Θα ήθελα να ξεκινήσω διευκρινίζοντας πως δεν έχω κανένα πρόβλημα με την Disney ή την επιρροή που ασκεί σε κάποιες ταινίες των οποίων έχει αγοράσει τα δικαιώματα, όπως της Marvel. Υπάρχουν όμως και παραδείγματα ταινιών των οποίων η επιρροή της Disney αλλοίωσε εντελώς το βασικό κλίμα, όπως την τρίτη τριλογία του star wars, η οποία ας παραδεχτούμε ότι είχε μια πολύ παραμυθένια χροιά, αλλά και τη τέταρτη ταινία Predator (Κυνηγός). Ναι, αυτό το σκοτεινό κεφάλαιο. Με πονάει να μιλάω για αυτό.
Τεχνικά και αισθητικά αν το αναλύσουμε, ήταν μια καλή ταινία. Οι χαρακτήρες ταίριαζαν με τις περιστάσεις. Παλαβοί και εμμονικοί σε όλο τους το μεγαλείο, ήταν τα κατάλληλα άτομα για να τα βάλουν με έναν μεταλλαγμένο εξωγήινο κυνηγό (ο ανταγωνιστής στην συγκεκριμένη ταινία λέγεται upgrade Predator, δηλαδή αναβαθμισμένος Κυνηγός). Η ιστορία εμφύσησε νέο αέρα στο franchise το οποίο όντως χρειαζόταν φρέσκες ιδέες, για να συναγωνιστούν οι ταινίες του τα βιβλία, τα κόμιξ και τα βιντεοπαιχνίδια του.
Εν συντομία, σαν ταινία μου άρεσε, αλλά μου άφησε μια άσχημη επίγευση.
Το βασικό θέμα του Predator από την πρώτη ταινία, είναι η φοβία του ανθρώπου, ότι ένας τεχνολογικά πιο ισχυρός οργανισμός θα φερθεί στους ανθρώπους με την ίδια βαναυσότητα όπως ο άνθρωπος σε άλλους οργανισμούς – μαζί και στον ίδιο τον άνθρωπο. Από ότι μας αφήνει να καταλάβουμε σε κάποια δήλωση στο Predator 4, οι Κυνηγοί (ή τέλος πάντων μια κοινωνία Κυνηγών) μαζεύει γενετικό υλικό από ανθρώπους έτσι ώστε κάποια στιγμή στο μέλλον να είναι πιο προσαρμοσμένοι στην Γη και να τους αντικαταστήσουν. Το θέμα όμως είναι ότι με βάση τα δεδομένα που έχουμε, οι Κυνηγοί (ή αλλιώς Γιαούτζα στην γλώσσα τους) έχουν πόσες άλλες επιλογές για πλανήτες και εκτός αυτού, αν ήθελαν την Γη θα την είχαν πάρει δεκαετίες τώρα.
Πέραν αυτού, οι Γιαούτζα έχουν ως πρωταρχικό κανόνα να μην δίνουν πουθενά την τεχνολογία τους, ιξού και οι εκρηκτικοί μηχανισμοί στα ρολόγια τους. Τώρα, οι κοινωνικές δομές των Κυνηγών έχουν δείξει πως είναι ικανοί να ενταχθούν σε ευρύτερες πληθυσμιακές ομάδες, αλλά και να λειτουργήσουν σε ολιγομελής φυλές. Αν ένας Γιαούτζα είχε πρόβλημα με την εκάστοτε κοινότητά του, θεωρώ ότι απλά θα την παράταγε για μια άλλη. Δεν θα πήγαινε στους ανθρώπους για βοήθεια, όπως σε αυτή την ταινία. Αυτό που έκανε ο επικηρυγμένος Κυνηγός, δεν ήταν απλά παραβίαση του κώδικα του είδους του, αλλά αλλοτρίωση της εικόνας που έχει δημιουργήσει το franchise τόσα χρόνια.
Από βάναυσος κυνηγός σε απελπισμένος φυγάς.
Βέβαια στην σκηνή όπου ο επικηρυγμένος ξυπνάει στο εργαστήριο, έδειξε τα πραγματικά του δόντια. Έδειξε τον τρόμο που οι άνθρωποι πρέπει να νοιώθουν απέναντί στο είδος του. Αν και αυτή είναι η αγαπημένη μου σκηνή, – την οποία ακολουθάει σε ένταση η σκηνή με την τελευταία καταδίωξη από το διαστημόπλοιο – οι υπόλοιπες σκηνές δράσης δεν στερούνται ωμής βίας, άγχους και gore. Δηλαδή αν αντέξεις το ντροπιαστικό χιούμορ και την αμπελοφιλοσοφία του καναπέ στους διαλόγους, δεν θα μείνεις απογοητευμένος από το θέαμα.
Τέλος, ας ελπίσουμε η επόμενη ταινία να είναι αντάξια της κληρονομιάς, της ιδέας και του κλίματος των προηγούμενων ταινιών και αντάξια των προσδοκιών μας. Τουλάχιστον, από αυτά που έχουν ανακοινώσει για την πέμπτη ταινία μέχρι τώρα, έχει πολύ ψωμί η υπόθεση.
