Προσοχή: Οι απόψεις στο παρόν άρθρο είναι αποκλειστικά δικές μου και σε καμία περίπτωση δεν αντικατοπτρίζουν τις απόψεις των υπολοίπων συντακτών του anthem.gr!
Την ιστορία την ξέρετε. Ο Μαχαιρίτσας αποκάλεσε το Ελληνικό Ροκ μπούρδες, ξεχνώντας πως ο ίδιος το κατακρεουργούσε επί δεκαετίες. Βάλθηκα λοιπόν να τον αποστομώσω και να αποδείξω ότι το Ελληνικό Ροκ αξίζει. Αυτό είναι το δεύτερο και τελευταίο μέρος του αφιερώματος της Μουσικής Σχιζοφρένειας. Το πρώτο μέρος μπορείτε να το διαβάσετε εδώ.
Η αλήθεια είναι πως δυσκολεύτηκα πολύ να ξεχωρίσω είκοσι καλλιτέχνες της ελληνόφωνης ροκ σκηνής, κυρίως γιατί υπάρχουν δεκάδες αξιόλογοι ροκάδες, οι οποίοι αποτελούν το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον της σκηνής μας. Αν λοιπόν ξέχασα κάποιο αξιόλογο συγκρότημα/καλλιτέχνη το οποίο θα θέλατε να δείτε, μπορείτε να αφήσετε ένα σχετικό σχόλιο από κάτω.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με το αφιέρωμα, το οποίο ολοκληρώνει το μουσικό κολάζ μας.
1) Versus
Οι Versus είναι ένα αγαπημένο συγκρότημα, το οποίο ξεκίνησε την καριέρα του στα τέλη του 2000. Η μουσική τους φέρνει λίγο προς το punk, εκείνοι όμως παραμένουν πιστοί στα ροκ ιδανικά τους. Επαναστατικοί, αδέσμευτοι και ειλικρινείς, έχουν κερδίσει την αγάπη πολλών Ελλήνων ροκάδων. Θεωρώ πως έχουν ένα λαμπρό μέλλον μπροστά τους. Είναι κάτι παιδιά που δε φοβούνται να ζήσουν!
2) Domenica
Τι κι αν κέρδισαν το 2003 το Βραβείο Καλύτερου Έντεχνου Γκρουπ, οι Domenica είναι ένα ροκ συγκρότημα, κάτι που δεν έκρυψαν ποτέ άλλωστε. Δυστυχώς, στη χώρα μας έχουμε δημιουργήσει τον όρο “έντεχνο” για να “τιμήσουμε” τους ξινομούρηδες ψευτοκουλτουριάρηδες που ντρέπονται να πουν ότι ακούν ροκ. Οι Domenica όμως δεν ντράπηκαν και δεν έκρυψαν ποτέ τις ροκ κατατομές τους. Τα περισσότερα τραγούδια τους είναι μελαγχολικά κι άκρως ατμοσφαιρικά.
3) 15 50
Τους 15 50 τους πρωτογνώρισα όταν έπαιζαν στο Όνομα του Ρόδου στην Καλλιθέα. Από την πρώτη στιγμή μου άφησαν πολύ καλή εντύπωση. Ξεκίνησαν την πορεία τους το 1998 και σήμερα έχουν αναδειχθεί σε ένα από τα ποιοτικότερα μουσικά σχήματα της σκηνής μας. Δυνατά solos, υπέροχα φωνητικά και εξαιρετική σκηνική παρουσία.
4) Παύλος Σιδηρόπουλος
Δυστυχώς, όταν ο Μαχαρίτσας προσέβαλε το ελληνικό ροκ, προσέβαλε και τον “πρίγκηπα” της ροκ, Παύλο Σιδηρόπουλο. Ο Παύλος ήταν και θα είναι ένας από τους ιστορικότερους Έλληνες ροκάδες. Ήταν εκείνος που εδραίωσε το ροκ στη χώρα μας. Καινοτόμος και οραματιστής μας χάρισε τραγούδια με τα οποία θα μεγαλώσουν πολλές ακόμη γενιές ροκάδων. Ποιο να πρωτοξεχωρίσεις; “Να Μ’ Αγαπάς”, “Κριμα Στο Παιδί”, “Rock ‘N’ Roll Στο Κρεβάτι”, “Ο Μπάμπης Ο Φλου” και “Ηλεκτρικός Θησέας” είναι μόνο από τα κομμάτια που έχουν αγαπηθεί όσο λίγα.
5) Ματωμένα Πέπλα
Το 1999 ήταν χρονολογία σταθμός για τα Ματωμένα Πέπλα, καθώς κυκλοφόρησαν το πρώτο τους demo. Στο demo αυτό είχε συμπεριληφθεί το τραγούδι ” Πες Ένα Ψέμα”, το οποίο ξεχώρισε αμέσως και αγαπήθηκε από το κοινό. Τα Ματωμένα Πέπλα είναι ένα από τα αυθεντικότερα ροκ σχήματα που έχει να παρουσιάσει η χώρα μας. Τα περισσότερα κομμάτια τους είναι “ντυμένα” με μελαγχολικούς στίχους, γεγονός που δίνει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις στο ύφος του συγκροτήματος.
6) Ρόδες
Ξέρω πως πολλοί θα αντιδράσουν με τη συγκεκριμένη επιλογή μου. Θέλει πολύ μεγάλη μαεστρία για να “παντρέψεις” το εναλλακτικό ροκ με το χιπ-χοπ, δίχως να ξεσηκώσεις τις αντιδράσεις του κοινού. Αν και στο εξωτερικό το συγκεκριμένο “πάντρεμα” έχει στεριώσει εδώ και δεκαπέντε χρόνια, στην Ελλάδα σπάνια συναντάμε ένα συγκρότημα με τις συγκεκριμένες κατατομές. Οι Ρόδες το πέτυχαν. Στα τραγούδια τους συναντάμε δυνατά riff και αισιόδοξους στίχους. Στη διάρκεια τις καριέρας τους έχουν συνεργαστεί με αρκετούς μεγάλους καλλιτέχνες και έχουν σκαρφαλώσει ουκ ω λίγες φορές στις ψηλές θέσεις των charts.
7) Μωβάστρο
Δέκα χρόνια. Τόσα ακριβώς χρειάστηκαν οι Μωβάστρο για να μείνουν για πάντα στις καρδιές μας! Έχοντας ξεκινήσει την πορεία τους το 2003, οι επιρροές τους από τη δεκαετία των 00’s είναι φανερές σε όλη τη διάρκεια της καριέρας τους. Οι μελαγχολικοί τους στίχοι, άλλοτε μπερδεύονται με ρυθμικά ηλεκτρικά riffs κι άλλοτε συνοδεύονται από ποιοτική ακουστική ενορχήστρωση. Η κληρονομιά που άφησαν πίσω τους είναι μεγάλη. Αγαπημένα τραγούδια: “Μη Ρωτάς”, “Κι Αν Έπιασε Βροχή”, “Ψυχή”, “Έλα Κοντά”, “Το Πιο Μεγάλο Ψέμα Σου”, “Όσα Πρόδωσαν Τα Χείλη Μας”, “Δανάη” και πολλά πολλά ακόμη!
8) Rous
Ο Rous ήταν ένας από τους πρώτους καλλιτέχνες που ανέδειξε η μουσική πλατφόρμα του Jumping Fish. Από την πρώτη στιγμή, αν και αγαπήθηκε από το mainstream κοινό, κέρδισε την οργή πολλών Ελλήνων ροκάδων, κυρίως για το τραγούδι του “Εξαιρέσεις”. Αν και το συγκεκριμένο τραγούδι δεν μου έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον, οφείλω να ομολογήσω ότι ο Rous είναι ένας αξιόλογος καλλιτέχνης με λαμπρό μέλλον. Για να πειστεί κάποιος, αρκεί να ακούσει κι άλλα κομμάτια του και να μη μείνει στην πρώτη εντύπωση.
9) Γιάννης Ζουγανέλης
Αν προσπαθήσουμε να θυμηθούμε πόσες μουσικές δουλειές έχει εκδώσει ο Γιάννης Ζουγανέλης και σε πόσες ακόμη έχει συμμετάσχει, το σίγουρο είναι πως θα χάσουμε το μέτρημα. Ο Γιάννης είναι ηθοποιός και τραγουδιστής, ταλέντο από τα λίγα κι έχει φωνή με πολύ μέταλο. Στη διάρκεια της καριέρας του μας έχει χαρίσει δεκάδες επιτυχίες και έχει υπερασπιστεί το ελληνικό ροκ με τη ψυχή του.
10) Νικόλας Άσιμος
Οτιδήποτε και να πει κανείς για τον πιο αντισυμβατικό καλλιτέχνη της σκηνής αυτής είναι λίγο. Για εμένα ο Νικόλας Άσιμος είναι η σημαντικότερη έκφανση του ελληνικού ροκ. Αληθινός, αντικομφορμιστής, ειλικρινής, προκλητικός, ρομαντικός, ποιητής, φιλόσοφος μα πάνω απ’ όλα αυθεντικός στα πιστεύω του, είχε καταλάβει από νωρίς το αληθινό νόημα της ζωής και είχε γυρίσει την πλάτη του σε κάθε πολυτέλεια. Ο Άσιμος ήταν και θα είναι για πάντα ο κορυφαίος ροκάς που έχει περάσει ποτέ από τη σκηνή μας.
Αυτό ήταν το μουσικό μας ταξίδι στο χώρο της ελληνόφωνης ροκ σκηνής. Το ροκ πάντοτε αποτελούσε μια απάντηση σε όσους πίστευαν πως δε θα λάμβαναν μία απάντηση για τις πράξεις και τα λόγια τους. Το ελληνικό ροκ δεν είναι μπούρδες κύριε Μαχαιρίτσα! Το ελληνικό ροκ ήταν και θα είναι η σημαία εκείνων που αγαπούν τη μουσική, την ειλικρίνεια, την ποίηση και την μαγεία της ζωής! Ας μην το ισοπεδώνουμε με άστοχα λόγια!
Υ.Γ.1: Από την επόμενη εβδομάδα η Σχιζοφρένεια θα δημοσιεύεται κάθε Κυριακή, κυρίως γιατί δεν έχω πολύ χρόνο τις καθημερινές. Επόμενό μας ραντεβού την Κυριακή του Πάσχα!
Υ.Γ.2: Συνειδητοποίησα πως έγραψα και την προηγούμενη εβδομάδα για τις Τρύπες. Έκτοτε το ανανέωσα. Πάει σάλεψε ο σχιζοφρενής!
