Six Albums: Τα καλύτερα άλμπουμ του 2023 μέσα από δικές σας επιλογές

Πέρυσι τον Νοέμβριο μου ήρθε μία ιδέα που δεν περίμενα ότι θα εξελιχθεί τόσο καλά. Αποφάσισα λοιπόν ότι ήθελα πολύ να ακούσω καινούρια μουσική, άλμπουμ που μου ξέφυγαν μέσα στο 2023 και τελικά κατέφυγα στο Τουίτερ. Ανέβασα ένα post που εξηγούσα περίπου τα γούστα μου στη μουσική και ζητούσα να μου προτείνει ο καθένας ένα άλμπουμ.

Πέρυσι λοιπόν είχαμε δύο άρθρα που αγάπησα πολύ και που ήθελα να διαδοθούν, γιατί άκουσα πραγματικά καταπληκτικές μουσικές. Εννοείται ότι το ίδιο θα γινόταν και φέτος. Ήμουν λίγο πιο ανοιχτός σε επιλογές και χάρηκα που μου προτάθηκαν είδη του metal που δεν ακούω συνήθως επειδή γούσταρα να δοκιμάσω κάτι διαφορετικό.

Πάμε λοιπόν να δούμε έξι συν δύο αγαπημένους δίσκους του κοινού, οι οποίοι μου έκαναν εντύπωση και μπήκαν στο φετινό αφιέρωμα.

1. Sacred Outcry – Towers Of Gold από @ItsDies

Αυτός ήταν ένας δίσκος που μου προτάθηκε και από κοντά από τον Dies και αν κάτι του ανέφερα είναι πως γενικά εδώ και χρόνια δεν ακούω power metal. Ωστόσο το γεγονός ότι μιλάμε για ελληνικό συγκρότημα συν ότι μου το πρότεινε κάποιος που εμπιστεύομαι μουσικά, με οδήγησε στο να του δώσω μια ευκαιρία. Το αποτέλεσμα πραγματικά είναι εξαιρετικό.

Το Towers of Gold είναι ένα άλμπουμ που μετουσιώνει με φανταστικό τρόπο όλες τις επιρροές των Sacred Outcry προσφέροντας μας ένα από τα πιο άρτια ακούσματα στον metal χώρο φέτος. Με εξαιρετική παραγωγή, στίχους και μουσική που θα μπορούσαν να αποτελούν soundtrack επικών μαχών και πλούσια θεματολογία, το Towers of Gold είναι ένα άλμπουμ που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τα αντίστοιχα του εξωτερικού. Για αυτό και έκανε τόση αίσθηση εκτός Ελλάδας και για αυτό και εγώ πλέον θα περιμένω εναγωνίως τα νέα βήματα των Sacred Outcry.

2. Periphery – Djent Is Not A Genre από @SpellAlchemios

“Έλα μαζί μας στον κόσμο τον Periphery. Απαξ και μπεις, τελείωσαν όλα” μου είπε ο φίλος Θοδωρής προτείνοντας το δικό του entry. Η αλήθεια είναι ότι με το djent δεν ψάχτηκα ποτέ ιδιαίτερα παρ’ ότι περνούσα περιόδους που κολλούσα πάρα πολύ. Οι Periphery λοιπόν θα ήταν η επιστροφή μου στο είδος και διάολε τι επιστροφή ήταν αυτή.

Το Djent Is Not A Genre δεν είναι απλό άλμπουμ, αλλά πραγματική εμπειρία. Ακραία progressivίλα με στοιχεία death, ηλεκτρονικά περάσματα και ξεσπάσματα που θυμίζουν mathcore εποχών Dillinger Escape Plan. Οι συνθέσεις είναι μεγάλες σε διάρκεια και οι εναλλαγές στον ρυθμό και στο ύφος είναι καταιγιστικές όχι απλά από τραγούδι σε τραγούδι, αλλά μέσα σε εφτά λεπτά νομίζεις ότι άλλαξες 4-5 τραγούδια. Μπήκα στον κόσμο των Periphery και σκοπεύω να μείνω.

3. Katatonia – Sky Void of Stars από @Maletsos

Αυτό το δίσκο τον είχα συμπεριλάβει στα honourable mentions του άρθρου με τα αγαπημένα μου άλμπουμ του εξαμήνου και η πρόταση του Μαλέτσου με οδήγησε στο να το ξανακούσω μερικές φορές ακόμα. Οι Katatonia χωρίς να είναι ένα συγκρότημα που ανέκαθεν ακολουθούσα φανατικά, ένιωθα πως πάντα μπορούν να προσφέρουν κάτι ενδιαφέρον όντας παραγωγικοί και βγάζοντας σταθερά καλά άλμπουμ.

Το Sky Void of Stars δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση εξαίρεση. Είναι ένα άλμπουμ που από τα εναρκτήρια Austerity-Colossal Shade θέτει αμέσως τον τόνο αυτού που θα ακολουθήσει διατηρώντας το πιο σύγχρονο progressive ύφος τους και που και που πετώντας μια λεπτομέρεια που θυμίζει το παρελθόν τους. Μελαγχολικό, ανά σημεία heavy και συνολικά πολύ ευχάριστο, το Sky Void of Stars είναι αυτό ακριβώς που περιμένουμε από τους Σουηδούς εν έτει 2023.

4. Poison Ruïn – Härvest από @p_poniridis

Τον φίλο Πονηρίδη aka frontman των αγαπημένων Proletkult Radio, τον εμπιστεύομαι πολύ σε θέματα μουσικής, κυρίως γιατί θα προτείνει πάντα κάτι σε post-hardcore και punk που δύσκολα θα έχω ανακαλύψει μόνος μου. Μετά τους Έλληνες Chronoboros πέρυσι, έρχεται με αμερικάνικο punk από τους Poison Ruïn και ακούγοντας το μπορώ να πω ότι σοκαρίστηκα.

Μιλάμε για ένα συγκρότημα με themes που θυμίζουν επικό μέταλ, στοιχεία από dungeon, extreme metal, death rock, riffs επηρεασμένα 80s punk και όλα αυτά με μια τρομερά ρετρό παραγωγή. Το Härvest μοιάζει σαν ένα ξεχασμένο EP των 80s που ήρθε στο 2023 με σκοπό να ταρακουνήσει, να ασκήσει επιρροή, να κάνει θόρυβο. Ένιωσα σαν ακούω το παιδί των Minor Threat με τους Celtic Frost και αυτό είναι κάτι που δύσκολα σου φεύγει ως ανάμνηση. Ένας δίσκος που σίγουρα θα επιστρέφω τακτικά.

5. Avenged Sevenfold – Life Is But A Dream… από @theGreenLoki13

Άλλο ένα άλμπουμ που είχα συμπεριλάβει στα καλύτερα του εξαμήνου ως honourable mention, αλλά είπα να μπει και σε αυτό το αφιέρωμα από τη στιγμή που το πρότεινε ο Green Loki που του κόβουμε και τους Muse στο Anthems Radio Show για να μιλήσουμε, οπότε μην του κόψω και την πρόταση του για το Six Albums. Το Life Is But A Dream… είναι ένας δίσκος που προσωπικά με ενθουσίασε από την πρώτη ακρόαση.

Ήταν ένα άλμπουμ που έδειξε πόσο πολύ εξελίσσονται οι αγαπημένοι των γυμνασιακών μας χρόνων Avenged Sevenfold. Από το metalcore στο heavy metal που θριάμβευσαν και αφού έβγαλαν και ένα άλμπουμ tribute στους παιδικούς τους ήρωες, οι A7X μεγάλωσαν, σαραντάρισαν και αποφάσισαν να παίξουν σε πιο σύγχρονες progressive φόρμες.

Με μεγαλύτερες σε διάρκεια συνθέσεις, τον Shadows σε εξαιρετική κατάσταση και τη μαγική κιθάρα του Synyster Gates να καθοδηγεί κάθε τραγούδι, το Life is But A Dream… είναι μια σπουδαία επιστροφή μετά από χρόνια που σηματοδοτεί και το μέλλον της παρέας από την California.

6. Bad//Dreems – Hoo Ha! από @CheapEripo

Να και ένα άλμπουμ που αν δεν υπήρχε το αφιέρωμα, ψιλοαποκλείεται να είχα ανακαλύψει. Bad // Dreems λοιπόν και από το εναρκτήριο Waterfalls καταλαβαίνεις ακριβώς τι πρόκειται να ακούσεις. Εναλλακτικό ροκ, μικρές σε διάρκεια συνθέσεις, ανεβαστικές και τρομερά feelgood καθ’ όλη τη διάρκεια του. Με παραγωγή που φέρνει λίγο στον ήχο των 00s, το Hoo Ha! μου θύμισε πολύ εποχές FIFA και alternative rock τραγουδιών που μπορούσαμε να λιώνουμε όσο περιηγούμασταν στο μενού του. Κοινώς 45 διασκεδαστικότατα λεπτά μουσικής, τα οποία εννοείται προτείνονται.

Bonus: Spiritbox – The Fear of Fear από @avradim7

Λόγω του ότι είναι EP, επέλεξα να μπει στα bonus, αλλά το The Fear of Fear των Καναδών Spiritbox ήταν ο ορισμός του μικρού αλλά θαυματουργού. Με επιρροές από progressive, post και djent, κρατώντας πάντα τη metalcore βάση του συγκροτήματος, οι Spiritbox μέσα σε 25 λεπτά σε κάνουν να χτυπηθείς, να κάνεις headbanging, να γουστάρεις κάθε τραγούδι και τελικά να αναμένεις με αγωνία το επόμενο full length άλμπουμ τους.

Bonus 2: Svalbard – The Weight of the Mask από @aghialitis

Πέρυσι πρότεινε το εξαιρετικό Unison Life των Brutus, φέτος ο Χρήστος επανήλθε με Svalbard, αλλά η πρόταση ήρθε κυριολεκτικά μία μέρα πριν τελειώσω το άρθρο, όμως ακούγοντας το, ήξερα ότι έχει θέση! Με το που βάζεις αυτό το δίσκο καταλαβαίνεις από το πρώτο riff ότι θα έχει κάτι όμορφο να σου προσφέρει και η μπάντα από το Bristol συνδυάζει τέλεια την post-hardcorίλα με λίγο crust και στοιχεία post-metal οπότε λόγω και του προσωπικού μου γούστου δε γινόταν να μη με κερδίσει αμέσως! Σίγουρα όμως χρειάζομαι κι άλλες ακροάσεις όμως για να το βιώσω στο 100%.

Honourable mentions: Οι επιλογές του @johnwall_13

Εδώ είχαμε πολλές και ενδιαφέρουσες επιλογές, κάποιες περσινές, αρκετές φετινές και είπα να συμπεριληφθούν όλες με μικρό σχόλιο για όποια είχα ακούσει και με κέρδισαν.