανδημία αυτή ως μία ευκαιρία να ξεκουραστούμε από τη βαβούρα της καθημερινότητας.
Ας δημιουργήσουμε, όπως ξέρει να κάνει ο καθένας από εμάς με το δικό του τρόπο.
Ας ακούσουμε μουσική, ας δούμε τη σειρά που δεν προλαβαίναμε να δούμε, ας παίξουμε επιτραπέζια παιχνίδια.
Ας τηλεφωνήσουμε σε ανθρώπους που αγαπάμε για να τους πούμε πόσα πολλά σημαίνουν για εμάς.
Ας διαβάσουμε τα δεκάδες παραμελημένα βιβλία που έχουμε στη βιβλιοθήκη μας.
Ας διαλογιστούμε.
Ας οραματιστούμε ένα καλύτερο μέλλον.
Ας φυτέψουμε ένα δεντράκι στην αυλή, το μπαλκόνι ή το παράθυρο μας.
Ας ενημερωθούμε με μέτρο από έγκυρες πηγές που δε σπέρνουν φόβο και πανικό, τηρώντας παράλληλα τις οδηγίες για κοινωνική απομόνωση.
Ας επιτρέψουμε στη γη να γιάνει τις πληγές που της προξενήσαμε.
Μα πρωτίστως, ας κλείσουμε επιτέλους το χαζοκούτι! Ας μη δίνουμε φωνή σε Μέσα που έλαβαν 11 εκατομμύρια ευρώ με σκοπό να μας τρομοκρατούν.
Ας μην επιτρέψουμε στο φόβο να ριζώσει στο τελευταίο μας οχυρό: Το σπίτι μας!
Υ.Γ.: Η καρδιά μου πονάει για τις ψυχές που άδικα χάθηκαν. Πονάει για κάθε άνθρωπο που δεν έχει στέγη ετούτες τις ώρες, για κάθε ασθενή που το σύστημα υγείας άφησε στην άκρη, για κάθε ψυχή που έκριναν πως δεν έπρεπε να ζήσει. Σε αυτές τις κρίσιμες ώρες, ειπώθηκε κάτι πολύ σωστό! Δεν μπορείς να μετρήσεις την αξία της ανθρώπινης ζωής. Ας ευχηθούμε πως δε θα ζήσουμε παρόμοιες στιγμές.
