Στα πλαίσια των αφιερωμάτων που ετοιμάζω στο anthem.gr, ένα από τα αγαπημένα μου είναι αυτό που ζητάω από φίλους στο Twitter να μου προτείνουν το αγαπημένο τους άλμπουμ για τη χρονιά που πέρασε. Συγκεντρώνω όσα δεν έχω ακούσει και γράφω για τις εντυπώσεις που μου άφησαν. Το 2022 μάλιστα, οι συμμετοχές ήταν πολλές και το αφιέρωμα έσπασε σε δύο μέρη.
Εν αρχή ην η Κτηνωδία
Ένα κοινό λάθος που γίνεται στις συμμετοχές είναι να μου προτείνουν δίσκους της προηγούμενης χρονιάς. Το 2022 ο @PoppingDeath (που έχει κλείσει πλέον το account του και δεν έχω δυστυχώς το τουίτ του) μου έγραψε λακωνικά: Khirki – Κτηνωδία. Ψάχνοντας το άλμπουμ εντόπισα το λάθος του αφού η Κτηνωδία είχε βγει το 2021, αλλά πολλά πράγματα μου κίνησαν την περιέργεια.
Ήταν αυτό το υπέροχο εξώφυλλο, ο τίτλος στα ελληνικά, το ότι ο δίσκος είχε λίγα τραγούδια (πάντα εκτιμώ άλμπουμ με συνοχή) και έτσι είπα ότι ανεξαρτήτως αφιερώματος, αυτό το άλμπουμ έπρεπε να προστεθεί στη λίστα. Λίγο καιρό μετά ξεκίνησε η σχέση μου με τους Khirki. Δεν θυμάμαι αν το έχω ξαναγράψει, αλλά ένα από τα αγαπημένα μου συναισθήματα είναι όταν καταναλώνω μία ταινία/μια σειρά/ένα άλμπουμ να συνειδητοποιώ ότι αυτό που βλέπω ή ακούω είναι εξαιρετικά ποιοτικό.
Μπαίνει το Deadpan και από το πρώτο riff καταλαβαίνω ότι αυτή η μουσική έχει γραφτεί για μένα. Οι κιθάρες, το στιβαρό rhythm section, η μελωδία… Χρειάστηκε ένα τραγούδι για να νιώσω ότι αυτό που ακούω με ιντριγκάρει πολύ. Στο Black and Chrome μπήκαν αυτά τα folk στοιχεία και οι πινελιές από τη μουσική των Βαλκανίων που έχω υπερλατρέψει στους Khirki. Στο Raging Bull ερωτεύτηκα το υπέροχο ορχηστρικό outro.
Στη Medea ανατρίχιασα σε πέντε διαφορετικά σημεία του κομματιού. Εκεί άρχισα να νιώθω το συναίσθημα που περιέγραφα πιο πάνω. Η Κτηνωδία δεν είναι απλώς καλό άλμπουμ. Είναι συγκλονιστικός δίσκος. Κάτι που επιβεβαιώθηκε από το Bukovo που ακολουθούσε και με έκανε να χτυπιέμαι μανιωδώς κερδίζοντας τη θέση του αγαπημένου μου κομματιού στο δίσκο. Τελειώνοντας το, συνειδητοποίησα ότι μιλάμε για τον ορισμό του άλμπουμ “All Killer, No Filler”.
Ψάχνοντας στις σελίδες των Khirki στα social media, συνειδητοποίησα ότι μιλάμε για σχετικά νέους μουσικούς με πολλή ενέργεια που διοχετευόταν και στις ζωντανές εμφανίσεις τους. Κάπου εκεί κατάλαβα κιόλας γιατί η Κτηνωδία ήταν τόσο καλό άλμπουμ. Επειδή τα τρία μέλη του συγκροτήματος έχουν απίστευτο μεράκι που είναι εμφανές σε κάθε καλλιτεχνική έκφανση του. Το ντεμπούτο τους δεν ήταν άψογο μουσικά. Είχε υπέροχο εξώφυλλο, το merch τους είναι ίσως το καλύτερο που έχω δει στην underground φάση, οι σελίδες τους στα social media ενεργές και οι ίδιοι απαντούσαν συνεχώς στον κόσμο που τους έγραφε καλά λόγια.
Μετά την Κτηνωδία, ακολουθεί ο Κυκεώνας
Αν ήλπιζα κάτι όσο διάβαζα τις αναρτήσεις τους, αυτό ήταν να ανακοινώσουν σύντομα ένα δεύτερο άλμπουμ. Γνώριζα πως αυτό εγκυμονεί κινδύνους, ειδικά όταν το ντεμπούτο σου έχει κερδίσει τόσο το κοινό, αλλά είχα εμπιστοσύνη στο συγκρότημα. Πίστευα ότι θα επιστρέψουν αρκετά διαφορετικοί μουσικά και ταυτόχρονα εξίσου ποιοτικοί. Στις 28 Φεβρουαρίου μας προετοιμάζουν για μια μεγάλη ανακοίνωση, η οποία μεταφράζεται σε ένα ολοκαίνουριο κομμάτι, το Featherless, μία μέρα μετά!
Αφού πέρασαν λίγες ακόμα μέρες, τελικά ανακοινώνεται ο Κυκεώνας και αποκαλύπτεται το συγκλονιστικό του εξώφυλλο δια χειρός Μάνθου Στεργίου και Manster Design. Εκεί φάνηκε για ακόμα μία φορά ότι το συγκρότημα διακατέχεται από μεράκι και πλάνο. Κάθε τους κίνηση είναι προσεγμένη, κάθε στοιχείο τους από το εξώφυλλο μέχρι τη σειρά των κομματιών πρέπει να είναι τέλειο. Είναι εμφανές από τους τίτλους και τις δηλώσεις τους ότι το άλμπουμ είναι περισσότερο επηρεασμένο από το στοιχείο του Νερού και τη θάλασσα. Στην Κτηνωδία διαπίστωσα ότι κυριαρχούν πιο πολύ τα στοιχεία της Γης και της Φωτιάς.
Η θεματική της θάλασσας φάνηκε περισσότερο και στο δεύτερο single τους Father Wind (που ήταν ένα από τα καλύτερα τραγούδια του Κυκεώνα) και οι αλλαγές στο μουσικό τους ύφος είναι διακριτές στο επόμενο single που κυκλοφόρησαν, το Your Majesty όπου το συγκρότημα αποδίδει το δικό του φόρο τιμής στο heavy metal των 70s και των 80s, μια πλευρά τους που δεν είχαμε δει πιο πριν.
Κάπου εκεί είχα τη χαρά να τους δω πρώτη φορά ζωντανά στο Φεστιβάλ craft μπύρας που έγινε στο ΣΕΦ πριν από περίπου ένα μήνα. Οι Khirki ήταν απλώς ισοπεδωτικοί εκείνο το απόγευμα. Απέδωσαν άψογα όλα τα κομμάτια τους, μας ενημέρωσαν για το ευρωπαϊκό τους tour, μας μίλησαν για τον καινούριο δίσκο τους που θα κυκλοφορούσε σε λίγες ημέρες και ανανέωσαν το ραντεβού μας για τις 10 Μαΐου στο An Club. Μέσα σε όλα, με τα μέλη του συγκροτήματος ανταλλάξαμε και δύο κουβέντες μετά τη συναυλία και φυσικά μου άφησαν εξαιρετικές εντυπώσεις.
Με αφορμή την επερχόμενη συναυλία τους, ήθελα να γράψω λίγα πράγματα για την τριάδα από την Αθήνα και φυσικά για το πόσο αγάπησα και τον Κυκεώνα. Όπως προείπα, περίμενα να διαφέρει μουσικά από την Κτηνωδία και αυτό συνέβη, αφού το συγκρότημα αποφασίζει να ενσωματώσει ακόμα περισσότερες επιρροές του. Το heavy metal στοιχείο στο Your Majesty, τα κοφτά riffs και η ταχύτητα στο Pumping the Vein, το extreme intro του Heart of the Sea, η post εισαγωγή του Hekate που μου θύμισε Pelican, η μεγαλύτερη ποικιλομορφία σε ρυθμούς στα ντραμς, ο τρόπος που το μπάσο καθοδηγεί τις συνθέσεις, η εξαιρετική κιθαριστική δουλειά και κυρίως αυτά τα τρομερά folk περάσματα που απογειώνουν κάθε τους τραγούδι!
Οι στίχοι τους είναι πιο ώριμοι από ποτέ και το concept της θάλασσας τους ταιριάζει γάντι. Οι Khirki εδώ δεν έχουν τη συνοχή της Κτηνωδίας και πραγματικά δεν την χρειάζονται. Από το folk και το heavy rock με λίγα stoner στοιχεία, στον Κυκεώνα εξελίσσονται και παρουσιάζουν οχτώ φανταστικά κομμάτια έχοντας μπολιάσει τον ήχο τους με επιρροές από -κρατηθείτε- doom, heavy metal, black metal, Tool, Kvelertak, Sepultura, Gojira και κυρίως Mastodon που φαίνεται ότι τους αγαπούν πολύ. Θα μπορούσα να αραδιάσω κι άλλες επιρροές που εγώ έπιασα, αλλά δείτε πόσους διαφορετικούς καλλιτέχνες ανέφερα και πόσο υπέροχα τους έχουν παντρέψει με τη δική τους μουσική ταυτότητα οι Khirki, δημιουργώντας έναν από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς.
Και τελικά τι θα συμβεί όταν κλείνουν οι Συμπληγάδες;
Από όλα όσα είπα για τον Κυκεώνα, άφησα σκοπίμως απ’ έξω τις Συμπληγάδες. Όσο άκουγα το άλμπουμ, περνούσα καλά, μέχρι που φτάσαμε σε αυτό το κομμάτι. Αυτό το αναθεματισμένο κομμάτι. Πολύ σπάνια στην ακρόαση ενός δίσκου, θα βάλω ένα τραγούδι σε επανάληψη. Το αφήνω για τις επόμενες φορές που θα τον ακούσω. Εκείνη τη μέρα έσπασα τον κανόνα μου έξι φορές. Τόσες έβαλα να ξανακούσω τις Συμπληγάδες.
Μου φαινόταν αδιανόητο ότι οι Khirki προσπάθησαν επιτέλους να γράψουν με ελληνόφωνο στίχο. Ήταν παράδοξο μιας και τα άλμπουμ τους έχουν ελληνικά ονόματα, αλλά οι στίχοι τους ήταν πάντα στα αγγλικά. Οι Συμπληγάδες σπάνε αυτό το στοιχείο τους, αλλά σπάνε και εμάς σαν ακροατές. Από την εισαγωγή που θυμίζει Mastodon, το τραγούδι δεν σταματάει να εξελίσσεται ραγδαία μέσα στα εφτά λεπτά της διάρκειας του.
Από το chorus, τους υπέροχους στίχους και την ατμόσφαιρα που σε ταξιδεύει μέχρι τους ρυθμούς στα ντραμς που εναλλάσσονται συνεχώς, το ασύλληπτο μπάσο και την folk έκρηξη στο τέλος, οι Συμπληγάδες παίρνουν σιγά σιγά σχήμα και διαμορφώνουν το αγαπημένο μου τραγούδι για το 2024 έως τώρα. Προφανώς και αποτελεί το αγαπημένο μου κομμάτι των Khirki πλέον.
Ραντεβού στις 10 Μαΐου
Το συμπέρασμα μου παρακολουθώντας το συγκρότημα εδώ και ενάμιση χρόνο καταλήγει στο ότι οι Αθηναίοι δρέπουν τους καρπούς των κόπων τους. Δεν είναι τυχαίο που σε μόλις λίγα χρόνια, σε μια μουσική σκηνή επηρεασμένη από την πανδημία, οι Khirki εμφανίστηκαν, έβγαλαν δύο άλμπουμ, κέρδισαν το κοινό και τώρα περιοδεύουν στο εξωτερικό χάρη στο ταλέντο τους, τη δίψα τους για καλή μουσική και κυρίως την εξαιρετική δουλειά που κάνουν σε κάθε τομέα. Προσέχουν άψογα την εικόνα τους και προσφέρουν μία ολοκληρωμένη εμπειρία από τη μουσική και τα social media μέχρι τις εκρηκτικές live εμφανίσεις τους.
Μία μέρα λοιπόν πριν την παρουσίαση του Κυκεώνα, σας συστήνω ανεπιφύλακτα την ακρόαση του. Ακούστε το, βιώστε το, απολαύστε το και ελάτε στις 10 Μαΐου στο An Club να το ξανακούσετε από τους συντελεστές του. Τραγουδήστε μαζί τους τους στίχους, κάντε το headbanging σας, περάστε καλά με τους Khirki και στο τέλος δώστε τους ένα ζεστό χειροκρότημα. Το αξίζουν!
