Όταν ξεκινήσαμε το Anthem.gr, ο πρωταρχικός μας στόχος ήταν να παρουσιάσουμε και να γνωρίσουμε όσο περισσότερα συγκροτήματα γίνεται στην ελληνική underground σκηνή. Το 2023 βρέθηκα σε μια φάση που ήθελα να ακούσω όσο περισσότερα ελληνικά συγκροτήματα γίνεται. Από παλιούς γνώριμους μέχρι ντεμπούτα και από αγαπημένες μπάντες μέχρι άγνωστα σε μένα projects, τα συγκέντρωσα σε δύο αφιερώματα και σήμερα στο πρώτο μέρος θα σας μιλήσω για οχτώ από τους αγαπημένους μου δίσκους από Έλληνες καλλιτέχνες. Μαζί με κάθε δίσκο ποστάρω και το Bancamp κάθε συγκροτήματος προκειμένου να το ενισχύσετε εφ’ όσον το επιθυμείτε.
1. Bastard Sword – Bastard Sword I
Για τους Bastard Sword είχα μάθει ακούγοντας το Film Pit και το Εξωφρενικά Σημαντικό Podcast την περίοδο που τα μουσικά δείγματά τους προέρχονταν από live εμφανίσεις, αλλά ανυπομονούσα να δω και τι θα λέει το ντεμπούτο τους και το Μάρτιο που έσκασε ήμουν υπερβολικά ενθουσιασμένος. Δεν είναι απλά ένας πάρα πολύ καλός δίσκος, αλλά είναι ολόκληρη η αισθητική και οι επιρροές του που προσωπικά με ενθουσίασαν.
Από τα εναρκτήρια doom riffs του Il Gigante στο σπιντάτο και πωρωτικό Santeria de Sangre και από εκεί στο stonerίζον Tenbones, ολόκληρο το Bastard Sword I είναι μια επιστροφή σε μία παλαιότερη εποχή. Από το εξώφυλλο και την παραγωγή μέχρι τις mid tempo συνθέσεις, η Αθηναϊκή τριάδα μας ταξιδεύει μέσα από τον ψυχεδελικό της ήχο, το στιβαρό της rhythm section, την εξαιρετική χρήση των synths και τα πάντα ενδιαφέροντα εναρκτήρια riffs να σε προετοιμάζουν για όσα θα ακολουθήσουν. Ειλικρινά ελπίζω να έρθει σύντομα το Bastard Sword II, γιατί αυτό το πρώτο ταξίδι με έκανε για τα καλά φαν του συγκροτήματος.
2. Godsleep – Lies to Survive
Οι Godsleep είναι ένα συγκρότημα που αγαπώ πολύ και το οποίο λατρεύω για την εξέλιξη στον ήχο τους που κάνει κάθε άλμπουμ τους μοναδικό. Το να διαδεχθείς ένα φανταστικό άλμπουμ όπως το Coming of Age δεν είναι εύκολο και το Lies to Survive είχε πολύ δύσκολο έργο. Ωστόσο οι Αθηναίοι όχι απλά γράφουν υπέροχα τραγούδια, αλλά εμφανίζονται για ακόμα μία φορά διαφορετικοί και εξελιγμένοι σε σχέση με το προηγούμενο άλμπουμ τους.
Από το Cracks και το Pots of Hell που ήταν τα πρώτα singles που βγήκαν πριν την κυκλοφορία ήταν προφανές ότι οι Godsleep μπορούν να γράψουν πολύ ωραία, μικρής διάρκειας εμπορικά τραγούδια που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από rock συγκροτήματα του εξωτερικού, αλλά στο Lies to Survive γενικότερα εξερευνούν όλες τους τις επιρροές και σε μεγαλύτερες συνθέσεις.
Από το φανταστικό Room 404 που ξεκινάει αργά και έχει τρομερά εντυπωσιακή εξέλιξη στο τέλος μέχρι το Permanent Vacation που έχει μία οριακά post έναρξη μπολιασμένη με ηλεκτρονικά στοιχεία είναι πολύ δύσκολο να βρεις κάτι που να μη σε ενδιαφέρει ή να μη ενθουσιάσει σε αυτό το δίσκο. Ειδική μνεία στην Amie Makris που για ακόμα μία φορά δίνει καταπληκτικές και παθιασμένες ερμηνείες. Παρακολουθώντας τους στο Facebook, βλέπω ότι οι Godsleep είναι συνεχώς σε tours στην Ευρώπη και κατά τη γνώμη μου δικαίως. Γιατί για ακόμα μία φορά έβγαλαν ένα εξαιρετικό άλμπουμ και αξίζουν την αναγνώριση σε Ελλάδα και εξωτερικό.
3. Spectral Lore – 11 Days
Το 11 Days είναι ένα από αυτά τα projects που ξεπερνούν τη μουσική δημιουργία και αποκτούν μία άλλη διάσταση λόγω του κοινωνικού τους έργου. Πρόκειται για ένα δίσκο που αποτελεί μια πολιτική και κοινωνική διαμαρτυρία για όσα συμβαίνουν στις θάλασσες της Μεσογείου με το θάνατο σχεδόν 25,954 ανθρώπων από το 2014 έως το 2022. Μάλιστα όλα τα έσοδα της ψηφιακής μορφής του άλμπουμ διατίθεται στη στήριξη οργανώσεων και δράσεων στήριξης των προσφύγων.
Στο μουσικό κομμάτι, το 11 Days αποτελεί ένα από τα καλύτερα δείγματα ατμοσφαιρικού black metal που υπάρχουν εκεί έξω. Πρόκειται για ένα δίσκο που απεικονίζει τέλεια τον πόνο, την απελπισία, την αγωνία των ανθρώπων που αναγκάζονται να διασχίσουν τις θάλασσες της Μεσογείου με τον δημιουργό του να το διανθίζει με επικά και υπερφυσικά στοιχεία. Ένα 44λεπτο έπος που μετά και το ναυάγιο της Πύλου ακούγεται ακόμα πιο επίκαιρο, ακόμα πιο φρέσκο, ένα άλμπουμ που σε προβληματίζει και σε γεμίζει μουσική ταυτόχρονα. Μόνο συγχαρητήρια αξίζουν στον Ayloss για το εγχείρημα.
4. Rusty Bonez – Brainworm
To προηγούμενο άλμπουμ τους είχε μπει στα αγαπημένα μας το 2017 και φέτος ο διάδοχος του βρίσκει τη θέση του στη δική μου λίστα, καθώς οι Rusty Bonez επιστρέφουν φορμαρισμένοι με ένα ακόμα υπέροχο εξώφυλλο και έναν ακόμα εξαιρετικό δίσκο. Το Brainworm συνεχίζει στα μονοπάτια του Wrath και το heavy rock/stoner μείγμα τους σε παρασέρνει καθ’ όλη τη διάρκεια του.
Από το εναρκτήριο Nowhere και το εξαιρετικό Drive στο If που το έχω λατρέψει και από εκεί σε συνθέσεις όπως το ομώνυμο, το Someday και το μπαλαντοειδές Shadows of Faith, οι Rusty Bonez πιστοποιούν ότι είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα από το Wrath με τα riffs να είναι άρρωστα και να δένουν υπέροχα με το γρέζι του Νώντα Εμμανουήλ. Νιώθω πως δεν το είδα σε αρκετές λίστες με αγαπημένα φέτος, αλλά οι Rusty Bonez είναι εδώ και παραμένουν ένα πολύ ευχάριστο άκουσμα.
5. Residuos Mentales – A Temporary State of Bliss
To 2019 o Τζανέτος είχε πάρει συνέντευξη από τους Residuos Mentales, ωστόσο μέσα από την επικοινωνία και το feedback της συνέντευξης κατάλαβα πόσο καλά και ευγενικά παιδιά απαρτίζουν το συγκρότημα, ενώ και η μουσική τους τότε μου είχε φανεί τρομερά ενδιαφέρουσα. Fast forward λίγα χρόνια μετά και οι Residuos Mentales μας έστειλαν δελτίο τύπου για το δίσκο τους και κατά σύμπτωση το ίδιο πρωί εγώ τον ξανάκουγα πηγαίνοντας στη δουλειά.
Τι να πω για το A Temporary State of Bliss που να μην έχει γραφτεί ήδη σε κάποια κριτική; Με μόλις τέσσερα κομμάτια, αρκετά μεγάλα σε διάρκεια οι Residuos Mentales ξεδιπλώνουν το μουσικό τους ταλέντο για ακόμα μία φορά. Από τα ανατριχιαστικά πρώτα λεπτά με τις εναλλαγές φλάουτου και κιθάρας και τα υπέροχα πλήκτρα στο The Stuff of Dreams μέχρι την οργασμική έναρξη του A Series of Self-Connecting Errors που ανά σημεία μου θύμισε 00s Dream Theater, αυτό το άλμπουμ ξεδιπλώνει τις πλούσιες επιρροές των δημιουργών του.
Στη βάση του είναι progressive rock, αλλά μέσα του βρίθει αναφορών σε jazz και funk και μπορείς να βρεις ακόμα και progressive metal στοιχεία. Από την αρχή μέχρι το τέλος του αλλάζει συνεχώς ύφος, μεταλλάσσεται και σε παρασέρνει μαζί του σε υπέροχα μονοπάτια. Κατ’ εμέ must άκουσμα για όλους τους φαν των instrumental δίσκων.
6. Chthon – Eremite
Άλλο ένα αθηναϊκό συγκρότημα και είναι εμφανές από το κατάμαυρο και σκληρό εξώφυλλο το τι άλμπουμ θα ακούσεις. Το Eremite είναι το ντεμπούτο των Chthon και ακούγοντας το, καταλαβαίνεις ότι έχουν θέσει πάρα πολύ ψηλά τον πήχη παραδίδοντας ένα πολύ άρτιο άλμπουμ. Αυτό που μου άρεσε ιδιαίτερα ήταν το πάντρεμα του black και του death ήχου χωρίς να γέρνουν σε κάποιον εκ των δύο ιδιαίτερα.
Άλλοτε ενδίδουν στην ατμοσφαιρική τους πλευρά και τα blast beats και άλλοτε στα τεχνικά riffs, αλλά σε τελική ανάλυση το Eremite είναι σκληρό και σε παρασέρνει στην αποπνικτική του ατμόσφαιρα όντας ένα άκουσμα που θα ικανοποιήσει κάθε φαν του extreme ήχου.
Bonus 1: Last Rizla – Noise Without Decay
Πήρε πολλά χρόνια για να βγάλουν οι Last Rizla το πρώτο τους άλμπουμ και να τους απολαύσουμε για μεγαλύτερη διάρκεια και το εξαιρετικό εξώφυλλο σε προϊδεάζει τέλεια για τον ηχητικό οδοστρωτήρα που ακολουθεί. Στη βάση του είναι ένας sludge δίσκος με κοφτερά riffs και δυναμικά φωνητικά, τον οποίο οι Αθηναίοι ενισχύουν με τις noise, post και hardcore επιρροές τους. Είναι ένα άλμπουμ που σε κολλάει στο repeat και ευελπιστείς σύντομα να βγάλουν περισσότερη μουσική.
Bonus 2: Sebia – Acceptace of Reality
Είχαμε αρκετά αθηναϊκά συγκροτήματα σήμερα και το ντεμπούτο των Sebia κλείνει τις επιλογές του πρώτου μέρους του αφιερώματος μας. Διαβάζοντας και τα βιογραφικά τους στοιχεία, διαπίστωσα ότι το όνομα τους όπως και η στιχουργική θεματολογία τους αφορά κυρίως μία μυθολογία που έχουν δημιουργήσει και η οποία είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα. Η μουσική τους άλλοτε heavy, άλλοτε progressive δημιουργεί το τέλειο υπόβαθρο για να χαθείς στον μυθικό κόσμο που έχουν χτίσει. Είναι ένα όμορφο πρώτο άλμπουμ και αναμένω να δω τα επόμενα δείγματα γραφής τους.
Αυτό ήταν το πρώτο μέρος του αφιερώματος στα άλμπουμ ελληνικών συγκροτημάτων και το δεύτερο θα έρθει και αυτό πολύ σύντομα!
