Μην έχουμε μία ιδέα για Movie Corner, εκεί να την επεκτείνουμε! Παιδιά είναι γεγονός! Η νέα στήλη του anthem.gr θα αφορά την παρουσίαση σειρών και θα ονομάζεται Series Corner (ναι, κάναμε ώρα να το σκεφτούμε). Όπως και οι υπόλοιπες out of music στήλες, θα είναι κοινές μεταξύ εμού και του Τζανέτου. Σήμερα λοιπόν, πρώτο αφιέρωμα στο Walking Dead με αφορμή την επικείμενη έναρξη της 7ης σεζόν σήμερα το βράδυ.
Κάθε νέα σεζόν που ξεκινάει από τότε που πέρασα στη σχολή, ξεκινάω μία larger than life σειρά. Πως ορίζω την larger than life σειρά; Απλό. Μεγάλο κοινό, πολλές συζητήσεις και κακός χαμός μετά από κάθε επεισόδιο. Το Walking Dead ήταν μία από τις λίγες τέτοιες σειρές που έμεινε στη λίστα μου και η επιλογή του ήταν μονόδρομος. Ξεκίνησα λοιπόν, σαν αγνός τυπάς που δεν τρελαίνεται για το concept ζόμπια για να το δω.
Η πλοκή μας ξεκινάει με τον αστυνόμο Rick Grimes να οδηγείται στο νοσοκομείο από τον κολλητό του Shane, αφού έχει πυροβοληθεί την ώρα του καθήκοντος. Αφού ξυπνήσει στο νοσοκομείο, ο Rick ανακαλύπτει πως πλέον έχει ξεσπάσει ένα zombie apocalypse και ο ίδιος είναι ο μόνος επιζών στην περιοχή (ή έτσι νομίζει). Αφού συγκεντρώνει προμήθειες και όπλα, ξεκινάει μία αναζήτηση για την οικογένειά του και αφού τη βρίσκει, συγκροτεί μία ομάδα επιζώντων που ψάχνει ένα σταθερό καταφύγιο. Η σειρά διαθέτει κάμποσα σκαμπανεβάσματα, αλλά θα τα πούμε αργότερα αυτά. Ας περάσουμε στην ανάλυση των σεζόν:
-Season 1: Γιατί τόσο hate για αυτή τη σεζόν ποτέ δεν κατάλαβα ειλικρινά. Συστήνει ιδανικά όλους τους χαρακτήρες που θα συμπαθήσουμε/αντιπαθήσουμε αργότερα, δίνει αυτήν την υπέροχη αισθητική της σειράς από νωρίς, μας δείχνει βασικές τεχνικές αντιμετώπισης του zombie apocalypse από τους επιζώντες και παρέχει ένα συγκινητικό τελευταίο επεισόδιο, κατά τη διάρκεια του οποίου οι ήρωες παίρνουν τις πρώτες πληροφορίες σχετικά με την ασθένεια που πάσχουν οι walkers (γιατί ζόμπι στη σειρά δε θα τους ακούσετε ποτέ). Για σεζόν 6 επεισοδίων τα πήγε πολύ καλά.
-Season 2: ΓΑΜΩ ΤΗ ΦΑΡΜΑ ΣΑΣ ΓΑΜΩ. Ε σόρρυ είχαμε κάποιες παρεμβολές. Περισσότεροι χαρακτήρες μπαίνουν στο παιχνίδι, ενώ αφηγηματικές τεχνικές της σειράς που πιο κάτω θα γίνουν σταθερές κάνουν την πρώτη τους εμφάνιση. Αρκετοί βασικοί χαρακτήρες πεθαίνουν σε ανύποπτο χρόνο, ενώ για πολλά επεισόδια (ακόμα και στα αδιάφορα) χτίζονται αργά και σταθερά δύο γεγονότα που όταν τελικά φτάνουμε στην τελική σκηνή, μας κατακλύζουν τα πρώτα πραγματικά τεράστια σοκ της σειράς, τα οποία και σώζουν τη σεζόν συνολικά.
Από εδώ και μετά, οι σεζόν γίνονται εκτείνονται σε 16 επεισόδια με τα 8 να προβάλλονται Οκτώβριο-Νοέμβριο και τα άλλα 8 Φεβρουάριο-Απρίλιο, με αποτέλεσμα να σπάει σε 2 ημισεζόν.
-Season 3: Η πρώτη πραγματικά σπουδαία σεζόν της σειράς ήταν αυτή. Η μόνη που οι 2 ημισεζόν είχαν περίπου ίδια υπόθεση και βρίσκονταν στο ίδιο μέρος. Η ομάδα διαμένει σε μία φυλακή και πρέπει να αντιμετωπίσει την απειλή του Governor και της κοινωνίας που ηγείται του Woodbury. Τις 2 ομάδες όμως συνδέουν παλιά μέλη, οικογενειακές σχέσεις και κυρίως η θέληση για επιβίωση που θα οδηγήσει σε ένα μεγάλο πόλεμο.Ένα ασταμάτητο ροντέο 16 επεισοδίων (που κάποια στιγμή βέβαια κακώς πατάει φρένο) που έδειξε τι μπορεί να δώσει το Walking Dead στο θεατή. Υπάρχουν άτομα που την έχουν δει σε μία μέρα αυτή τη σεζόν. Ο Governor είναι ο πρώτος τεράστιος κακός της σειράς που μας σπάει τα νεύρα αδιαλείπτως, ενώ ο Rick πρέπει να ξεπεράσει τα προσωπικά προβλήματα και να κάνει το παν να ενώσει την ομάδα του και να την προστατέψει πρώτη φορά από ανθρώπους αντιπάλους.
-Season 4: Στην 4A τα χαλάσαμε λίγο. Οι επιζώντες βρίσκονται ακόμα στην εγκαταλελειμμένη φυλακή και όλα δείχνουν πως θα ζήσουν μία ήρεμη ζωή, αλλά ο Governor ξαναχτυπάει για ένα συγκλονιστικό φινάλε γεμάτο θανάτους, αποχωρισμούς, δαγκωματιές και συγκίνηση. Στην 4Β έχουμε μακράν την καλύτερη ανάπτυξη χαρακτήρων σε όλη μα όλη τη σειρά, αφού οι επιζώντες είναι χωρισμένοι και ζουν σε μικρές ομάδες με κοινό στόχο να φτάσουν στο Terminus ένα παλιό σταθμό τρένου για καταφύγιο. Επεισόδια συγκινητικά, οι συγγραφείς παίρνουν τους χαρακτήρες και τους αναπλάθουν σε απίστευτο βαθμό με την Carol να ξεχωρίζει πάρα πολύ εύκολα.
-Season 5: Πως γίνεται το Walking Dead να ξεκινάει την πρώτη ημισεζόν εξαιρετικά και με φοβερά twists και να το πηγαίνει στη λάθος και βαρετή κατεύθυνση μέσα σε μόλις 8 επεισόδια, δεν έχω καταλάβει. Είχαμε φοβερό twist στο Terminus και το προσπεράσαμε για την αιχμάλωτη Beth. Στη δεύτερη ημισεζόν, πάλι στριφογυρίζουμε να δούμε τι θα γίνει με το νέο καταφύγιο της ομάδας, την Alexandria με πολλούς νέους χαρακτήρες να πρέπει να προσαρμοστούν σε μία νέα πραγματικότητα, δηλαδή στο εξευγενισμένο περιβάλλον της Alexandria με τους αρκετά διαφορετικούς ανθρώπους. Εδώ παρατηρούμε και μία ελάττωση θανάτων βασικών μελών της ομάδας και περνάμε σε πιο αναλώσιμους, χωρίς να λείπουν 1-2 σοκαριστικοί και μη αναμενόμενοι θάνατοι. Ξεκάθαρα η πιο περίεργη και μεταβατική σεζόν της σειράς, παραδόξως ήταν σχετικά ποιοτική ανά επεισόδια.
-Season 6: Εδώ το πράγμα πάει πολύ καλά. Η ομάδα του Rick ζει στην Alexandria προστατευμένη, ωστόσο σε προσπάθεια της να απομακρύνει walkers στην ευρύτερη περιοχή στο πρώτο επεισόδιο, τα πράγματα πάνε στραβά, χαρακτήρες χωρίζονται, οι αντίπαλοι επιζώντες Saviors εισβάλλουν και η χαρωπή νοικοκυρούλα Carol τους ξεκοιλιάζει δίχως έλεος, το δίπολο Carol-Morgan και οι ηθικοί τους προβληματισμοί κάνουν την εμφάνισή τους, ενώ έχουμε τις πρώτες επαφές με το στρατό του Negan, του μεγαλύτερου κακού που έχουμε δει στα κόμικ, στα οποία βασίζεται η σειρά. Στο τελικό επεισόδιο, ενώ μπορούσαν να κλείσουν φανταστικά με τον φοβερό Negan να σκοτώνει εμφανώς κάποιο μέλος της ομάδας, προτίμησαν το cliffhanger και εν τέλει θα ξέρουμε σε λίγες ώρες ποιος πέθανε και όχι εδώ και μήνες (βέβαια εμένα με βόλεψε που την είδα το Σεπτέμβρη 😛 ). Η πρώτη σεζόν που ισορρόπησε σε ποιότητα τα 2 μισά της και παρέδωσε και αυτή σχετικά ενιαία ιστορία.
Αυτή τη στιγμή, η σειρά βρίσκεται μακράν στο καλύτερο σημείο της, καθώς θεωρείται η κορυφαία στιγμή των κόμικ ο πόλεμος της ομάδας του Rick με το στρατό του Negan. Αν καταφέρουν και αποτυπώσουν τη μαγεία των κόμικ και στην τηλεόραση, τότε με ασφάλεια μπορούμε να πούμε πως οι επόμενες σεζόν με βασικό κακό τον Negan, θα είναι εύκολα οι καλύτερες του Walking Dead. Υπομονή λοιπόν, να δούμε αν οι παραγωγοί και οι συντελεστές θα με δικαιώσουν.
Πάμε σε πιο γενικά πράγματα. Συνολικά η πλοκή και το σενάριο είναι τρομερά. Είναι ένα αρκετά μεγάλο σύμπαν, στο οποίο βλέπουμε μόνο μία περιοχή και οι ιδέες για τους νέους χαρακτήρες αποτυπώνονται άριστα στην οθόνη. Σκηνοθετικές παρατηρήσεις δε θα κάνω, αφού υπάρχουν διαφορετικοί σκηνοθέτες με τα σκηνικά όμως να είναι όλα αντάξια της παραγωγής που κάνει το AMC. Η δράση είναι άψογη, κάτι που οφείλεται και στα αρκετά διαφορετικού τύπου όπλα που χρησιμοποιούν οι πρωταγωνιστές μας για να σκοτώσουν walkers και αντιπάλους.
Η σειρά βρίθει τρομερών χαρακτήρων και το ξέρουν και οι πέτρες. Τι να πει κανείς για τον Rick Grimes του Andrew Lincoln; Ξυπνάει σε zombie apocalypse, ψάχνει την οικογένεια του, τη βρίσκει, τη διεκδικεί, φροντίζει το γιο του Carl (άλλος τεράστιος χαρακτήρας από εκεί) και ελέγχει το δολοφονικό του ένστικτο, μεγαλώνει μία κορούλα μερικών μηνών μέσα σε αυτό το χαμό και κυρίως όπου και να πάει, ό,τι και να γίνει, όσους ανθρώπους και να βρει, εν τέλει αυτός θα είναι ο αρχηγός τους. Επίσης αυτό το μούσι είναι το επιβλητικό που έχω δει σε σειρά! Οι δύο fan favorites είναι βεβαίως ο Daryl με τη βαλίστρα και η Michonne με την απίστευτη katana, οι οποίοι πιστεύω ότι θα είναι δύο χαρακτήρες που θα απολαμβάνουμε για καιρό, καθώς μου φαίνεται δύσκολο να τους σκοτώσουν οι σεναριογράφοι. Η Carol έχει μακράν την καλύτερη ανάπτυξη όλων. Φοβητσιάρα, δειλή και γεμάτη φόβο στην 1η σεζόν, στυγνή δολοφόνος με δικό της κώδικα σκέψης σχετικά με την επιβίωση στην 6η. Χαρακτηριστικότερο επεισόδιο το S04E14 και δε λέω κάτι άλλο. Όποιος το έχει δει, καταλαβαίνει για τι σοκ μιλάμε. Όλοι οι δευτερεύοντες σε κερδίζουν, η υπέροχη σχέση του Maggie και της Glenn, η απλότητα της Beth, o ανθρώπινος Dale, ο αλτρουιστής T-Dog, o προσιτός Noah, o Bob, o Abraham, ο Tyreese και ένας τεράστιος κατάλογος ακόμα, πάντα σε κάποιο επεισόδιο είχαν να σου πουν κάτι. Υπάρχουν στιγμές θανάτου β’ χαρακτήρωνΗ δύναμη του Walking Dead βρίσκεται στους άρτιους χαρακτήρες του, κακά τα ψέμματα.
Εν τέλει το Walking Dead παιδιά κάνει μία μεγάλη, αλλά καλή πουστιά στο θεατή και να το πούμε απλά. Μία ημισεζόν έχει 8 επεισόδια. Τα 2 θα είναι τέλεια, τα 2 πάρα πολύ καλά και τα 4 θα είναι μπετό. Θα βλέπεις τους χαρακτήρες να περπατούν, να λένε παλιές ιστορίες και μαλακίες και να χτίζουν σχέσεις. Εν τέλει στα 4 εξαιρετικά επεισόδια θα γίνονται συγκλονιστικά γεγονότα (θάνατος) ή θα έχουν αναπτύξει χαρακτήρες σε σημείο να μην το πιστεύεις ότι όντως έγινε αυτό (Carol). Και τα τοποθετούν έτσι μέσα στη σεζόν, ώστε όχι μόνο να μη μπορείς να σταματήσεις να βλέπεις, αλλά να περιμένεις σαν πρεζάκι το επόμενο επεισόδιο. Εδώ εγώ έγραψα άρθρο σεντόνι για τη σειρά.
Οπότε αξίζει να τη δεις; Εννοείται αξίζει να τη δείτε παιδιά! Μπορεί κάποια επεισόδια να μην παλεύονται και να θες να κάνεις fast forward, αλλά οι χαρακτήρες που έχουν γράψει, η συνεχόμενη εξέλιξή τους, η εξαιρετική δράση, η συνεχόμενη αγωνία που σε κάνει να νιώθεις για το ποιος θα είναι ο επόμενος που θα πεθάνει και το πάντα ενδιαφέρον concept του να βρει η ομάδα μία σωτηρία, ένα καταφύγιο, κάνει το Walking Dead μία από τις καλύτερες και πιο απρόβλεπτες σειρές εκεί έξω, ακόμα και αν δεν σου αρέσουν τα ζόμπια εεεε οι walkers.
Αυτά λοιπόν, πολύ σύντομα θα γράψω και δεύτερο Series Corner για μία από τις πιο hot σειρές της φετινής χρονιάς, οπότε αναμείνατε!
