Η επιστροφή του Movie Corner έχει αρχίσει εδώ και κάμποσο καιρό, ωστόσο στο anthem.gr θεωρούμε ότι πέραν των κειμένων που ήρθαν και θα έρθουν για τον κινηματογράφο, θα μπορούσαμε να επιστρέψουμε και με κριτικές ειδικά αν γράφαμε περισσότερα άτομα. Έτσι ο Νικόλας και ο Στέφανος θα προσπαθήσουν να ταιριάξουν τα προγράμματα τους και αν μπορούν, να γράφουν από κοινού τις κριτικές τους. Πρώτη ταινία που το καταφέραμε είναι το Black Adam οπότε πάμε να δούμε τη γνώμη των δύο αρθρογράφων του anthem.gr.
Νικόλας
Έχοντας διαβάσει τις κριτικές για την ταινία πρέπει να πω ότι ήταν ακριβώς αυτό που περίμενα, δηλαδή όχι κάτι εξαιρετικό ούτε όμως κάτι απαράδεκτο, αυτό που λέμε τίμιο 6/10. Να ξεκινήσουμε από τα βασικά. Θα έπεφτε τρελό κραξίδι αν η ταινία δεν είχε τόσο καλή τρίτη πράξη. Μιλάμε για πολύ καλή, σωστά δομημένη τελική μάχη που έχει στήσει πάρα πολύ καλά τους χαρακτήρες γι’ αυτό που θα έρθει. Ο ρυθμός της όμως ήταν πολύ κακός για να φτάσουμε εκεί. Η πρώτη είναι σχετικά οκ, αλλά στο δεύτερο μέρος ειλικρινά βαρέθηκα τη ζωή μου. Θα μπορούσε η ταινία να έχει 4-5 έξτρα λεπτάκια να μας συστήσει την Justice Society of America και να κόψει λίγο από τη μέση.
Αφού λέμε για Justice Society of America, να πούμε ότι once again η DC δείχνει πόσο σέβεται τις comic book ρίζες της στις αποδόσεις των designs και των στολών. Ο Carter Hall aka Hawkman είναι μακράν η καλύτερη απόδοση του χαρακτήρα σε live action μεταφορά, ειδικά αν αναλογιστούμε τις αηδίες του Legends of Tomorrow, η στολή του είναι τέλεια και ο Aldis Hodge τέλεια επιλογή για το ρόλο. Από κοντά και ο Pierce Brosnan ως Doctor Fate δίνοντας την επιβλητικότητα και την εμπειρία με την παρουσία του. Τα άλλα μέλη της ομάδας δεν πήραν πολύ spotlight αλλά μου άρεσαν όσο εμφανίστηκαν και είχαν τις ατάκες τους. Να προσθέσω εδώ ότι το χιούμορ ήταν ΑΚΡΙΒΩΣ στη δόση που έπρεπε χωρίς να υπερκαλύπτει άλλα themes της ταινίας.
Τώρα για τον The Rock έχω πει ότι γενικά τον αγαπώ και λόγω WWE, απλά πάντα μου φάνταζε λίγο παράταιρο να τον δω υπερήρωα. Μου άρεσε το πως εξερευνά το γεγονός ότι ο Teth Adam δε νιώθει ήρωας και πως μας αποκαλύπτουν το γιατί συμβαίνει αυτό. Η εξέλιξη του είναι μικρή, αλλά σημαντική και σίγουρα κάνει καλή δουλειά. Ο κακός σίγουρα δεν είναι τόσο σπουδαίος, αλλά μου άρεσε η επιλογή ηθοποιού, είχε τη σπαστική φάτσα που χρειάζεται. Σε γενικές γραμμές όμως πρέπει να πω ότι η ταινία είναι λίγο μεγαλύτερη απ’ όσο πρέπει και παίρνει μπρος κανά μισαωράκι πριν το τέλος.
Για το mid credit scene, όποιος διαβάζει τα σάιτ και ενημερώνεται, ήταν σίγουρος για το τι θα δούμε όπερ και εγένετο. Πιστεύω ότι δε στήνει κάτι πιο ενιαίο για το DCEU, αλλά ένα πολυαναμενόμενο sequel. Ενιαίο όραμα για το DCEU μπορεί να υπάρξει μέσα από σκηνές στις τέσσερεις ταινίες του το 2023 πιστεύω.
Ένα ενδιαφέρον podcast-review του Νικόλα μαζί με τον Μιχάλη Κρατημένο του superheronews.gr μπορείτε να βρείτε εδώ.
Στέφανος
Μια ταινία που δεν θα αλλάξει την ιστορία του σινεμά, αλλά ίσως αλλάξει την πορεία του DCEU. Ή έστω DCU, όπως το ανέφερε ο φίλος James Gunn πρόσφατα. Το Black Adam ξεκινά με το απαραίτητο αλλά δυνατό exposition στο origin του χαρακτήρα, συνεχίζει προσθέτοντας στοιχεία όσο περνάει η ώρα για να καταλήξει στο εντυπωσιακό τρίτο μέρος. Σεναριακά θα μπορούσε να είναι καλύτερο.
Σχολιάζει, μάλιστα, καταστάσεις που θα έπρεπε να μας προβληματίζουν. Βέβαια ακόμα και μερικούς μέτριους διαλόγους τους παραμερίζεις. Καθώς στην διάρκειά του, η συνεχόμενη καλογυρισμένη δράση δεν σε αφήνει να πάρεις ανάσα. Τίμιος Dwayne Johnson στον ρόλο του Black Adam. Αγαπάμε Aldis Hodge και Pierce Brosnan ως Hawkman και Doctor Fate αντίστοιχα. Τον Marwan Kenzari ως Ishmael Gregor / Sabbac (ο κακός δηλαδή), για ακόμα μία φορά όχι τόσο.
Συμπαθητικό και αρκετά καλό, έστω και σε μικρότερη παρουσία, το υπόλοιπο καστ της JSA. Δεν θα μπορούσα να παραλείψω να αναφέρω μια πραγματικότητα που συνεχίζει να ισχύει για την DC ανεξάρτητα με την ποιότητα των ταινιών. Δεν μπορεί να αποτύχει στην μουσική και τα κοστούμια. Στολές κοντά στα comics, αλλά φτιαγμένες για το σήμερα και μουσική που δεν την ξεχνάς εύκολα.
Το theme του Black Adam παίζει ασταμάτητα από την στιγμή που βγήκα από την αίθουσα. Το τελικό μου συμπέρασμα είναι ότι πλέον δεν ζητάω το τέλειο από τις superhero ταινίες. Ζητάω, όμως, να με διασκεδάζουν και να μην μετανιώνω τον χρόνο που χάλασα να τις δω. Σίγουρα ο Rock και το Black Adam κατάφεραν να μην με απογοητεύσουν.
