Ήταν 20 Σεπτεμβρίου όταν η Village Cinemas επιβεβαίωσε μια είδηση που κυκλοφορούσε για μερικές μέρες ήδη. Ότι θα φέρει στους ελληνικούς κινηματογράφους την ταινία One Piece Film Red. Φυσικά, η είδηση αυτή έφερε κύματα χαράς στους φίλους της σειράς, αλλά και γενικότερα στην anime κοινότητα. Βλέπετε, δεν είναι συχνό φαινόμενο στην χώρα να παίζονται anime ταινίες στους κινηματογράφους μας. Βασικά, αν το καλοσκεφτούμε, γενικότερα animation για ενήλικο κοινό δεν είναι από τις επιλογές που προτιμούν οι διανομείς ταινιών. Έτσι, λοιπόν, είχαμε πολλά χρόνια να δούμε anime ταινία. Για το One Piece μάλιστα, αυτή είναι η πρώτη φορά. Η 3η Νοεμβρίου είναι η μέρα που δεν θα ξεχαστεί ποτέ.
Ελάτε σε μια περιπέτεια δυνατή
Το One Piece έχει πλέον το θετικό που είχε, και νομίζω έχει ακόμα, το Dragon Ball. Μπορεί να μην ασχολείσαι με τα anime, αλλά σίγουρα το έχεις ακουστά και ίσως έχεις μια μικρή επαφή για τι πραγματεύεται. Πειρατές, ψάχνουμε έναν θησαυρό (έχει γίνει και λίγο ανέκδοτο αν θα τον βρουν ποτέ), σούπερ δυνάμεις, ξύλο, χιούμορ, χαμός. Έχουμε περάσει μάλιστα τα 1000 κεφάλαια στο manga και τα 1000 επεισόδια στο anime, έχοντας σπάσει ταυτόχρονα πολλά ρεκόρ.
Με τον Luffy και τους φίλους του μαζί
Το Film Red κάνει μια στάση στο νησί Elegia. Εκεί, η πασίγνωστη τραγουδίστρια Uta θα δώσει για πρώτη φορά συναυλία με ζωντανό κοινό. Οι Straw Hats δίνουν το παρόν, όμως υπάρχει μια ιδιαιτερότητα. Ο Luffy γνωρίζει προσωπικά την Uta. Είναι παιδική του φίλη λόγω της σχέσης τής τραγουδίστριας με τον Shanks, καθώς είναι κόρη του. Αυτό ήταν και το selling point της ταινίας. Ο Shanks είναι μια περίπτωση χαρακτήρα που έχει πολλούς οπαδούς, αλλά δεν έχουμε μέχρι τώρα τόσο πολύ χρόνο μαζί του. Στην ταινία ευτυχώς υπάρχει. Άκουσα γκρίνια ότι δεν τον ανέπτυξαν παραπάνω σαν χαρακτήρα. Ας είμαστε ειλικρινής. Αν κάτι δεν αναπτύσσεται στο manga (και κατ’επέκταση στο anime) δεν θα το δούμε πουθενά αλλού. Ειδικά στις ταινίες. Διότι, με την ίδια λογική θα έπρεπε να λαμβάνουμε υπόψιν μας και τι γίνεται στα βιντεοπαιχνίδια. Οπότε αυτό το επιχείρημα είναι άτοπο για μένα.
Επίσης, ένα άλλο θέμα που θίγει εύστοχα η ταινία είναι για την ηθική των πειρατών. Ότι, δηλαδή, οι πειρατές συνήθως δεν είναι καλοί άνθρωποι και δημιουργούν μεγάλο πρόβλημα στις ζωές του απλού κόσμου. Αυτό είναι που θέλει να σταματήσει και η Uta βάζοντας ως στόχο να το πετύχει μέσω της συναυλίας της. Περισσότερες λεπτομέρειες λέω να τις αποφύγω διότι είναι spoilers, αλλά αυτό που μπορώ να προδώσω είναι πως πάμε σε πιο σκοτεινές αποχρώσεις του One Piece. Όχι όσο η έκτη ταινία, το Baron Omatsuri and the Secret Island, αλλά κάτι κάναμε.
Στο Κυνήγι του One Piece, πάμε τώρα παιδιά
Το One Piece Film Red μπαίνει εύκολα στις καλές ταινίες του franchise. Πρόκειται για musical και μάλιστα πετυχημένο. Η φωνή της Uta στα τραγούδια της είναι της πολύ δημοφιλούς ποπ τραγουδίστριας στην Ιαπωνία, Ado. Φωνάρα για μένα, αν και νομίζω ότι δεν είμαι ο μόνος που το αναγνωρίζει. Μάλιστα, αν κάποιος ψάξει να δει την ιστορία της ζωής της, θα βρει αρκετά στοιχεία με τον χαρακτήρα που ενσαρκώνει. Η επιτυχία ενός musical για μένα φαίνεται από το πόσο εύκολα και αβίαστα γίνεται η μετάβαση σε αυτά εντός της ταινίας, αλλά και πόσο καλά είναι τα ίδια τα τραγούδια ώστε να σου μείνουν και μετά το τέλος του. Δύο στα δύο έχουμε, καθώς το animation με τα τραγούδια συνδυάζονται τέλεια και έχουμε ένα καταπληκτικό soundtrack. Στοιχεία από πολλά είδη μουσικής και τραγούδια που θα μείνουν. Από το τρέιλερ και μόνο σου κολλούσε το main theme, δηλαδή το New Genesis.
Αρκετό fanservice με την παρουσία πολλών γνωστών και αγαπημένων χαρακτήρων, εντυπωσιακές μάχες λόγω και του εκπληκτικού animation. Movie budget αφού. Αν και το anime του One Piece είναι αριστούργημα σε αυτόν τον τομέα. Δεν είναι πλέον το χάλι προηγούμενων ετών. Επιπλέον, δεν κούρασε καθόλου και πιστεύω ότι μπορεί εύκολα να την ευχαριστηθεί και ένας μη φαν του σύμπαντος του Oda.
Το καράβι πλέει σε άγνωστα νερά
Μιας και από την φύση μου είμαι ολίγον τι γκρινιάρης να πω κάποια πράγματα που με πείραξαν. Αφορμή ήταν η ταινία, αλλά δεν είναι αυτή το πρόβλημα. Το πρώτο μου παράπονο είναι με τον κόσμο ο οποίος δεν κατάλαβε τι πήγε να δει. Υπήρχε η εντύπωση ότι το One Piece Film Red, θα είναι μια ταινία περιπέτειας, με μάχες, χιούμορ, συγκινήσεις. Υπήρχαν όλα αυτά. Αλλά είχε γίνει και κάτι ακόμα ξεκάθαρο από νωρίς. Πρόκειται για musical. Οπότε δεν μπορώ να διαβάζω και να ακούω σχόλια του τύπου “Ναι οκ καλή ταινία, αλλά είχε πολλά τραγούδια”. Κάπου έλεος δηλαδή. Να ξέρουμε τι βλέπουμε. Δικαίωμά σου φίλε μου να πεις ότι δεν σου αρέσουν τα musical γενικά και είναι απολύτως δεκτό. Αλλά όχι ότι μια ταινία ήταν μέτρια για λόγους που δεν στέκουν.
Το δεύτερο παράπονο έχει να κάνει με την συμπεριφορά ορισμένων “ινφλουένσερς”. Πέρα από την χαρά του κοινού με την ανακοίνωση της ταινίας, υπήρχε γενικότερα ένα κλίμα στο ίντερνετ ότι παιδιά πάμε να το στηρίξουμε αυτό που γίνεται για να φέρουν κι άλλες ταινίες στο μέλλον. Θετικό αυτό και σωστή σκέψη. Έλα, όμως, που κάποιοι τελικά φάνηκε να το λένε για δικό τους όφελος. Πάμε να στηρίξουμε ως anime κοινότητα, οπότε έλα στο event που κανονίζω την τάδε μέρα. Μετά καμία αναφορά στην ταινία. Σβήνουμε και το βιντεάκι από το προφίλ μας. Ή να σε ρωτάει ο κόσμος αν θα γίνει κι άλλο event, να λες όχι και στην ίδια απάντηση να προωθείς άλλο δικό σου event, άσχετο με anime. Ναι, αυτό είναι που λέμε ότι μας νοιάζει η προώθηση των anime στην Ελλάδα. Συγκινηθήκαμε…
Οπότε, επειδή έτσι κι αλλιώς λεφτά δεν βγάζουμε από αυτή την υπόθεση, ας βγάλουν άλλοι που αξίζουν. Κι όποιος θέλει να στηρίξει όντως τα anime στην Ελλάδα, ας παρακολουθήσει την δουλειά που γίνεται από την Digital Soul Entertainment.
Μα ο Luffy δεν φοβάται, είναι τολμηρός
Δεν θέλω να τελειώσω με γκρίνια και μαυρίλα. Ειδικά όταν μιλάω για το One Piece. Οπότε, θα πω την δικιά μου εμπειρία με την ταινία για κλείσιμο. Ήθελα πάρα πολύ να βρεθώ σε μια αίθουσα και να δω τον Luffy μπροστά μου. Σε αντίθεση με τον τελευταίο Spider-man όπου ζητούσα την γηπεδική ατμόσφαιρα, εδώ ήθελα να το ζήσω μόνος μου. Ήταν μια πιο προσωπική στιγμή. Το παιδάκι που συντονιζόταν κάθε Σαββατοκύριακο στις 12 το μεσημέρι μπροστά από μια τηλεόραση, που αργότερα στο Γυμνάσιο έψαχνε στο ίντερνετ που μπορεί να δει τα επεισόδια με ελληνικούς υπότιτλους, το λυκειόπαιδο που θεωρούσε δεδομένο κάθε Κυριακή ότι θα δει το καινούργιο επεισόδιο και μεσοβδόμαδα θα διαβάσει το καινούργιο κεφάλαιο του manga, που με τα δικά του λεφτά ξεκίνησε να αγοράζει τόμους του manga, έφτασε λοιπόν να μπει στον κινηματογράφο για να δει το αγαπημένο του anime. Ήταν πολλά τα χρόνια που μάθαινα ότι κυκλοφορεί καινούργια ταινία One Piece και δεν μπορούσα απλά να την δω στο σινεμά της γειτονιάς μου. Έγινε όμως. Κι όταν έπαιξαν οι πρώτες νότες του New Genesis, έκλαψα. Βοήθησε και η μαγευτική φωνή της Ado, που σου σήκωνε την τρίχα. Αλλά το ίδιο ένιωσα και όταν είδα όλα τα credits, όχι γιατί περίμενα σαν μια άλλη ταινία του MCU, να πέσει η mid credit σκηνή. Αλλά γιατί ήθελα να σκοτεινιάσει η οθόνη. Να μην μείνει δευτερόλεπτο που δεν θα έχω δει. Μέχρι που έσκασε μια τελευταία σκηνή. Ήλιος, γαλανός ουρανός και θάλασσα. Το Thousand Sunny, το χαρακτηριστικό πλοίο των αγαπημένων μου πειρατών, να ταξιδεύει. Ο Luffy να στέκεται στην πλώρη του, να σηκώνει τα χέρια ψηλά και μέσω της χαρακτηριστικής φωνής της Mayumi Tanaka να φωνάζει για ακόμα μια φορά ότι θα γίνει ο Βασιλιάς των Πειρατών.
Το One Piece φτάνει στο τέλος του
Μιας και ολοκληρώνω συνήθως τα άρθρα μου μουσικά, δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος από το να επιλέξουμε ένα από τα καλύτερα τραγούδια της ταινίας, το οποίο αναφέραμε και νωρίτερα.
