Σας είχα ταράξει στις super hero movies, το ξέρω. Λίγο το πόσο geek είμαι, λίγο η πλήρης αδιαφορία μου για άλλες ταινίες (από τα χειρότερα καλοκαίρια για ταινίες), λίγο και το ότι πολλές που ήθελα να κάνω review άργησα να τις δω (Finding Dory, Jason Bourne), φτάνουμε επιτέλους σε ένα επίσης όχι πολύ έγκαιρο review. Αυτή τη φορά είχαμε κωμωδία. Και κάφρικη κωμωδία, R-rated, την οποία πήγα να τη δω, γιατί λατρεύω αυτό το είδος χιούμορ.
Το Sausage Party είναι η ιστορία των τροφίμων-ποτών ενός σούπερ μάρκετ. Τα τρόφιμα κάθε πρωί ελπίζουν να επιλεγούν από τους θεούς (που έτσι αποκαλούν τους ανθρώπους), καθώς πιστεύουν ότι τους περιμένει μία ευτυχισμένη ζωή. Πρωταγωνιστές είναι ο Frank και η Brenda, ένα λουκάνικο και ένα ψωμάκι που είναι ζευγάρι και που περιμένει να περάσει μία ευτυχισμένη ζωή, με τον Frank να μπαίνει μέσα στη Brenda (get it?), ωστόσο τα πράγματα θα στραβώσουν. Ο Frank ανακαλύπτει την αλήθεια για τη σχέση ανθρώπου-φαγητού, στο μεταξύ γνωρίζει και χάνει φίλους, ενώ αποκτά και έναν “ενισχυμένο” εχθρό. Δε θα πω κάτι άλλο για την υπόθεση για να μην το χαλάσω.
Λοιπόν, όποιος γούσταρε το πρώτο Hangover, το χιούμορ του Deadpool και animation όπως το South Park, ναι, αυτή η ταινία φτιάχτηκε για σένα και μένα! Δεν περίμενα να γελάσω τόσο πολύ, πραγματικά, ακόμα και αν ήξερα μπαίνοντας στην αίθουσα ότι λατρεύω τέτοιου είδους καφροταινίες! Τα αστεία ήταν επίκαιρα με πολλές αναφορές, πανέξυπνα και εμπεριείχαν πολλούς ευφυείς παραλληλισμούς του κόσμου του φαγητού με τον πραγματικό κόσμο. Ένα αστείο για το σεξ, μπορούσε να δέσει πολύ εύκολα με υποθάλπουσες σεξουαλικές εικόνες που έφτιαξαν οι δημιουργοί. Πέρα από σεξουαλικά νοήματα, υπάρχουν και πολλά κοινωνικοπολιτικά. Οι παραλληλισμοί φαγητού-σύγχρονης κοινωνίας δε σταματούν, καθώς οι σεναριογράφοι θίγουν την ομοφυλοφιλία, το σεξ, τη θρησκεία, τις ανθρώπινες φυλές, τα ναρκωτικά υπό το πρίσμα μίας τεράστιας γκάμας χαρακτήρων, τους οποίους τόσο χωρίζουν όσο και δένουν τα παραπάνω χαρακτηριστικά.
Στο voiceover έγινε εξαιρετική δουλειά και πολλοί πασίγνωστοι ηθοποιοί δανείζουν τις φωνές τους στους χαρακτήρες κάνοντας το καλύτερο δυνατό. Το animation είναι πάρα πολύ καλό, καθώς δεν είχε μόνο την αποστολή να είναι ρεαλιστικό, αλλά να δημιουργεί και εικόνες. Άφηνε πολλά πονηρά κρυφά νοήματα, σου πέταγε συνεχώς απίστευτες ατάκες σε κρυφές ταμπέλες που θα έβλεπες για 2 δευτερόλεπτα, ενώ μου άρεσε πολύ η σκηνή που δείχνει την κατανάλωση του φαγητού ως μία βίαιη-gore εικόνα, η οποία μου θύμισε πάρα πολύ το φοβερό intro του Dexter που με είχε ενθουσιάσει για τον ίδιο λόγο.
Συνοψίζοντας λοιπόν, όπως είπα και πιο πάνω αν γουστάρεις κάφρικες animation σειρές και πρόστυχα αστεία σαν αυτά που είχε το Deadpool, αλλά παράλληλα ψάχνεις το νόημα και το συμβολισμό στο animation, τότε το Sausage Party θα σου αρέσει άπειρα. Αν όχι, θα το σιχαθείς. Στην αίθουσα πάντως το γέλιο ακουγόταν εκκωφαντικό και όλοι όταν βγήκαν έλεγαν ότι το ξαναέβλεπαν. Οπότε give it a try κάποια στιγμή!
