Πριν από 2 χρόνια ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με τη μουσική των Movement of Static. Είχε πρωτοκυκλοφορήσει το EP τους με το όνομα “Novelty Seekers” εκείνη την περίοδο και λίγο αργότερα κάναμε και συνέντευξη μαζί τους με αφορμή την κυκλοφορία. Μία κυκλοφορία που δεν έκρυψα ποτέ το πόσο με είχε μαγέψει. Είναι ένα 30λεπτο post-rock ταξίδι γεμάτο εναλλαγές, αλλά ταυτόχρονα τόσο δομημένο και στρωτό που πραγματικά σε αφήνει σύξυλο, καθώς αυτοί οι φοβεροί τύποι μπορούν να σου περάσουν όσα θέλουν χωρίς ούτε μισό στίχο.
Η απορία μου ήταν πολύ απλή. Μετά από κάτι τόσο καλό, πως πορεύεσαι; Γυρίζεις σελίδα, δημιουργώντας κάτι παντελώς διαφορετικό; Προσπαθείς να γράψεις κάτι παρόμοιο; Ή πολύ απλά κρατάς τα βασικά στοιχεία του ήχου σου, στοχεύοντας να εξελιχθείς και να κάνεις ένα βήμα παραπέρα; Οι Movement of Static επέλεξαν το τρίτο. Στο νέο τους δίσκο, το “Naegleria” το concept είναι το εξής: Ξεκινάει ένα νέο ταξίδι, αυτή τη φορά όπως το περιγράφει η ίδια η μπάντα “ένα ταξίδι για τη γνώση, ένα ταξίδι όπου μπορείς να μάθεις ποιος είσαι, γιατί υπάρχεις και πως η ύπαρξη αυτή αλληλεπιδρά με το σύμπαν και τη φύση”. Πως αποδίδεται αυτό ηχητικά ωστόσο;
Το “Naegleria” χρειάζεται πολλές ακροάσεις στην ολότητα του, προκειμένου να πιάσεις τις μικρές λεπτομέρειες που κρύβονται στις παρυφές του. Τα κομμάτια δένουν αρμονικά με τα ιντερλούδια που παρεμβάλλονται και τα οποία αποτελούν κομμάτι της ιστορίας. Τα γνώριμα ατμοσφαιρικά στοιχεία και οι psychedelic πινελιές του συγκροτήματος, τα οποίες απολαύσαμε στο EP τους, εδώ αποκτούν πιο σταθερή παρουσία και αφομοιώνονται πολύ όμορφα είτε στις πιο χαλαρές στιγμές του δίσκου είτε στις πιο σκληρές.
Η αργή, ατμοσφαιρική εισαγωγή του Slowly We Are με έκανε να χαμογελάσω κατ’ ευθείαν. Όμορφα ριφ, συνεχείς κορυφώσεις, σίγουρα ένα εισαγωγικό κομμάτι που δίνει το σωστό τόνο για αυτά που θα ακούσουμε τη συνέχεια. Ακολουθεί το πρώτο ιντερλούδιο και στη συνέχεια το The Passage. Αυτό που εξέλαβα είναι πως το όνομα του τραγουδιού χρησιμοποιείται στο concept του δίσκου κυριολεκτικά σαν ένα πέρασμα δηλαδή από την ερώτηση “Ποιος είμαι και γιατί υπάρχω;” στις απαντήσεις που θα επιχειρήσει να δώσει η μπάντα στον υπόλοιπο δίσκο, ενώ ταυτόχρονα λειτουργεί σαν μετάβαση από μία χαλαρή σύνθεση σε ένα πιο heavy τέλος.
Προχωράμε στα Mountain of Life και 6EQUJ5, τα μόνα κομμάτια που δε χωρίζονται από ιντερλούδιο προσφέροντας περίπου 15 λεπτά αγνής απόλαυσης, ακολουθώντας το ίδιο μοτίβο με το The Passage. Εδώ ωστόσο υπάρχει η επιλογή για τον ακροατή να συνεχίσει να δίνει τη δική του ερμηνεία στις απαντήσεις που προσφέρει το συγκρότημα σχετικά με τη ζωή και το λόγο της ύπαρξης μας. Μουσικά το 6EQUJ5 είναι η μεγαλύτερη σε διάρκεια και ταυτόχρονα πιο heavy στιγμή του δίσκου, πολύπλοκη και ταυτόχρονα όμορφη, ενώ τη μουσική ντύνουν φωνές και εκφράσεις που ακούμε και στα ιντερλούδια του Naegleria.
Προς το τέλος του δίσκου, συναντούμε το Diaspasis, το οποίο με τη διαφορετική εισαγωγή και τα επαναλαμβαμόμενα μουσικά μοτίβα λειτουργεί και αυτό σαν ιντερλούδιο από μουσική άποψη. Τέλος στο Fading From Our Existence, το οποίο κλείνει το δίσκο, οι Movement of Static θα μας μαγέψουν ακόμα μία φορά. Μετά την εισαγωγή παρεμβάλλεται η διάσημη ατάκα του George Carlin “Life is sacred? Who said so, God? Hey if you read history, you’ll realize that God is one of the leading causes of death” και από εκεί και πέρα το τραγούδι απογειώνεται με ριφάρες που ταρακουνάνε και βουνά, ρίχνουν τους τόνους και κλείνουν με την εισαγωγή του πρώτου κομματιού του δίσκου. Είναι μία κίνηση που δείχνει τον κύκλο της ζωής, ενώ ταυτόχρονα η μπάντα προσπαθεί να δείξει την έλλειψη ενός Θεού στην αλληλεπίδραση του ανθρώπου με το σύμπαν και τη φύση, καθώς ο Θεός όπως έλεγε και ο τεράστιος Carlin προκαλεί περισσότερο θάνατο απ’ ότι ζωή, παρεμβάλλοντας ταυτόχρονα quotes σχετικά με το νόημα της ζωής.
Αν νιώθω κάτι την ανάγκη να πω, είναι ότι οι ερμηνείες που δίνω πιο πάνω σχετικά με το concept του δίσκου είναι καθαρά αυτό που εγώ εξέλαβα. Μπορεί τα παιδιά να θέλανε να περάσουν κάτι τελείως διαφορετικό, να δίνουν άλλες ερμηνείες, ωστόσο ολοκληρώνοντας αυτό το μουσικό ταξίδι, αυτές ήταν οι εντυπώσεις που μου έμειναν προσωπικά και θα ήθελα να γράψω σε αυτό το review ανεξαρτήτως αν είναι σωστές ή εσφαλμένες. Θεωρώ πως η ίδια η μπάντα αφήνει προσωπικά σε κάθε ακροατή αυτήν ακριβώς την επιλογή, δηλαδή το πως θα ερμηνεύσει αυτό το άλμπουμ, στο οποίο κάθε φράση που ακούγεται είτε σε τραγούδι είτε σε ιντερλούδιο και κάθε νότα προσθέτει το δικό της λιθαράκι σε αυτό το πολύπλοκο concept.
Τόσο στο mixing όσο και στο mastering έχει γίνει πάρα πολύ καλή δουλειά και ο ήχος είναι πανέμορφος με νέες λεπτομέρειες να ξεπετάγονται συνέχεια σε διάφορα σημεία.
Τελικό συμπέρασμα; These guys have done it again! Δεν πίστευα πως μετά το εκπληκτικό EP τους, θα μπορούσαν να επανέλθουν εξίσου καλοί ή καλύτεροι, αλλά το κατάφεραν και με εντυπωσίασαν για μία ακόμη φορά. Δεν ξέρω τι επιφυλάσσει το μέλλον, αλλά ελπίζω να απολαύσουν μαζί με το κοινό τα νέα κομμάτια στις συναυλίες τους και να συνεχίσουν να γράφουν εξίσου ποιοτική μουσική με τόσο καλές ιδέες και concepts. Όσο για τους ακροατές, μπορείτε αμέσως να βυθιστείτε στη μουσική των Movement of Static και να ξεκινήσετε το ταξίδι εδώ…
