Θέλω τόσο πολύ να βγει σύντομο αυτό το Unstable Show και από την άλλη προσπαθώ να μη βγει όσο το έπος του Γιλγαμές. Είναι πολύ δύσκολο να μιλήσω για ποδόσφαιρο και ειδικά το Μουντιάλ. Μεγάλωσα με το Μουντιάλ. Δεν το αγαπώ όσο το μπάσκετ, αλλά βλέπω μπάλα. Και δε βλέπω τόσο την ομάδα μου, όσο μεγάλες διοργανώσεις. Οι μεγάλες διοργανώσεις έχουν συγκίνηση, μεγάλα παιχνίδια, μεγάλα performances από σπουδαίους του εκάστοτε αθλήματος. Και κάπου εκεί είναι το Μουντιάλ.
Αναμνήσεις Παγκοσμίου Κυπέλλου
Είδα το πρώτο μου Μουντιάλ αρκετά μικρός, το 2002 με τη μεγάλη Σελεσάο να μαγεύει στην Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα. Ίσως οι παιχταράδες αυτής της Βραζιλίας, αυτοί οι μάγοι να είναι ο λόγος που σιχαίνομαι τόσο πολύ αυτή την άχαρη νέα γενιά Βραζιλιάνων παιχτών. Μάλιστα εκείνη την εποχή δε γνώριζα ότι ένας εκ των πρωταγωνιστών θα έρθει να παίξει στην Ελλάδα και θα μου υπογράψει ένα μπλουζάκι μου. Αυτό όμως είναι μια άλλη ιστορία.
Έκτοτε έχω δει όλα τα Μουντιάλ. Δεν είμαι από τους άρρωστους που βλέπουν μέχρι και όλα των ομίλων. Αλλά έχω πολλές αναμνήσεις από αυτά. Το 2006 βλέπαμε με τον πατέρα μου στο τότε νέο μας σπίτι τη Βραζιλία να κερδίζει την Κροατία με φοβερό γκολ του Kaka που τότε ήταν the thing. Το 2010 το είδα σχεδόν όλο παρέα με τον παππού μου στην Καλαμπάκα και μαγεύτηκα από τη Γκάνα, την Ουρουγουάη (ματσάρα το μεταξύ τους) και φυσικά την Ισπανία του τίκι τάκα.
Το 2014 ως φαν των Πάντσερ (ναι, πήγα σε ελληνογερμανικό σχολείο, τι θέλετε;) απόλαυσα την ομάδα να φτάνει τελικό έχοντας ξεφτιλίσει τη Βραζιλία που πλέον δεν τη γούσταρα. Το 2018 ήμουν φαντάρος και έβλεπα ματς καλοκαιριάτικα στο ΚΨΜ της μονάδας ή τα άκουγα με ραδιοφωνάκι στη σκοπιά, ενώ είδα τον τελικό χαλαρός και άνετος στην άδεια απολύσεως μου.
Πάντα με τσάντιζε που το φετινό Μουντιάλ θα γίνει χειμώνα. Για μένα το Μουντιάλ και το Euro είναι το καλοκαίρι μου. Το καλοκαίρι που σαν παιδί ήμουν όλη μέρα σπίτι να δω μπάλα. Το καλοκαίρι που σαν εργαζόμενος βάζω και βλέπω το βράδυ το ματς ή στη δουλειά έχω το ματς σε μια οθόνη, δουλεύοντας στην άλλη. Ανεξαρτήτως αν η FIFA είναι ένα μάτσο διεφθαρμένα καθίκια, το Μουντιάλ πάντα ήταν χαρά, ήταν μπάλα, ήταν στιγμές. Και δε μπορώ να διανοηθώ ότι θα το βλέπω φορώντας φούτερ αντί για ένα ηλιόλουστο μεσημέρι.
Το Μουντιάλ της διαφθοράς
Πριν λίγο τελείωσα στο Netflix το FIFA Uncovered. Τέσσερα επεισόδια που εστιάζουν στη διαφθορά της FIFA και δείχνει πως η Ρωσία και το Κατάρ πήραν το χρίσμα για τα Μουντιάλ του 2018 και του 2022. Το τραγικό βέβαια της υπόθεσης είναι ότι παρά την αποκάλυψη του σκανδάλου και των χρηματισμών και τις τιμωρίες που προφανώς θα πέσουν, αυτό το Μουντιάλ θα γίνει κανονικά!
Δηλαδή από το 2011 η κατάσταση κόχλαζε, μια χώρα που με γνώμονα τα λεφτά, σε ένα φάκελο που δεν είχε γήπεδα, δεν είχε ξενοδοχεία, δεν είχε απολύτως τίποτα, αλλά με άπειρα ΘΑ και με φουσκωμένες τσέπες έφτασε στο σημείο να πάρει τη σημαντικότερη ποδοσφαιρική διοργάνωση. Και δε φτάνει που θα έρθει χειμωνιάτικα, ακούμε κάθε μέρα για τόσα και τόσα σκάνδαλα ή τη δήθεν ανεκτική στάση του Κατάρ.
Σχεδόν 6.500 εργάτες νεκροί στα έργα του Κατάρ. Χήρες να παραλαμβάνουν φέρετρα με ανθρώπους που έζησαν και δούλεψαν σε κάκιστες συνθήκες προκειμένου να μεγαλοποιήσει το εγώ της μια χώρα μικρότερη του Μάντσεστερ, μια χώρα που ακόμα και σήμερα διαδίδει ότι οι νεκροί εργάτες είναι περίπου 40 και ότι η διεξαγωγή ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου σε εκείνη είναι δείγμα πολιτισμού.
Ποιου πολιτισμού; Του πολιτισμού που δεν ανέχεται ομοφυλόφιλους οπαδούς, του πολιτισμού που σου δείχνει την ανεκτικότητα του με το να φτιάξει ζώνες να μεθάνε οι οπαδοί, του πολιτισμού που σκάει λεφτά σε οπαδούς για να πάνε στο Κατάρ να δουν τα ματς, γιατί πολύ απλά φοβούνται για το πόσο έχει πέσει στα μάτια του κόσμου το φετινό Παγκόσμιο Κύπελλο. Αυτό πρεσβεύει το φετινό Παγκόσμιο Κύπελλο. Τον ρατσισμό, τη μισαλλοδοξία και την ομοφοβία.
Η γελοία επιστολή Ινφαντίνο
Μέσα σε όλα, η γελοιότητα έφτασε στο απόγειο με την περίφημη επιστολή Ινφαντίνο πριν λίγες μέρες όπου ο ισχυρός άνδρας της FIFA απέστειλε στις ομοσπονδίες των κρατών που συμμετέχουν (εμπιστευτικά όπως είπε, λες και σήμερα μένει μια τέτοια επιστολή εμπιστευτική) όπου τι μας λέει; Ρε παιδιά ντάξει, ακούγονται πολλά για το Παγκόσμιο Κύπελλο, αλλά το ποδόσφαιρο πάνω απ’ όλα. Μετά έκανε και ομιλία που είπε νιώθω ομοφυλόφιλος, νιώθω εργάτης, νιώθω Καταριανός, ας ενωθούμε όλοι για το ποδόσφαιρο και άλλες τέτοιες ομορφιές και εγώ σαν άλλος Γεωργίου αναρωτιόμουν “Ρε συ, σουρωμένος είσαι;”
Σοβαρά ρε Τζιάννι; Το ποδόσφαιρο πάνω απ’ όλα; Όταν τα καθίκια της FIFA παραμέριζαν πληρέστερες υποψηφιότητες γιατί τα τσέπωναν για να δειχτούν οι εμίρηδες, ήταν η μπαλίτσα πάνω απ’ όλα; Όταν τα εν λόγω καθίκια βγάζανε ψεύτικα τα ερευνητικά ρεπορτάζ για τους νεκρούς εργάτες, έμπαινε πάλι το ποδόσφαιρο πρώτο; Όταν έχεις κάνει τη μαλακία, θα δεχτείς την κριτική, ακόμα κι εσύ που μπορεί να μην ήσουν μέρος της αλλά είσαι διαχειριστής της κατάστασης. Οπότε μπορείτε να το βουλώσετε, και να ακούσετε τι λέει ο απλός κόσμος γύρω από μια γελοία διοργάνωση όπως αυτή;
Εν τέλει είναι οκ να δούμε αυτό το Μουντιάλ;
Ξέρω ότι παίζει πολύ το δίλημμα. Να δούμε το Μουντιάλ ή όχι; Αξίζει ή μπα; Εγώ παιδιά σε κανέναν δε θα πω τι θα κάνει. Καταλαβαίνω όποιον θέλει να το μποϊκοτάρει, καταλαβαίνω και αυτούς που θα το δουν, γιατί οκ θα είναι νεκρή περίοδος και θα θέλουν να δουν ποδόσφαιρο. Δε θεωρώ ότι βλέποντας το Μουντιάλ δίνεις άλλοθι στα καθίκια που το διοργανώνουν, ούτε εγκρίνεις τα όσα έκαναν και τους νεκρούς που έχουν στην πλάτη τους.
Αλλά πιάνω και το νόημα του μποϊκοτάζ, ένα μήνυμα που περήφανα έχουν διαδώσει πολλοί πρώην ποδοσφαιριστές όπως ο Καντονά θεωρώντας το μια λύση και ένα ηχηρό μήνυμα. Ο Lahm έχει γράψει ένα εξαιρετικό άρθρο στο Guardian για το πόσο λάθος είναι αυτή η διοργάνωση και πόσο καταστρέφει το ίδιο το ποδόσφαιρο. Ακόμα και το Μουντιάλ του 2010 στη Νότιο Αφρική μπορεί να μην ανατέθηκε δίκαια, αλλά βοήθησε τόσο πολύ το ποδόσφαιρο στην ήπειρο αυτή και κυρίως συνέβαλε στην ανάπτυξη νέων ποδοσφαιριστών. Αντίθετα το Μουντιάλ στο Κατάρ δε θα φέρει καμία ανάπτυξη στο ποδόσφαιρο των χωρών του Κόλπου παρά θα δώσει μια επιβεβαίωση στους Καταριανούς στην άτυπη αυτή μάχη του Κόλπου.
Δεν ξέρω αν η FIFA θα συνεχίσει τις αηδίες με τις διοργανώσεις και αν και άλλα απολυταρχικά, θεοκρατικά και συντηρητικά καθεστώτα θα απολαύσουν την ανάθεση μιας διοργάνωσης. Αλλά ελπίζω η φετινή γελοιότητα να μην επαναληφθεί. Προσωπικά έχω αποφασίσει να μη δω όσους αγώνες έβλεπα πάντα, ίσως κάποιους πιο σημαντικούς από τη φάση των 16 και μετά ή μόνο τον τελικό.
Και κάτι για την ελληνική μετάδοση
Θα ήθελα να ξεφύγω εδώ, αλλά δεν πρόκειται να το κάνω αγαπητοί αναγνώστες. Το έκανα στα προσωπικά μου σόσιαλ. Τα είπε ωραία ο Στέφανος στο τελευταίο Rant. Επειδή όμως θεωρώ γελοίο αυτό που συμβαίνει ας το πω κι εγώ στο Unstable Show. Δε φτάνει η όλη αστειότητα της διοργάνωσης, έχουμε και τον ΑΝΤ1 που πήρε τα δικαιώματα να μας πουλάει και τρελίτσα και να βάζει τα μισά ματς στη συνδρομητική του υπηρεσία. Και μάλιστα λανσάροντας το ως 3,33 ευρώ, ενώ έχουν όρο να αγοράσεις εξάμηνο πρόγραμμα άρα 20 ευρώ μίνιμουμ.
Να δώσεις 20 ευρώ να έχεις πρόσβαση έξι μήνες σε content που δε σε πολυνοιάζει αλλά να έχεις και Μουντιάλ σιγουράκι. Σώπα ρε ΑΝΤ1, κοψοχρονιά μας το δίνεις το Μουντιαλάκι. Θα ξέχασες βέβαια ότι πέρυσι με το Euro η online πλατφόρμα σου για όσους βλέπαμε με λάπτοπ ήταν κάκιστη, είχες μπερδέψει και είχες δύο σάιτ για streaming αντί για ένα, στο ένα ζήταγες username και password, το άλλο free, όταν έμπαινε κόσμος έχανες τα αυγά και τα πασχάλια και μην ξεχνάμε ότι έπρεπε να φας κράξιμο στο Euro για να αγοράσεις το σκορ και το χρονόμετρο στις μεταδόσεις.
Κοινώς παιδιά, μπορεί στο Euro να τα κάναμε σαλάτα, αλλά τώρα μπορείτε να δείτε ακριβώς τα ίδια λάθη πληρώνοντας και ένα εικοσαρικάκι. Συγγνώμη παιδάκια. Και να τα είχατε διορθώσει, δεν πρόκειται να ασχολούμουν. Ήμουν ήδη προβληματισμένος αν θα δω πάνω από δυο-τρεις αγώνες. Σε μια χώρα που οι τιμές σε όλα έχουν πάει στο Θεό, που δύο σουβλάκια με μια μπύρα φτάσανε να κοστίζουν πάνω από 11 ευρώ, που μας κοροϊδεύουν με καλάθια νοικοκυριού, προσέχω πολύ σε ποιους δίνω χρήματα. Το να χρεώνεις αυτή τη γελοία διοργάνωση στο Κατάρ είναι ένα εύκολο άλλοθι να μην τη δω. Και να την έβλεπα όλη, χίλιες φορές streaming, χίλιες φορές να τα έσκαγα και σε ξένη πλατφόρμα, αλλά δε δέχομαι να κονομάνε στην πλάτη μου.
Το πρώτο πράγμα όταν είδα αυτή τη γελοιότητα ήταν να θυμηθώ τον μακαρίτη τον παππού μου. Και κάθε άλλον άνθρωπο σε αυτήν την ηλικία. Γιατί αυτός ο άνθρωπος που έβλεπε και βλέπει μπάλα πάνω από 60 χρόνια θα πρέπει να αναγκαστεί είτε να φύγει από την άνεση του σπιτιού του να πάει στο Χ μαγαζί, να ξοδέψει κιόλας για να δει ποδόσφαιρο που θα έβλεπε τσάμπα σπίτι του ή να υποχρεωθεί να πληρώσει για κάτι που έμαθε να απολαμβάνει δωρεάν καλοκαιριάτικα κάθε τέσσερα χρόνια.
Σίγουρα η κοροϊδία έπιασε σε κάποιους. Αλλά πάντα θα σκέφτομαι όσους το στερούνται και κυρίως όσους αναγκάζονται να πληρώσουν για το λαοφιλέστερο άθλημα στον πλανήτη. Και μην ακούσω καμία μαλακία για τα πρωταθλήματα της Nova και της Cosmote. Άλλο συνδρομητική τηλεόραση και πρωταθλήματα και άλλο Μουντιάλ που ανέκαθεν φιλοξενούνταν δωρεάν. Και ελπίζω η ΕΡΤ στις επόμενες διοργανώσεις να μην κάνει ανάλογες παπαριές. Μέχρι τότε θα απολαμβάνω τα σχόλια στα social του ANT1 όπου τρώνε κραξίδι. Όσα ενημερωτικά και να μου στείλουν, το 20ευρο δε θα το δουν. Πιθανότατα δεν τους νοιάζει. Οκ και μένα στα 3,33 μου!
Εν κατακλείδι
Αυτές ήταν μερικές απλές μου σκέψεις και φυσικά το Unstable Show του Νοεμβρίου. Δεν ξέρω αν θα δείτε ή όχι το Μουντιάλ, δε μου πέφτει λόγος κιόλας. Σίγουρα όμως σκέφτομαι ένα νοσταλγικό podcast σχετικά με το Μουντιάλ ή ένα Anthems Radio Show πάνω στο θέμα. Θα δούμε πως θα το κάνουμε και αν θα γίνει. Shout out από μένα στο El Sombrero Stories, μια σειρά οχτώ podcasts από το αγαπημένο El Sombrero και τη Stixoiman με παρουσιαστές το αγαπημένο ραδιοφωνικό δίδυμο του Fight Club τους Γιάννη Τσαούση και Κώστα Βαϊμάκη. Φοβερή σειρά με πολύ αγαπημένες μουντιαλικές ιστορίες. Τα ξαναλέμε σύντομα, μέχρι τότε Stay Crazy!
