Εναλλακτικές βραδιές στην Αθήνα #15: Cold Dezert, Beyond This Earth @ Death Disco

Η Παρασκευή είναι πάντα μία δύσκολη μέρα στη δουλειά, ειδικά στις αρχές ή τα τέλη του μήνα. Μου αρέσει ωστόσο το βράδυ μίας δύσκολης τελευταίας μέρας της εβδομάδας να μπορώ να το απολαύσω με μία μπύρα και καλή μουσική. Το Death Disco ενδείκνυται για τέτοιες βραδιές και η συναυλία των Beyond This Earth μαζί με τους Cold Dezert αποτέλεσε μία πολύ καλή αφορμή.

Αποφάσισα λοιπόν μετά τη συναυλία να ετοιμάσω ένα πολύ μικρό review στη στήλη Εναλλακτικές Βραδιές στην Αθήνα, την οποία είχαμε κάμποσο καιρό να πιάσουμε. Όλες οι φωτογραφίες των Beyond this Earth είναι της Αθηνάς Παπαγιάννη, την οποία ευχαριστούμε πολύ για την παραχώρηση τους, ενώ η φωτογραφία των Cold Dezert μας δόθηκε από τους ίδιους.

Οι προαναφερθέντες Cold Dezert ανέλαβαν να ανοίξουν την βραδιά και κατάφεραν να ζεστάνουν αρκετά τον κόσμο που είχε μαζευτεί μέχρι εκείνη τη στιγμή στο Death Disco. Δεν τους είχα ξαναδεί κάπου live, ούτε τους είχα ακούσει, ωστόσο μου άρεσαν πάρα πολύ. Η εμφάνιση τους ανέδειξε ένα πλήθος επιρροών με την ψυχεδέλεια να μη λείπει από κανένα σημείο της. Φάνηκε ότι τους αρέσει πολύ το τζαμάρισμα, ακούσαμε αρκετά instrumental κομμάτια και τα φωνητικά του μπασίστα και τραγουδιστή Μάνου Τηγάνη ήταν λιγοστά, αλλά πολύ ταιριαστά με τη μουσική που έπαιζε στο background και έμπαιναν ακριβώς τη στιγμή που χρειαζόταν στο εκάστοτε τραγούδι.

Αυτό που παρατήρησα ήταν ότι και τα τέσσερα μέλη του συγκροτήματος ήταν πολύ δεμένοι και απόλυτα συγχρονισμένοι μεταξύ τους και η εκτέλεση των κομματιών ήταν άρτια και δυναμική. Φαίνεται ότι έχουν περάσει ώρες προβάροντας και παίζοντας με αποτέλεσμα να έχουν τέτοια χημεία στη σκηνή. Πειραματίζονται με blues ήχους, βγάζουν το heavy rock από μέσα τους όταν γουστάρουν, ξεσπάνε ή οδηγούν αργές ατμοσφαιρικές συνθέσεις σε μία όμορφη κορύφωση. Έχω σημειώσει να τσεκάρω τον πρώτο τους δίσκο, το Under The Trees λίαν συντόμως.

Με ένα ολιγόλεπτο διάλειμμα, στη σκηνή του Death Disco ανέβηκαν οι Beyond This Earth. Τους heavy rockers από τη Λιβαδειά τους είχα ξαναδεί το Δεκέμβρη στον ίδιο χώρο, αργότερα γνωριστήκαμε, κάναμε και συνέντευξη και είχα υποσχεθεί ότι θα παρευρισκόμουν στο live τους την πρώτη του Μάρτη. Όπως και την προηγούμενη φορά, τα παιδιά παίξανε τραγούδια τόσο από το προ τριετίας ντεμπούτο τους Universal Fury, όσο και καινούρια κομμάτια από το δεύτερο δίσκο τους, τον οποίο και ετοιμάζουν.

Η εμφάνιση τους ήταν σαρωτική, καθώς τόσο το κοινό όσο και τα μέλη της μπάντας γούσταραν κάθε δευτερόλεπτο που βρίσκονταν πάνω στη σκηνή. Το πάθος τους είναι ακριβώς το στοιχείο που με τραβάει σε underground σχήματα, η πώρωση του συγκροτήματος που ανεβαίνει στη σκηνή για να τα δώσει όλα και αυτό το χαρακτηριστικό οι BtE το έχουν σε υπερθετικό βαθμό. Το κιθαριστικό δίδυμο ήταν απόλυτα δεμένο με τον Χρήστο Αδάμ να δίνει το ρυθμό και το Βαγγέλη Κατσαμπέκη να εκτελεί άψογα κάθε σόλο. Το rhythm section του Βαλάντη Δάφκου και του Πάρη Γάτσιου ήταν στιβαρό και δυναμικό όπως αρμόζει σε μία heavy rock μπάντα, βγαίνοντας μπροστά τις κατάλληλες στιγμές. Ο Άκης Κοσμίδης επικοινωνούσε με το κοινό μετά από κάθε τραγούδι και με το απίστευτο γρέζι του αποκορύφωνε το κάθε κομμάτι. 

Αγαπημένη μου στιγμή της βραδιάς ήταν εκείνη που οι Beyond This Earth έπαιξαν το Liberty, το προσωπικό αγαπημένο μου κομμάτι από το Universal Fury και το οποίο είχα “λιώσει” λίγες μέρες πριν τη συναυλία. Πίστευα ότι λόγω της δωδεκάλεπτης διάρκειας του δε θα το ακούγαμε, ωστόσο βρισκόταν προς το τέλος του setlist. Άλλες φοβερές στιγμές ήταν όταν ακούσαμε τα Dizzy Stow, Showdown και το ομώνυμο Universal Fury, ενώ από τα νέα κομμάτια μου άρεσε το The Overseer και το Of the Absurd.

Εν τέλει, όπως είπε πολύ σωστά και ο Άκης στο κοινό “Αφιερωμένο σε όλους τους τρελούς που βρίσκονται εδώ το βράδυ της Παρασκευής”. Αυτή είναι και η ουσία σε μία ωραία underground συναυλία. Να γουστάρει το κοινό, αλλά και ο μουσικός. Οι BtE είναι άνθρωποι που έχουν υποχρεώσεις και οικογένειες, παρ’ όλα αυτά ήρθαν από τη Λιβαδειά να παίξουν στο Death Disco, γιατί γουστάρουν αυτό που κάνουν και κυρίως γιατί αυτό που κάνουν έχει ψυχή. Τόσο οι ίδιοι όσο και οι Cold Dezert μας χάρισαν μία όμορφη βραδιά.

Τέλος, να επισημάνω ότι και από τις εποχές που διοργανώναμε κι εμείς τα Anthem Festivals στο Death Disco, αυτό που θυμάμαι είναι ότι ο ήχος πάντα ήταν πολύ καλός, ενώ η τιμή της συναυλίας ήταν μόλις στα πέντε ευρώ, αποτελώντας value for money επιλογή. Όπως έχω ξαναπεί, στηρίξτε underground σχήματα, γιατί το αξίζουν και με το παραπάνω και μας κάνουν να περνάμε πολύ καλά μετά από γεμάτες, δύσκολες ημέρες!