Τα τελευταία χρόνια γνωρίζουν μεγάλη επιτυχία, ειδικότερα σε streaming πλατφόρμες, οι σειρές ντοκιμαντέρ για αθλήματα ή αθλητικές ομάδες. Μερικά από τα πιο γνωστά είναι τα Drive to Survive, Sunderland ‘Til I Die και φυσικά το Last Dance. Στο κλίμα του ντοκιμαντέρ της Sunderland, προέκυψε το 2022 το Welcome to Wrexham.
Η ιδέα
Το Sunderland ‘Til I Die δεν αναφέρθηκε τυχαία. Είναι αυτό που επηρέασε τον Rob McElhenney (γνωστό από το It’s Always Sunny in Philadelphia) για να θέλει να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο το 2020. Ο Rob βέβαια χρειαζόταν βοήθεια γι’αυτό του το εγχείρημα. Όπως λέει χαρακτηριστικά αρκετές φορές, εκείνος έχει λεφτά της τηλεόρασης. Αυτό που χρειαζόταν τώρα ήταν superhero money. Οπότε έπεισε τον Ryan Reynolds και μετά την ίδρυση της εταιρείας τους τον Νοέμβριο του 2020, απέκτησαν την Wrexham A.F.C τον Φεβρουάριο του 2021. Ομάδα που αγωνιζόταν στην 5η εθνική κατηγορία της Αγγλίας.
Η Wrexham δεν είναι μια οποιαδήποτε ομάδα. Είναι η 3η γηραιότερη ομάδα στον πλανήτη και το γήπεδό της το παλαιότερο που υπάρχει. Αλλά, η διαχείριση που γινόταν από προηγούμενες διοικήσεις την κράτησαν για 14 συνεχόμενα χρόνια στην National League. Μάλιστα, λόγω και του Covid, ήταν πολύ κοντά στον αφανισμό. Οπότε η αισιοδοξία και το πλάνο των Rob και Ryan κέρδισαν την εμπιστοσύνη του κόσμου για να μπορούν να κινηθούν στην αγορά του συλλόγου.
Γιατί την Wrexham;
Μια ερώτηση που παίζει αρκετά και στην σειρά αλλά και στα μυαλά πολλών που σκέφτονται αυτό το γεγονός είναι γιατί την Wrexham συγκεκριμένα. Μία ουαλική ομάδα στην 5η κατηγορία της Αγγλίας. Η απάντηση νομίζω έρχεται όσο βλέπεις το ντοκιμαντέρ. Βλέπεις πως λειτουργεί η ομάδα, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει και την καθημερινότητά της. Το σημαντικότερο κομμάτι που καλύπτει το ντοκιμαντέρ είναι οι άνθρωποι του Wrexham. Ακούς Ryan Reynolds και νομίζεις ότι σε όλα τα επεισόδια απλά θα είναι εκεί να πετάει ατάκες. Συμβαίνει κι αυτό, αλλά σε μικρότερο βαθμό από αυτό που περιμένεις και που θα σε κούραζε. Το μέρος που κερδίζει τον περισσότερο χρόνο είναι ο κόσμος.
Στο Welcome to Wrexham θα δεις από την ζωή ενός ποδοσφαιριστή σε αυτή την κατηγορία, μέχρι του ιδιοκτήτη της παμπ δίπλα στο γήπεδο. Σχεδόν κάθε επεισόδιο, το οποίο δεν επικεντρώνεται σε κάποιο ποδοσφαιρικό γεγονός, ακολουθεί την ζωή ενός κατοίκου της πόλης. Καταλαβαίνεις πολύ γρήγορα ότι ομάδα και πόλη είναι ένα. Είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Αν πηγαίνει καλά το ένα, θα έχει θετικό αντίκτυπο και στο άλλο. Και αντίστροφα φυσικά. Επίσης, καταπιάνεται με σοβαρά θέματα όπως ο χουλιγκανισμός. Ξεκινά με αφορμή ένα περιστατικό που βίωσε ένας φίλαθλος της ομάδας και φτάνει μέχρι σε αναφορές για το Heysel.
Τι πρέπει να περιμένεις
Λίγο απ’όλα. Μπορεί μέχρι τώρα η περιγραφή που έδωσα να δίνει την εντύπωση μιας πολύ σοβαρής σειράς, όμως κάθε άλλο. Ας μην ξεχνάμε ότι ιδιοκτήτες της ομάδας πλέον είναι δύο κωμικοί. Οπότε και η δομή της σειράς είναι αντίστοιχη σε αρκετά σημεία της. Για παράδειγμα, είναι αρκετές οι φορές που θα πέφτει μια καρτέλα όταν ακούγεται μία παράξενη λέξη για να αναφέρει την αντίστοιχη έκφραση στα αγγλικά των Άγγλων, των Αμερικάνων και στα Ουαλικά. Στιγμές γέλιου χαρίζουν τα διάσπαρτα σχόλια του Rob και του Ryan γι’αυτό που βλέπουμε εκείνη την στιγμή. Πάνω σε αυτό, highlight είναι το 14ο επεισόδιο κατά το οποίο ο Reynolds έχει πάει μόνος του στην Ουαλία και ο McElhenney το σχολιάζει σε όλο το επεισόδιο σε στυλ MJ στο Last Dance. Σε πολυθρόνα, με τάμπλετ κλπ.
Και μιας κι έγινε αντίστοιχη αναφορά, ίσως τα πιο απολαυστικά επεισόδια της σειράς είναι αυτά που ο Rob με τον Ryan πάνε να δουν από κοντά την ομάδα. Αυτό, όχι μόνο γιατί είναι σημαντικό σαν γεγονός. Αλλά γιατί χαίρεσαι με την αλληλεπίδραση που έχουν οι δύο ηθοποιοί με τον κόσμο της ομάδας, αλλά και τον κόσμο του Wrexham. Φαίνεται ότι δεν είναι δύο τύποι που αποφάσισαν να κάνουν τον χαβαλέ τους και θα κάθονται σπίτι τους χωρίς να πολυασχολούνται. Τους νοιάζει αυτό που κάνουν. Γι’αυτό και η επένδυσή τους είναι σοβαρή, χωρίς απλά να πετάνε λεφτά. Υπάρχει σχέδιο και άνθρωποι που ασχολούνται με έναν και μόνο σκοπό. Την άνοδο της ομάδας στις ανώτερες κατηγορίες.
Μάλιστα, ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια αλλά και μία από τις υποσχέσεις που έδωσαν ήταν το θέμα του γηπέδου. Το Racecourse Ground είναι το γηραιότερο ποδοσφαιρικό στάδιο που υπάρχει και λόγω συμφερόντων προηγούμενων ιδιοκτητών δεν ανήκε στην ομάδα. Ήταν ένα αρκετά σοβαρό ζήτημα, το οποίο απασχόλησε και την σειρά σε ένα ολόκληρο επεισόδιο. Μετά από τεράστια γραφειοκρατία, το περασμένο καλοκαίρι, ο Rob και ο Ryan φρόντισαν το γήπεδο να ανήκει στην ομάδα του Wrexham.
Ένα ακόμα γεγονός που απασχολεί την σειρά είναι η πίεση και η κριτική που δέχεται η ομάδα. Υπάρχουν στιγμές που οι προπονητές ή οι παίκτες είναι αποδέκτες αρκετά σκληρών σχολιών, με αποτέλεσμα ορισμένες φορές να έχουν σημαντικό αντίκτυπο στην ψυχολογία τους. Πάνω σε αυτό, κράτησα ένα σχόλιο του Rob όταν συναντήθηκε σε ένα επεισόδιο με τον ιδιοκτήτη των Philadelphia Eagles, ομάδας του NFL. Είπε πως όταν ήταν απλά φαν και έβλεπε αγώνες των Eagles, μπορούσε να σχολιάζει και να κρίνει με τους φίλους του την ομάδα χωρίς να τον πολυνοιάζει. Τώρα που είναι από την άλλη μεριά και καλείται να πάρει αποφάσεις, συνειδητοποιεί ότι όλοι αυτοί που σχολίαζε δεν είναι πλέον χαρακτήρες που βλέπει στην τηλεόραση. Είναι κανονικοί άνθρωποι.
Αξίζει τελικά το Welcome to Wrexham;
Φυσικά και αξίζει. Το ποδόσφαιρο έχει το θετικό ότι δεν χρειάζεται να είσαι φαν του για να το παρακολουθήσεις. Αρκεί να σου πει μια καλή ιστορία. Πράγμα σπάνιο να μην το καταφέρει λόγω της φύσης του. Βλέπεις σε 18 επεισόδια περίπου 25λέπτης διάρκειας αρκετά για να σε κρατήσουν. Θα δεις από πίκρες που περνάει η ομάδα μέχρι τελικούς στο Wembley, γεμάτο καλεσμένους celebrities. Από κει που ίσως να μην ήξερες καν την ύπαρξή της, θα γίνεις φίλος της ομάδας του Wrexham. Τουλάχιστον στο δικό μου κινητό πλέον, χτυπά ειδοποίηση κάθε φορά που βάζουν γκολ. Άλλωστε το βλέπεις και στην ανταπόκριση του κοινού, όχι μόνο εντός Ηνωμένου Βασιλείου.
Το προφίλ της Wrexham έχει αλλάξει τελείως και πλέον έχει 250k ακολούθους στο Twitter.
Ενώ παράλληλα βλέπεις την ζήτηση που υπάρχει από το κοινό για merch
Το πως θα εξελιχθεί αυτό το project κανείς δεν το ξέρει. Την στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο η ομάδα είναι στην 1η θέση με 42 βαθμούς. 1 βαθμό μπροστά από την 2η θέση, ενώ έχουν πραγματοποιηθεί 18 αγώνες από τους συνολικά 46! Ενδεχομένως, φέτος να είναι η χρονιά για άνοδο. Το μεγάλο όνειρο είναι η Premier League άλλωστε. Όμως, ακόμα κι αν δεν καταφέρει να πάρει την άνοδο, ίσως να μην πειράζει τόσο. Γιατί η είδηση της αγοράς της ομάδας από τον Ryan και τον Rob, η οποία εξακολουθεί να φαίνεται σαν να είναι ψέμα, έφερε κάτι πέρα από την προοπτική. Έφερε την ελπίδα που έλειπε από την πόλη και τους ανθρώπους της. Και ίσως αυτό να ήταν το στοιχείο που χρειαζόταν το Wrexham, πέρα από τίτλους και ανόδους. Ίσως αυτό είναι το στοιχείο που έχουμε ανάγκη όλοι μας. Η ελπίδα!
ΥΓ. Κάθε επεισόδιο ξεκινά με το “Everyday” του Buddy Holly, αλλά αυτό που χτύπησε μία ευαίσθητη χορδή ήταν το “The Times They Are A-Changin’ ” σε εκτέλεση του Keb’ Mo’.
ΥΓ2. Δεν θα κάτσω να προτείνω σε κάποιον το It’s Always Sunny in Philadelphia. Έχει ήδη το κοινό του. Μπορεί, ίσως, να γράψουμε κάτι γι’ αυτό κάποτε στο anthem.gr. Αλλά, αυτό που έχω να προτείνω μιας και μιλάμε για τον Rob McElhenney είναι το Mythic Quest. Όποιος δεν το έχει ξεκινήσει ήδη, χάνει μία από τις καλύτερες κωμωδίες των τελευταίων χρόνων στο είδος της.
